ตอนที่ 4 ความผิดที่ต้องได้รับโทษ

แพรวพิชชานอนจนเต็มอิ่มแล้วก็เดินลงมาจากบนห้องนอน ภายในบ้านเงียบเชียบไร้วี่แววของพี่ชายที่ทำให้เธอต้องว้าวุ่นใจ ตั้งแต่วันที่ราฟาเอลรับปากว่าจะอธิบายทุกอย่างให้เข้าใจ มาจนวันนี้ได้ครบอาทิตย์แล้ว เธอก็ยังไม่ได้เจอเขาเลย ถามคนในบ้านก็รู้แต่เพียงว่าราฟาเอลต้องบินด่วนไปนิวยอร์ก ฝากบอกเธอว่าจะกลับมาภายในสองอาทิตย์ โทรถามหรือบอกกล่าวกันสักนิดก็ไม่มี ในเมื่อเขาไม่โทรมาเธอก็เลยไม่โทรไป ได้แต่แอบน้อยใจอยู่คนเดียว

คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเท้าบอบบางก็เดินมาหยุดที่ห้องครัว มีบรรดาแม่บ้านกำลังจัดเตรียมอาหารเย็นกันให้วุ่นวาย มุมปากพลันยกยิ้มน้อยๆ ยามมองคนที่เป็นเพื่อนเล่นกับเธอตั้งแต่เธอย้ายมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ ทุกคนยังเหมือนเดิมไม่ว่าเลาจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม

“จ๊ะเอ๋ ทำอะไรกันอยู่คะสาวๆ ทั้งหลาย” แพรวพิชชายื่นหน้าทักทายอย่างอารมณ์ดี

“ไม่ต้องจ๊ะเอ๋เลยค่ะ คุณหนูมาทำอะไรที่นี่คะเนี่ย ในครัวร้อนจะตายออกไปรอข้างนอกดีกว่านะคะ” แววแม่บ้านสาววัยสามสิบปลายๆ หันมาเห็นคุณหนูคนสวยที่ยืนยิ้มอยู่ตรงมุมประตู ก็รีบมาจับมือบางเตรียมจะพาออกไปรอด้านนอกทันที แต่คนสวยประจำบ้านขืนตัวเองเอาไว้

“ไม่เห็นจะร้อนเลยค่ะพี่แวว แพรวอยากช่วยพี่ๆ แล้วก็ป้านุ่มนี่คะ อยู่คนเดียวเหงาจะตาย ให้แพรวช่วยนะคะสาวๆ” แพรวพิชชาเดินเข้ามากอดเอวหนาของป้านุ่มที่นั่งยิ้มให้อย่างใจดี

“คุณหนูไม่ต้องช่วยหรอกนะคะ ออกไปเดินเล่นที่สวนดีกว่า ตั้งแต่มายังไม่ได้ไปเดินดูดอกไม้สวยๆที่คุณราล์ฟให้ตาสมชายปลูกไว้เลยนี่คะ เห็นจากหน้าต่างไม่สวยเท่าเห็นด้วยตาตัวเองนะป้าจะบอกให้ ออกไปสูดอากาศให้สดชื่นดีกว่าค่ะ” ป้านุ่มเอียงหน้าบอกคุณหนูคนสวยที่ซบใบหน้าอยู่ที่ไหล่อย่างเอ็นดู ตั้งแต่คุณราล์ฟของนางต้องไปต่างประเทศด่วน คุณหนูน้อยของนางก็ดูซึมๆ ไม่ค่อยร่าเริงเหมือนตอนที่พี่ชายอยู่ด้วย สงสัยจะเหงาจริงๆ นั่นแหละ

“ก็ได้ค่ะ ไม่ยอมให้แพรวช่วยงั้นแพรวไปเดินเล่นก็ได้ หึ!” แพรวพิชชาทำปากยื่นน้อยๆ อย่างแง่งอน จนสาวๆ ในครัวยิ้มให้กับความน่ารักของเจ้านายสุดที่รักที่เดินออกไปด้านนอกแล้ว

