มายา!

สมิงสั่งให้คนจัดการเรื่องงานแต่งแบบเร่งด่วน ถึงงานจะเร่งแค่ไหน เขาก็ไม่คิดจะทำออกมาแบบขอไปที งานแต่งที่เขาตั้งใจไว้ ถูกเนรมิตขึ้นมาภายในเวลาเพียงแค่ 5 วัน ถึงเขาจะเสียเงินไปมากกว่าปกติ แต่เขาไม่เสียดายเงินนั่นสักนิด

“คุณหมิงครับ ชุดแต่งงานเสร็จแล้วครับ จะให้ส่งไปให้คุณมายาลองดูก่อนไหมครับ” อาร์ชเป็นคนเข้ามารายงาน ซ่อนความรู้สึกทุกอย่างไว้อย่างแนบเนียน ถึงเขาจะไม่ได้ยินดีที่มายาคนนั้นได้แต่งงานกับคุณสมิง แต่เขายินดีที่คุณสมิงที่เขาเคารพมาตลอดได้เธอมาเป็นภรรยา

“พรุ่งนี้ค่อยส่งไป คนอย่างมายาไม่มาเสียเวลากับเรื่องลองชุดหรอก” สมิงกำลังก้มหน้าเขียนอะไรสักอย่างลงไปในการ์ดสีแดงสด เงยหน้าขึ้นมาบอกมือขวาของตัวเอง เขารู้จักมายาดีว่าเธอไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ เขาถึงต้องลงมือวัดสัดส่วนของเธอเอง และเป็นคนไปสั่งตัดชุดแต่งงานด้วยตัวเอง

“แล้วดอกไม้นั่น ให้ส่งไปเหมือนเดิมเหรอครับ” อาร์ชหรืออชิตะ มองช่อกุหลาบสีแดงสดแสนสวย ที่เจ้านายลงมือเขียนการ์ดเองอย่างสี่ห้าวันที่ผ่านมา เพื่อให้เขาส่งไปให้คนที่เจ้านายจะแต่งงานด้วย

“ส่งไปเหมือนเดิมเธอรับมันไหมละ! วันนี้ฉันจะไปเอง ฝากร้านด้วยนะ” สมิงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ร่างที่สูงกว่า 190 นั่นดูดีไปทุกส่วน เสื้อผ้าแบรนด์หรูที่ใส่ ยิ่งขับให้เจ้าของผับมีสง่าราศรีมากยิ่งขึ้น แต่เขากลับเสียความมั่นใจในจุดนี้บ่อยๆ เพราะยัยมายา ที่ดูจะไม่สนใจอะไรกับรูปร่างหน้าตาเขาเลย

อชิตะมองเจ้านายที่หอบช่อกุหลาบเดินออกไปจากร้าน ทั้งที่ก่อนหน้านั้นดอกไม้ช่อสวยของเจ้านายถูกตีกลับมาที่เดิมทุกครั้ง เจ้านายกลับไม่เคยถอดใจ และวันนี้ยังลงมือหอบมันไปให้เธอเองอีก แบบนี้เรียกรักหรือเปล่า

สมิงเลือกขับรถแบบธรรมดาออกมาจากร้าน ในเวลาเกือบเก้าโมงเช้า ขับมายังสถาณที่ที่เขาเองรู้จักดี ว่าช่วงเช้ามายาจะอยู่ที่นี่ เพราะส่งคนมาหาข้อมูลของเธอที่นี่บ่อยๆ สมิงถอดสูทตัวนอกออกวางไว้ในรถ ปล่อยให้ร่างกายส่วนบน มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทปกปิดร่างกำยำไว้เพราะไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาแอบหนีงานมาหาเธอ

คนในค่ายมวยต่างมองผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ที่ก้าวเข้ามาด้วยความสนอกสนใจ แต่สายตาคู่สวยของเขากลับมองไปที่ผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่กำลังเตะกระสอบทรายอยู่ด้านในสุดของค่าย

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ

เท้าบางเตะกระสอบทรายระรัว ร่างบอบบางที่ปกติสวมเสื้อผ้ามิดชิด เวลาที่อยู่ในค่ายเธอจะใส่เพียงสปอร์ตบราแบบครึ่งตัวกับกางกางมวยเท่านั้น และภาพนั้นทำให้คนที่เพิ่งก้าวเข้ามาที่นี่ครั้งแรก รู้สึกว่าเลือดหมุนเวียนขึ้นหน้ามากกว่าปกติ

“มายา!”

