-9- กูเกลียดมึง

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วฉันก็เอาจานทั้งหมดไปล้าง จริงๆพี่ปรางบอกว่าไม่ต้องล้างหรอก เพราะมีแท่บ้านคอยล้างอยู่แล้ว แต่ฉันมันชินแล้วไงปกติเวลาอยู่บ้านก็ล้างให้พ่อให้แม่ตลอด...

พอล้างจานเสร็จฉันก็กลับขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง ส่วนพี่เจ้าคุณกับพี่ปรางหายไปไหนกันก็ไม่รู้ สงสัยคงจะนอนหมดแล้วมั้ง...

"อ๊ะะ อ๊าา คะ..คุณขา ซี๊ดด" ขณะที่ฉันกำลังจะเดอนกลับห้อง ก็ดันไปได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังลอดออกมาจากห้องของพี่ปราง

ตรับ ตรับ ตรับ ตรับ ตรับ!

"ซี๊ดด อ๊าา ปะ..ปรางจ๋า" เสียงนี้เป็นเสียงของพี่เจ้าคุณแน่นอน นะ..นี่อย่าบอกนะว่าทั้งคู่กำลัง...กันอยู่น่ะ

พอได้ยินแบบนั้นขาฉันมันยืนหยุดนิ่งไม่ยอมเคลื่อนไหวไปไหนเลยแฮะ.. จริงสิ ไออาการหวิวๆในใจมันกลับมาอีกแล้ว เหมือนครั้งนี้มันจะมากกว่าเดิมด้วย ทำไมฉันรู้สึกแบบนี้ได้นะ..

ฉันพยายามสลัดความคิดทุกอย่างออกจากหัว เดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง ทำเหมือนว่าไม่ได้ยินอะไรมา นี่ฉันพยายามจะโกหกตัวเองทำไมกัน...

"เฮ้อ..." ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ให้กับความยุ่งเหยิงที่เกิดขึ้นทั้งหมดภายในวันนี้ ก่อนจะเตรียมตัวเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

"จริงสิ เราลืมเอากระเป๋าเสื้อผ้ามานี่นา..." ก็ตอนนั้นฉันมัวแต่ลาแม่ แล้วแม่ก็รีบดันฉันออกมาข้างนอกบ้านอีก ฉันเลยไม่ทันได้เอากระเป๋าออกมาด้วยน่ะสิ

ทำยังไงดีล่ะทีนี้...ใส่เสื้อตัวนี้ของพี่ปรางกับนุ่งผ้าขนหนูนอนไปก่อนละกัน...

หลังจากนั้นฉันก็เอาเสื้อที่พี่ปรางให้มาใส่โดยที่ไม่ได้ใส่เสื้อในหรอก เพราะว่ามันยังไม่ได้ซักเลย ส่วนท่อนล่างของฉันฉันนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว คงไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงฉันก็นอนคนเดียวอยู่แล้ว

พรุ่งนี้ฉันจะลองขอพี่เจ้าคุณกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านแม่ได้ไหมนะ...หวังว่าพี่เจ้าคุณคงจะไม่ใจร้ายถึงขั้นให้ฉันแก้ผ้าอยู่ที่บ้านของเขาหรอกนะ...

กลางดึก...

ปัง! ปัง! ปัง!

"เปิดประตูดิวะ!"

"ชิโน ชิโน!!"

ปัง! ปัง! ปัง!

"อื้อ~" ฉันค่อยๆรู้สึกตัวตื่นเพราะได้ยินเสียงคนเคาะประตูดังมาก ไม่สิ..แบบนี้ไม่เรียกว่าเคาะแล้ว แบบนี้น่ะเขาเรียกว่าทุบประตูชัดๆ

"ชิโน! กูบอกให้เปิดประตู!!" เสียงเรียกครั้งนี้ของพี่เจ้าคุณทำเอาฉันหัวใจเกือบจะวาย ฉันไม่เข้าใจทำไมพี่เจ้าคุณจะต้องเสียงดังโวยวายด้วย เรียกฉันพูดดีๆกับฉันบ้างไม่ได้รึไง

"ค่ะ จะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละ" ฉันพูดออกไปอย่างน้อยใจ ก่อนจะลุกจากที่นอนแล้วไปเปิดประตูให้พี่เจ้าคุณ

