เมียหมอ 11

U CLUB

“จะบอกกูได้หรือยังว่าไปทำอะไรมา ทำไมถึงมีสภาพตายซากแบบนี้” ปลายฟ้ามองฉันด้วยสายตาเวทนา ในขณะที่ฉันกำลังนั่งฟุบหน้าลงบนเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม เพราะฉันเอาแต่เมาแล้วก็ร้องไห้พร่ำเพ้อไปเรื่อย

ฉันก้มหน้ามองโทรศัพท์ที่อยู่ในมือแล้วสะกดจิตตัวเองไม่ให้โทรหาหมอภีมในตอนนี้ ไม่เจอกันหลายวันคิดถึงเขามาก แต่ถ้าไม่อยากเจ็บอีกก็ต้องใจแข็งและเลิกทำตัวเป็นของตาย

“อกหัก” ฉันตอบสั้นๆ ด้วยอารมที่ไม่ค่อยสุนทรีมากนัก จะว่าอกหักก็ไม่ถูก เพราะฉันกับหมอไม่ได้เป็นอะไรกันตั้งแต่แรก

น่าตลกดีไหมล่ะ! เอากันจนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่มีสถานะไม่มีอะไรให้ทั้งนั้น แต่เรื่องทุกอย่างที่เกิดจะไม่โทษใครเพราะฉันเป็นคนเลือกมันเอง

“อกหักอะไรของมึง แอบไปมีผัวตั้งแต่ตอนไหน?”

“ไม่ต้องรู้หรอกว่ามันเป็นใคร รู้แค่ว่ากูอกหักก็พอ”

“ถ้าของเก่าไม่เวิร์คก็แค่หาผัวใหม่ มันจะไปยากตรงไหน” มันพูดราวกับไม่สะทกสะท้าน พลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างสบายใจ ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่เรียกมันออกมาให้ช่วยปลอบใจ สุดท้ายฉันคงได้ปลอบตัวเอง

“มึงไม่ใช่กูก็พูดได้นิ”

“สวยๆ เริ่ดๆ อย่างเราจะไปจมปลักกับผู้ชายแค่คนเดียวทำไม มันเสียเวลา”

“ถ้ากูใจแข็งได้สักครึ่งหนึ่งของมึงก็คงดีสินะ”

“อะไรที่ทำแล้วไม่มีความสุขก็ปล่อยไป ไม่ต้องสนใจ ชีวิตคนเรามันสั้น อย่ามัวแต่มานั่งทุกข์มันไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก”

“จริงของมึง” ฉันหันไปมองปลายฟ้าอย่างเหลือเชื่อเพราะไม่คิดว่ามันจะมีคำพูดหรือมีความคิดดีๆ แบบนี้ แล้วสิ่งที่มันบอกก็ถูกทุกอย่าง เราควรรักและหาความสุขให้ตัวเอง ไม่ใช่คอยวิ่งตามคนอื่นจนไร้ค่าแบบนี้

“ผู้ชายบนโลกมีเป็นร้อยเป็นล้าน ฉะนั้น don’ t care แล้วเชิ่ดหน้าหาผัวใหม่เชื่อกู”

“…..”

-โรงพยาบาล-

“นัดใครไว้หรือเปล่า แม่เห็นหมอนั่งมองโทรศัพท์ทั้งวัน” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกชายเมื่อสังเกตได้ว่าภีรวัฒน์เอาแต่เหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่เป็นระยะ

“เปล่าครับ ไม่ได้นัดใคร”

“แล้วหนูขวัญใจเป็นยังไงบ้าง ถูกใจหมอไหม?”