เสียงเรียกทรงพลังนั่น ทำให้คนที่เตะกระสอบทรายอยู่หันมามอง ใบหน้าสวยเลิกคิ้วขึ้นมองอย่างสงสัย ลมอะไรพัดมาเนี้ย เสือตัวใหญ่อย่างเขาถึงมาค่ายมวยแห่งนี้ได้

“อะไร!”

มายาตะโกนตอบกลับไปอย่างหงุดหงิด ทั้งยังหันกลับไปเตะกระสอบทรายต่อ เธอเพิ่งจะมาที่ค่ายเมื่อชั่วโมงก่อนเอง วันนี้ต้องขึ้นซ้อมให้ลูกศิษย์ในค่าย ครูอย่างเธอก็ต้องวอร์มบ้าง ไม่งั้นโดนลูกศิษย์เตะคอพับได้อับอายคนทั้งค่ายแน่ๆ

พรึ่บ! เสื้อเชิ้ตราคาแพงวางแหมะอยู่บนใบหัวเล็กๆ ปกปิดสายตาของเธอจากโลกรอบตัว จนไม่เห็นว่าตอนนี้คนที่เรียกเธอได้ขยับมายืนอยู่ข้างๆ เธอเป็นที่เรียบร้อย

“เล่นอะไรเนี้ย!” มายาดึงเสื้อของเขาออก ก่อนจะตาโตแล้วยัดเสื้อคืนเขาไป คนในค่ายทั้งหมดออกมามุงดูเธอกับเขาอย่างสนใจ และไอ้คุณหมิงนี่ก็หน้าด้านยืนโชว์แผงอกอยู่ได้ ไม่อายคนอื่นเลย

“ใครเหรอครับครู” เซ็นต์นักมวยดังของค่าย ถามครูมวยคนสวยที่ยืนหน้าแดงซบลงกับแผงอกเปลือยเปล่า ยิ่งพวกเขาเข้าไปใกล้คนทั้งสองมากเท่าไหร่ ครูคนสวยของเขายิ่งถูกกดลงกับแผงอกเปลือยเปล่ามากขึ้นเท่านั้น และคนที่กอดครูอยู่นั้นยังจ้องพวกเขาเหมือนจะฉีกออกเป็นชิ้นๆ อีก

“อ๊ะ มายาอย่ากัด!”

สมิงนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เอ่ยเสียงลอดไรฟันข้างใบหูเล็ก คนที่เขากดหน้าเข้าหาแผ่นอกเปลือยเปล่า กำลังกัดหน้าอกเขาจมเขี้ยว เพราะเธอพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอพูด

“ปล่อยครูเถอะครับ ครูหายใจไม่ออกแล้ว”

เซ็นต์พูดตามที่เห็น ครูของเขาหน้าแดงก่ำ ถึงแม้จะรู้ว่าสาเหตุไม่ใช่เพราะที่เขาบอกข้างต้นก็เถอะ แต่ผู้ชายไร้มารยาทคนนี้ควรปล่อย ครูน่าจะต่อยท้องคนๆ นั้นสักที แต่ทำไมถึงอยู่เฉยๆ ก็ไม่รู้

“อือ คุณสมิงปล่อย”

สมิงทำตามอย่างว่าง่าย เพราะเขากดเธอไว้นานเกินไป แต่ปล่อยเพียงใบหน้าเท่านั้น ร่างทั้งร่างของเธอยังถูกเขากอด และบดบังไว้จากสายตาผู้ชายคนอื่น แต่เพราะคนมุงดูเยอะเกินไปจึงไม่อาจซ่อนเธอไว้จากสายตาคนทุกคน

“อั๊ก! หมัดหนักนี่นา”

เมื่อมือเป็นอิสระ หมัดเล็กๆ ก็ต่อยเข้าไปที่สีข้างเขาอย่างรวดเร็ว เพราะเขายังกอดเธออยู่ระยะปล่อยหมัดจึงไม่ค่อยมีนัก แต่ถือว่าเป็นหมัดที่แรงใช้ได้ ยัยนี่มันน่านัก! ยัยบ้าพลัง

“คุณปล่อยสักทีฉันอายจะตายอยู่แล้ว ถ้ามาสร้างปัญหา ฉันจะไม่ให้มาอีกแล้วนะ”

เสียงแว๊ดๆ ของมายา บ่งบอกว่าเธอรู้จักกับผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ ทำให้คนในค่ายมวยเลิกคิ้วสงสัย มองหน้าเธอสลับกับคนที่ทำหน้านิ่งเฉย กอดเธอไว้แบบเดิมแม้จะโดนหมัดเธอไปหลายทีก็ตาม