-8- โกหกทำไม?

ฉันควรจะตอบพี่ปรางว่ายังไงดีล่ะ ดูๆแล้วพี่ปรางก็คงมีใจให้พี่เจ้าคุณอยู่นะ.. ถ้าเธอรู้ว่าพี่เจ้าคุณจะทำเรื่อง...กับฉันเธอจะรู้สึกไม่ดีรึเปล่า...

แต่ตอนพาฉันมาที่ห้องนี้พี่ปรางยังบอกอยู่เลยนะว่าเดี๋ยวบำเรอพี่เจ้าคุณไม่ไหว..มันหมายถึงเรื่องแบบนี้ใช่ไหม...

ถ้างั้นพี่ปรางก็คงต้องรู้สิเนอะ แต่แปลกนะตอนนี้สีหน้าพี่ปรางดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เลยที่เห็นฉันเดินออกมาจากห้องของพี่เจ้าคุณ

"คะ..คือ หนะ..หนู หนู.." ฉันตอบตะกุกตะกักมาก ให้ตายสิ มีพิรุธขนาดนี้พี่ปรางจะจับได้ไหมนะ

"อุ๊บส์! ยัยเด็กชิโนได้เข้าไปในห้องพี่เจ้าคุณด้วยเหรอเนี้ย" น้ำเสียงยียวนดังขึ้นจากพี่แนนนี่ที่เพิ่งเปิดประตูออกมา

"อะไรของเธอยัยแนนนี่" พี่ปรางหันไปพูดเสียงแข็งใส่อย่างไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ไม่แปลกหรอกก็พี่แนนนี่ตั้งใจพูดกวนพี่ปรางนี่นา...

"แหม่ๆ พี่ปรางไม่รู้สึกอะไรจริงๆเหรอคะที่เด็กนี่เข้าไปอยู่ในห้องของพี่เจ้าคุณ ทั้งๆที่พี่เจ้าคุณยังไม่เคยให้พี่ปรางเข้าไปเลย ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากให้ผู้หญิงที่ไหนเข้ามาในห้องนี้ เพราะอยากให้มีแค่พี่เจ้าคุณกับแม่เท่านั้น.."

คำพูดของพี่แนนนี่ทำเอาพี่ปรางขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น แววตาเธอแว๊บนึงดูโกรธเกรี้ยวและน่ากลัว แต่ก็กลับมาเป็นปกติในเวลาต่อมา

แต่เดี๋ยวนะ...เมื่อกี้พี้แนนนี่บอกว่าพี่เจ้าคุณไม่ยอมพาใครเข้ามาในห้องนี้เลยเหรอ แม้กระทั่งพี่ปรางที่พี่เจ้าคุณรักขนาดนั้นยังไม่เคยได้เข้าไป แต่กับฉัน...

อย่าคิดเข้าข้างตัวเองนะชิโน เพราะเธอคือลูกของคนที่ทำลายชีวิตแม่เขา เขาเลยพาเธอเข้าไปก็แค่นั้น...

"ที่พี่เจ้าคุณพาชิโนเข้าไปคงเพราะชิโนเป็นลูกสาวของคนที่ทำลายครอบครัวพี่เจ้าคุณไงคะ พี่ปรางอย่าคิดมากเลยนะคะ"

คำพูดของฉันเรียกรอยยิ้มเล็กๆออกมาจากมุมปากของพี่กว้าง แต่กลับสร้างความไม่พอใจให้กับพี่แนนนี่ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่แนนนี่ต้องพยายามปั่นพี่ปรางด้วย

"แน่ใจเหรอ รอฟังจากปากพี่เจ้าคุณไม่ดีกว่าเหรอคะ" พี่แนนนี่พูดพลางแสยะยิ้มออกมา นี่เธอยังไม่เลิกจะปั่นหัวพี่ปรางอีกเหรอ เฮ้อ...

