บทที่ 3 ลุงหวังมารับไปอยู่ด้วย

"วันนี้ลุงหวังจะมารับสาวๆไปอยู่ด้วยนะ ห้ามทำให้ลุงเขาไม่พอใจนะรู้ไหม"

"แม่ขายพวกเราให้ลุงหวังเหรอ พ่อรู้ไหมแม่ทำแบบนี้ได้ยังไงคะ พวกเราเป็นลูกสาวแม่นะ"

"แล้วจะทำไม คิดว่าเป็นการตอบแทนที่แม่เลี้ยงพวกเอ็งมาจนโต ก็แล้วกันอย่ามาทำให้แม่อารมณ์เสียแต่เช้าสิ"

"แต่พี่สาวเกี่ยวอะไรด้วยคะ แม่ไม่ได้เลีัยงพี่เขาจนโตสักหน่อย ทำไมต้องขายพี่เขาด้วย"

"ทำไมจะขายแล้วจะทำไม ที่พวกแก่มีเงินกินและเรียนทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะ แม่หรือไงคิดว่าพ่อของพวกแก่จะมีเงินเลี้ยงพวกแก่ได้ขนาดนี้หรือไง สำนึกบุญคุณบ้าง ถ้าไม่ติดว่าลุงหวังจะมารับพวกเอ็งไปอยู่ด้วยนะ แม่ว่าจะขายพวกเอ็งไปอีกต่อหนึ่ง ดีที่ลุงหวังบอกว่าเจ้านายลุงหวังจ่ายไม่อั้น ขอแค่ให้พวกเราไปอยู่กับลุงหวัง แก่ไม่ต้องห่วงว่าพ่อแก่จะโวยวาย เพราะลุงหวังบอกพ่อแก่ว่าจะรับเลี้ยงพวกแก่เหมือนลูกสาว เขาเลยไม่ว่าอะไร ไปเก็บของกันได้แล้ว"

"สา โส อย่าเถี้ยงแม่เขาสิ พวกเราไปเก็บของเถอะ เดียวลุงมาจะรอพวกนานมันไม่ดีนะ"

"แต่พี่เมไม่เกี่ยวด้วยนี้คะ"

"ใช่สาพูดถูก แล้วพวกเราจะไปเรียนยังไง"

"พี่เชื่อว่าลุงหวัง คงไม่ให้พวกเราขาดเรียนหรอก บ้านลุงใกล้มหาลัยกว่าบ้านพวกเราอีกนะ เดินทางง่ายกว่าด้วย"

"ก็ได้คะ อย่างน้อยพวกเราก็ได้อยู่ด้วยกัน หวังว่าลุงคงไม่ใจร้ายกับพวกเรานะ"

"พี่รู้มาจากพ่อว่า ลุงเขาไม่ได้ใจร้าย ใจดีมากด้วย ที่ท่านซื้อตัวสาวๆจากแม่ บางส่วนก็อยากช่วยพวกนางนะ ใครที่ยอมเป็นของลุงเขาก็ดูแลอย่างดี คนที่ไม่ยอมลุงเขาก็ไม่ว่าอะไร ให้พวกนางเป็นอิสระในการเลือก พ่อบอกว่าลุงเขาเลือกสาวที่บริสุทธิ์เสมอ เพราะไม่อยากให้พวกนางเสียคน ถ้าเจอคนไม่ดีนะ อย่างน้อยพวกเราก็ปลอดภัยแน่นอนเชื่อพี่สิ ไม่อย่างนั้นพ่อจะยอมให้พวกเราไปอยู่กับลุงช่วงที่พ่อไม่อยู่ได้ยังไง ถ้าลุงเขาเป็นคนไม่ดีนะ"

"ถ้าพี่ว่าอย่างนั้น พวกเราก็เชื่อพี่คะ"

"ไปเก็บของกันดีกว่า ดีนะที่วันนี้เป็นวันหยุด พวกเราเลยมีเวลาทำตัวให้ชินกับที่อยู่ใหม่ "

"คะพี่"

