ตอนที่ 4 มีอะไรกับหนูได้ไหม

ภายในห้องนอนสีหม่น

ทศราชปิดประตูห้องเสียงดัง เดินตัวงอโวยวายกระฟัดกระเฟียดไม่ได้อย่างใจ

“มาสั่งกูได้ไงวะ เสียเหลี่ยมมาเฟียฉิบหาย! ไม่น่าพลาดไปปล้ำเลยโว้ย!” เขาเดินหน้าง้ำตรงไปยังที่นอนกว้างแล้วทิ้งตัวเอนนอนสีหน้าบูดเบี้ยวเจ็บแผลที่หน้าที่ กายหนาหายใจแรงพ่นลมหายใจข่มความเจ็บพลางนึกถึงความหลังที่ทำให้เขาเสียเหลี่ยมผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เคยเป็นแค่เด็กเลี้ยงในบ้านที่เขาไม่เคยใส่ใจ

สิบปีก่อนทศราชถูกลอบทำร้าย ท่ามกลางความชุลมุนลูกน้องคนหนึ่งเอาตัวมาบังรับกระสุนแทนเขาจนอาการสาหัสก่อนจากไปลูกน้องได้ขอร้องให้ส่งลูกสาวเรียนหมอเพราะมันเป็นความใฝ่ฝันของลูกสาว ทศราชรับคำตั้งใจแค่ส่งเสียเงินให้กับครอบครัวของลูกน้องแต่เด็กสาวกลับไร้ญาติเหลือตัวคนเดียว เขาเลยพาเธอมาอยู่ที่คฤหาสน์แล้วให้ป้าผ่องช่วยดูแล ไวน์ทำอาหารและงานบ้านตามที่ป้าผ่องสั่งควบคู่กับการเรียนหนังสืออย่างเคร่งครัด

ในช่วงนั้นทศราชทำงานสร้างระบบการพนันออนไลน์ที่ประเทศเพื่อนบ้านเลยไม่ค่อยได้พบเจอกับไวน์อีกทั้งเขายังเป็นนักเที่ยวราตรีมีผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าจึงแทบไม่มีเวลาสนใจมองเด็กที่เขารับเลี้ยงไว้เธอได้โตเป็นสาวสะพรั่งสวยเปล่งปลั่งเป็นที่หมายปองของผู้ชายทั้งหนุ่มและแก่ที่ตามวอแวแต่ไวน์ก็ไม่สนเรื่องความรักตั้งหน้าตั้งตาเรียนเพื่อทำตามความฝันของตัวเองจนจบการศึกษาได้เป็นหมอสมใจ

เขาได้เจอไวน์บ้างเป็นครั้งคราว แต่ได้เจอกันเต็ม ๆ ในวันที่เธอแอบเข้าไปช่วยคนเจ็บในห้องเชือดเมื่อสามปีก่อน เขาที่ยืนมองเธอนอนหมดสติอยู่ตรงหน้าอย่างเย็นชาก็พลิกตัวหันเดินออกไปจากห้องโดยไม่ใส่ใจเธอเลยสักนิด

ค่ำคืนวันนั้น

ทศราชแอบย่องเข้าไปหาไวน์ที่นอนหลับใหลบนเตียงแคบภายในห้องของคนรับใช้ กายหนานั่งลงข้างเตียงมองใบหูข้างซ้ายที่ติดผ้าก็อตไว้แน่นอนเขาเห็นแผลที่ใบหูของเธอชัดตอนเธอนอนสลบแต่ไม่อาจใจอ่อนแสดงความห่วงใยเด็กในอุปการะได้ด้วยเกรงจะเสียการปกครองจึงหันหลังเดินออกไปอย่างไร้เยื่อใย

สายตาคมไล่มองดวงหน้าสวยอย่างหลงใหลไม่ว่าจะเป็นหน้าผากคิ้วเรียวขนตางอนยาวจมูกเล็กจิ้มลิ้มรับรูปกับริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูอ่อน ๆ นั่นทำให้คนตัวโตถึงกับใจเต้นแรงด้วยความปรารถนา ดวงตาสวยกลอกไปมาใต้เปลือกตารู้สึกตัวว่ามีเสียงคนหายใจแรงอยู่ใกล้ ๆ ไวน์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นแล้วกะพริบตาถี่มองชายร่างใหญ่หล่อคมเข้มกับสายตาทรงเสน่ห์ที่เธอหลงใหลกำลังจ้องมองเธออยู่ราวกับความฝันแก้มเนียนระเรื่อด้วยเลือดฝาดเขินอายเพียงแค่ได้อยู่ใกล้ชิด

