เมียน้อยรับจ้าง

เมียน้อยรับจ้าง

(Chapter : 1)

__________________________________________

ท่ามกลางความมืดสลัวที่มีเพียงแค่แสงไฟหลากสีสาดส่องมาเป็นครั้งคราว เสียงเพลงที่เปิดดังกระหึ่มพานทำให้หูอื้อจนแทบไม่ได้ยินเสียงคนพูด ร่างบางในชุดเดรสสีดำสนิทฟุบใบหน้าหวานลงกับบาร์อย่างคนไร้ชีวิตชีวาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เพิ่งถูกมือบางยกขึ้นกระดกเข้าปากครั้งแล้วครั้งเล่า

"น้องๆ ขออีกแก้วได้ปะ~" เสียงหวานยานยืดพูดบอกบาร์เทนเดอร์ที่ยืนมองสภาพของเธอด้วยใบหน้าเหยเก ความสวยสง่าที่มีในตอนแรกกำลังจะถูกกลืนด้วยฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน

"คุณดื่มไปเยอะแล้วนะครับ"

"ฉันมีเงินจ่ายละกันน่า! ไปเอาเหล้ามาอีกเร็ว!"

"งั้นขอเงินก่อนละกันนะครับเพราะเมื่อครู่ตอนคุณหยิบเงินจ่ายแก้วสุดท้าย...ผมเห็นว่าเงินคุณเกลี้ยงกระเป๋าแล้ว.."

"ว่าไงนะ! นายคิดว่าฉันโกหกเหรอห๊ะ!!" ร่างบางผลุนผลันลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อของบาร์เทนเดอร์หนุ่มอย่างเอาเรื่องโดยที่ไม่รู้ตัวเลย เพราะตอนนี้สติของเธอทั้งหมดถูกกลืนหายลงคอไปพร้อมกับแอลกอฮอล์เรียบร้อยแล้ว

"ผะ..ผมทำตามกฏครับ..ยะ..อย่าหาว่าผมใจร้ายเลยนะครับ หากคุณทำร้ายผมจากเรื่องเล็กจะกลายเป็นเรื่องใหญ่นะครับ"

"นี่แกขู่ฉันเรอะ!!!! คิดว่าฉันกลัวเรอะ!!! เออกลัว!!" ว่าจบลิลินก็ปล่อยมือจากคอของบาร์เทนเดอร์หนุ่มแล้วนั่งฟุบหน้านั่งลงกับโต๊ะที่เดิม

"เงินเป็นล้าน..อึก..จะหามาจากไหนทัน..ถ้าหาไม่ได้ฉันก็ต้องเสียแม่ไปงั้นเหรอ..อึก" ความแข็งแกร่งเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนแอในเวลาต่อมา เมื่อนึกถึงภาระอันหนักอึ้งที่ต้องรับผิดชอบ ทั้งยังเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอต้องมาเมาหัวราน้ำอีกต่างหาก

ลิลินค่อยๆ ลุกขึ้นจากโต๊ะอย่างทุลักทุเลเรียวขาเล็กพยายามก้าวเดินให้ตรงเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่ความมึนเมาที่มีมันมากเสียจนเธอแทบจะควบคุมทิศทางเองไม่ได้

ตุบ!!

"โอ๊ย! เดินยังไงของคุณ..นะ..เนี่ย~" วินาทีแรกที่ร่างกายได้รับความเจ็บปวดจากการถูกชน ลิลินก็ตั้งท่าจะด่ากราดชายหนุ่มคนนั้น แต่ทว่าพอได้เงยหน้าสบตากับเขาความหล่อเหลา เสียงแข็งกร้าวกลับอ่อนลง

"...." อัศวินจ้องมองเจ้าของดวงตากลมภายใต้แพขนตางอนสวยที่กำลังส่งสายตาหวานหยดย้อยให้กับเขา วูบนึงที่หัวใจแกร่งกระตุกเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเมื่อแสงไฟหลากสีตกกระทบลงมาบนใบหน้าจิ้มลิ้มของลิลิน ความสวยของเธอทำให้เขาหลงลืมความเศร้าไปชั่วขณะ "อ่อยเหรอ?"

"คุณรวยไหม..ถ้ารวยฉันก็อ่อย..คิคิ" ลิลินหยอกล้อเชิงเอาจริงกับชายหนุ่มอย่างลืมตัว ความเครียดสะสมและความเมามายส่งผลให้เธอเผลอทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะกล้าทำมาก่อน

"ถ้าบอกว่ารวยแล้วจะอ่อยยังไงต่อ?"

"ของแบบนี้มันต้องลองถึงจะรู้ไม่ใช่เหรอคะ" มือเรียวลูบไล้ไปตามแผงอกแกร่งอย่างเย้ายวน เพียงเท่านี้ก็สามารถปลุกอารมณ์กระสันในตัวของชายหนุ่มได้

"งั้นขอลองหน่อย" อัศวินโน้มใบหน้าคมคายลงมากระซิบที่ใบหูของเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาไม่รอช้ารีบประคองร่างบางไปขึ้นรถยนต์คันหรูของตนเอง ก่อนจะขับเคลื่อนออกไปจากสถานเริงรมย์แห่งนี้

แม้จะดูนิ่งเฉยแต่ใครจะรู้ว่าเขาเองก็ถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เล่นงานมาอย่างหนักหน่วงไม่แพ้กัน ปกติแล้วอัศวินเองก็ไม่ใช่ผู้ชายที่จะสนใจใครง่ายๆ เพราะเขาเป็นถึงดาราหนุ่มแนวหน้าของเมืองไทยแถมเขายังมีภรรยาอยู่แล้วด้วย

__________________________________________

To be continued

ถ้าชอบก็ฝากคอมเมนต์ให้ด้วยนะงับ