กลบเกลื่อน

โรงงานผลไม้กระป๋อง

เวลา 9 โมง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญครับ...”

คนที่เดินเข้ามาในห้องก็คือฟ้าใส เธอรู้จากเลขาหน้าห้องของคิมหันต์ว่าเขาเพิ่งมาถึง เธอจึงรีบเดินมาหาเขาที่ห้องทำงานทันที

“นี่ 9 โมงแล้วนะคะ พี่เพิ่งจะมาถึง...”

“เมื่อคืนนี้พี่ปวดหัวนิดหน่อยนะ พอถึงบ้านก็ทานยาแล้วหลับไปตื่นมาอีกทีก็เกือบ 7 โมงแล้ว...”

ฟ้าใสรู้ว่าเขาโกหกเพราะเธอไปที่บ้านเขามา และเธอก็รู้ว่าเขาก็ไม่ได้กลับบ้าน

“ช่วงนี้พี่ปวดหัวบ่อยหรอคะ ฟ้าเห็นพี่มาทำงานสายทุกวันเลย...ฟ้าจะได้โทรตามให้ยัยจีกลับมาดูแลพี่”

“ไม่ต้อง...”

เขารีบพูดแทรกทันทีจนเธอทำหน้าตกใจ

“เอ่อ...พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอกอย่าไปตามจีมาเลย ปล่อยให้เขาอยู่ดูแลพ่อเขาไปนั่นแหละดีแล้ว พี่ไม่อยากให้จีกลับมาแล้วมากังวลเรื่องพ่อนะ...”

ฟ้าใสจ้องหน้าคิมหันต์อย่างรู้ทัน

“ถ้าไม่ให้ฟ้าบอกยัยจีงั้นฟ้าบอกคุณป้าดีไหมคะ...? ท่านจะได้รีบกลับมาจากอเมริการีบมาดูแลพี่ในระหว่างที่จีไม่อยู่...”

“ไม่ต้องๆ ...ห้ามบอกแม่พี่เด็ดขาดนะ พี่โตแล้วดูแลตัวเองได้ เดี๋ยวแม่พี่มาก็มาจัดการนู่นนี่ทำเหมือนพี่เป็นเด็กอีก...”

ฟ้าใสมองใบหน้าของเขาอย่างจับผิด เธอเดินไปนั่งตรงหน้าเขาแล้วจ้องหน้าเขานิ่งๆ

“ทำไมมองหน้าพี่แบบนั้นละ...?”

“ช่วงนี้พี่นอนไม่ค่อยหลับหรอคะ ทำไมขอบตาดำจัง...? ไหนบอกว่าเมื่อคืนกินยาแล้วหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ สภาพพี่ตอนนี้ดูเหมือนคนไม่ได้นอนมากกว่า...”

“เอ่อ...”

“ฟ้าว่าฟ้าบอกคุณป้าดีกว่าว่าพี่ไม่สบาย...”

ฟ้าใสพูดจบก็รีบลุกขึ้นทันทีแล้วกำลังจะเดินออกไป แต่คิมหันต์มาคว้าข้อมือเธอเอาไว้ก่อน

“ห้ามบอกแม่พี่เด็ดขาดนะ พี่จะดูแลตัวเองมากขึ้นเดี๋ยวเย็นนี้พี่ว่าจะไปหาหมอเลย ถ้าได้ไปหาหมอแล้วน่าจะดีขึ้น ฟ้าไม่ต้องบอกแม่พี่หรอก.”

ฟ้าใสมองหน้าเขานิ่งๆ เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคิมหันต์ถึงทำแบบนี้ เขาแต่งงานกับจีรวรรณแล้วนะ ทั้งที่ผ่านมาจีรวรรณก็ดีกับเขาทุกอย่าง และเธอก็คิดว่าเขาคงลืมเอมอรได้แล้ว และอีกอย่างเขาก็ดูรักจีรวรรณด้วย แต่ทำไมเขาถึงทำแบบนี้เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ

เธอดึงแขนออกจากมือเขา

“จีโทรหาพี่เมื่อเช้าแต่จีบอกว่าพี่ตัดสาย ฟ้าก็เลยบอกว่าพี่ประชุม...”

“จีโทรมาหรอ...?”

“จีเป็นห่วงพี่มากนะคะ จีกลัวว่าพี่อยู่คนเดียวจะลำบากจะเหงาจีโทรมาถามจากฟ้าตลอด...พี่โทรกลับหาจีบ้างนะคะ จีจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

“อืม...เดี๋ยวพี่จะรีบโทรกลับหาจีเลย”

เขารีบเดินไปที่โต๊ะทำงานตัวเองแล้วหยิบมือถือขึ้นมาดู เขาเพิ่งรู้ว่าโทรศัพท์เขาดับและเขาก็คิดว่าแบตมันคงหมดมันเลยดับไป

“สงสัยแบตโทรศัพท์พี่หมด...เดี๋ยวพี่รีบชาร์ตแล้วจะได้รีบโทรหาจีนะ”

เขาหยิบสายชาร์ตขึ้นมาแล้วเสียบไปที่ตูดโทรศัพท์แล้วเขาลองเปิดเครื่องดู แต่สิ่งที่เห็นทำเขาแปลกใจ

“ไหนว่าแบตหมดไงคะ...นี่แบตพี่ยังเต็มอยู่เลยนะ...?”

ฟ้าใสเดินเข้ามาดูใกล้ๆ ก็เห็นพอดีว่าแบตโทรศัพท์เขายังเต็มอยู่เลย มันยังไม่หมดอย่างที่เขาบอกสักหน่อย

“เอ่อ...”

