ตอนที่ 1-4

เสียงที่ตะโกนเมื่อครู่ทำให้เตชัสปล่อยสาวน้อยลงกับพื้น พลันขมวดคิ้วเข้มด้วยความตกใจแล้วดึงมือขวัญดาวให้ตามเขาลงไปดูป้าอุ่น คนที่ดูแลเขามาตั้งแต่เด็ก

“ป้าอุ่น”

เตชัสหน้าตื่นแล้วสั่งการสาวใช้ที่ยืนหน้าซีดด้วยความตกใจให้รีบโทรตามรถพยาบาลมา

“ป้าอุ่นครับ ป้าอุ่นทำใจดีๆ ไว้นะครับ รถพยาบาลกำลังมา”

เด็กสาวชาวเมียนมาร์ลูกมือป้าอุ่นยังคงยืนตระหนกทำอะไรไม่ถูก ขวัญดาวจึงล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ขอให้เขามารับคนเจ็บเดี๋ยวนี้

ส่วนร่างสูงนั้นรีบเข้าไปดูอาการแม่บ้านคนสนิทด้วยความเป็นห่วงอย่างไม่ถือตัวสักนิด สองมือโอบประคองแม่บ้านวัยหกสิบเจ็ดปี “ป้าอุ่นไม่เป็นไรนะครับ เตอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวรถพยาบาลจะมารับแล้ว เตจะไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อน”

“คุณเตคะ คุณ...” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นขณะน้ำตาคลอเบ้า แม้จะรู้สึกเจ็บไปทั้งตัว แต่ยังพอมีสติอยู่

“ป้าอุ่นอย่าเพิ่งพูดครับ”

เจ้าของเสียงแหบพร่าพยายามขยับริมฝีปากบอกข่าวสำคัญ “คุณเตคะ คุณฉัตรตายแล้วค่ะ”

เตชัสย่นคิ้วก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตระหนก ฉัตรหรือฉัตรเทพ คือน้องชายของเขาที่จบปริญญาโทด้านวิศวกรรมศาสตร์ และเวลานี้กำลังไปดูงานที่เหมืองปูน ซึ่งเป็นหินปูนที่ได้จากการระเบิดหินภูเขาที่ได้รับสัมปทานอย่างถูกต้อง

“ไอ้ฉัตร”

ขวัญดาวยกมือขึ้นปิดปาก ไม่คิดว่าน้องชายของท่านประธานที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศแล้วเข้ามาทำงานในบริษัทได้เพียงไม่กี่เดือนจะอายุสั้น เป็นเวลาเดียวกับที่โทรศัพท์ของเธอสั่นเป็นเจ้าเข้า คนโทรมาคือคุณเอมอร เลขานุการหลักของท่านประธาน

“ค่ะพี่” ขวัญดาวรับสายในขณะที่มือยังสั่น

“รู้หรือยังขิง คุณฉัตรเทพ น้องชายท่านประธานประสบอุบัติเหตุระหว่างดูคนงานระเบิดหินเสียชีวิตคาที่ เธอรีบช่วยพี่ติดต่อกับทางโรงพยาบาลเพื่อขอรับศพกลับกรุงเทพฯ เพื่อมาบำเพ็ญกุศลด้วย พี่กำลังติดต่อกับทางวัด”

“ได้ค่ะพี่”

“แล้วนั่นถึงหอพักหรือยัง ขอโทษที่ต้องใช้งานนอกเวลา แต่นี่งานเร่งด่วนจริงๆ” เพราะงานของเลขานุการอย่างเอมอรไม่ใช่แค่งานเอกสารเท่านั้น ด้วยค่าจ้างที่แพงลิ่ว เอมอรจึงดูแลทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเตชัสได้อย่างยอดเยี่ยม

“ยังไม่ถึงหอค่ะ” แต่ขวัญดาวไม่ได้บอกว่าเธออยู่กับเจ้านาย

“พี่เครียดมากเลยรู้ไหม แต่เราอย่าเพิ่งไปบอกใครนะ ว่าคุณฉัตรมีลูกติดกลับมาจากต่างประเทศด้วย”

“ลูก!”

“ใช่ ลูกคุณฉัตร หลานคุณเต”