-4- แม่มึงเป็นเมียน้อยพ่อกู!!

เฮือกก!!

สายตาของพี่เจ้าคุณที่จ้องมาที่ฉันตอนนี้มันเหมือนกับปีศาจร้ายที่อยากจะฆ่าฉันให้ตายคามือ ใบหน้าคมคายของพี่เจ้าคุณสั่นเทาไปหมด สองมือหนากำหมัดเข้าหากันแน่น

"หนูรู้ว่าหนูไม่ควรขึ้นเสียงใส่พี่ แต่พี่เอาแต่ด่าแม่ของหนู หนูเลยอยากรู้ว่าแม่หนูไปทำอะไรให้พี่โกรธนักหนา" ฉันพูดความในใจที่รู้สึกออกไปทั้งหมดพร้อมน้ำตา

ฉันอัดอั้นมาตลอดวันแล้วจริงๆกับคำด่าทอของพี่เจ้าคุณ คำก็ลูกกะหรี่สองคำก็ลูกกะหรี่ แม่ฉันไปเป็นกะหรี่ตอนไหน แล้วถึงแม่ฉันเป็นแบบนั้นจริงๆ พี่เจ้าคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาว่าแม่ฉันไหมอะ

"มึงอยากรู้จริงๆเหรอ" น้ำเสียงดุดันดูแข็งกร้าวในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่ดูเจ้าเล่ห์ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าพี่เจ้าคุณในตอนนี้ดูน่ากลัวกว่าตอนที่เขาโมโหซะอีก

พี่เจ้าคุณเดินมานั่งบนเตียงที่ฉันกำลังนอนอยู่ มันเลยทำให้ฉันต้องรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง พี่เจ้าคุณกระตุกยิ้มที่มุมปากทีหนึ่งก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่ฉันอยากรู้ให้ฉันฟัง

20ปีก่อน...

TALK JAOKHUN

"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครอะพ่อ" ผมถามผู้เป็นพ่อที่เดินควงผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้เข้ามาในบ้าน ตอนนี้แม่ผมไม่อยู่ซะด้วยสิ

"เจ้าคุณนี่เมียใหม่พ่อเอง รู้จักไว้สิลูก"

"อะไรนะพ่อ!" ผมตกใจมากที่ได้ยินพ่อพูดแบบนั้น ทำไมพ่อถึงนอกใจแม่แบบนี้

"สวัสดีจ้ะหนูเจ้าคุณ" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยทักทายผมเสียงใส ดูท่าก็รู้ว่าจ้องจะมาจับพ่อผม

"ไม่สนิทอย่ามาเรียกชื่อ" ผมตอบกลับไปอย่างเย็นชา ผมล่ะเกลียดจริงๆพวกชอบทำตัวเป็นเมียน้อยคนอื่นเนี่ย

"เจ้าคุณ! แกอายุแค่15ทำไมปากคอเราะรายแบบนี้!"

"เรื่องของผม พ่ออย่ามายุ่ง!"

"เจ้าคุณ!!!"

"ผมจะฟ้องแม่ด้วยว่าพ่อมีเมียน้อย!"

"เออฟ้องไปเลย ดีซะอีกฉันจะได้รีบหย่าๆจากแม่แกสักที!!" พูดจบพ่อก็ควงผู้หญิงคนนั้นเดินออกจากบ้านไป เพราะพ่อรู้ว่ายังไงผมก็ไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเหยียบในบ้านของเรา

หลังจากวันนั้นพ่อก็ไม่กลับมาที่บ้านอีกเลย แม่เฝ้ารอพ่ออย่างใจจดใจจ่อทุกวัน แต่ก็ไร้ซึ่งเงาจากพ่อ

ผมยังไม่ได้บอกแม่เลยเรื่องที่พ่อมีเมียน้อย เพราะผมกลัวว่าแม่จะรับไม่ได้แล้วเสียใจมาก แม่ผมตอนนี้ยิ่งเป็นโรคหัวใจอยู่ ถ้าเกิดรู้เรื่องนี้ขึ้นมาแล้วอาการแย่ลงจะทำยังไง

"เฮ้อ..ไปอยู่ไหนของเค้านะ" แม่พึมพำออกมากับตัวเองเบาๆ เมื่อโทรหาพ่อกี่สายๆพ่อก็ไม่ยอมรับเลยสักสาย

"อย่าคิดมากเลยครับแม่ พ่อคงงานยุ่ง" ผมพยายามปลอบใจแม่เท่าที่ผมทำได้

ผมพยายามดูแลแม่ให้ดีมาโดยตลอดแต่แล้ววันหนึ่งผมก็พลาด วันนั้นผมขอแม่ออกไปเตะบอลกับเพื่อนที่สนามเด็กเล่น

พอผมกลับมาผมก็เจอเมียน้อยคนนั้นของพ่อกำลังเดินออกจากบ้านด้วยท่าทางที่เหมือนสะใจอะไรบางอย่าง

มันทำให้ผมรีบวิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อดูว่าแม่อยู่ไหน ยังโอเคดีไหม บอกตรงๆว่าตอนนี้หัวใจผมมันเต้นแรงมากเพราะความกลัว กลัวว่าแม่จะเป็นอะไรไป..

ใช่..แล้วสิ่งที่ผมกลัวมันก็เกิดขึ้นจริงๆ เมื่อผมกลับเข้ามาในบ้านผมก็เห็นแม่นอนหมดสติอยู่ที่พื้นแล้ว ผมรีบโทรเรียกรถพยาบาลให้มารับแม่ แต่แม่ก็ไปถึงมือหมอไม่ทัน หมอบอกว่าแม่เกิดอาการช็อกขั้นรุนแรงทำให้หัวใจวายในที่สุด

วินาทีที่ผมได้ยินแบบนั้นโลกทั้งใบมันพังทลายไปหมด ผมร้องไห้เสียใจจนน้ำตาแทบจะหมดตัว จากนั้นผมก็ต้องติดต่อญาติทางฝั่งแม่ให้มาช่วยเรื่องทำพิธีต่างๆ

พ่อผมใจร้ายมากนะแม้แต่งานศพของแม่พ่อก็ยังไม่ยอมมา ทั้งๆที่ตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ตาย!

ผมไปย้อนดูกล้องวงจรปิดในบ้านแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาคุยอะไรกับแม่ผมก็ไม่รู้ ใช้เวลาสักพักหนึ่งแล้วเธอก็เดินออกไป ไม่นานแม่ผมก็ช็อกแล้วหมดสติล้มลง

หลักฐานที่ผมมีมันไม่มากพอที่จะเอาผิดเธอได้ เพราะเธอไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวแม่ผมเลย แต่ผมก็รู้ว่าเธอคงมาแสดงตัวว่าตัวเองเป็นเมียน้อยของพ่อ แม่เลยรับไม่ได้เพราะท่านรักพ่อผมมาก

คอยดูนะวันนึงผมจะแก้แค้นพวกมันทุกคน พวกมันที่ทำให้แม่ผมต้องตาย!!