บทที่ 7/1

นลินีตื่นมาตอนเช้ามืดพบว่าร่างกายโดนโอบรัดด้วยร่างหนาที่นอนอยู่ข้างๆ

‘คนบ้าจัดไปตั้งสามยก นี่ครั้งแรกของเธอนะไม่ถนอมกันบ้างเลย’

ในใจก่นด่าเขา แต่ใจลึกๆ ก็อดคิดถึงความวูบไหวเมื่อคืนไม่ได้ จะบอกว่าเขาขืนใจก็คงไม่ถูกต้องนัก เพราะเป็นเธอเองที่ตอบสนองเขา ลึกๆ ในใจเธอรู้ดีว่าเธอก็พึงใจในตัวเขาไม่น้อย ยิ่งครั้งที่สองที่สามยิ่งต้องยอมรับว่าเธอมีความสุข มันไม่เจ็บแล้วแบบที่เขารับปากมีเพียงความเสียวในแบบที่เธอไม่เคยพบพานมาก่อน

นลินีสำรวจใบหน้าของชายหนุ่ม ‘เธอชอบเขา’ แล้วยิ่งตอนนี้ที่เป็นของเขาไปแล้ว ความรู้สึกหวงแหนก็เกิดขึ้นในใจ

‘เขาเป็นของเธอ’

แต่พอคิดถึงความสัมพันธ์ที่ผ่านมาก็พบว่ารู้จักเขาน้อยเหลือเกิน เมื่อคิดได้ก็เสียใจที่ตัวเองใจง่ายปล่อยให้ความปรารถนาอยู่เหนือความถูกต้อง นี่ถ้าพ่อกับแม่รู้คงเสียใจมาก เมื่อคิดถึงบุพการีความเสียใจก็ยิ่งท่วมท้นไม่สามารถนอนในอ้อมกอดเขาต่อไปได้ จึงลุกขึ้นนั่งมองหาเสื้อผ้าที่พอจะใส่ได้ ทันทีที่จะขยับลุกจากเตียง ภัทรพลก็วาดแขนมา กอดรั้งเธอไว้

“จะไปไหนครับ ยังไม่เช้าเลย”

“น้ำหวานจะกลับห้องค่ะ”

“อย่าเพิ่งไปเลยนะ ยังเช้ามืดอยู่นอนต่ออีกหน่อยเดี๋ยวพี่ไปส่ง นะครับ”

ฟังน้ำเสียงออดอ้อนใจเธอก็เหลวเป็นน้ำ ภัทรพลฉุดร่างเปลือยให้นอนลงข้างๆ นลินีเอนตัวลงนอนอย่างว่าง่าย และหันมาซบอกเขาพร้อมวาดแขนมากอดตอบและหลับไปอีกรอบ

นลินีหลับไปแล้ว แต่เขาไม่อาจข่มตาหลับลงได้ นึกถึงความยุ่งยากที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ไม่รู้ว่าจะบอกเรื่องนี้กับศศินาได้อย่างไร ความสัมพันธ์ครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา หนึ่งคือนลินีไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า ที่จะจ่ายค่าบริการแล้วจบกัน สองเขาเป็นคนแรกของเธอ สามเธอเป็นคนมีชื่อเสียงที่ไม่ใช่ได้กินแล้วจะทิ้งได้ง่ายๆ สี่เขารู้ตัวดีว่าติดใจจะให้เลิกกินตอนนี้ก็ทำไม่ได้

‘แต่จะทำยังไงดี นาคงไม่ยอมแน่ๆ’

ภัทรพลคิดอย่างกลัดกลุ้มแต่ถ้าถามว่าถ้าย้อนเวลาได้จะทำไหม ก็คงตอบว่าทำอยู่ดี

“เฮ้อ เอายังไงดีวะ”

ภัทรพลรำพึงเบาๆ อย่างหาทางออกไม่เจอ

‘ทำยังไงจะได้กินต่อโดยที่นาไม่รู้’

