บทที่ 2

แผนมัดลูกชาย

คุณเข็มทองเห็นท่าทางการเดินของทั้งสามคนแล้ว ถ้าขืนปล่อยให้พากันเดินขึ้นบันไดไป คงได้เทหลังลงมานอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นตรงนี้เป็นแน่ ทั้งนิด น้าบัว และศรุตพากันเดินเอนหน้า แอ่นหลังแบบนั้น

“โอ้ย... มันอะไรกันเนี่ย ไม่ต้องแล้วบัว นิด ช่วยพาตาตั้มไปนอนที่ห้องรับแขกเล็ก ที่ติดห้องใต้บันไดไป ขืนให้เธอสองคนพาลูกชายฉันขึ้นไปบนนั้น มีหวังได้ตกกระไดลงมาคอหักกันพอดี”

“ค่ะ ไปนิด เร็วเข้า ฮึบ... ค่ะ คุณตั้ม” บัวและปนิษฐาพาร่างของศรุตที่สูงใหญ่ไปที่ห้องรับรองอย่างทุลักทุเล

โดยมีคุณเข็มทองเดินตาม “ฉันหลงรัก หลงเชียร์ ให้ตาตั้มได้แต่งงานกับยายเพลิน แต่ดูสิ มาทำกันได้ลงคอ ดีแล้วที่เลิกซะได้” ปากของท่านก็บ่นไปถึงผู้หญิงที่ชื่อ รังรอง (เพลิน) อยู่ไม่หยุด

“เป็นเพราะอะไรคะ สาเหตุไหนที่คุณเพลินถึงเลิกกับคุณตั้มคะ” สายตาสอดรู้สอดเห็นไม่หยุด

ศรุตยกหน้าขึ้นไปมองบัว “เพราะเรารวยน้อยกว่านะสิครับ ไอ้นั่นมันรวยล้นฟ้า มันรวยกว่าที่บ้านของเราเยอะมาก”

“ผู้หญิงนิสัยไม่ดี เห็นเงินสำคัญกว่าความรัก รักง่ายหน่ายเร็วแบบนั้น ผู้หญิงอะไรไม่มีความมั่นคงเอาเสียเลย ตาตั้มอย่ามัวเสียใจดีกว่านะลูก อย่าทำตัวด้อยค่าเลยน่า... ลูกเอ๊ย”

“ใช่ค่ะ คุณนายพูดถูกที่สุดแล้วค่ะ ดีแค่ไหน ที่เราเห็นธาตุแท้ของคุณเพลินเสียก่อน ไม่อย่างนั้น หากคุณตั้มแต่งงานกับเธอไปแล้ว จะเจ็บปวดมากกว่านี้ค่ะ” บัวเห็นดีไปกับความคิดของคุณนายเข็มทอง

พอไปถึงที่เตียง ศรุตก็ล้มตัวลงไปนอนทันที ทุกคนยืนมองร่างของศรุตที่แผ่หลา ทั้งบัวและนิดพาลหมดแรงไป ปวดร้าวไปทั้งแขน

คุณเข็มทองได้แต่ส่ายหน้าเมื่อเห็นสภาพของลูกชาย “เฮ้อ... มันน่าเจ็บใจเสียจริง แบบนี้ตาตั้มคงลุกไปอาบน้ำไม่ไหวหรอก บัวหรือว่านิดก็ได้ ช่วยเช็ดเนื้อเช็ดตัว แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตาตั้มด้วยนะ เห็นแล้วก็เครียด ปวดหัว” พูดพลางยกมือขึ้นบีบขมับตัวเอง

“ค่ะ” สองสาวรับปากพร้อมกัน

“เอิ้ก...” คุณเข็มทองหน้ามืด ทำท่าจะเป็นล้มลงไป น้าบัวรีบเข้าไปรับ

“คุณนายคะ เป็นอะไรไปคะ”

“เวียนหัว เอิ้ก... ฉันจะเป็นลม รู้สึกมันจุก ๆ จุกไปหมดแล้ว บัวแกพาฉันไปที่ห้องหน่อยสิ ไม่ไหวแล้ว เครียด เห็นตาตั้มเป็นแบบนี้แล้วก็เครียด เอิ้ก” ลมยังออกมาจากปากของคุณนายเป็นระยะ

“ไปค่ะ บัวไปส่งที่ห้องค่ะ”

“อยู่กับฉัน นวด ๆ บีบ ๆ ให้ฉันหน่อย เครียด ๆ” ปากของท่านก็พร่ำบ่นออกมาแบบนั้น

“ได้ค่ะ มาค่ะไปกับบัว เดี๋ยวบัวจะชงยาหอมให้คุณนาย จะได้ระบายลมออกมาบ้าง

“ได้ก็ดีบัว เอิ้ก...”

