บทที่ 2. เจอแล้ววว.. คนที่อยากได้เป็นผัว

“นังงาม นังงามเว้ย ทางนี้ๆๆ” เสียงสองเพื่อนรักกวักมือเรียกไวๆ ฝันงามจึงรีบเดินไปหาเพื่อนๆ ของตน

“โอ๊ย ดีใจจังได้เจอพวกแกอีกเนี่ย มาคราวนี้อยู่หลายวันนะ”

ฝันงามกอดเพื่อนรักอย่างดีใจ เพราะไม่ได้เจอกันมาจะห้าเดือนแล้วเพราะทั้งคู่ต่างทำงานที่ต้องเดินทางตลอด กุ๊กกิ๊กทำงานเป็นแอร์โฮสเตส ส่วนจีน่าทำงานเป็นเลขาซึ่งจะต้องเดินทางตามเจ้านายไปที่ต่างอยู่บ่อยๆ วันหยุดยาวนี้พวกเธอจึงนัดพบกัน

“หยุดมากสุดได้ห้าวันแก มาเจอแกสองวันอีกสามไปเยี่ยมพ่อแม่” กุ๊กกิ๊กบอก

“งั้นสองวันนี้เราจะสนุกกันให้สุดเหวี่ยงไปเลย”

“แหม.. สนุกสุดเหวี่ยงนี่ขออนุญาตผัวรึยังจ๊ะนังจีน่า” จีน่า หรือชื่อเดิมว่า จิรศักดิ์ หุบยิ้มเบิกบานแล้วค้อนให้เพื่อน

“จะบอกว่าฉันเลิกกับผัวคนนั้นแล้วย่ะ ตอนนี้มีผัวใหม่แล้ว หล่อกว่า เด็กกว่า ใจดีมีเงินให้ใช้ ใจสปอร์ต”

“ว้าว.. จริงหรือนังจี”

“อ๊ะ.. ของแบบนี้ใครเขาพูดเล่น ไม่อวดลอยๆ ให้เสียของหรอกย่ะ คืนนี้เขาจะพาพวกเราไปเที่ยวด้วย” จีน่าบอกอย่างอวดๆ ที่ตนได้ผัวถูกใจเสียนัก

“โอ้ยยย แก แบบนี้หาให้ฉันบ้างสิ”

“อุ๊ย.. นังนี่ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นบ่นอยากมีผัว วันนี้มาอ้อนอยากมี”

จีน่าค้อนเพื่อนสาวไม่จริงจังนักขณะพาฝันงามกับลูกน้องไปยังคอนโดของตน เธอกับไอ้เปรมไอ้ป้อมนั้นสนิทสนมกันดีรักเหมือนน้องนุ่งดังนั้นจึงไม่มีปัญหาเมื่อหนุ่มทั้งสองมาด้วย

“เดี๋ยวเล่าให้ฟัง..”

ฝันงามบอกเพื่อนรักแล้วขึ้นไปพักผ่อนที่คอนโดของจีน่ากับกุ๊กกิ๊กที่ซื้อไว้ด้วยกันและจะมาพักที่นี่ทุกครั้งที่หยุดหรือกลับมาจากต่างประเทศ แต่ทั้งสองก็มีบ้านและครอบครัวของตนที่ต่างจังหวัด...

“พ่อกำนันนี่นะจะจับแกแต่งงานกับลูกชายของลูกหนี้แกนี่นะ บ้า.. นี่ยุค 0.4 แล้วไม่มีหรอกคลุมถุงชน พ่อกำนันรักและตามใจแกจะตายไม่บังคับแกหรอก” กุ๊กกิ๊กว่า

“นังนี่ พูดผิดพูดใหม่นะยะ นี่ยุคประเทศไทย 4.0 ย่ะ สูญทุกอย่าง”

“เริ่มจากสี่มาศูนย์น่ะเหรอ..” กุ๊กกิ๊กหันมาถามจีน่าแบบหน้าตาเหลอหลา

“เออ.. พวกแกนี่ มันจะมาอะไรกับ 0.4 และ 4.0 วะ” ฝันงามหน้ายุ่งหงุดหงิด

“เออๆ มาๆ เข้าเรื่องแล้วยังไงต่อ”

“ก็ป๊ะป๋าจะเรียกเก็บหนี้จากลูกหนี้รายนี้ที่ติดเงินพ่อมาเกือบยี่สิบปีแล้วก็หลายสิบล้านอยู่นะแก ป๊ะป๋ากลัวฉันหาผัวไม่ได้ก็เลยจะบังคับเอาลูกชายของลูกหนี้มาขัดดอก ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังหรอก แต่เมื่อเดือนที่แล้วป๊ะป๋าเรียกลุงกับอาแล้วก็ทนายมาที่บ้านก็คุยกันเรื่องนี้”

“เฮ้ย.. แบบนี้ก็ได้เหรอ ผัวขัดดอกนี่นะ..” จีน่ากับกุ๊กกิ๊กตาโตพูดพร้อมกัน

“อืม ทีนี้ฉันน่ะยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตาไอ้ว่าที่ผัวฉันเลยว่าจะหน้าตายังไง ขืนได้ไอ้ที่ไม่เป็นสับปะรดมาจะทำไงวะ อีกอย่างฉันอยากเลือกผัวเองมากกว่า”

“ที่มานี่ก็เพื่อ..”

“ไปแอบดูว่าที่ผัวในอนาคต ถ้าไม่เข้าท่าจะได้หาทางชิ่ง”

“เข้าใจแล้วๆ” เพื่อนทั้งสองพยักหน้าเข้าใจ

“อีกอย่างนะ ฉันต้องการหลักฐานมัดตัวป๊ะป๋าฉัน”

แล้วฝันงามก็เล่าเรื่องราวที่ตนสงสัยและแอบเห็นให้เพื่อนสาวฟัง ทั้งสามสาวหัวเราะกันคิกคักๆ ด้วยมีเม้าท์กันเรื่องลามกประสาสาวๆ ด้วยและค่ำวันนั้นพวกเธอก็พากันไปเที่ยวที่ผับชื่อดังแห่งหนึ่งอย่างสนุกสนาน...