บทที่3 จัดการสาวใช้

“คุณหนูกลับมาแล้วขอบคุณสวรรค์ที่คุ้มครองคุณหนู”

เหม่ยฮวาสาวใช้คนสนิทพรวดพราดเข้ามานั่งคุกเข่าแล้วเอื้อมมือมาจับมือของเฟิ่งจิ่ว

เฟิ่งจิ่วปลายตามองสาวใช้ตัวแสบนางสะบัดมือให้หลุดจากการจับกุมของสาวใช้ผู้ชั่วร้าย

จากนั้นนางก็ใช้นิ้วมือเรียวยาวบีบใบหน้าสาวใช้ด้วยมือเพียงข้างเดียว “เจ้าคิดว่าข้าโง่รึพวกโจรมันบอกข้าหมดแล้ว”

เหม่ยฮวาตัวสั่นน้ำตาคลอเบ้าเพราะเจ็บจากแรงบีบที่แก้มนางส่ายหน้าพยายามคิดคำแก้ตัว

แต่เฟิ่งจิ่วไม่เปิดโอกาสให้นางได้แก้ตัวเฟิ่งจิ่วกระซิบเบาๆด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คนทรยศมีทางเดียวให้เลือกก็คือความตาย”

นิ้วมือเรียวยาวที่บีบแก้มของเหม่ยฮวาเลื่อนลงไปจับกุมลำคอเรียวยาว กึก

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากไม่ทันให้เหม่ยฮวาได้ต่อสู้ดิ้นรนวิญญาณนางก็หลุดลอยออกจากร่าง

เฟิ่งจิ่วปล่อยร่างไร้ลมหายใจของเหม่ยฮวาให้ร่วงลงบนพื้นจากนั้นจึงปลดถุงเงินข้างเอวของเหมยฮวามาเปิดออกดู “หึ!ห้าสิบตำลึงยังอยู่ครบ”

เฟิ่งจิ่วนำเงินห้าสิบตำลึงเงินกับเงินอีแปะอีกนิดหน่อยในถุงเงินของเหม่ยฮวามาใส่ถุงเงินของตนเอง

นางใช้เท้าเขี่ยศพของเหม่ยฮวาให้นอนหงายแล้วนางก็เดินออกไปหน้าเรือน

นางมองสาวใช้คนนึงที่กำลังทำความสะอาดบริเวณลานเรือน

สาวใช้คนนี้มีผิวคล้ำท่าทางคล่องแคล่วอาจเป็นเพราะต้องตากแดดและทำงานหนักจึงทำให้สาวใช้คนนี้มีร่างกายแข็งแรง

สาวใช้รู้สึกได้ถึงการถูกมองจึงเงยหน้าที่กำลังตั้งใจกวาดพื้นขึ้น เมื่อสบสายตากับเฟิ่งจิ่วสาวใช้ก็ก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว

ตามความทรงจำของร่างเดิมสาวใช้คนนี้มีหน้าที่ทำความสะอาดทำงานจิปาถะทั่วไป

“เจ้าชื่ออะไรอายุเท่าไหร่เข้ามาอยู่จวนเฟิ่งนานเพียงใด”

น้ำเสียงเย็นชาของเฟิ่งจิ่วทำให้สาวใช้ขนลุกนางรีบตอบคำถามเพราะกลัวจะทำให้เฟิ่งจิ่วโกธร

”เรียนคุณหนูเก้าบ่าวชื่อชุนฮวาเจ้าค่ะอายุสิบหกปีถูกขายให้พ่อค้าทาสเมื่อสองปีก่อนจากนั้นพ่อบ้านก็ซื้อบ่าวเข้ามาทำงานที่จวนเฟิ่งเจ้าค่ะ“

เฟิ่งจิ่ว “ต่อไปนี้เจ้ามาเป็นสาวใช้ส่วนตัวของข้า”

พลั่ก ด้ามไม้กวาดในมือของชุนฮวาล่วงหล่นบนพื้นเพราะความตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน นางละล่ำละลักถามเพื่อความมั่นใจว่าตนเองได้ยินไม่ผิด ”คุณหนูเก้าพูดจริงรึเจ้าคะ“

เฟิ่งจิ่ว “อืม!เจ้าไปตามพ่อบ้านมาให้ข้าโดยไว“

พ่อบ้านมาถึงเฟิ่งจิ่วก็ชี้ให้เขาดูศพของเหม่ยฮวา“นางหกล้มคอหักตายเสียแล้วรบกวนพ่อบ้านให้คนนำศพไปทิ้งที่สุสานไร้ญาติทีอ่อแล้วให้ชุนฮวามาเป็นสาวใช้ส่วนตัวของข้าแทน“

พ่อบ้านหลางอยู่จวนตระกูลเฟิ่งมาตั้งแต่เด็กเป็นเด็กร้บใช้ส่วนตัวของเฟิ่งเฟยเทียนมานานแซ่เฟิ่งก็เป็นแซ่ที่เฟิ่งเฟยเทียนให้เขาใช้

