เมียหมอ 12
เครื่องสำอางราคาแพงถูกแต่งแต้มบนใบหน้าแบบพอประมาณ วันนี้ฉันเลือกที่จะรวบผมตึงขึ้นสูงและทาปากแดงแบบแซ่บๆ สวมใส่กางเกงยีนเอวต่ำสีซีดขายาว กับเกาะอกสีดำตัวจิ๋วที่โชว์เนินอกขาวเนียนขนาด370cc ที่หมอประทานให้มา
พอใกล้ถึงเวลาทำงาน ฉันจึงรีบออกจากคอนโดมารอแท็กซี่เพราะกลัวรถติดแล้วจะเสียเวลา
ใช้เวลาราวๆ เกือบสามสิบนาทีก็มาถึงยังสถานที่นัดหมาย ซึ่งวันนี้ฉันมาเร็วตรงเวลาไม่ได้มาสายเหมือนครั้งก่อน เมื่อไม่เห็นมังกรจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วต่อสายหาเขาทันที
“ฉันมาถึงแล้วนะ นายอยู่ที่ไหน?”
(โทษทีฉันติดลูกค้าอยู่ เลยไม่ได้ออกไปรับ)
“ไม่เป็นไรแค่บอกสถานที่มา เดี๋ยวฉันเดินไปเอง”
(โซนวีไอพีข้างเวทีชั้นล่าง โต๊ะที่สาม เธอรู้จักใช่ไหม?)
“รู้จัก จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
(ระวังตัวเองด้วยนะ ถ้ามีปัญหาอะไรให้รีบโทรหาฉัน)
“โอเค แค่นี้ก่อนนะ”
พอได้ยินพิกัดที่มังกรบอก ฉันจึงไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปด้านในคลับ ซึ่งผู้คนมากมายเริ่มหลั่งไหลทยอยเข้ามาในนี้บ้างแล้ว
ตึกตัก! เสียงฝีเท้าดังกระทบกับพื้นหินอ่อนอย่างเป็นจังหวะพร้อมกับฉันที่มาหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะวีไอพี
คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความไม่แน่ใจเมื่อรู้สึกว่าคุ้นเคยกับแขกที่นั่งอยู่ในมุมมืด รูปร่างหน้าตาของเขามันละม้ายคล้ายกับคนที่ฉันรู้สึก
“ยัยอันนาคนโง่ จะมัวยืนมองอีกนานไหม!”
“ไอ้นิว!” ฉันร้องเรียกคนตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ ไม่ใช่แค่คุ้นแต่มันคือไอ้นิวจริงๆ ด้วย
“ทำหน้าแบบนั้นคือดีใจหรือเสียใจที่เห็นฉัน”
“กลับจากสิงคโปร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่โทรบอกกันบ้าง”
“กลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”
“อย่าบอกนะว่านายเป็นแขกวีไอพีที่ฉันต้องมาดูแล” ฉันจ้องหน้าเขาอย่างสงสัย เพราะไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือแค่อยากแกล้งฉัน
“เธอเข้าใจถูกแล้ว”
“ไม่มีอะไรจะทำแล้วหรือไง ถึงได้มีเวลาว่างมาแกล้งฉัน”
“แกล้งที่ไหน ฉันจ้างเธอจริงๆ แถมยังจ่ายค่าตัวไปแล้วด้วย”
“…..”
“งั้นก็เริ่มงานของเธอเลยสิ อย่ามัวเสียเวลาเลย”
พอได้ยินดังนั้น ฉันจึงหยิบแก้วขึ้นมาก่อนจะชงเหล้าให้เขาแบบเข้มๆ รีบกินรีบเมา รีบเมาจะได้รีบกลับ
“ชงมาเข้มขนาดนี้ กะจะมอมฉันให้สลบคาร้านเลยหรือไง” นิวถึงกลับสำลักเมื่อได้ชิมเหล้าชงสูตรล้มควายของฉันเอง
“สลบก็ดีน่ะสิ ฉันจะได้รีบกลับบ้าน”
“ทำงานให้มันคุ้มค่าแรงหน่อยสิ ค่าตัวเธอแพงใช่เล่นเลยนะ”
“จ่ายเศษเงินแค่นี้ คนรวยๆ อย่างนายขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกย่ะ”
“แต่จะว่าไป ไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์เธอดูสวยขึ้นมาเลยนะ หน้าก็หายเหี่ยวแล้วด้วย แอบไปฉีดโบท็อกซ์มาเหรอ?”
