Chapter : 9 พาเข้าบ้าน

เมียน้อยรับจ้าง

(Chapter : 9)

__________________________________________

@คฤหาสน์หลังใหญ่

"...." ดวงตากลมเบิกโพลงขึ้นเมื่อรถยนต์คันหรูค่อยๆ ขับเคลื่อนเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ รอบๆ คฤหาสน์ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม สวนดอกไม้ใหญ่ที่อยู่ริมซ้ายมือของประตูทางเข้าเรียกความสนใจจากลิลินได้ไม่น้อย

"ลงได้ละ รอให้ฉันจุดธูปเชิญเหรอ" เสียงทุ้มพูดเสียดสีคนตัวเล็กขณะที่มือหนากำลังปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเอง

"ลินยังไม่ตายค่ะ" คนโดนว่าเบ้ปากเถียงเสียงแข็ง

"ก็ไม่ได้บอกว่าตายนิ" อัศวินทิ้งคำพูดยียวนให้ลิลินเจ็บใจเล่นๆ ก่อนที่มือหนาจะเปิดประตูแล้วก้าวขายาวลงจากรถไป

แกร็ก!

"ชิ..คนบ้า!..อ๊ะ!" ร่างบางร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อขณะที่กำลังจิ๊ปากต่อว่าชายหนุ่มอยู่ จู่ๆ ประตูรถก็ถูกเปิดออกตามด้วยร่างสูงของอัศวินที่โน้มตัวลงมาปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ ส่งผลให้ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันเพียงไม่ถึงคืบ หัวใจดวงน้อยพลันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาอย่างหาสาเหตุไม่ได้

"เอาแต่ทำตาเหลือกอยู่ได้ สงสารสายตาคนมองบ้างเถอะ" วาจาร้ายกาจถูกเปล่งออกจากลำคอหนาของชายหนุ่มอย่างไม่จริงจังนัก

"พี่วินคะ!!" คนตัวเล็กเริ่มจะทนไม่ไหว ตั้งแต่เจอกันเขาต่อว่าเหน็บแนมเธอสารพัด ไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรนักหนา หรือถ้าไม่ชอบเธอมากจะมาจ้างเธอไปทำไม สู้ไปจ้างคนที่ถูกชะตาไม่ดีกว่ารึไง

"เรียกทำไมเสียงดัง น่ารำคาญ"

"ก็พี่วินว่าลินอยู่ได้ ถ้าไม่ชอบหน้าลินแล้วจะมาจ้างลินทำไมล่ะคะ" ลิลินเสียงแผ่วลงอย่างคนกำลังน้อยใจ

"แล้วใครบอกว่าฉันไม่ชอบหน้าเธอ ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละ"

"...." คำพูดตรงไปตรงมาของอัศวินทำเอาร่างบางนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก้อนเนื้อในอกซ้ายเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งจนกลัวว่าจะหลุดออกมานอกเบ้า

"รีบลงมาสักทีหรือต้องให้จุดธูปจริงๆ"

"ละ..ลงแล้วค่ะ" ลิลินก้าวขาเรียวลงจากรถแล้วเดินเข้าไปข้างในคฤหาสน์พร้อมกับชายหนุ่มด้วยความตื่นเต้น ทั้งกลัวทั้งวิตกกังวลในเวลาเดียวกัน ความเงียบสงบภายในคฤหาสน์ยิ่งทำให้รู้สึกประหม่า

"เป็นอะไรบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกลัว" อัศวินหันมาทำเสียงดุใส่ลิลินเมื่อสังเกตุเห็นอาการมือไม้สั่นของเธอ สีหน้าและแววตาดูกังวลอยู่ไม่น้อย

"พยายามแล้วค่ะ แต่คนมันกลัวนิคะ" ใบหน้าหวานก้มลงพลางเอ่ยตอบเสียงสั่น แม้ปากเขาบอกว่าจะปกป้องเธอก็เถอะ แต่ความรู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังสู้กับภรรยาของเขาอยู่ คนนอกกับภรรยาแค่สถานะก็พอจะเดาออกได้แล้วว่าสุดท้ายเขาจะเลือกปกป้องใคร

"วินขา~" เสียงหวานตะโกนเรียกสามีเมื่อได้ยินเสียงเขากลับมา ร่างบางราวกับนางแบบจะเดินกึ่งวิ่งลงจากบรรไดมาควงแขนสามีสีหน้าระรื่น ก่อนจะค่อยๆ ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยปนความไม่พอใจเมื่อหางตาสะดุดเข้ากับใบหน้าหวานของลิลิน "ผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะวิน"

"ลิลินต้องสาวของเพื่อนสนิทจะมาอยู่บ้านเราสักพัก" เสียงทุ้มเอ่ยตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก พลางค่อยๆ แกะมือบางของนาราออกออกจากท่อนแขนแกร่ง

"ทำไมต้องมาอยู่บ้านเราด้วยล่ะคะ ไม่มีบ้านอยู่เหรอ" นาราตวัดหางตามองร่างบางอย่างไม่พอใจ ทำเอาคนโดนมองรีบก้มหน้าหลบตา นิสัยของเธอในโทรทัศน์ช่างแตกต่างจากกับตัวจริงราวฟ้ากับเหว

"ผมเป็นคนให้เขามาอยู่เองแหละเคลียร์นะ อ้อ แล้วให้แม่บ้านจัดเตรียมห้องให้เธอด้วย" น้ำเสียงเย็นชาถูกเปล่งออกมาจากลำคอหนาของอัศวิน สร้างความแปลกใจให้นาราไม่น้อย มันก็จริงอยู่ที่ปกติแล้วเขาจะเป็นคนนิ่งๆ ออกจะเย็นชา แต่กับเธอเขามักจะอ่อนโยนเสมอราวกับเป็นคนละคน

"คุณไม่พอใจอะไรฉันรึเปล่าคะ ทำไมถึงดูแปลกไป" นาราถามสามีเสียงแผ่วภายในใจรู้สึกกังวลเล็กน้อย กลัวว่าเขาจะรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้ของเธอ

"เปล่า เอาเป็นว่าช่วยทำตามที่ผมบอกด้วยแล้วกัน" เมื่อพูดจบอัศวินก็หันหลังให้ภรรยา ยื่นมือหนาไปจับมือบางเอาไว้ตั้งท่าจะพาเดินออกไปข้างนอก แต่ก็ถูกเสียงแหลมของนาราเรียกรั้งเอาไว้ซะก่อน

"นี่! จะพากันไปไหนน่ะ!!"

"ไปห้าง ไปซื้อเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัว"

"น้องเพื่อนคุณไม่มีปัญญาไปซื้อเองรึไง ทำไมต้องให้คุณพาไปด้วย"

"ผมเป็นอาสาพาไปเอง เลิกวุ่นวายเรื่องของผมสักทีไม่รู้เหรอง่ามันน่ารำคาญ" เมื่อพูดจบอัศวินก็พาลิลินเดินออกไปขึ้นรถทันที โดยที่ไม่รอให้ภรรยาสาวได้ตอบอะไรกลับมา

__________________________________________

To be continued

อ่านจบแล้วอย่าลืมคอมเมนต์ให้ไรท์ด้วยนะงับ ฝากกดถูกใจนิยายด้วยน้า