"จะเก็บทั้งบ้านหรือไงนานขนาดนี้ ลุงเขาจะถึงแล้วนะ รีบออกมากันได้แล้ว "

"คะแม่พวกเรากำลังออกไป "

"เอ้อดี นึกว่าแก่จะดื้อไม่ยอมไปเสียอีก"

"อยากปกป้องน้องๆบ้างนี้คะ "

"เหรอสมเป็นพี่สาว ที่ลูกสาวฉันยอมดื้อเพื่อช่วยแก่จากลูกน้องฉันจริงๆ"

"ถ้าแม่ทำเรื่องแบบนี้อีก พวกเราจะฟ้องพ่อแน่นอน พี่ชายน้องชายเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน"

"เอ้อรักกันดีจริงๆ มันเป็นพี่สาวคนละแม่กับพวกเอ็ง ก็ยังจะปกป้องมันกันอีกนะ"

"คุยอะไรกันเสียงดังจังสาวๆ ลุงมารับแล้วเก็บของกันหมดแล้วใช่ไหม"

"คะลุงพวกเราเก็บหมดแล้ว "

"อืมดีมาก แก่เป็นแม่คนแก่ก็น่าจะเข้าใจนะ ว่าทำไมพวกเด็กถึงรักและห่วงกัน ต่อให้คนละแม่แต่พ่อเดียวกัน เลือดเดียวกันรักและห่วงแก่ที่เป็นแม่เหมือนกันนั้นแหละ ต่อไปนี้สามสาวไม่ใช่ลูกสาวแก่ตามที่ตกลงไว้ แต่เป็นลูกของเรากับพ่อมันเท่านั้น หากผิดสัญญารู้นะว่าจะเจอกับอะไร เจ้านายเราสามารถทำให้งานที่แก่ทำตอนนี้ เลือกเอาว่าจะนอนอยู่บ้านหนือนอนในคุกนะ เพราะการขายลูกตัวเองมันโทษร้ายแรงมากกว่าที่แก่คิด หวังว่าเงินที่ได้ไปจะทำให้แก่หยุดทำงานแบบนี้ได้นะ"

"เสี่ยก็งานสบายๆได้เงินดีแบบนี้ ฉันรับเฉพาะรายใหญ่ๆเท่านั้น อีกอย่างเด็กที่ยอมขายตัวเองส่วนมากเต็มใจทั้งนั้น ฉันไม่ได้บังคับสักหน่อย ที่บังคับก็แค่ลูกๆเท่านั้น อยากให้พวกมันตอบแทนที่เลี้ยงมันมา"

"ห้ามแก่เรียกคนที่แก่ว่าเป็นลูก แต่ยังขายให้คนอื่นเพื่อเอาไปทำมิดีมิร้ายอีกเด็ดขาด เพราะต่อไปนี้สามสาวคือลูกของเราเท่านั้น และแม่ของพวกนางตายไปแล้ว เราเลยรับพวกนางมาเลี้ยงเอง เป็นพ่อบุญธรรมของพวกนาง เพราะพ่อของนางเป็นเพื่อนรักของเราเลยอยากช่วยเพื่อนรักดูแลลูกๆนะ "

"ก็ได้เสี่ย ตามใจเสี่ย"

"สาวๆพวกเราไปบ้านใหม่ของพวกเราเถอะ พ่อของพวกเราเองถ้ากลับมาและน้องชายสาวๆก็จะไปอยู่ที่นั้นด้วย ที่นี้ปล่อยให้คนที่ตายแล้วอยู่คนกับคนของนางเถอะ ลุงซื้อบ้านหลังที่ใกล้มหาลัยไว้ให้สาวๆ เพราะเจ้านายลุงที่จ่ายค่าตัวพวกเราให้แม่นั้น กำลังจะมาพวกเขาจะเป็นสามีของสาวๆ ลุงเป็นพ่อเลี้ยงของพวกเราเท่านั้น เพราะลุงรักพวกเราเหมือนลูกสาว "

"คะลุง แค่นี้พวกเราก็ดีใจแล้วที่ได้เรียนต่อ และมีบ้านใกล้ที่เรียนคะ"

"อืม"