“คุณทศ” น้ำเสียงแหบแห้งจากการนอนหลับไปหลายชั่วโมงทำให้ร่างกายขาดน้ำ

“......ฉันเอง” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นสีหน้าแววตาเรียบเฉย ไวน์ค่อย ๆ เขยิบตัวลุกขึ้นนั่ง

“มาด่าหนูเหรอคะ” หน้าสวยหม่นเศร้าเข้าใจว่าเขาจะตามต่อว่าที่ก่อเรื่อง ทศราชหลุบตาลงเลี่ยงมองไปทางอื่น

“ฉันยิงเฉียดใบหูเธอ เลยมาดูว่าเป็นยังไง”

“เนื้อแหว่งนิดหน่อยค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยหนูไว้” ดวงตากลมโตหวานซึ้งจ้องมองชายหนุ่มมาดเข้มอย่างประหม่า หารู้ไม่ว่าสายตาคู่นั้นมันทำให้เขาหัวใจเต้นแรงผิดปกติ

“คราวหน้าอย่ายุ่งเรื่องของฉันอีก” เขารีบเบือนหน้าหนีห้ามใจไม่หวั่นไหวทำท่าจะลุกจากที่นอน

“คุณทศคะ” มือเรียวขาวคว้าแขนแกร่งรั้งเขาเอาไว้

“ว่าไง”

“เหตุการณ์วันนี้ทำให้หนูรู้ว่าชีวิตคนเราไม่แน่นอนจะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้ หนูเลยอยากจะขอร้องอะไรคุณอย่างหนึ่งได้ไหมคะ” เสียงหวานออดอ้อนใบหน้าขาวซีดค่อย ๆ เปล่งปลั่งมีเลือดฝาดเพราะเขินอายในสิ่งที่กำลังจะขอ

“บอกมาก่อนว่าจะขออะไร” เขาถามก่อนที่จะตอบตกลงเผื่อเป็นสิ่งที่เขาให้ไม่ได้ ไวน์เม้มปากแน่นกลืนน้ำลายอึกใหญ่รวบรวมความกล้า

“มีอะไรกับหนูสักครั้งได้ไหม”

“ห๊ะ! .......มึนยาเปล่าเนี่ย” คำพูดนั้นทำเอาคนตัวโตชะงักตาค้างทำอะไรไม่ถูก เธอหน้าเสียรู้ดีว่าเป็นเรื่องหน้าอายที่ขอให้ผู้ชายมีอะไรด้วยแต่นี่คือความต้องการสูงสุดของเธอจริง ๆ

“หนูมีสติดี หนูแอบชอบคุณทศมานานอยากมีโอกาสได้แนบชิดแบบชายหญิง หนูรู้ว่าตัวเองหน้าด้านไร้ยางอายที่ขอมีอะไรกับผู้ชาย แต่ชีวิตหนึ่งหนูก็อยากมีความสุขกับคนที่หนูชอบแค่........สักครั้งในชีวิตก็ยังดี” แววตาสวยสั่นไหวบอกความในใจเกินอดกลั้น ทศราชนั่งงงสายตาหลุกหลิกตั้งตัวไม่ทันเขาผ่านผู้หญิงมามากแต่ไม่มีใครขอนอนด้วยตรง ๆ อย่างเธอ

“ไม่ได้.......... ฉันไม่กินไก่วัด” แม้น้ำเสียงนั้นจะดุดันแต่สายตาไม่เป็นอย่างนั้นเขาแอบเหล่มองทรวดทรงและผิวขาวใสของเธอ

“แต่หนูอยากกินสมภาร..........” เสียงหวานนุ่มนวล ยื่นหน้าสวยเข้าใกล้กดจูบไปที่ต้นคอหนาแผ่วเบา เขาชะงักเหลือบมองหน้าสวยที่ใกล้ชิดผิวเนียน ๆ หน้าตาจิ้มลิ้มทำเขาใจหวิว

