บทที่ 3

ตกเย็น

“กำลังจะทานข้าวกันอยู่เหรอครับคุณย่า พอดีเลยครับ ผมกับแพรวกะว่าจะเข้ามาทานด้วยอยู่พอดี” เสียงเข้มดุดันที่ดังขึ้นจากด้านหลังนั้นทำให้บทสนทนาขององค์อินและคุณบุษบาเป็นอันต้องชะงักลงไปกะทันหัน และก็เป็นองค์อินที่หันไปสบสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของคนที่เธอเฝ้ารอการกลับมาของเขาตลอดทั้งวันเป็นคนแรก เธอยิ้มก่อนจะหุบมันลงเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้มาคนเดียว

ข้างกายยังมีผู้หญิงหน้าตาสะสวยกลับมาด้วยอีกหนึ่งคน…

“แกหายหัวไปไหนมาทั้งวันตาสอง! รู้ไหมว่าหนูอินรอแกทั้งวัน แล้วนี่ทำไมถึงไม่ไปรับหนูอินด้วยตัวเองตามที่ย่าสั่ง!” นางบุษบาเอ่ยทำลายความเงียบ สายตาจ้องมองหลานชายกับผู้หญิงอีกคนอย่างไม่ชอบใจ แต่เหมือนว่าชรัสนั้นจะเตรียมคำตอบมาเป็นอย่างดี

“ผมไม่ว่างครับคุณย่า! พอดีว่าวันนี้ต้องพาแพรวเข้าเมืองไปซื้อผ้าเพิ่ม!” องค์อินกระพริบตาถี่ๆ เพื่อฝืนไม่ได้น้ำตาไหลออกมายามเมื่อได้รู้ความจริงว่าธุระสำคัญของเขาที่มันสำคัญถึงขนาดต้องให้คนงานไปรับเธอแทนตัวเองแท้จริงแล้ว ก็คือพาผู้หญิงข้างกายของเขาไปซื้อของในเมืองมานี่เอง ยิ่งได้ยินความสงสัยก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนสุดท้ายก็ทนอยู่เฉยต่อไปไม่ไหวตัดสินใจเอ่ยถามออกไป

“ผู้หญิงคนนี้..เพื่อนพี่สองเหรอคะ” เนิ่นนานกว่าคำถามนี้จะถูกเปล่งออกไปพร้อมกับความหวังอยากให้อีกฝ่ายยืนยันกลับมาให้

“แพรวพราวไม่ใช่เพื่อนของฉัน! แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันรักและอยากจะแต่งงานด้วย!!” ทว่าคำตอบที่ได้ยินมันกลับทำให้โลกทั้งใบของเธอแทบพังทลายลงไปในทันที และมันคงจะยังไม่สาแก่ใจเขา เมื่อชรัสเอื้อมมือไปโอบเอวหญิงสาวข้างกายเข้าหาตัวอย่างแนบแน่น เหมือนอยากจะยืนยันให้เธอและผู้เป็นย่าของเขาได้เห็นว่าทุกๆ คำที่เขาพูดออกมาเมื่อสักครู่นี้นั้นมันล้วนแล้วแต่เป็นความจริงแทบทั้งสิ้น ไม่มีคำไหนในคำพูดที่แสดงให้เห็นถึงการโกหกเลยแม้แต่นิด!

“นี่มันจะมากไปแล้วนะตาสอง! แกกล้าดียังไงพูดกับหนูองค์อินเขาแบบนี้ห๊ะ” จะมีก็แต่นางบุษบาที่โมโหจนตวาดหลานชายเสียงแข็งคาดไม่ถึงเลยว่าชรัสจะกล้าพาผู้หญิงคนนี้มาที่นี่เพื่อประกาศตัว

“มันไม่มากเกินไปหรอกครับคุณย่า ก็ผมพูดความจริง ผมกับแพรวรักเราสองคนแค่ไหนคุณย่าก็น่าจะรู้ แล้วอย่างนี้คุณย่ายังจะอยากให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงน่ารำคาญคนนี้อยู่อีกเหรอครับ หรือเธอคิดว่ายังไงองค์อิน…เห็นแบบนี้แล้วยังคิดอยากจะแต่งงานกับฉันอีกไหม!” คนถูกถามเผลอกำหมัดแน่นอย่างเดือดดาล ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาจะมีคนรัก เพราะไม่เคยมีใครเอ่ยถึงเรื่องนี้ให้เธอรู้มาก่อนเลยสักคน ไม่เคยรู้แม้กระทั่งว่าเขาสองคนรักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ รักกันตอนไหน แล้วตอนนี้เขารักผู้หญิงคนนี้ไปมากแค่ไหน!

หากลองเธอได้รู้เพียงสักนิด…

เธอคงรีบมาที่นี่ทันที หรือไม่ก็คงตัดใจเลิกรักเขาไปนานแล้ว