เพียะ! ฉันตบปากนิวแบบไม่แรงนักด้วยความมันเขี้ยว บังอาจมาว่าฉันหน้าเหี่ยว ถึงเขาจะพูดเล่นแต่ผู้หญิงอย่างฉันก็รู้สึกนอยด์นะย่ะ
“ถ้ายังไม่หยุดพูดมาก ฉันจะเอาน้ำแข็งยัดใส่ปากนาย”
“บริการให้มันดีๆ กว่านี้หน่อย จะเอาไหมทิปอ่ะ”
“เอาสิ จ่ายมา” ไม่พูดเปล่าแต่ฉันยังกระดิกนิ้วรอเอาเงินจากนิว
“ถ้าอยากได้ทิปก็ดื่มเป็นเพื่อนฉัน ฉันให้แก้วละพัน ตกลงไหม?”
“ได้สิ ไม่มีปัญหา” ฉันรับปากตกลงแบบไม่คิดอะไร เพราะเรารู้จักกันแล้วเขาก็ไว้ใจได้
“ถ้าฉันเมามากอย่าลืมไปส่งที่คอนโดด้วยนะ เข้าใจไหม”
“โอเคตามนี้”
-เวลาต่อมา-
“เครียดเหรอ ทำไมวันนี้มึงสูบบุหรี่บ่อยจังวะ” คลาสเอ่ยถามเพื่อนชายที่นั่งเงียบเหมือนกับกำลังคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา
“…..” ภีรวัฒน์ยังคงเงียบไม่ตอบอะไร แต่เขาเลือกที่จะหยิบบุหรี่อีกมวนขึ้นมาจุดสูบแทน
“มีปัญหาอะไรบอกพวกกูได้นะ”
“เปล่า กูไม่ได้เป็นอะไร”
ดวงตาคู่คมจ้องมองไปยังอันนาที่กำลังนั่งดูแลแขกวีไอพีในตอนนี้ เธอขาดการติดต่อจากเขาไปหลายวันแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนมันยิ่งทำให้ เขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
“มึงหายหัวไปไหนมาตั้งนาน พวกกูนั่งรอจนรากจะงอกอยู่แล้ว”
เสียงของคลาสดังแทรกขึ้นมามันช่วยดึงสติของเขาให้หลุดจากภวังค์ในขณะที่กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
“แวะไปดูอันนามา วันนี้แขกเรียกหาเยอะเลย” มังกรตอบกลับ
“จะว่าไป ตั้งแต่ได้อันนามาโปรโมทร้าน ยอดขายร้านเราพุ่งขึ้นเยอะเลยนะรอบหน้ากูว่าเอาปลายฟ้ามาด้วยดีไหม” คลาสพูดอย่างไม่ทันได้คิดอะไร และไม่ทันสังเกตถึงสายตาอาฆาตที่พายุมองมา
“…..”
“แต่กูว่าไม่ดี อันนาคนเดียวน่ะดีแล้ว” มังกรยิ้มแห้งสะกิดเพื่อนชายที่นั่งข้างๆ เมื่อเห็นสายตาเรียบนิ่งของพายุที่มองมาทางพวกเขาสองคน
“นี่มึงแยกแยะไม่เป็นหรือไง อันไหนงานอันไหนเรื่องส่วนตัว!”
“เอาไว้ให้แบมแบมมาก่อนแล้วกัน แล้วกูถึงจะยอม”
“นั่นดิ กูว่าอันนาคนเดียวก็พอแล้ว” พอได้ยินดังนั้น คลาสจึงรีบกลับลำในทันทีไม่ใช่แค่พายุที่หวงเมียแต่เขาก็หวงไม่แพ้กัน
“พวกมึงพอจะรู้ไหมว่าวีไอพีโต๊ะสามเป็นใคร?” หมอหนุ่มพูดแทรกขึ้น พลางหยิบขวดเหล้าขึ้นมาดื่มเพื่อดับอารมณ์ขุ่นมัว
“รู้ดิ มันชื่อนิว อายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเรานี่แหละ เป็นเจ้าของบ่อนอยู่สิงคโปร์ รวยฉิบหายเลยนะ คนนี้แหละที่เรียกอันนามาเอ็นเตอร์เทน กระเป๋าหนักใช่ย่อย”
“…..” ภีรวัฒน์นั่งมองแก้วเหล้าในมืออย่างใจเย็นเมื่อได้ยินในสิ่งที่มังกรเล่าให้ฟัง
สาเหตุที่อันนากำลังตีตัวออกห่างจากเขาอาจจะเป็นเพราะเธอกำลังมีคนอื่นงั้นเหรอ
“ดูเหมือนว่าจะสนิทกับอันนาด้วยนะ กูเดินเข้าไปหา เห็นนั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงเชียว ว่าแต่มึงถามทำไม?”
