บทที่ 4 บ้านพักตากอากาศของราชิฟ

"เอาหละ บ้านหลังนี้แหละสวยไหม"

"สวยมากคะ มันเหมือนบ้านพักตากอากาศของคนรวยๆ ที่พวกเราเคยเห็นในที่วีเลยคะ"

"เป็นบ้านพักของคู่หมั้นหนึ่งในสามคนไง ไม่รู้ว่าใครจะโชคดีได้เป็นเมียของนายลุงนะ"

"โสจำได้ว่า อาจารย์ราชิฟมักขับรถเข้ามาที่นี้ อย่าบอกนะว่าท่านเป็นหนึ่งในสามีพวกเรา"

"ถูกต้อง อีกสองคนกำลังเดินทางมานะ รับรองหล่อพอคุณราชิฟแน่นอน"

"มันจะดีหรือคะลุง ที่พวกเรากลายเป็นคนรักของพวกเขา เพราะพวกเราก็เรียนที่มหาลัยเขาด้วยแบบนี้ คนจะว่าอาจารย์พวกเราได้ว่าให้ท้ายพวกเรา หรือได้เมียเป้นนักเรียนของตัวเองแบบนี้นะ"

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นพวกเราจัดการเรียบร้อยแล้ว ขอแค่สาวๆยอมร่วมมือด้วย ทุกคนก็จะไม่คิดแบบนั้นแน่นอน"

"ถ้าพวกเราปกป้องอาจารย์ของพวกเราได้ก็จะช่วยคะ"

"เอาหละเข้าไปดุบ้านใหม่ของสาวๆกัน ส่วนพ่อกับน้องชายพี่ชายพวกเรา ไม่ได้อยู่กับพวกเราที่นี้นะ อยู่กับลุงที่บ้านที่ลุงซื้อไว้ให้พ่อของเรานะ"

"ขอบคุณคะลุงที่ช่วยพวกเราขนาดนี้คะ"

"ก็พวกเราเป็นลูกรักของเพื่อนลุงนี้นะ ลุงรู้ว่าสักวันแม่เราจะฉวยโอกาสตอนที่พ่อกับพี่ชายน้องชายเรา ไปทำธุระกันและแอบขายพวกเราให้เสี่ยแบบลุงนะ ลุงเลยขอให้เจ้านายช่วยซื้อพวกเรามาทุกคนไง เจ้านายลุงเขารวยมากๆ คุณราชิฟกับคุณอาเหม็ด เป็นแค่ลูกน้องที่ดูงานแทนเจ้านายนะ พวกเขาทั้งสามคนยังหนุ่ม แก่กว่าเราแค่ไม่กีปี น่าจะแก่ว่าพี่สาวเราสองปี แก่กว่าพวกเราสามปีนะ"

"ไม่น่าเชื่อว่าอาจารย์ของพวกเราจะอายุห่างจากพวกเรา แค่ไม่กี่ปีตอนแรกคิดว่าห้าปีด้วยซ้ำนะ"

"เพราะท่านต้องวางตัวให้เป็นผู้ใหญ่ เลยทำให้ดูเหมือนแก่กว่าพวกเรา แต่ที่จริงไม่ได้แก่ขนาดนั้น ต่อให้แก่ก็ยังหล่อใช่ไหม"

"คะ หล่อมากๆ สาวๆในมหาลัยต่างหมายปองผู้บริหารกันทั้งนั้นเลยคะ"

"รวมทั้งน้องโสของพวกเราใช่ไหม ที่ได้เรียนกับผู้บริหาร เห็นดีใจมากเลยนี้ที่เลือกเรียนสาขาเภสัชกร เพราะได้เรียนกับหมอหล่อ"

"พี่สาก็ว่าไป ตัวเองก็ชอบคนหล่อๆเหมือนกันนั้นแหละ ถึงชอบเรียนพยาบาลเพราะอยากพยาบาลคนหล่อใช่ไหมหละ"