เมื่อเฟิ่งเฟยเทียนได้ขึ้นเป็นหัวหน้าตระกูลก็มอบตำแหน่งพ่อบ้านให้เขาจัดการดูแลจวนด้วยความไว้ใจ

สามปีที่เฟิ่งเฟยเทียนไปทำงานนอกเมืองทุกอย่างในบ้านถูกควบคุมโดยฉินซื่อ

พ่อบ้านเห็นบุตรชายบุตรสาวของเฟิ่งเฟยเทียนที่เป็นลูกอนุถูกรังแกก็ร้อนใจจะแย่อยู่แล้ว

แต่เพราะตนเองฐานะต่ำกว่าฮูหยินเอกจึงไม่อาจช่วยอะไรลูกๆของนายท่านที่เขาเคราพรักได้

บุตรอนุคนอื่นยังดีที่มีมารดาคอยปกป้องแต่คุณหนูเก้าคุณชายสิบไร้มารดาปกป้องจึงถูกรังแกอย่างหนักฮูหยินผู้เฒ่าที่มีอำนาจช่วยเหลือได้ก็ร่างกายอ่อนแอเอาแต่สวดมนต์ไหว้พระไม่ออกนอกเรือนของตนเอง

พ่อบ้านจึงทำได้เพียงนำเงินส่วนตัวของตนเองแอบซื้อกระดาษพู่กันหมึกและอาหารไปให้คุณชายสิบที่สถานศึกษา

เมื่อวานคุณหนูเก้าหายตัวไปเขาก็ร้อนใจยิ่งนักได้แต่ออกตามหาอย่างลับๆเพราะกลัวชื่อเสียงของคุณหนูเก้าจะเสียหาย

มาบัดนี้คุณหนูเก้ากลับมาอย่างปลอดภัยส่วนสาวใช้ที่เมื่อวานซักถามอะไรก็บอกไม่รู้เรื่องวันนี้มาตายลงเห็นทีสาวใช้คนนี้คงถูกฮูหยินเอกซื้อตัวถ้าเช่นนั้นก็สมควรตาย

พ่อบ้านเฟิ่งหลาง ”ขอรับบ่าวจะจัดการตามที่คุณหนูเก้าสั่ง“

เฟิ่งจิ่ว “ขอบคุณท่านมาก”

พ่อบ้าน “คุณหนูเก้าไม่ต้องเกรงใจบ่าวเฒ่าคนนี้มีอะไรให้บ่าวทำก็เชิญสั่งมาได้”

เฟิ่งจิ่วมองแววตาของพ่อบ้านก็เห็นความจริงใจของเขานางจึงส่งยิ้มให้เขา

พ่อบ้านหลางใจละลายคุณหนูเก้าของบ่าวเฒ่าโตแล้วช่างงดงามไม่แพ้มารดาเลยถ้านายท่านได้มาเห็นต้องมีความสุขมากแน่ๆ

พ่อบ้านหลางคิดถึงจดหมายที่เฟิ่งเฟยเทียนส่งมาก็เอ่ยด้วยความตื่นเต้น “อีกไม่เกินห้าวันนายท่านก็จะกลับมาแล้วต่อไปนี้คุณหนูเก้าก็จะไม่ต้องอดทนอีกแล้วขอร้บ”

เฟิ่งจิ่วชาติที่แล้วเป็นเด็กกำพร้าอาศัยอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าของรัฐบาลตั้งแต่เกิดจวบจนอายุสี่ขวบก็ถูกองค์กรนักฆ่ามารับตัวไปฝึกฝนเป็นมือสังหารจึงไม่รู้จักความรักในครอบครัว

พอนางได้ยินว่าบิดากำลังจะกลับมาใจนางก็เต้นแรงความทรงจำของร่างเดิมบอกว่าบิดาเป็นผู้ชายอบอุ่นรักลูกสิบคนเท่ากันทุกคนไม่ว่าจะเป็นบุตรชายรึบุตรสาว

อ้อมกอดของบิดาในความทรงจำทำให้เฟิ่งจิ่วที่ไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัวน้ำตาคลอนางเอ่ยเสียงเบา ”ท่านพ่อจะกลับมาแล้วช่างดียิ่งนัก“

ศพของเหม่ยฮวาถูกบ่าวชายสองคนนำไปโยนทิ้งที่สุสานไร้ญาติตามคำสั่งของพ่อบ้าน

เฟิ่งจิ่วไม่รู้สึกสงสารเลยสักนิดเจ้าของร่างดีกับสาวใช้คนนี้ทุกอย่างขนาดลำบากก็ไม่เคยปล่อยให้สาวใช้ข้างกายต้องอดยากและเพราะความไว้ใจจึงถูกสาวใช้ล่อหลอกให้ไปตาย

ถ้าไม่ติดว่าเลือดจะเลอะพื้นห้องเฟิ่งจิ่วก็อยากจะสับสาวใช้ตัวแสบเป็นหมื่นชิ้นแก้แค้นให้เจ้าของร่าง