จากที่ไม่เคยโกหกเมียก็เริ่มคิดหาทางออกที่จะรักษาไว้ทั้งสองทาง เหลือบมองร่างงามที่กกกอดอยู่ ใช้มือลูบเบาๆ ไปตามแผ่นหลังข่าวเนียน ให้ความรู้สึกเรียบลื่นมือก็ลูบต่อด้วยความเพลิดเพลิน ร่างบางที่เพิ่งหลับก็ขยับบิดตัวเร่าด้วยความเสียว เมื่อร่างที่โอบกอดมีปฏิกิริยาตอบกลับ อารมณ์ก็ปะทุขึ้นอีกรอบ

‘ค่อยไปหาวิธีแก้’ ภัทรพลคิดจึงเริ่มบรรเลงเพลงรักบทที่สี่ในตอนเช้ามืด ‘เชี่ย ถุงหมด’ รอบที่สี่จึงต้องบรรเลงเพลงรัก โดยที่ไม่มีอุปกรณ์ป้องกัน

ไม่ว่าภัทรพลจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม แต่ตอนนี้เขาได้ทำลายปณิธานที่ตั้งมั่นไว้กับตัวเองหมดทุกข้อแล้ว ต่อให้นอกใจศศินายังไง เขาก็จะไม่ยุ่งกับผู้หญิงที่ไม่ใช่ผู้หญิงบริการ เขาจะไม่จูบ ไม่เลีย ไม่สด ไม่ค้างถึงเช้า แปดปีที่อยู่ในหลักปฏิบัตินี้ มาดีแตกเอากับผู้หญิงที่เจอกันไม่ถึงเดือน

ได้แต่หวังว่าชายหนุ่มจะรักษาความรักแปดปีของเขาเอาไว้ได้

หลังจากบินกลับมาจากภูเก็ต ภัทรพลก็กลับคอนโดที่เขากับศศินาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ใจคอตุ้มๆ ต่อมๆ กลัวเมียจะจับพิรุธได้ จากที่ไม่เคยโกหกเมียเลย ในหัวก็คิดหาวิธีเอาตัวรอดถ้าเมียถาม เมื่อลากกระเป๋ากลับเข้าคอนโด ทันทีที่เปิดประตูออก

ศศินาก็เดินมารับด้วยรอยยิ้ม พร้อมน้ำเย็นๆ แสนชื่นใจ

“คิดถึงจัง”

ศศินาเดินเข้ามากอดเขาไว้ พร้อมยืดตัวขึ้นจูบแก้มซ้ายขวาเป็นการต้อนรับกลับบ้าน

“หิวไหม”

ภัทรพลมองหน้าเมีย ในใจลึกๆ ก็รู้สึกผิด ศศินาก็ยังน่ารักเสมอรอยยิ้มอ่อนหวานเอาใจ ใส่ใจทุกเรื่องที่เป็นของเขา ยิ่งเห็นรอยยิ้มของเมียก็ยิ่งรู้สึกผิดจนอยากจะสารภาพผิดกับเธอ สีหน้าของเขาคงดูกระอักกระอ่วนมาก

หลังจากเธอมาแย่งกระเป๋าจากมือลากไปเก็บในห้องนอนแล้ว ก็เดินออกมาถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่สบายหรือเปล่าพีท”

ไม่พูดเปล่ายื่นมือมาวัดไข้ซ้ายขวาที่ข้างแก้ม เขาฝืนยิ้มตอบกลับไปเพราะกลัวเธอสงสัย เขายังไม่พร้อมจะตายเวลานี้

“สบายดี สงสัยจะเพลีย”

“นั่นสิ เมื่อคืนดื่มหนักหรือเปล่า เหนื่อยไหมคะ เดี๋ยวนาไปเปิดน้ำอุ่นให้นะ แช่น้ำอุ่นผสมเกลือหอม จะได้ผ่อนคลาย เดี่ยวนานวดให้ด้วย”