“อย่าทำแบบนี้......” เสียงห้ามนั้นช่างเบาจนแทบไร้เสียง เธอเงยมองตาแป๋วเผยอปากเซ็กซี่เย้ายวนและยิ่งเห็นขาขาว ๆ โผล่พ้นผ้าห่มยิ่งวาบหวามจนต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ สายตาที่มองมาทำให้เธอรู้ว่าเขาพยายามฝืนตัวเองอยู่เลยเขยิบตัวขึ้นคล้องวงแขนเรียวล้อมรอบต้นคอหนาแล้วโน้มลงประกบจูบ

“เฮ้ย! ไม่ได้!” เขารีบดันร่างบางออกห่างกลัวตบะแตก

“อย่าทำอย่างนี้ ไม่งั้นฉันจะไม่ให้เธอมาเหยียบที่นี่อีกเลย!” น้ำเสียงทุ้มดุดันกับแววตาแข็งกร้าว ทำให้ไวน์ที่ถูกผลักไสหน้าเศร้า

“ทำไมคุณไม่ต้องการหนู หนูไม่สวยเซ็กซี่เหมือนคนอื่นเหรอคะ อ่อยขนาดนี้คุณยังไม่แลเลย น่าอายชะมัด........” เธอมองอย่างตัดพ้อรู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ได้รังเกียจเพียงแต่เขาไม่อยากเกินเลย หน้าสวยก้มลงคิดวิธีที่จะทำให้ยอมรับความจริงว่าต้องการเธอเหมือนกัน........ร่างบางค่อย ๆ ผละออกห่างก้าวเท้าลงเหยียบพื้นห้องเย็นเฉียบเดินตรงไปยังประตูห้องนอน

“ไปไหน” ทศราชมองขมวดคิ้วมองตามด้วยความสงสัย

“จะลองไปอ่อยผู้ชายคนอื่นดูค่ะ หนูอยากรู้ว่าตัวเองน่ารังเกียจขนาดอ่อยก็ไม่มีใครเอาจริงไหม” หน้าสวยเอียงมองเล็กน้อยยกมือจับที่กลอนประตู ทศราชเด้งพรวดวิ่งไปขวางทันที

“บ้าไปแล้วโดนยิงจนเสียสติหรือไง ออกไปอ่อยผู้ชายข้างนอกเธอได้โดนรุมโทรมแน่!” เขาเสียงแข็งโมโหที่เธอทำอะไรไม่คิดเป็นถึงหมอกลับทำตัวร่านเหมือนโสเภณี ดวงตากลมโตคลอไปด้วยน้ำตาที่เธอแสร้งบีบให้มันไหลมองไปยังชายที่เธอหมายปอง

“ไม่หรอกค่ะ หนูไม่น่าเอา ขนาดคุณยังไม่เอาเลย.......”

“น่าเอาดิ น่าเอามากด้วย แต่ฉันเลี้ยงเธอมาเพราะพ่อเธอช่วยฉันไว้ ไม่ได้เลี้ยงเพื่อเอาเปรียบ” ระหว่างที่พูดเขาแทบไม่ได้มองหน้าสวยแต่เหลือบมองเรือนร่างของเธอตลอดเวลา ไวน์เห็นสายตาของเขาก็กระตุกยิ้มแกล้งปลดกระดุมชุดนอนช่วงบนแล้วดันคอเสื้อออกเผยให้เห็นไหล่ขาวเนียนก่อนจะเขยิบเข้าใกล้ชายหนุ่มที่กำลังจ้องมองไหล่ขาวตาเป็นมัน

“หนูอยากโดน....เอา.....เปรียบ แค่ครั้งเดียวนะคะ ขอให้หนูได้มีสัมพันธ์กับคุณสักครั้ง............” เสียงหวานอ่อนนุ่มค่อย ๆ จูบซับที่คอแกร่งอีกครั้ง ทศราชขบกรามแน่นข่มอารมณ์ไม่ให้ฟุ้งซ่านแต่ดูเหมือนจะทำไม่ได้

“แค่ครั้งเดียว.......แล้วคราวหลังอย่าอ้อนวอนฉันอีก” สายตาคมเป็นประกายจ้องมองด้วยแรงตัณหาที่เต็มเปี่ยม ริมฝีปากอวบยิ้มอ่อนใบหน้าสวยสดใสทำให้ยิ่งมีเสน่ห์ยากที่คนใครจะปฏิเสธได้ คนตัวโตหอบหายใจแรงโผเข้ากอดรัดร่างบางแล้วซุกไซ้ลากเลียหื่นกระหายปลดปล่อยความอยากกระสันให้คนขี้ยั่วได้รับความเร่าร้อนของเขาอย่างสาสม