ตอนที่ 3

ชินภัทรหิ้วปีกรตาขึ้นมาที่ห้องพักส่วนตัวของเขาในคอนโดมิเนียมขนาดเล็กแต่ราคาเช่าแพงหูฉี่ชนิดที่หากทุนไม่หนาก็คงไม่มีปัญญาเช่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักศึกษาอย่างเขาที่มีรายรับจากการที่ครอบครัวส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือนเท่านั้น ไอ้ห้องเช่านี่ ถ้าไม่ได้เงินจากผู้เป็นพ่อช่วยอำนวยความสะดวกให้ล่ะก็...คงยากที่เขาจะได้เข้ามาอยู่ เพราะทุนของมหาวิทยาลัยที่เขาได้รับนั้น เป็นเพียงแค่ทุนการศึกษาและทุนวิจัย ส่วนค่าอยู่ค่ากิน เขายังต้องรบกวนทางบ้าน

กว่าจะพารตามาถึงห้องพักของตัวเองได้ ก็เล่นเอาชายหนุ่มหอบไปไม่น้อยเหมือนกัน เพราะต้องคอยป้องปัดมือไม้ของหญิงสาวที่จ้องจะลูบคลำไปตามเนื้อตัวให้เขาร้อนวูบวาบเล่น หรือบางทีเจ้าหล่อนก็ทำท่าจะถอดผ้าถอดผ่อนของตัวเองให้ใจหายวาบอย่างคนควบคุมสติและอารมณ์ร้อนรุ่มคุกรุ่นของตัวเองไม่ได้

“ใจเย็นๆ นะมาตา เดี๋ยวก็หาย” เสียงห้าวกระซิบปลอบขณะพาร่างเล็กที่ตัวสั่นเทาด้วยความร้อนฉ่าปนเปกับอาการแปลบปลาบไปทั่วสรรพางกายเดินเข้ามาภายในห้องชุดขนาดเล็กและรีบหอบหิ้วเธอเข้าไปในห้องน้ำ จัดการเปิดน้ำจากฝักบัว จงใจปรับอุณหภูมิของน้ำให้เย็นจัดหวังให้ช่วยบรรเทาอาการสะบัดร้อนสะบัดหนาวของหญิงสาวลง

สายน้ำจากฝักบัวชโลมเรือนกายเล็กที่ค่อยๆ ทรุดลงไปกองกับพื้น สองแขนเรียวโอบรัดตัวเอง ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันสนิทอย่างพยายามสะกดกลั้นความปรารถนาที่เธอเพิ่งจะเคยพานพบเป็นครั้งแรก และตระหนักว่ามันทรมานเกินกว่าที่จะต้านทานไหว หักห้ามใจอย่างไรไม่ให้มันเรียกร้องหาเรือนกายกำยำของอีกฝ่ายที่เธอค้นพบว่ายามเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอุ่นนั้น ความร้อนรุ่มมันบรรเทาลงดีเสียยิ่งกว่าสายน้ำเย็นยะเยียบนี้

...ความอุ่นร้อนจากริมฝีปากหยักลึกนั้นต่างหากที่เธอต้องการ ไม่ใช่หยาดน้ำที่กำลังรินรดกายอยู่ในตอนนี้…

“รตา...โอเคมั้ย” ชินภัทรเอ่ยถามพลางปิดน้ำจากฝักบัวเมื่อเห็นคนตัวเล็กนั่งขดตัวนิ่งไม่มีอาการทุรนทุรายเหมือนเมื่อครู่ คงเหลือแต่เพียงอาการสั่นเทาที่เขาเดาเอาเองว่าเธอคงจะหนาวจึงรีบไปหยิบผ้าขนหนูมาหวังจะช่วยห่อกายบางที่เปียกปอนไปหมด แต่สาวเจ้ากลับกระถดตัวหนีอย่างหวาดหวั่น

“อย่าเข้ามา” เสียงที่เอ่ยนั้นเบาหวิว แต่ก็ทำให้ชายหนุ่มชะงักได้ นัยน์ตาเรียวหวานยามสบตาคมกล้าของเขาระริกไหวก่อนจะรีบเมินหน้าไปทางอื่นเมื่อรับรู้ถึงความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นขณะเอื้อมมือไปรับผ้าขนหนูผืนหนาจากชายหนุ่มที่เหมือนจะรู้ถึงความหมายของการ ‘ห้าม’ ที่เธอว่า

ชินภัทรเตรียมจะหันหลังเดินออกจากห้องน้ำเพื่อที่จะให้เธอได้ทำธุระส่วนตัวด้วยรู้ดีว่า เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ ควรจะให้เธออยู่ตามลำพังจะดีกว่า แต่...

“กรี๊ด!”

“รตา!”

เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของรตา ทำให้ร่างสูงที่เตรียมจะเดินออกจากห้องน้ำต้องหันกลับมาพร้อมกับปาดเข้าไปประคองร่างแบบบางที่กำลังจะหงายหลังตึงเพราะความลื่นของพื้น วินาทีนั้นเองที่เรือนร่างเล็กเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นจนร้อนเข้าอย่างจัง

ความเงียบงันบังเกิดพร้อมกับไอร้อนผะผ่าวที่แล่นพล่านไปทั่วสรรพางค์กาย รตานึกสบถด่าตัวเองในใจด้วยความโมโหที่ไม่ระวังตัวเองให้ดี จนเหตุการณ์ที่แสนเลวร้ายนี้เกิดขึ้น

ใช่...มันแย่เสียยิ่งกว่าแย่ เมื่อเวลานี้เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดของเขา อ้อมกอดแข็งแรง อุ่นจนร้อน และไอร้อนนั้นก็กำลังแทรกซึมผ่านเนื้อผ้าซึ่งเปียกชุ่มไปด้วยน้ำมาสัมผัสผิวกายของเธอให้ผะผ่าวหวิวไหว หายใจถี่กระชั้นเมื่อความปรารถนาจู่โจมเข้าใส่ไม่หยุดหย่อน ไอร้อนที่ถ่ายเทมาจากกายชายก่อเกิดเป็นความซ่านรัญจวนไปยังจุดอ่อนไหวเบื้องล่างจนเธอต้องกัดริมฝีปากตัวเองแน่น แล้วสติสัมปชัญญะที่เหลืออันน้อยนิดก็ขาดผึง

รตาโน้มคอแกร่งของชินภัทรพลางเขย่งปลายเท้าตัวเองเล็กน้อยก่อนจะพาริมฝีปากอิ่มจู่โจมเข้าประกบปากหยักลึกประหนึ่งต้องการถ่ายทอดความรู้สึกวาบหวามให้เขาได้รับรู้ แต่เพราะอ่อนหัดและไม่มีประสบการณ์จึงทำให้จูบของเธอสะเปะสะปะ หากกลับทำให้ชินภัทรร้อนฉ่าขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุม นัยน์ตาคมกล้าเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนกกับการกระทำของหญิงสาวพร้อมๆ กับที่เกิดกระแสไฟฟ้าร้อนไหลเวียนพล่านไปทั่วร่างกาย ร้อนผ่าวและวาบหวิว

“รตา...อย่าทำอย่างนี้” ชินภัทรพยายามออกแรงดันร่างบางให้ออกห่างและปรามด้วยกระแสเสียงที่เขารับรู้ได้ถึงความแหบพร่า ชายหนุ่มสบตาหวานซึ้งของรตาด้วยประกายแห่งความปรารถนาที่เริ่มเข้าครอบงำทีละน้อย หากเธอไม่หยุด เขาคงไม่อาจยั้งตัวเองได้อีกต่อไป...ผู้ชาย ต่อให้เป็นสุภาพบุรุษแค่ไหน หากตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเขา ร้อยทั้งร้อย ก็คงต้องยอมสงบให้ตัณหาราคะทุกราย โดยเฉพาะกับผู้ชายที่ไร้ซึ่งพันธะอย่างเขา

ในสายตาใครต่อใคร เขาอาจจะเป็นผู้ชายที่แสนดี ทว่า มีแต่เขาเท่านั้นที่รู้ว่า คำจำกัดความของ ‘สุภาพบุรุษ’ นั้น มันมีขีดจำกัด

“หากไม่หยุด พี่ไม่รับประกันความปลอดภัยของเรานะ”

“มันทรมาน รตาทนไม่ไหวแล้ว พี่ชินช่วยรตาด้วย” หญิงสาวกระซิบชิดริมฝีปากร้อนนั้น...ความร้อนรุ่มสุมทรวงจนไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป รตารู้เพียงแต่ว่า เขาคือคนที่ช่วยเธอได้ ต่อให้จิตใต้สำนึกปฏิเสธ แต่ร่างกายกลับเรียกร้องและพอใจเมื่อสุดท้าย คนตัวสูงผลักเธอจนแผ่นหลังไปชิดกำแพงห้องน้ำและก้มลงบดจูบเธออย่างเร่าร้อนชนิดที่เธอตอบรับแทบไม่ทัน

แม้จะไม่เคยมีประสบการณ์แต่เธอก็ตั้งรับจูบร้อนแรงของเขาได้เป็นอย่างดีพร้อมกับครางกระเส่าอยู่ในลำคออย่างพึงใจกับความหวามไหวที่เขาปรนเปรอ ชินภัทรไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป เขารู้ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่ความปรารถนาล้ำลึกของสัญชาตญาณดิบก็ทำให้ไม่อาจผละจากร่างแน่งน้อยนี้ได้เช่นกัน ริมฝีปากร้อนร้ายนั้นจึงเคล้นคลึงบดขยี้และส่งลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปในปากอิ่มและพบว่ามันหวานล้ำเสียจนเขาตัวสั่นสะท้าน ขณะที่ฝ่ามือหยาบอุ่นก็เริ่มลูบไล้ไปตามเอวคอดก่อนจะหยุดอยู่ที่ทรวงอวบหยุ่นใต้เสื้อผ้าอันเปียกปอน และวินาทีต่อเขาก็จัดการกับพันธนาการนั้นจนเรือนกายของรตาเปลือยเปล่า จนต้องกัดฟันกรอดเมื่อความปวดหนึบเข้าจู่โจมยามพิศมองเรือนร่างขาวเนียนละเอียดลออตรงหน้า

