เมียบำเรอจอมอหังการ - 2

อุ๊ย!

“ทำเป็นเล่นตัว” เขาเอ่ยพร้อมกับใช้อีกมือที่ว่างเชยคางมนเล็กของหญิงสาวให้แหงนเงยขึ้นสบตาตัวเองแล้วโน้มตัวก้มหน้าลงไปหาใบหน้าที่เขาบังคับให้เงยขึ้นสบตาตัวเอง

“ถ้าบริการดี ฉันจะให้เงินพิเศษเพิ่ม ไม่รวมกับที่พ่อกับแม่เธอเอาไปก่อนหน้านี้พลอยใส” น้ำเสียงเหี้ยมดังรดใบหน้าหญิงสาวตัวเล็กจนเธอต้องยกมือปัดมือหนาที่บีบคางตัวเองออก แต่มันไม่ได้ผล เขากลับบีบแรงขึ้นจนเจ็บ น้ำตาเล็ด

“ฉะ...ฉันเจ็บ!” เธอบอกเขาด้วยความลำบาก เพราะไม่สามารถขยับปากพูดได้ตามใจเมื่อมีมือหนาหยาบกร้านจับบีบบังคับอยู่

“เจ็บเพราะฉันพูดแทงใจหรือเพราะฉันบีบคาง” แล้วเขาก็ผละมือจากคางมนของหล่อน แต่มืออีกข้างยังกดหัวไหล่ของเธอบังคับให้นั่งอยู่กับที่ ดวงตาสีทมิฬจดจ้องไปยังดวงตากลมที่อาบคลอไปด้วยน้ำใสๆ

“หึหึ...อย่ามาใช้น้ำตาอัพค่าตัวกับฉัน”

“ฉันเปล่านะคะเจ้าสัว” เธอรีบปฏิเสธสิ่งที่เขาพูด ตอนนี้เขากำลังเข้าใจผิด แต่ก็จริง ก่อนจะมาหาเขา เธอได้ไปทานข้าวกับเพื่อนของพ่อมาจริงๆ ไม่แปลกที่อีกฝ่ายจะดูถูกตน

“เจ้าสัวน่ะพ่อฉัน วันนี้พ่อฉันมาไม่ได้ ฉันเลยมาแทน ตอนแรกว่าจะไม่มา แต่เสียเงินไปแล้วก็เลยต้องมาใช้งานสินค้า” มือที่จับบีบคางก็ยกมาลูบไล้แก้มนวลเนียนของเธออีกครั้งแล้วก้มหน้าลงไปใกล้หญิงสาวกว่าเดิมแล้วหลับตาสูดดมกลิ่นกายสาวของเจ้าหล่อนเข้าปอดตัวเอง

“อืม...หอมดี” กลิ่นหอมของเจ้าหล่อนทำให้ศรุตรู้สึกเกิดกำหนัดขึ้นมาแบบตั้งตัวไม่ทัน ไม่คิดว่าผู้หญิงหน้าตาจืดชืดเช่นนี้จะทำให้ตัวเองเกิดอารมณ์ ในตอนแรกตั้งใจจะสั่งสอนให้รู้จักเจียมตัว แต่ตอนนี้เขาอยากทดลองสินค้าตรงหน้านี้เสียแล้วนี่สิปัญหา

“อ่า...เธอทำให้ฉันเกิดอารมณ์” คำว่า ‘เกิดอารมณ์’ ทำให้เธออยากจะหนีออกจากห้องอาหาร แต่ก็ทำไม่ได้ พลอยใสได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นเพราะอะไร เพราะคำพูดที่ส่อไปทางลามกของคนตรงหน้าหรือยังไงแน่ที่ทำให้หายใจติดขัดเช่นนี้

“ฉันจะกลับ” พลอยใสสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ปลุกใจตัวเองแล้วผลักดันคนตรงหน้าออกห่าง แต่มือหนาที่กดหัวไหล่ก็จับกำบีบแน่นจนน้ำตาเล็ด ใช่...เธอน้ำตาจะไหลตั้งแต่ก่อนหน้าแล้ว แต่ก็ต้องเข้มแข็ง เธออ่อนแอไม่ได้ หากอ่อนแอแล้วใครจะปกป้องพลอยฝัน น้องสาวที่แสนไร้เดียงสาของเธอล่ะ

“จะกลับ? มีสิทธิ์เหรอ เงินพ่อกับแม่เธอก็ได้ไปแล้ว คิดจะหนีงั้นเหรอ...หึหึ” เขาบีบคางเล็กให้เงยหน้าขึ้นหาตัวเองแล้วก็ไม่รอให้เธอได้พูดตอบ เขากระแทบกลีบปากหนาลงหาปากอวบอิ่มสีระเรื่อของเจ้าหล่อนทันที

“อะ...อื้อ” จูบแรกของเธอและสัมผัสแรกที่ได้รับมันช่างน่าขยะแขยงจนไม่อาจจะยอมทนให้อีกฝ่ายทำร้ายเอาเปรียบได้ สองมือน้อยทุบตีไหล่หนาของคนตัวสูงพร้อมกับพยายามหลบหน้าหนี แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อมีมือใหญ่หยาบกระด้างจับคางบีบล็อกคางไว้

“อ่า...อื้ม” ความหอมหวานของปากผู้หญิงคนนี้ทำให้ศรุตไม่อาจหยุดและถอดถอนริมฝีปากหนาออกมาได้ เรียวลิ้นร้อนของจอมอหังการสอดแทรกดุนดันแทรกซึมเข้าไปในโพรงปากอวบอิ่มที่กำลังบังคับดูดดื่มลิ้มรสของมันและยิ่งได้สัมผัสกลืนกินรสปากของหล่อนยิ่งทำให้ลุ่มหลงจนไม่อาจถอดถอนปากได้ มือที่กดดันหัวไหล่เล็กก็เคลื่อนมาจับรั้งท้ายทอยของเธอแล้วกระตุกรั้งให้รองรับความเอาแต่ใจตัวเอง

“อะ...อื้อ” ความก้าวร้าวดุดันของคนตรงหน้า เธอรับรู้ได้ผ่านริมฝีปากของเขาและยิ่งไปกว่านั้นเธอเกลียดตัวเองที่ต้องมีชีวิตแบบนี้ มันก็ถูกอย่างเขาพูดทุกอย่าง ชีวิตตอนนี้จะต่างอะไรกับมาขายตัวให้เขาถึงที่ก็ว่าได้

เผียะ!

พอปากหนาผละถอนออก มือน้อยก็ได้จังหวะตวัดตบหน้าของจอมอหังการเต็มแรงโกรธ

กรอด!