เมียหมอ 5

“เบาหน่อยสิหมอ มันเจ็บนะ” ริมฝีปากฉันสั่นระริกเมื่อความเจ็บแสบตรงส่วนนั้นค่อยๆ แผ่ซ่านขยายเป็นวงกว้าง

“โดนฉันเอามันเจ็บทรมานขนาดนั้นเลยหรือไง”

แต่เหมือนยิ่งห้ามก็ยิ่งยุ เมื่อคนตัวโตยังคงอัดกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกซ้ำๆ โดยไม่สนว่าฉันจะรู้สึกยังไง

“อันเจ็บนะหมอ พอได้แล้ว” ไม่พูดเปล่าแต่ฉันยังพยายามดันอกแกร่งให้ถอยห่าง

“งั้นก็จำใส่สมองของเธอไว้ ว่าร่างกายของเธอฉันมีสิทธิ์เอาได้คนเดียว”

“…..”

“เข้าใจที่ฉันพูดไหม?” มือสากเลื่อนมาบีบใบหน้าของฉันอย่างแรง หลังจากที่เห็นว่าฉันเอาแต่นอนเงียบไม่พูดอะไร

“ขะ…เข้าใจค่ะ”

“โคตรแน่น ซี๊ดด~” ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นเปล่งเสียงร้องครางอย่างสุดจะกลั้น เมื่อถูกร่องแคบของฉันตอดรัดกลับคืน

“มะ…หมอ” ดวงตากลมโตสั่นระริกเมื่อถูกเขาบีบปลายคางจนริมฝีปากเผยอออกจากกันแล้วทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดมาก่อน

หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกจากอกเมื่อหมอสอดลิ้นร้อนเข้ามาในโพรง ก่อนจะตวัดลิ้นช่วงชิมความหวานในโพรงปากของฉันอย่างหื่นกระหาย

ซึ่งการกระทำแบบนี้เขาไม่เคยทำมันมาก่อนเลยด้วยซ้ำ ถึงเราสองคนจะมีอะไรกันบ่อยก็จริงแต่ก็ยังไม่เคยจูบกันเลยสักครั้ง จะว่าเป็นจูบแรกของฉันกับเขาก็คงไม่ผิด

ฉันหลับตาพริ้มลืมความเจ็บปวดก่อนหน้านั้นจนหมดสิ้น พลางจูบเขาตอบแบบไม่ขัดขืน เราสองคนจูบกันแบบเร่าร้อนหนักหน่วงอยู่แบบนั้นนานหลายนาที ก่อนที่ฉันจะเป็นฝ่ายถอนจูบออกก่อนโดยที่จุดเชื่อมต่อยังคงประสานกันรวมเป็นหนึ่งเดียว

“อื้ออ หมอภีม อ๊ะ~” ฉันส่งเสียงร้องครางในลำคอเมื่อถูกคนตัวโตอัดกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกจนเรือนร่างสั่นคลอนตามแรงกระทำ

“อันรักหมอ” ฉันกระซิบกระซาบบอกรักเสียงแผ่ว เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขามองจ้องมาที่ฉันพอดี

ปัก! ปัก! ปัก! เขาไม่ได้ตอบหรือพูดอะไรกลับมา แต่สิ่งที่ทำคือส่งจังหวะเร็วและแรงเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝันเต็มทน

“อืมม~” ไม่กี่นาทีถัดมา ร่างกายของเขาก็กระตุกเกร็งพร้อมเสียงร้องครางในลำคอเบาๆ เพื่อเป็นการบอกว่าเสร็จถึงฝั่งฝัน

“หมอไม่ได้ป้องกันหรอกหรอ?” ฉันถามด้วยความตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงของเหลวที่ถูกปล่อยเข้ามาก่อนหน้านั้น ค่อยๆ ไหลย้อนออกมาเลอะเรียวขาทั้งสองข้าง นั่นหมายความว่าเขาไม่ได้สวมถุงยางอนามัย

“นี่เงินค่าตัวของเธอ” เขาเลือกที่จะไม่พูดเรื่องนั้น แล้วยื่นแบงก์พันปึกหนามาให้ฉันแทน

“อันไม่อยากได้”

“หรือจะบอกว่าให้ฉันเอาฟรี?”

เหมือนไม้หน้าสามฟาดลงกลางหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า สำหรับเขาคงมองว่าฉันเป็นผู้หญิงหากินแบบนั้นสินะ แต่ที่ฉันยอมเป็นเพราะฉันรักเขามาก แล้วก็รักมากพอที่จะยอมเจ็บซ้ำซากอยู่แบบนี้

“อันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”

“แล้วหมายความว่ายังไง?”

“เมื่อไหร่หมอจะยอมบอกคนอื่นว่าเราเป็นอะไรกันสักที” ฉันตัดสินใจพูดในสิ่งที่อยากรู้ออกไป

“เธอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า”

“…..”

“ฉันว่าพูดชัดเจนตั้งแต่แรกแล้วนะ”

“…..”

“ฉันไม่มีสถานะอะไรให้เธอทั้งนั้น”

“แล้วหมอจะทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ น่ะเหรอ ถ้าอยากก็มาหา พอได้แล้วก็ไป หมอจะทำแบบนี้กับอันไปอีกนานแค่ไหน?”

“ก็จนกว่าฉันจะเบื่อไง”

“โอเค อันเข้าใจแล้ว” ฉันฝืนยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่แล้วลุกขึ้นยืนด้วยความทุลักทุเล

นี่ฉันกำลังหวังอะไรอยู่ มันคงเป็นเรื่องลมๆ แล้งๆ สินะ เลิกหลอกตัวเองได้แล้วอันนา ยังไงหมอภีมเขาก็ไม่มีวันรักแก

หมับ! ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องนอนเพื่อมาสงบสติอารมณ์ แต่กลับต้องถูกเขากระชากแขนเอาไว้เสียก่อน

“จะรีบออกไปไหน?”

“ปล่อยได้แล้วหมอ” ฉันพยายามสะบัดแขนหนีแต่ไม่สำเร็จ เขายิ่งจับฉันแน่นกว่าเดิม

“ฉันบอกเธอตอนไหนว่าจะจบแค่รอบเดียว”

สิ้นประโยคนั้น ร่างของฉันถูกเหวี่ยงลงบนที่นอนอีกครั้งก่อนที่เสื้อผ้าจะถูกเขาถอดออกจนหมด จะเหลือก็แค่เรือนร่างเปลือยเปล่า

ฉันเบือนหน้าหันหนีเมื่อขาเรียวทั้งสองข้างถูกเขาจับแยกออกจากกันจนเผยให้เห็นถึงกลีบกุหลาบบวมช้ำจากบทรักในครั้งก่อน พร้อมกับแก่นกายลำใหญ่ที่สอดใส่เข้ามาในร่องสวาทอีกครั้ง โดยที่ฉันไม่รู้ว่าเกมรักครั้งนี้จะจบลงเมื่อไหร่