บทนำ

“เก็บของแล้วย้ายไปอยู่ที่เรือนเล็กเถอะ ฉันสั่งให้คนไปทำความสะอาดไว้ให้แล้ว” เขาพูดอย่างเย็นชา

“ทำไม?” หญิงสาวทำหน้างง

“วันนี้มุรินจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ฉันไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ” น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยและยังมีสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก

“นายจะให้เธอมาอยู่ที่ห้องนี้เหรอ? อย่าลืมนะว่าพ่อของนายเป็นคนบอกให้ฉันอยู่ที่ห้องนี้”

“แล้วไง? เธอจะบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ย้ายเธอหรือไง?”

“ใช่! อีกอย่างตอนนี้ฉันก็กำลังตั้งท้องลูกของนายอยู่”

“ตั้งท้องแล้วยังไง? ก็แค่ย้ายไปอยู่ที่เรือนหลังเล็กเท่านั้นเอง ที่นั่นมีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างไม่ต่างจากบ้านหลังนี้เลย ไม่ได้ไล่เธอออกไปจากบ้านเสียหน่อย” เขาอธิบายเพื่อไม่ให้เธอเข้าใจผิดมากไปกว่านี้

ผู้หญิงสองคนอยู่บ้านหลังเดียวกันคงจะมีแต่ปัญหา เขาควรจัดการตั้งแต่เนิ่นๆ จะดีที่สุด

“ฉันไม่ยอม!” หญิงสาวปฏิเสธอย่างไม่กลัว

“ไม่งั้นเธอจะย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้ก็ได้! แต่อย่าลืมนะว่าเธอก็เป็นแค่นางบำเรอ เป็นแค่ผู้หญิงที่มาอุ้มท้องลูกของฉันเท่านั้น แต่มุรินเป็นว่าที่ภรรยาของฉัน”

“นายอย่าลืมสิว่านายสัญญาอะไรกับฉันไว้ นายจะฟังคำสั่งของฉันและทำตามไม่ใช่เหรอ? แล้วนี่มันอะไร? นายผิดสัญญา”

“หนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ฉันไม่ทำตามคำสั่งของเธอเหรอ? ฉันไม่ทำตามคำขอของเธอเหรอ? ฉันขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเธอจะไม่ยอมให้กันหน่อยเลยใช่ไหม?”

หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเอง “ได้! ฉันย้ายก็ได้ แต่หลังจากนี้เราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก ฉันจะยอมไปอยู่ที่เรือนหลังเล็กเพื่อไม่ทำให้นายกับคุณลุงต้องทะเลาะกัน” ใบหน้าเล็กทำเมิน

องศามองหน้าหญิงสาวอย่างไม่พอใจ เป็นแค่นางบำเรอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งห้ามเขา

“คุณไม่ยินยอมเหรอ? งั้นฉันก็ไม่ย้าย ฉันจะอยู่ที่ห้องนี้เหมือนเดิม” ว่าแล้วก็นั่งลงบนเตียงอย่างไม่สนใจ

“ได้!” เขาขบกรามแน่น

ปลาดาวเก็บของใช้ของตัวเองแล้วย้ายลงไปอยู่ที่เรือนหลังเล็กอย่างว่าง่าย

“จำไว้ด้วยล่ะ หากไม่จำเป็นก็อย่ามาเสนอหน้าให้มุรินเห็นเด็ดขาด ฉันไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ”

ปลาดาวมองหน้าเขาอย่างเจ็บปวด ‘กลัวคนรักของตัวเองไม่สบายใจ แล้วไม่คิดว่าฉันจะไม่สบายใจบ้างเหรอ? หากกลัวเธอรู้ตัวตนของฉันทำไมไม่ไล่ฉันออกไปจากบ้านหลังนี้เลยล่ะ’