แกร่ก! ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกพี่เจ้าคุณก็ดันร่างฉันให้ถอยหลังพร้อมกับตัวเขาที่เดินเข้ามาก่อนจะใช้เท้าเขี่ยปิดประตูเอาไว้

"พะ..พี่เจ้าคุณ ดะ..ดื่มมาเหรอคะ" ฉันถามพลางยกมือขึ้นปิดจมูก เพราะกลิ่นจากตัวพี่เจ้าคุณมันมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์ แถมท่าทางพี่เจ้าคุณยังดูเมาเอามากๆอีกต่างหาก สงสัยจะไปดื่มมา

หมับบบ!

"ชิโน.. ชิโน.." พี่เจ้าคุณโน้มตัวเข้ามากอดฉันแรงและแน่นมากจนเราทั้งคู่ล้มลงบนที่นอนด้วยกัน

ตอนนี้พี่เจ้าคุณกำลังนอนคร่อมร่างของฉันเอาไว้อยู่ ใบหน้าคมคายซุกอยู่ตรงหัวไหล่ของฉันพร้อมกับเป่ารดลมหายใจอุ่นๆลงมา

"ชิโน..ชิโน.." พี่เจ้าคุณพึมพำเรียกชื่อฉันเสียงยานอย่างงัวเงีย พร้อมกับซุกใบหน้าลงที่ซอกคอของฉันแทน เขาจะรู้ไหมว่าทำแบบนี้หัวใจฉันมันเต้นแรงแค่ไหน...

"คะ? มะ..มีอะไรเหรอคะ" ฉันตอบรับเขาไปแบบนั้นแหละ ทั้งๆที่รู้ว่าพี่เจ้าคุณเมาหนักมาก

ถ้าพี่เจ้าคุณไม่ได้เมา พี่เจ้าคุณคงไม่มีทางมานอนกับฉันแบบนี้หรอก...

"กูเกลียดมึง..กูเกลียดแม่มึง อึก" หัวใจฉันมันฝ่อลงทันทีที่ได้ยินพี่เจ้าคุณพูดแบบนี้ มันจี๊ดๆอยู่นะ ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม...

แต่ฉันไม่โกรธพี่เจ้าคุณหรอก ฉันรู้ดีว่าแม่ของฉันทำกับพี่เจ้าคุณเอาไว้เยอะมาก นี่แค่เขายอมเอาตัวฉันมาเป็นนางบำเรอแทนการยึดบ้านยึดทรัพย์เพื่อใช้หนี้ แค่นี้มันก็ดีมากแล้ว

"นะ..นอนดีๆดีกว่านะคะ"

"...."

"พี่เจ้าคุณ พี่เจ้าคุณคะ"

"....." เงียบไม่ตอบเลยแฮะ สงสัยคงจะหลับแล้วล่ะมั้ง

ฉันค่อยๆดันแผงอกแกร่งของพี่เจ้าคุณออกแล้วจัดแจงท่าทางให้พี่เจ้าคุณนอนหนุนหมอนเหยียดขาตรงดีๆ

ฉันถอดรองเท้าหนังราคาแพงพร้อมกับถุงเท้าที่พี่เจ้าคุณใส่เอาไว้ออกจนหมด จากนั้นก็ไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้พี่เจ้าคุณสักหน่อย วันนี้เขาคงไม่ได้อาบน้ำแล้วล่ะเมาหนักขนาดนี้...

หมับบ!

"ว๊ายยย!!" ขณะที่ฉันกำลังจะลุกเอาผ้าไปเก็บ จู่ๆฉันก็ถูกพี่เจ้าคุณคว้าแขนฉันเอาไว้แล้วดึงให้ฉันลงไปนอนข้างๆเขา แถมพี่เจ้าคุณยังกอดฉันแน่นอีกต่างหาก

ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือเพราะแค่เมา แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามมันไม่ได้ทำให้ความรู้สึกฉันเปลี่ยนแปลง...มันรู้สึกดีนะ รู้สึกดีมากๆเลย...

พี่เจ้าคุณจะรู้ตัวไหมว่าการที่พี่เจ้าคุณทำแบบนี้มันทำให้หัวใจฉันเต้นไม่จังหวะเอาสะเลย....