“แค่รู้สึกคุ้นหน้าเลยถามดู”
-หลายชั่วโมงต่อมา-
“ลุกไหวไหมเธอ เดี๋ยวฉันไปส่ง” นิวหันมาถามฉันที่นั่งข้างๆ หลังจากที่เรานั่งดื่มด้วยกันจนเมาได้ที่พอสมควร
“ลุกไหวแค่นี้สบายมาก” ฉันตอบกลับด้วยท่าทางปกติ เพราะวันนี้รู้สึกโอเคไม่ได้เมาเป็นหมาเหมือนทุกวัน ถึงฉันจะเป็นคนแบบนี้ก็เซฟและรักษาตัวเองพอสมควรนะ
“งั้นออกไปรอด้านหน้าคลับนะ ฉันขอแวะไปเอารถแป๊บนึง”
“ตกลงตามนี้ อย่านานนักนะ ไม่งั้นฉันจะนั่งแท็กซี่กลับ” ฉันพูดขู่ไว้ก่อนเพราะกลัวว่านิวจะเผลอไปเถลไถลลากสาวแถวนี้ไปกินซะก่อน
“รู้แล้วน่า เดี๋ยวรีบไปรีบมา”
ฉันจัดการเก็บของใส่กระเป๋าสะพาย ก่อนจะเดินตามหลังนิวออกไปติดๆ
“อันนา!” สองขาหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกดังขึ้นจากทางด้านหลังที่คุ้นเคย ซึ่งฉันจำมันได้ดีว่าเขาเป็นใคร
“…..” ฉันเลือกที่จะเดินหนีออกมาโดยไม่หันหลังกลับไปมองเลยแม้แต่น้อย
“ฉันเรียกไม่ได้ยินหรือไง?”
“ได้ยิน”
สองขาของฉันหยุดนิ่งเมื่อเขาเดินมาขวางหน้าเอาไว้ไม่ให้เดินหนี ดวงตาคู่คมของหมอภีมมองสำรวจเรือนร่างของฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนที่เขาจะพ่นลมหายใจออกมายาวๆ เหมือนกับไม่พอใจฉันอยู่
“จะไปไหน?”
“กลับบ้าน”
“เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่ต้อง”
“ทำไม?”
“ฉันกลับเองได้” ไม่ว่าเขาจะพูดหรือถามอะไร สิ่งที่ฉันตอบกลับไปคือน้ำเสียงห้วนๆ คล้ายกับไม่อยากคุย
ฉันไม่ได้แค่อยากเรียกร้องความสนใจ แต่ในเมื่อตัดสินใจที่จะจบ ก็ไม่จำเป็นต้องมายุ่งคุยหรือยุ่งเกี่ยวกันอีก
“พูดไม่รู้เรื่องหรือไง บอกว่าจะไปส่ง”
“อย่ามายุ่งกับฉัน”
“ที่คุยกันไว้ไม่รู้เรื่องใช่ไหม?”
“แล้วหมอเป็นใคร ทำไมอันต้องเชื่อหมอ”
“…..”
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น หมอเป็นคนบอกอันเอง ลืมไปแล้วหรือไง!”
“เธอคิดแบบนั้นเหรอ?” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปมเมื่อได้ยินในสิ่งที่ฉันพูด เขาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นแววตาว่างเปล่าของฉัน
ถึงแม้ว่าฉันจะเจ็บแต่มันก็จบ ดีกว่าอยู่เป็นคนไร้ค่าเป็นได้แค่ของตายสำหรับเขา
พรึ่บ! ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ ก็ถูกหมอฉุดกระชากให้เดินตามแบบไม่ทันตั้งตัว
“ทำบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ”
“ไปขึ้นรถ มีปัญหาอะไรค่อยกลับไปเคลียร์กันที่ห้อง”
“หยุดสักทีเถอะหมอ หยุดได้แล้ว ปล่อยฉันไปสักที” ฉันตวาดเสียงดังลั่นพร้อมสะบัดตัวอย่างแรงออกจากการเกาะกุม
“ที่พยายามตีตัวออกห่างจากฉันเพราะมันใช่ไหม!?”
“…..”
“ไอ้นั่นมันให้เธอเท่าไหร่ ฉันจะจ่ายให้เธอมากกว่าตกลงไหม?”
“เหอะ!” ฉันเบือนหน้าหันหนี แล้วหัวเราะประชดประชันทั้งน้ำตาเมื่อได้ยินในสิ่งที่หมอคิด เขายังคงดูถูกดูแคลนฉันเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
“บอกมาสิ จะเอาเท่าไหร่?”
“เท่าไหร่ก็ไม่เอา อันไม่อยากอยู่เป็นตัวเลือกสุดท้าย หรือเป็นแค่ของตายให้หมออีกแล้ว”
“…..”
“เชิญหมอไปเสวยสุขกับผู้หญิงที่แม่หามาประเคนให้เถอะ แล้วอย่ามายุ่งกับอันอีก”
ปรี๊นนน เสียงแตรรถของนิวดังขัดจังหวะแบบพอดิบพอดีฉันไม่รอช้ารีบเดินตรงมาหานิว โดยไม่หันกลับไปมองแม้แต่หน้าเขา อย่างน้อยหมอจะได้รู้สึกซะบ้าง ว่าการที่ไม่ถูกเลือกมันเป็นยังไง….