"ใช่! ทุกอย่างเป็นไปตามที่เด็กนั่นพูด" แล้วเสียงแข็งกร้าวของพี่เจ้าคุณก็ดังขึ้น พร้อมกับเจ้าตัวที่เดินออกมา พี่เจ้าคุณมองฉันด้วยสายตาเกลียดชังก่อนจะเดินไปหาพี่ปราง

"ปรางที่คุณพาเด็กนั่นเข้าไปเพราะแค่อยากให้เด็กนั่นไปรับรู้ในสิ่งที่แม่มันทำไว้กับแม่ของคุณก็เท่านั้น ไม่มีอะไรเกินเลยเลยนะ" พี่เจ้าคุณพูดพร้อมกับกุมมือพี่ปรางขึ้น

ดูเหมือนว่ามันจะสร้างความไม่พอใจให้พี่แนนนี่เยอะเลย เพราะเธอเดินฟึดฟัดกลับเข้าห้องไปทันทีเมื่อได้ยินพี่เจ้าคุณพูดแบบนั้น

"ค่ะ ปรางเชื่อคุณนะ" พี่ปรางยิ้มหวานให้พี่เจ้าคุณ

จากนั้นพี่เจ้าคุณก็ก้มลงจูบพี่ปรางเบาๆต่อหน้าฉัน..ทำไมมันถึงรู้สึกแปลกๆจัง มันหวิวๆในใจยังไงก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าฉันไม่ค่อยอยากเห็นภาพนี้สักเท่าไหร่...

จริงๆแล้วพี่คุณทำกับฉันมากกว่านั้นอีก จนเกือบจะ...แต่ฉันก็ไม่พูดออกไปหรอกนะ ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าพี่เจ้าคุณจะโกหกพี่ปรางทำไม...

ชั่งเขาเถอะกลับห้องดีกว่าเรา...

"เดี๋ยวสิชิโน ลงไปทานข้าวด้วยกันนะ"

ฉันหมุนตัวกำลังจะเดินกลับห้องแต่ก็ถูกเสียงเรียกของพี่ปรางชะงักเท้าเอาไว้ ฉันหยุดเดินแล้วค่อยๆหันกลับไปเผชิญหน้ากับทั้งสองคน

"ปราง ปรางจะไปชวนมันทำไมอะคุณอยากกินข้าวกับปรางแค่สองคนนะ"

"คุณ!"

"อือก็ได้" พี่ปรางทำให้พี่เจ้าคุณใจอ่อนอีกแล้ว ทุกอย่างเป็นไปได้หมดใช่ไหมถ้าเป็นเพราะพี่ปรางขอร้อง...

"คะ..คือหนูไม่กิ.."

"อย่าเรื่องมาก!!" ฉันกำลังจะปฏิเสธิ แต่ก็ถูกพี่เจ้าคุณตวาดดักคอเอาไว้ก่อน ฉันคงต้องลงไปกินข้าวกับพวกเขาสินะ

เอาวะไหนๆก็ไหนๆแล้ว...

พี่เจ้าคุณกับพี่ปรางเดินนำลงไปก่อน ส่วนฉันก็ยืนนิ่งอยู่พักนึง ทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างให้ดี ก่อนจะเดินตามพวกเขาลงไป...

@โต๊ะอาหาร...

พี่เจ้าคุณและพี่ปรางนั่งเก้าอี้ติดกัน ส่วนฉันน่ะเหรอนั่งถัดจากพวกเขามาประมาน3-4เก้าอี้ได้ ถึงจะไม่มีใครไล่ให้ฉันมานั่งตรงนี้ แต่ฉันก็รู้ตัวเองดีว่าควรนั่งตรงไหน

"กินข้าวสิชิโน พี่ไม่ได้เรียกให้เรามานั่งดูพี่กินนะ" พี่ปรางพูดกับฉันอย่างอ่อนโยน ผิดกับพี่เจ้าคุณที่เอาแต่จ้องมองฉันด้วยสายตาที่ไม่พอใจ..

"อ่าค่ะๆ" ฉันพยักหน้าตอบแบบเกร็งๆก่อนจะค่อยเอื้อมมือไปตักแกงเขียวหวานที่อยู่ใกล้มือที่สุดมาใส่จานอย่างเก้งๆกังๆ