13

“พี่หมอ...เจ็บนะ” บุ้งกี๋คลำหน้าผากป้อย ๆ พลางส่งค้อนพร้อมกับกลั้นยิ้มจนแก้มป่องหล่อนวางหน้าไม่ถูกไปไม่เป็นทั้งที่อุตส่าห์ศึกษามาตั้งเยอะยังไม่ได้เศษเสี้ยวของที่เจออยู่ตอนนี้เลยสักนิด

“ทำไมหึ...อยากลองสเต็ปต่อไปไหมล่ะ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นมองออย่างท้าทาย

“เอ่อ....อย่าเพิ่งดีกว่า.....บุ้งกี๋.ปะ..ไปนอนก่อนนะคะ” จู่ ๆ ก็พูดไม่ออกเหมือนลิ้นยังพันกันมั่วอยู่เลย

“ไหวหรือเปล่า” หมอหนุ่มยิ้มล้อ ที่หล่อนยืนได้อยู่ตอนนี้ก็เพราะอ้อมกอดแข็งแรงของเขาช่วยพยุงเอาไว้.......ไม่อย่างนั้นแม่ตัวดีคงลงไปกองกับพื้นแล้ว

“ไหวค่ะไหว.....กู๊ดไนท์ค่ะ”

บุ้งกี๋ผละหนีเข้ามาในห้องนอนอย่างว่องไวทันทีที่ทรงตัวได้......เข้ามาแล้วก็เอาหมอนปิดหน้าส่งเสียงกรี๊ดดังลั่น.......อายกว่านี้มีอีกไหมเนี่ยหล่อนตื่นเต้นจนเก็บไว้คนเดียวไม่ไหว รีบโทรหาเพื่อนรัก...หล่อนเลือกข้าวหอมที่เพิ่งแต่งงานไปน่าจะเป็นที่ปรึกษาในเรื่องนี้ได้ดีกว่ายัยอันนาแน่ ๆ แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะเพื่อนไม่รับโทรศัพท์ อืม...มันก็ดึกแล้วนี่เนอะ ...บุ้งกี๋ยกเลิกความตั้งใจที่จะโทรหาใครอีกหล่อนได้แต่นอนกระสับกระส่ายคิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว นานกว่าจะหลับลงไปพร้อมทั้งรอยยิ้มระบายเต็มหน้า

เช้าวันใหม่

ชายหนุ่มยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู พลางมองไปที่ประตูห้องนอนของบุ้งกี๋ที่ยังไม่มีวี่แววว่าจะเปิดออกมาทั้งที่ใกล้เวลาที่เขาควรจะออกไปทำงาน ถึงแม้เป็นผู้บริหารแต่หมอทัพพ์ก็มักไปทำงานตามเวลาเหมือนคนอื่น ๆ ที่ทำงานวันละแปดชั่วโมง.....

“เป็นอะไรหรือเปล่า ฉันเกือบจะเอากุญแจสำรองเปิดเข้าไปดูอยู่แล้วเชียว เห็นว่าสายแล้วยังไม่ออกมาหรือว่าไม่สบาย” ชายหนุ่มเคลื่อนกายเข้าหาคนที่เพิ่งออกจากห้องถึงแม้หน้าตาของหล่อนจะสดชื่นไม่บ่งบอกถึงการเจ็บป่วย เขาก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี…

“บุ้งกี๋ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ” หญิงสาวก้าวถอยหลังหนึ่งก้าวโดยอัตโนมัติ

“เป็นอะไร กลัวฉันเหรอ.....หรือว่าโกรธ” ชายหนุ่มแปลกใจที่จู่ ๆ เด็กในปกครองก็ทำเหมือนเขาเป็นตัวอันตรายเข้าใกล้ไม่ได้ซะอย่างนั้น

“เปล่าค่ะ”

หมอทัพพ์มองหญิงสาวที่สั่นหน้า....ก้มหน้าก้มตาแก้มขึ้นสีระเรื่อ จึงถึงบางอ้อ ยัยเด็กแสบของเขาคงจะอายเรื่องเมื่อคืน...ฮึ...แล้วก็ทำเป็นเก่ง ชายหนุ่มอมยิ้มมองแก้มสีชมพูใสอย่างมันเขี้ยวจนต้องรีบชวนเจ้าหล่อนออกจากที่พักก่อนจะหักห้ามใจไม่ได้

โรงพยาบาล

หมอทัพพ์แยกตัวไปก่อนโดยสั่งให้ผู้ช่วยสาวเข้ามารอที่ห้องก่อน....ซึ่งภายในห้องทำงานเดิมเพิ่มเติมคือโต๊ะทำงานที่เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งชุดและจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณไกรวิทย์ เลขาหนุ่มผู้เคร่งขรึมของพี่หมอนั่นเอง...บุ้งกี้ขี้เกียจรออยู่คนเดียวจึงเปิดประตูออกไปข้างนอก เห็นคุณเลขากำลังทำงานยุ่ง ๆ จึงเสนอตัวเข้าช่วยแต่ไกรวิทย์ก็ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลหล่อนจึงแยกตัวมาชงโกโก้ดื่ม แล้วยังตั้งใจชงเผื่อให้กับคุณเลขาด้วยเพราะเมื่อวานหล่อนเห็นแก้วโกโก้เปล่าตั้งอยู่บนโต๊ะของเขา......

“พี่วิทย์คะ ไหนล่ะแฟนท่านประธาน” ศัลยาเอ่ยถามพลางมองไปทางห้องท่านประธาน…..เพราะข่าวลือจึงทำให้หล่อนอาสาหอบแฟ้มขึ้นมาส่งเองเผื่อจะได้ข้อมูลใหม่ ๆ เอาไปเม้าท์ต่อ

“อย่าพูดส่งเดชเลยยา เรื่องของเจ้านาย” ชายหนุ่มปรามสาวนักบัญชีที่สนิทสนมกันเพราะต่างก็ทำงานที่นี่มานาน