คำสั่งแม่

2 ปีที่แล้ว

ผมใช้ชีวิตโสดมานานเป็นสิบปีตั้งแต่ที่แฟนคนแรกทิ้งผมไป ผมไม่คิดโทษเธอหรอกนะที่เธอจะทิ้งผม ก็ผมผิดสัญญาเองผมเคยสัญญาว่าถ้าเราเรียนจบเมื่อไหร่ เราจะแต่งงานกันทันทีแต่ผมมีความจำเป็นที่ต้องชะลอมันออกไปก่อน ก็คือพ่อผมเสีย ผมจึงบวชให้พ่อนานกว่า6เดือน พอผมสึกออกมาเธอก็หนีผมไปแล้ว

“แม่จะให้แกแต่งงาน...”

“อะไรนะครับ...?”

“แกฟังไม่ผิดหรอก...แกโสดมานานเกินไปแล้ว อายุแกก็มากขึ้นทุกวันแม่อยากอุ้มหลาน แม่จะให้แกแต่งงานกับหนูจี...”

“กับจี...จีรวรรณที่เป็นลูกสาวของคุณจีรวัฒน์ หัวหน้าฝ่ายบัญชีของเรานะหรอครับ...?”

“ใช่...นั่นแหละหนูจี”

จีรวรรณที่เป็นเด็กน้อยผมเห็นเธอวิ่งเล่นในโรงงานพ่อผมตั้งแต่เด็กๆ แล้วอยู่ๆ จะให้ผมไปแต่งงานกับเธอ

“น้องเด็กกว่าผมตั้งหลายปีนะครับแม่...”

“เด็กสิดี จะได้มีหลานให้แม่หลายๆ คน แล้วก็อีกอย่างนะหนูจีแต่งกับแกไป เธอก็จะอยู่ในโอวาทเชื่อฟังแกด้วยทุกอย่างด้วยนะ หนูจีเป็นเด็กดีแล้วก็หัวอ่อนแม่ชอบหนูจี...”

“แล้วคุณจีระวัฒน์จะยอมหรอครับ...เขามีลูกสาวคนเดียว แล้วอีกอย่างก็เพิ่งเรียนจบด้วย...?”

“ยอมสิ แม่คุยให้หมดแล้ว...แล้วอีกอย่างที่แม่อยากให้แกแต่งงานกับหนูจีเพราะแม่อยากเอาหนูจีมาเลี้ยงดูด้วย...”

“ทำไมครับ...ผมไม่เข้าใจ...?”

“คุณจีรวัฒน์เป็นโรคหัวใจ แล้วก็โรคประจำตัวอีกหลายโรค แม่อยากจะช่วยเขายังไงสะเขาก็เคยเคียงบ่าเคียงไหล่กับพ่อแกมาก่อนที่พ่อแกจะเสีย แม่เลยอยากเป็นคนดูแลหนูจีต่อจากเขา และแกก็ต้องช่วยแม่โดยการแต่งงานกับหนูจีแล้วมีหลานให้แม่ไวๆ ...”

“แต่ว่าผม...”

ผมทำสีหน้าหนักใจต่อหน้าแม่ จนแม่ผมเริ่มหงุดหงิด

“ถ้าแกจะรอแฟนแกกลับมาละก็ฝันไปเถอะ แม่ไม่มีวันยอม...”

แม่เดินมาจ้องหน้าผมเพื่อจับผิด

“ต่อให้มันกลับมาจริงๆ แม่ก็จะไม่มีวันยอมรับมัน...เพราะฉะนั้น แกต้องแต่งงานกับหนูจีเท่านั้น...นี่เป็นคำสั่ง...”