“คุณหนูน่ารักมากเลยเนอะป้า ยิ่งโตยิ่งสวย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณราล์ฟถึงรักมากขนาดนี้ ถ้าฉันเป็นคุณราล์ฟก็คงจะหวงไม่ต่างกัน” แววพูดกับป้านุ่มที่นั่งหั่นผักอยู่ข้างๆ

“อืม คุณหนูกับคุณราล์ฟช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน” ป้านุ่มผู้ที่เคยอาบน้ำร้อนมาก่อนพูดเบาๆ กับตัวเอง ได้แต่หวังว่าคนที่นางรักทั้งคู่จะลงเอยกันในเร็ววันนี้ อีกอย่างทุกคนในบ้านต่างรู้ว่าเจ้านายอย่างราฟาเอลหลงรักน้องสาวคนละสายเลือดคนนี้มานานแล้วได้แต่เฝ้าภาวนาขอให้คนทั้งคู่ใจตรงกัน

แพรวพิชชาเดินมาเรื่อยๆ ก็มาหยุดอยู่ที่แปลงดอกกุหลาบที่แข่งกันออกดอกสวย ริมฝีปากบางแย้มกว้าง ร่างบางย่อตัวก้มลงสูดดมความหอมของดอกกุหลาบสายพันธุ์ Jubilee Celebration เป็นกุหลาบทรงพุ่มขนาดกลาง ออกดอกตลอดทั้งปี ตัวดอกมีหลายขนาดขึ้นอยู่กับฤดู สี Salmon-pink ที่ส่งกลิ่นหอมอบอวล คนชอบกุหลาบเป็นชีวิตจิตใจพอได้มาอยู่ตรงนี้ก็ยิ้มไม่หุบ ถัดมาก็เป็นกุหลาบพันธุ์ William Shakespeare กุหลาบทรงพุ่มขนาดกลาง และออกดอกตลอดทั้งปีเช่นกัน ดอกมีขนาดกลางถึงใหญ่ มีสีแดงอมมพู อมม่วง กลิ่นหอมแรง นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เธอจำชื่อได้ นอกนั้นเป็นสายพันธุ์ใหม่ๆ ที่มีมาทดแทนรุ่นก่อนๆ ยังไม่นับรวมดอกไม้หอมๆ ของสายพันธุ์ไทยที่อยู่บริเวณเดียวกันด้วย

“ทั้งสวย ทั้งหอมเลย ช๊อบชอบ รู้งี้มาดูตั้งนานแล้ว” เสียงหวานพึมพำอย่างพึงพอใจ เปิดกล้องโทรศัพท์ถ่ายรูปดอกกุหลาบชนิดต่างๆ ที่มีไม่ต่ำกว่าสิบสายพันธุ์อย่างเพลิดเพลิน

“คุณหนูสนใจจะตัดดอกกุหลาบไหมครับ” ลุงสมชายคนสวนคนเก่าคนแก่เอ่ยถามเบาๆอย่างสุภาพนอบน้อม

“ตัดได้เหรอคะลุงสมชาย” แพรวพิชชาหันกลับมาถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกายสดใส

“ตัดได้สิครับก็เจ้ากุหลาบพวกนี้เป็นของคุณหนู ลุงกับคุณราล์ฟช่วยกันดูแลให้เป็นอย่างดีเลยนะครับ ยิ่งพอใกล้วันที่คุณหนูจะเดินทางกลับมา คุณราล์ฟท่านก็สั่งลงต้นกุหลาบชุดใหม่หลายต้นเลยนะครับ” ลุงสมชายเล่าไปยิ้มไป