“…..” หมอหนุ่มนั่งเงียบไม่ได้ตอบกลับอะไร เพราะเขาแค่รู้สึกเฉยๆ และไม่ได้ถูกใจคนที่แม่หามาให้เลยสักนิด แต่ด้วยความที่ไม่อยากมีปัญหาเลยต้องทำตามใจคนเป็นแม่อย่างเลี่ยงไม่ได้

“หมอขวัญใจทั้งสวย ทั้งรวยและเก่งแถมยังมีชาติตระกูลที่ดี ดูท่าแล้วเขาคงชอบลูกมาก แม่ว่าหมอขวัญใจนี่แหละที่เหมาะสมกับลูกที่สุด”

“ได้เวลาแล้ว ผมขอออกไปตรวจคนไข้ก่อนนะครับ” ชายหนุ่มหยัดตัวลุกขึ้นหลังจากที่พูดจบประโยคนั้น ก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาท่ามกลางสายตาของผู้เป็นแม่

“หมอภีมคะ”

“????” ภีรวัฒน์หันไปตามเสียงเรียกจากทางด้านหลัง พร้อมกับพยาบาลสาวที่เพิ่งเดินหอบข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาหา

“มีคนฝากของมาให้ค่ะ” พยาบาลสาวพูดอย่างยิ้มแย้มแล้วยื่นสิ่งของให้หมอหนุ่ม

“ขนมเป็นของคุณแจน ส่วนผลไม้เป็นของคุณเมย์ค่ะ”

“พวกคุณเอาไปทานกันเลย”

“คุณหมอใจดีอีกแล้ว ขอบคุณนะคะ”

“เอ่อ…เดี๋ยวก่อน”

“คะ?”

“แล้วของอันนามีไหม?”

“ไม่มีค่ะ ปรางไม่เห็นคุณอันนามาที่นี่เกือบอาทิตย์แล้วค่ะ”

“อืม ขอบใจมาก ถ้างั้นผมขอตัวก่อน”

ครืด~ ครืด~ โทรศัพท์แผดเสียงดังลั่นเมื่อมีสายเรียกเข้าฉันพยายามตั้งสติก่อนจะใช้มือควานหาเพื่อกดรับสาย ใครกันที่โทรมาหาตั้งแต่ไก่โห่ ช่างรบกวนเวลานอนของฉันจริงๆ

“อันนาพูดค่ะ”

(นี่ฉันเองนะ มังกรสุดหล่อ) เสียงทะเล้นปลายสายตอบกลับมา ทำเอาอาการงัวเงียก่อนหน้านั้นได้หายไปเป็นปลิดทิ้ง

“ว่างมากหรือไงย่ะ ถึงได้โทรมาตั้งแต่เช้าตรู่ขนาดนี้”

(เช้าบ้านป้าเธอสิ นี่มันเก้าโมงแล้วนะ)

“พูดมากน่า ว่าแต่โทรหาฉันมีธุระอะไร?”

(มีงานให้ทำ สนใจหรือเปล่า?)

พอได้ยินว่ามีงานปุ๊บ ฉันจึงรีบดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอนในทันที

“งานอะไร?”

(ดูแลแขกวีไอพีที่ร้าน)

“เด็กที่ร้านก็มี ทำไมต้องเป็นฉัน”

(ก็ตั้งแต่ที่ฉันปล่อยรูปโปรโมทร้านไป ลูกค้าเขารีเควสมาเพียบว่าต้องการเธอ)

“ขอคิดดูก่อนแล้วกันนะ ฉันไม่ค่อยถนัดงานแบบนี้”

(อย่าปฏิเสธเลยนะอันนาสุดสวย เดี๋ยวฉันเพิ่มค่าแรงให้เป็นสองเท่าเลย)

“ก็ได้ๆ ฉันตกลงยอมรับงานนี้”

(เธอนี่เป็นนางฟ้ามาโปรดของฉันจริงๆ)

“จะให้เริ่มงานกี่โมง?”

(คืนนี้สามทุ่มเจอกันที่เดิม อย่าลืมแต่งตัวสวยๆ ด้วยนะ แขกคนนี้ทิปหนักชะมัดอย่าพลาดเชียวล่ะ)

“โอเคแล้วเจอกัน”

พอกดวางสายจากมังกรได้ไม่ทันไร เสียงข้อความแจ้งเตือนการก็ดังขึ้น ฉันยิ้มกริ่มเมื่อเห็นยอดเงินจำนวนสี่หมื่นบาทที่มังกรโอนเข้ามา แบบนี้สินะที่เขาเรียกกันว่าไม่เลือกงานไม่ยากจน