บทที่ 2.ต่อ.

“บ้านหลังนี้แน่นะนังงาม”

“นั่นสิลูกพี่ใหญ่ยังกะวัง เขาจะเป็นลูกหนี้พ่อกำนันเหรอ..”

ทั้งลูกน้องทั้งสองและเพื่อนสาวต่างพากันขมวดคิ้วมองบ้านหลังงามใหญ่โตราวกับวังตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อว่านี่คือบ้านของลูกนี้พ่อกำนันไผ่

“เออ.. ฉันแอบดูข้อมูลทุกอย่างมาแล้วเป๊ะๆ ไม่มีผิดพลาดเชื่อหัว เชื่อหอยนังงามสิวะ”

“เชื่อหัวน่ะพอได้แต่หอยที่ยังไม่มีประสบการณ์เชื่อไม่ได้เว้ย ฮ่าๆๆ” จีน่าพูดขึ้นแล้วหัวเราะชอบใจ ไอ้ป้อมไอ้เปรมก็พลอยผสมโรงไปด้วย

“มึงหัวเราะอะไรไอ้ป้อม ไอ้เปรม..” ลูกน้องทั้งสองแทบหุบยิ้มไม่ทันคำคอตกสงบเสงี่ยมเมื่อเจอแววตาดุๆ ขึงขังของลูกพี่คนสวย

“เอาน่าอย่าไปว่าเด็กมัน ไหนๆ เอากล้องมาส่องดูหน่อยสิ ข้างในเป็นไง..”

กุ๊กกิ๊กตัดบทแล้วเอากล้องส่องทางไกลมาสอดส่องดูความเคลื่อนไหวในบ้านหลังงาม

“เฮ้ยๆ แกๆ ดูนั่นๆ เอาๆ นังจีแกดู เห็นผู้ชายคนนั้นมั้ย”

“ไหนๆ ผู้ชายๆ ชอบดูผู้ชาย..” กุ๊กกิ๊กตาโตด้วยความตื่นเต้นแล้วส่งกล้องให้จีน่าที่ทำท่าระริกระรี้ ฝันงามเองก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย

“อะไร ไหนๆ ผู้ชาย ฉันดูด้วย..” ฝันงามยื้อแย่งกล้องจากมือจีน่ามาส่องบ้างก่อนจะอุทานด้วยความตื่นเต้น

“กรี๊ดดดดแก๊ แกๆ ผู้ชายคนนั้น คนที่ฉันจองเมื่อคืนนี่หว่า..”

“เออ.. ก็ใช่น่ะสิ..”

ทั้งจีน่ากับกุ๊กกิ๊กเองก็อดจะตื่นเต้นด้วยไม่ได้ เพราะเมื่อคืนนี้พวกเธอเจอกับผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่หล่อมาก หล่อลากไส้ลากพุงที่ดูเย่อหยิ่งแต่ก็ทรงเสน่ห์จนฝันงามติดตาติดใจ ใจสาวสั่นไหวเลือดในกายเดือดพล่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...

“แล้วเขาเป็นอะไรกับคนบ้านนี้วะ”

“หรือจะเป็นลูกชายของลูกหนี้พี่กำนัน” ไอ้ป้อมเอ่ยขึ้น

“แบบนี้ต้องสืบ..” ไอ้เปรมพยักหน้าช้าๆ มือลูบคางเหมือนใช้ความคิด

“มึงคิดออกหรือว่าจะทำไง” ฝันงามหันมาถาม

“เปล่า..”

“โธ่เอ๊ย.. แล้วทำท่าเหมือนมีสมอง” ฝันงามตบกบาลไอ้เปรมเบาๆ หนึ่งทีแล้วส่องกล้องเข้าไปดูในบ้านอีกครั้ง

“เฮ้ยแก ดูเหมือนว่าคนรับใช้ในบ้านจะอ่อนน้อมกับเขาเป็นพิเศษ อุ๊ย.. ยายหน้าสวยนั่นเป็นใครน่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นเมียว่าที่ผัวฉันน่ะ..” ฝันงามบอกเล่าให้เพื่อนสาวฟังก่อนจะลดกล่องในมือลงอย่างใช้ความคิด..

“จริงเหรอวะแก เสียดายเลยว่ะ”

“ไม่.. ฉันยังไม่ปักใจเชื่อ จนกว่าจะได้ข้อมูลที่แท้จริง ไอ้ป้อม..” ฝันงามไม่ยอมรับอะไรง่ายๆ ตาวาววับอย่างมุ่งมั่นจะรู้ความจริง

“ครับลูกพี่”

“ต่อสายถึง ลุงทนายยิ่งศักดิ์ ให้กูสิ ส่วนไอ้เปรม มึงทำยังไงก็ได้ให้คนในบ้านนั้นมาคุยกับมึงแล้วล้วงความลับมา”

ไอ้ป้อมรีบโทร. หาลุงทนาย ส่วนไอ้เปรมทำหน้าเหมือนกินยาขมเพราะงานของตนมันดูจะยากเย็นกว่าเพื่อนรักนัก

“งั้นเดี๋ยวฉันไปช่วยเปรมเอง ก็อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อรูปหล่อนั่นเป็นใคร เผื่อเขาจะสนใจฉันบ้าง อิอิ..”

ว่าแล้วจีน่าก็พยักพเยิดกับเปรมแล้วลงจากรถไป ฝันงามรอคอยข้อมูลจากเพื่อนรักอย่างใจจดจ่อขณะรอสายจากทนายยิ่งศักดิ์...