แพรวพิชชาได้ยินดังนั้นก็อมยิ้ม ดีใจที่ราฟาเอลให้ความสำคัญกับสิ่งที่เธอชอบขนาดนี้ ไม่ว่าจะกลับมาเยี่ยมกี่ครั้งในช่วงเวลาที่เธอเรียนอยู่ที่ประเทศอังกฤษ ดอกไม้ที่เธอชอบก็จะได้รับการดูแลเป็นอย่างนี้เสมอ ไม่เพียงเห็นด้วยตาอย่างเดียวยังได้รับคำยืนยันจากลุงสมชาย ป้าอุ่น และพี่ๆ แม่บ้าน รวมไปถึงลูกน้องคนสนิทของพี่ชายอย่างพี่แบรทกับพี่โรมอยู่เป็นประจำ

“งั้นแพรวขอตัดนะคะ เห็นดอกสวยๆ ของพวกมันแล้วอดใจไม่ไหว ดอกมันโตมาก สวยหมดทุกดอกเลยค่ะ” แพรวพิชชายิ้มกว้าง พลางคิดว่าจะเอาไปใส่แจกันในห้องนอน เวลานอนจะได้สูดกลิ่นหอมๆ ของมัน มั่นใจได้ว่าปลอดสารพิษจริงๆ

“คุณหนูรอสักครู่นะครับ ลุงขอตัวไปเอากรรไกรก่อน” ลุงสมชายบอกแล้วรีบเดินออกไปอย่างว่องไว

รอไม่นานกรรไกรที่ลุงสมชายไปเอาก็มาอยู่ในมือของแพรวพิชชา ดอกกุหลาบสีสวยถูกตัดออกอย่างเบามือโดยมีลุงสมชายคอยช่วยถือ ตัดจนพอใจแล้วแพรวพิชชาก็เดินหอบดอกกุหลาบที่ส่งกลิ่นหอมชื่นใจเดินกลับเข้าบ้านไปจัดแจกันอย่างเพลิดเพลิน

ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มเศษๆ ราฟาเอลกลับมาถึงบ้านด้วยหน้าตาอิดโรย ล้อเครื่องบินแตะรันเวย์ประเทศไทยปุ๊บเขาก็ตรงดิ่งกลับบ้านทันที สิ่งที่ต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือต้องการจะอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่นซะก่อน จะได้ไปคุยกับน้องน้อยหลังจากที่ไม่ได้เห็นหน้ามานานนับสัปดาห์ เพราะมีงานด่วนที่เขาต้องบินไปจัดการ เร่งวันเร่งคืนให้งานเสร็จไวๆ เลยทำให้ไม่ค่อยได้พักผ่อน ขายาวกำลังจะก้าวขึ้นบันได แต่ยังไม่ทันจะได้ไปไหนก็ถูกแม่บ้านเก่าแก่เรียกเอาไว้ซะก่อน

“คุณราล์ฟกลับมาแล้วเหรอคะ คลาดกับคุณหนูแค่เดี๋ยวเดียวเองค่ะ คุณหนูแพรวเธอเพิ่งจะออกไปก่อนหน้าคุณราล์ฟได้ไม่นาน ถ้าเธอรู้คงไม่ออกไปแน่ๆ คุณราล์ฟน่าจะโทรมาบอกก่อน” ป้านุ่มได้ยินเสียงรถเลยเดินออกมาดู ก็เห็นว่าเจ้านายรุ่นลูกกลับมาบ้านแล้วก็ยิ้มดีใจ เอ่ยอย่างเสียดายที่คุณหนูคนสวยของนางออกไปนอกบ้านซะก่อน

“คุณหนูของป้านุ่มไปไหน มืดค่ำขนาดนี้แล้วออกจากบ้านไปได้ยังไง ผมสั่งแล้วใช่ไหมว่าให้ดูน้องแพรวให้ดีๆ อย่าให้ออกไปเที่ยวตอนกลางค่ำกลางคืน ป้านุ่มยังจะตามใจเด็กดื้ออย่างน้องแพรวอีก ถ้าผมไม่กลับมาก่อนก็คงจะไม่รู้สินะ ว่าคุณหนูคนดีของป้าขัดคำสั่ง” กระแสเสียงไม่พอใจดังออกมาจากลำคอแกร่ง สันกรามบดเข้าหากันแน่น ใบหน้าอิดโรยเครียดเขม็งขึ้นทันควัน