บัวหันมามองหน้านิด “นิดดูคุณตั้มไปก่อนนะ เดี๋ยวเสร็จจากส่งคุณนายแล้ว น้าลงมาช่วย”

“จ้า น้าบัว”

เธอมองทั้งสองคนที่เดินพ้นประตูไปแล้ว และหันมาหาคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ก่อนจะตัดสินใจทำตามที่คุณนายเข็มทองสั่ง มือน้อย ๆ ของปนิษฐาสัมผัสร่างกายของศรุตด้วยอาการสั่น ๆ และหัวใจเต้นโครมคราม เธอไม่เคยใกล้ชิดกับเขาแบบนี้มาหลายปีแล้ว ตั้งแต่โตเต็มสาว

สายตาของเธอจ้องมองใบหน้าของศรุตแบบรักมาก รอยยิ้มหยักเกิดขึ้นที่มุมปากของปนิษฐา เธอรีบจัดการเสื้อผ้าของศรุตที่ห่อกายออกไปด้วยอาการหน้าแดง

“ที่จริงแล้ว ฉันไม่ชอบหน้าของยายเพลินนั้นสักเท่าไหร่หรอก แต่ฉันไม่อยากจะทำให้ตาตั้มเสียใจ ฟังมาแต่ละเรื่อง ข่าวพฤติกรรมที่เลวร้ายไม่น่ารักของยายเพลินนะ ช่างน่าเอือม...” คุณนายเข็มทองส่ายหน้า ก่อนจะนั่งลงไปบนเตียงของนางเอง

“คุณนายคะ เดี๋ยวบัวกลับมานะคะ ขอไปจัดยาหอมมาให้คุณนายก่อน”

“ฉันน่ะระอาแต่ตาตั้ม ที่มันกลับรักรังรองจนตาบอดมืด มองไม่เห็นสิ่งที่ทุกคนเห็นกันเลย เฮ้อ...” คุณเข็มทองรู้สึกโล่งอกมากกว่า ที่ทุกอย่างจบลงแบบนี้

บัวกลับมาพร้อมกับแก้วที่ชงยาหอมมาแล้ว “ดื่มก่อนค่ะคุณนาย”

คุณเข็มทองรับเอาแก้วนั้นมา แล้วดื่มจนหมด ก่อนจะเรอออกมายกใหญ่

“เอิ้ก... ค่อยยังชั่ว”

บัวนั่งบีบ นั่งนวดอยู่ตรงนั้น คุณนายเอนตัวลงไปนอน

“นี่บัว ฉันหนักใจเรื่องของตาตั้มจริง ๆ นะ” คุณเข็มทองพูดขึ้น ท่าน หนักใจจนทำให้นอนไม่หลับ

“เรื่องที่คุณเพลินหมั้นไปกับผู้ชายคนใหม่นะหรือคะ”

“นั่นแหละสาเหตุสำคัญ แต่ที่จริง มีคนมาบอกฉันหลายคนแล้วนะ เรื่องของยายหนูเพลินน่ะ”

“เรื่องอะไรคะ” สายตาจ้องมองแบบอยากรู้

“สำส่อน กินผู้ชายไม่เลือกหน้า”

“ว้าย! ทำไมแรงแบบนั้นคะ และถ้าเป็นความจริงก็...”

“ทำไมผู้หญิงสวย ๆ มีชาติตระกูลดีต้องทำตัวเหลวแหลกแบบนั้นด้วยล่ะคะ” บัวส่ายหน้าแบบรังเกียจ และไม่อยากจะเชื่อ

“สมัยนี้ มันวัดกันที่ชาติตระกูลไม่ได้หรอก ถึงพ่อแม่จะเลี้ยงมาดีแค่ไหน แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นมันสำส่อนจนเป็นสันดาน มันก็แก้ไม่ได้”

“อุ้ย! แรง ๆ ค่ะ คุณนาย” บัวฟังยังรู้สึกเจ็บและอายแทนเลย

“ฉันกลัวว่า ตาตั้มจะลืมยายเพลินไม่ได้ แล้วสักวันพอยายเพลินถูกฝ่ายนั้นหักหลัง แล้วจะวนกลับมาหาตาตั้มนะสิ” คุณเข็มทองยังคงทำสีหน้าหนักอกหนักใจ

“บัว”

“คะ”