“ฟ้าไม่รู้หรอกนะคะว่าพี่คิดจะทำอะไร แต่ฟ้าขอได้ไหมคะ...?”

เขามองหน้ามองฟ้าใสอย่างแปลกใจ

“ฟ้าขอ...ขอให้พี่คิดให้ดีๆ ว่าอะไรผิดอะไรถูก ถอนตัวตอนนี้ยังทันนะคะ อย่าให้มันต้องสายไปเลย เพราะถ้าถึงวันนั้นฟ้าไม่อยากคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง...”

คิมหันต์มองฟ้าใสอย่างสับสน สิ่งที่ฟ้าใสพูดหมายถึงเรื่องอะไรหรือว่าฟ้าใสจะรู้เรื่องของเขากับเอมอรแล้ว

....

กริ๊งงง กริ๊งงงง

เสียงโทรศัพท์ของจีรวรรณ

(สวัสดีค่ะพี่คิม)

“สวัสดีจ่ะ...จีทำอะไรอยู่หรอ...?”

(จีกำลังอ่านหนังสือให้พ่อฟังค่ะ...)

“เอ่อ...พอดีเมื่อเช้าพี่ประชุม พี่ก็เลยต้อองตัดสายจีแล้วโทรศัพท์พี่ก็แบตหมดพอดีนะ พี่ขอโทษนะครับ...”

เขาโกหกให้ตรงกับที่ฟ้าใสบอกเธอ

(ไม่เป็นไรเลยค่ะ จีไม่ได้โกรธพี่คิมเลย...)

“จ่ะ...แล้วพ่อเป็นยังไงบ้างดีขึ้นไหม...?”

(ก็ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ จีจะปรึกษาพี่เรื่องพ่อนี่แหละค่ะถึงได้โทรไปหาพี่แต่เช้า...)

“เรื่องอะไรหรอ...?”

(จีจะขอเอาพ่อไปอยู่ด้วยที่บ้านของเราได้ไหมคะ...?)

เขาเงียบไปทันทีที่ได้ยินเธอพูดแบบนี้

(ถ้าจีมาดูแลพ่อแบบนี้จีกลัวว่าจะไม่มีใครดูแลพี่นะคะ จีก็เลยอยากให้พ่อไปอยู่ใกล้ๆ จี แล้วอีกอย่างจีก็จะได้ดูแลพี่ไปด้วยไงคะ...)

“พี่ว่า...จีอยู่ดูแลพ่อจนกว่าพ่อจะหายเลยก็ได้นะ...”

(จีไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าพ่อจะกลับมาเป็นปกตินะคะ...”)

“ไม่เป็นไรๆ พี่เข้าใจนะ จีอยู่ดูแลพ่อได้เลยจะนานแค่ไหนพี่ก็ไม่ซีเรียส พี่โอเค...”

(....)

เธอเงียบไปหลังจากฟังที่เขาพูดจบ และคำพูดแปลกๆ ของเขาที่ดูเหมือนจะพยายามยัดเยียดให้เธออยู่กับพ่อเธอไปนานๆ โดยที่เขาดูเหมือนจะไม่อยากให้เธอกลับไป

“จี...เป็นอะไรหรือเปล่าจ่ะ ทำไมเงียบไป?”

(เปล่าค่ะ...)

“เดี๋ยวพี่ต้องวางสายแล้ว เพราะต้องรีบทำงานต่อ...เอ่อ...พี่คิดว่าจีอยู่กับพ่อที่นู่นน่าจะดีกว่าเพราะพ่อจีน่าจะชินกับการอยู่บ้านตัวเองมากกว่านะ...”

(แล้วพี่จะไม่คิดถึงจีหรอคะ...?)

“คิดถึงสิ แต่ทำยังไงได้...ก็จีต้องอยู่ดูแลพ่อ”

(แต่พี่พูดเหมือนพยายามยุให้จีอยู่กับพ่อที่นี่มากกว่าที่จะยอมให้จีเอาพ่อไปอยู่ในบ้านเรา)

“ไม่ใช่แบบนั้นนะ...จีเข้าใจผิดแล้ว”

(ไม่เป็นไรค่ะจีเข้าใจ...)

เขาทำหน้าสงสัย

“เข้าใจ...เข้าใจว่าอะไร...?”

(จีจะไปดูแลพ่อแล้วค่ะ เอาไว้เราค่อยคุยเรื่องนี้กันวันหลังแล้วกันค่ะ...)

จีรวรรณพูดจบก็วางสายทันที แล้วจู่ๆ น้ำตาเธอก็ไหลลงมาด้วยความเสียใจ เขาพูดเหมือนไม่อยากเจอหน้าเธอ พูดเหมือนไม่คิดถึงกันจริงๆ

“พี่เคยรักจีบ้างไหมพี่คิม...”

Line ฟ้าใส

ฟ้าใส : คุณป้าคะ..อีกกี่วันถึงจะกลับมาจากอเมริกาค่ะ...?

แม่คิมหันต์ : อีก 5 วัน ทำไมหรอ?

ฟ้าใส : ฟ้าอยากให้คุณป้ารีบกลับมาจัดการอะไรบางอย่างค่ะ ก่อนที่มันจะสายเกินแก้

แม่คิมหันต์ : เกิดเรื่องอะไรขึ้น...?”

ฟ้าใส : ฟ้าจะเล่าทุกอย่างให้คุณป้าฟังค่ะ