“ป้าไม่ได้ตามใจนะคะ คุณหนูบอกว่าไปหาเพื่อนป้าก็ไม่รู้จะขัดยังไง ตอนที่คุณราล์ฟไม่อยู่คุณหนูไม่ได้เถลไถลเลยนะคะป้าและคนในบ้านยืนยันได้ วันนี้หลังจากตัดดอกกุหลาบไปใส่แจกันแล้วคุณหนูก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณช้องนางน่ะค่ะ เห็นว่าจะออกไปหาร้านฟังเพลงกันอะไรนี่แหละค่ะ คุณราล์ฟอย่าโกรธคุณหนูเลยนะคะ เธอไม่ได้เจอเพื่อนมานานแล้วคงจะคิดถึงกัน” ป้านุ่มอธิบายให้เจ้านายหนุ่มได้เข้าใจ เพราะไม่อยากจะเห็นคนที่นางรักต้องเข้าใจผิดกัน นางรู้ดีว่าพายุอารมณ์ของราฟาเอลนั้นน่ากลัวแค่ไหน

“เอาล่ะ ป้านุ่มไปพักเถอะ ไม่ต้องแก้ตัวให้น้องแพรวแล้ว ไว้ผมจะจัดการกับเด็กดื้อที่ขัดคำสั่งเอง” ราฟาเอลหมุนตัวเดินขึ้นไปบนบันไดอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อเหลาก็ยังไม่คลายความโกรธลงแม้แต่นิดเดียว อยากเจอเพื่อนเขาก็ไม่ได้ห้ามถ้ามันเป็นตอนกลางวัน แต่มันไม่ควรจะเป็นตอนกลางคืนอย่างนี้ เสือ สิงห์ กระทิง แรด มันเยอะไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น

“ค่อยๆ คุยกันนะคะ อย่าใช้อารมณ์กับคุณน้องนะคะ” ป้านุ่มพูดตามหลังเจ้านายหนุ่มอย่างเป็นกังวล มองตามหลังกว้างที่เดินลับหายไป ก่อนจะเดินกลับที่พักไปพักผ่อนบ้าง

พอเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนจมูกโด่งคมของชายหนุ่มก็ได้รับกลิ่นหอมๆ ของดอกกุหลาบ มือหนาเปิดไฟจนสว่างทั่วไปทั้งห้องก็สะดุดอยู่ที่แจกันทรงสวยที่มีดอกกุหลาบสดสีต่างๆปักอยู่ข้างหัวเตียง ราฟาเอลเดินเข้าไปหย่อนสะโพกลงนั่งบนที่นอนหนานุ่ม ก้มหน้าลงสูดดมกลิ่นหอมรวยระรินเข้าปอด พอคิดถึงคนที่เอาเข้ามาให้คิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิด

“น้องแพรวทำให้พี่โกรธ” เสียงทุ้มเข้มรำพึงออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินกระแทกเท้าหายเข้าไปในห้องน้ำ

สายน้ำเย็นฉ่ำรินรดเรือนร่างสมบูรณ์แบบที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นไม่ขาดสาย สายตาคมดุแข็งกร้าวน้ำเย็นก็ไม่สามารถดับอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นลงได้ มือหนาลูบใบหน้าที่มีน้ำเกาะออก สะบัดศีรษะไปมาหวังจะให้ผ่อนคลาย มือหนาปิดน้ำคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันเอวสอบเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ ก้าวออกจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดผมที่พาดไว้บนไหล่ มาหยุดยืนหน้าบานประตูตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ภายในห้องแต่งตัว ราฟาเอลเลือกเสื้อโปโลสีเหลืองเปลือกไข่มาสวมใส่คู่กับกางเกงยีนสีเข้มตัวโปรด แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็ตรงดิ่งลงไปข้างล่างทันที