ศศินาขยิบตาให้แฟนหนุ่ม อย่างมีเลศนัยที่รู้กันสองคน ว่านวดแล้วก็ตามด้วยนาบตามระเบียบ ศศินาเอาใจเขาแบบนี้เสมอ ภัทรพลเดินตามเมียเข้าห้องนอนไป ใจก็คิดว่าแช่น้ำอุ่นก็ดีเหมือนกันจะได้ผ่อนคลาย กำลังจะถอดเสื้อออกก็นึกได้ว่า มีรอยเล็บอยู่เต็มหลัง จึงร้องเรียกเมียรักว่า

“นา นา ไม่ต้องจ้ะ พีทเหนื่อยเดี่ยวพีทว่าพีทรีบอาบ แล้วนอนพักหน่อยดีกว่า”

ศศินาชะงัก มองใบหน้าเขาอย่างสำรวจ แล้วก็พยักหน้า

“ได้สิ เดี๋ยวพีทไปอาบน้ำนะ นาจะเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าไปซัก”

เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเขา ศศินาดูแลด้วยตัวเองเสมอ จนบางทีเขาก็คิดว่า ทำงานนอกบ้านก็ทำเหมือนกัน เธอเอาเวลาที่ไหนมาดูแลเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัวของเขานักหนา ที่นี่มีแม่บ้านมาวันเว้นวันในช่วงที่พวกเขาไปทำงานแต่อะไรที่เป็นของเขา ถ้าทำได้ศศินาจะทำเองเสมอ

อาบน้ำเสร็จภัทรพลเดินออกมาจากห้องน้ำสวมชุดนอนเรียบร้อยทั้งเสื้อทั้งกางเกง

“วันนี้แต่งตัวเรียบร้อยจังใส่เสื้อนอนด้วย สงสัยจะไม่สบายจริง”

ไม่ใส่คงไม่ได้เพราะหลังเต็มไปด้วยรอยเล็บ

“หนาวๆ นิดหน่อยครับ”

เขาตอบเมียแต่ไม่กล้าสบตา

“เมื่อคืนพีทอาบน้ำหรือเปล่า”

“อาบสิ ทำไมเหรอ”

เขาถามอย่างระแวง

“นาเห็นชุดนอนอีกชุดยังไม่ได้ใส่เลย อย่าบอกนะว่าไม่ได้อาบ”

“อาบ อาบสิ อาบตอนส่งข้อความหานาไง แต่พีทง่วงเลยขี้เกียจหาชุดนอน เลยนอนทั้งผ้าเช็ดตัวนั่นแหละ เนี่ยะเลยรู้สึกไม่ค่อยสบายสงสัยจะเป็นหวัด”

ภัทรพลพูดรัวเร็วลิ้นพันกัน ตามแต่สมองจะคิดได้ในเวลานั้น พร้อมจับมือเธอแนบหน้าผากให้ช่วยวัดไข้

“ตายจริง นาบอกแล้วใช่ไหมว่า ให้ใส่เสื้อนอนด้วย แต่ดูสินอกจากเสื้อจะไม่ใส่แล้ว ยังไม่ใส่กางเกงด้วย นี่จะเข้าหน้าหนาวแล้วนะ พีทป่วยทุกทีตอนที่อากาศเปลี่ยน รอแป๊บนะนาไปหาวิตามินซีมาให้ เอาพารากินไปด้วยเลยดีกว่าเดี๋ยวไข้ขึ้น ท่าทางจะไม่สบายจริงๆ หน้าซีดเชียว”

ศศินาพูดจายาวเหยียดเดินไปหยิบกล่องยา มาแกะหายาท่าทางร้อนใจแม่งเอ้ยเมียเขาโคตรดี นอกใจเมียได้ไงวะกู