"พอๆกันแหละทั้งสองคน ว่าแต่ลุงคะพวกเราต้องอยู่ที่นี้กับพวกเขาเท่านั้นใช่ไหมคะ"

"อืม เพราะที่นี้นอกจากสาวๆและพวกหนุ่มๆกับคนติดตาม ก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้ ลุงเข้ามาติดต่องานนะเลยเข้าออกได้"

"ลุงทำงานกับพวกเขาหรือ"

"ใช่ ลุงติดต่อเรื่องสร้างอาคาร ที่พักและอีเว้นต่างๆที่พวกเขาต้องการให้ลุงทำนะ"

"รวมทั้งเรื่องที่ซื้อพวกเรามาเป็นเมียด้วยใช่ไหมคะ"

"ตามนั้นเลย ลุงขัดคำสั่งเจ้านายไม่ได้ พวกเขาก็เหมือนกัน แต่ลุงขอบอกเลยว่าพวกเขาโสด ไม่มีแฟนแน่นอน เพราะพวกเขารอสาวๆแบบพวกเราไปเป็นแฟนอยู่ไง"

"พวกเราไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับใช่ไหมคะ"

"ถูกต้องแล้ว เพราะการเป็นคนรักพวกเขา จะช่วยเราให้รอดจากแม่ของพวกเราด้วย และช่วยให้พ่อเราสบายใจหมดห่วงพวกเรานะ"

"คะ คงต้องยอม"

"เอาหละ ถึงแล้วข่นของลงกันได้เลย เดียวคุณราชิฟก็ออกมารับพวกเรา ไปส่งที่ห้องของพวกเรานะ แต่จะมีคนหนึ่งในนี้ที่ต้องอยู่ห้องเดียวกันกับคุณราชิฟนะ หวังว่าคงไม่เป็นไรนะเพราะยังไงก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้วนี้นะ"

"คะ ต้องยอมรับในเมื่อพวกเขาซื้อพวกเรามาแพงนี้คะ คงอยากให้พวกเราเป็นเมียเพื่อขัดดอกมั่งคะ"

"ใครเป็นเมียเพื่อคัดดอกหละ"

"อาจารย์หมอ"

"พร้อมใจกันเรียกเลยนะ นักศึกษาของอาจารย์ บ้านน่าอยู่ไหม"

"คะ สวยมากจนพวกเราไม่กล้าเข้าไปเลยคะ"

"ทำไมกลัวถูกเป็นเมียคัดดดอกเหรอโส"

"โสไม่ได้กลัวแบบนั้น แค่มันสวยจนพวกเราคิดว่ามันเหมาะกับคนบ้านๆแบบพวกเราไหม"

"ถ้าพวกเราไม่เหมาะก็คงไม่มีใครเหมาะแล้วหละ บ้านสวยขึ้นมากเลยเพราะมีดาวมหาลัยมาอยู่ด้วยแบบนี้นะ"

"อาจารย์ก็แซวพวกเราตลอดเลยนะ เรื่องนี้นะเมื่อไรจะเลิกแซวคะ"

"ก็จนกว่าสาวๆจะจบมัง คิดว่าคงได้เป็นดาวคณะจนจบกันแน่นอน แต่ก็ไม่แน่ถ้าพวกเขารู้ว่าสาวๆ เป็นคนรักของพวกเราที่เป็นเจ้าของมหาลัยคงไม่กล้าจีบ หรือยกตำแหน่งให้อีกก็เป็นได้ เพราะกลัวพวกเราจะโกรธนะ"

"เรื่องนั้นพวกเราไม่สนอยู่แล้วคะ บ้านสวยมากน่าอยู่สมเป็นบ้านของหมอเลยคะ "

"ก็นะ คนสร้างก็ลุงของพวกเราไง กว่าจะได้ตามที่พวกเขาต้องการเล่นเอาเหนื่อยเลย"

"ยกความดีให้คนออกแบบกับคนสร้างก็แล้วกัน เข้าบ้านกันดีกว่าสาวๆ นายก็ต้องอยู่คุยกันก่อนนะ"

"รับทราบครับ"