นานเท่าไรไม่อาจรู้ที่คนทั้งคู่ปล่อยให้มือไม้สัมผัสกายของกันและกัน พอใจกับการปลุกปั่นอารมณ์หวามไหวซ่านรัญจวนให้กัน ชินภัทรมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างของเขากับรตาเปลือยเปล่าทั้งคู่และก่ายกอดกันอยู่บนเตียงนอนนุ่มหลังเล็ก ริมฝีปากร้อนก็ยังคงขบเม้มไปตามเรือนร่างสวยงามนั้นไม่หยุดหย่อน หากก็ยังพึมพำเชิงกระเซ้ากับนัยน์ตาพราวหวานระริกไหวของเธอ

“แน่ใจแล้วนะว่าจะไม่ให้พี่หยุด...คนดี” ประโยคนี้เขาไม่ได้ต้องการคำตอบจากคนใต้ร่างแต่อย่างใด เพราะเชื่อแน่ว่า ถึงหญิงสาวต้องการหยุด แต่เขาก็ไม่อาจหยุดได้อีกแล้ว เมื่อความต้องการมันลุกโชนเสียยิ่งกว่ากองเพลิงที่โหมกระพือ ทางเดียวที่มันจะสงบลงได้คือปลดปล่อยความปรารถนาไปกับความเย้ายวนใจตรงหน้า หากมือนุ่มนิ่มบอบบางที่ลูบไล้ไปมากับแผ่นหลังใหญ่ของเขาก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนมากพอที่จะทำให้เขาเดินหน้าต่อ แม้จะต้องใจเย็นอยู่ไม่น้อยกับการสอนบทเรียนรักแสนเร่าร้อนและซ่านกระสันให้กับเธอ แต่ชายหนุ่มกลับพบว่ามันคือความตื่นเต้นในแบบที่เขาไม่เคยรู้สึก เหมือนกล่องของขวัญที่เขาจะได้ครอบครองและเปิดดูว่าข้างในคืออะไรเป็นคนแรก

“อืม...พี่ชิน” เสียงครางหวิวเล็ดลอดมาจากริมฝีปากอิ่มขณะที่กายน้อยบิดเร่าด้วยความกระสันยามฝ่ามืออุ่นเลื่อนลงไปทักทายความนุ่มละมุนเบื้องล่าง เกสรสีสวยเต่งตึงรับปลายนิ้วแกร่งจนสะโพกกลมกลึงขยับไปมาพร้อมการเคลื่อนไหวลากไล้ของนิ้วร้อน

นี่แหละคือสัมผัสที่เธอปรารถนา ฤทธิ์ยาร้ายทำให้เธอเรียกร้องต้องการสัมผัสจากเขามากยิ่งขึ้น แม้จะไม่รู้ว่าปลายทางของความเสียวซ่านนั้นมันคืออะไร แต่เธอรับรู้เพียงว่า หากไม่ได้ดังใจหวังคงต้องกลั้นใจตาย

รตาสะดุ้งเฮือกหนึ่งด้วยใบหน้าเหยเกเมื่อรับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่สอดแทรกชำแรกเข้ามาภายในกาย ฝ่ามือน้อยที่มีเล็บยาวสวยจิกเบาๆ ที่ไหล่หนายามเขาค่อยๆ ขยับกาย...เธอเจ็บ หากก้นบึ้งของความรู้สึกกลับเรียกร้องต้องการ และชายหนุ่มก็คงจะรู้จึงไม่หักหาญแต่กลับใจเย็นและอดทนรอ จนกระทั่งความเจ็บคับแน่นแปรเปลี่ยนเป็นกระแสซ่านเสียวส่งให้สะโพกมนขับเคลื่อนขยับไหวตามจังหวะของความแกร่งร้อนที่เขานำพา ต่างคนต่างกระสันตัวสั่นสะท้านกับความหอมหวานระคนเร่าร้อนประหนึ่งไฟฟอนแผดเผา บางคราคล้ายกับอยู่ท่ามกลางพายุโหมกระหน่ำ แหวกว่ายท่ามกลางเกลียวคลื่นในมหาสมุทร ก่อนลมมรสุมจะซัดซาดพัดพาเข้าหาฝั่งและสลบกอดก่ายกันอย่างสุขสม