บทที่ 4 นัดเดท

" หนี้แค่ 5 หมื่น นี่เธอหนีหัวซุกหัวซุนขนาดนี้เลยเหรอแถมยังดึง ผมไปเกี่ยวด้วย เอาเบอร์ ที่อยู่ พร้อมบัตรประชาชนมาเดี๋ยวนี้ " ซีลีนขอเอกสารไว้เป็นของมัดจำว่าเธอจะไม่หนีหนี้

" เดี๋ยวฉันผ่อนคืนให้นะ คุณ ชื่ออะไรอะ "

" ชื่ออะไรไม่สำคัญ เอาโทรศัพท์ เธอมานี่" มือหนาของเขา กระชากโทรศัพท์ออกจากมือของเธอแล้วจัดการ โทรเข้าเครื่องตัวเอง และเมมเบอร์โทรของตัวเองให้กับเธอ

โดยเซฟชื่อของเธอว่าใยหลับลึก ส่วนตัวเธอหลังจากที่ได้เธอโทรศัพท์คืน ก็เมมชื่อของเขาว่าเจ้าหนี้จอมโหด เพราะเธอไม่คิดจะโกงเขาหรอก

" ถ้าฉันโทรไปตอนไหน ห้ามดังเกินสามครั้งต้องรับทันทีเข้าใจมั้ย 5 หมื่นล่ะ อย่าลืม " ซีลีนเอ่ยเสียงเข้ม ก่อนที่จะเดินแยกจากเธอไปหากลุ่มเพื่อนที่รออยู่ในร้านอาหาร

"เดี๋ยวนายเจ้าหนี้ ขอบใจนะที่ช่วย เราแคลร์" หญิงสาวยื่นมือเพื่อญาติดี กับผู้ที่หันหลังกำลังจะเดินจากไป..

ขณะเดียวกันเขายกยิ้มหันกลับมา มองมือเล็กที่ยื่น ก่อนเคลื่อนสายตาขึ้นมองใบหน้าของแคลร์ มือหนาเพียงแค่แตะที่ปลายนิ้วของเธอแล้วปล่อย

" อึม "

แคลร์ พูดอีกว่า "เราอยู่ ปี 1 การตลาด นายล่ะ "

"เหมือนกัน" เขาพูดขณะที่มือสองข้างล้วงกระเป๋าราวกับยืนถ่ายแบบ

" งั้นคงรุ่นเดียวกัน เราเป็นเพื่อนกันนะถ้านายมีอะไรให้ฉันช่วยบอกได้เลย"

เมื่อซีลีนได้ยินดังนั้นในหันพลันนึกสนุกเพราะทั้งรายงาน ทั้งเรื่องที่คอนโด เขาย้ายออกมาอยู่คนเดียวเพื่อสะดวกต่อการเดินทางมามหาวิทยาลัย

เสียงในหัวของเขาผุดขึ้นมา..ได้มีงานส่งอาจารย์แล้วเรา ใยหลับลึกนี่ท่าทางคงน่าจะใช้ได้

" พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนเจอกัน ภารกิจเริ่มใช้หนี้ของเธอ"

"แต่ฉันยังไม่มีเงินเลยนะ "

"เออน่าฉันรู้ จ่ายเป็นอย่างอื่นแทน "

" ฮ้า จ่ายอย่างอื่นแทน "แต่สิ่งที่คนฟังอย่างแคลร์คิดดันไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อสิ้นสุดประโยคดังกล่าว เธอเข้าใจว่าเขาจะนัดเธอไปทำมิดีมิร้าย เหมือนนิยายน้ำเน่าที่เธอเคยอ่าน เมื่อไม่มีเงินจ่ายก็ใช้ตัวเองขัดดอก

" ไอ้บ้า ไม่นะ ฉันเก็บไว้ให้คนที่ฉันรัก "

"เธอพูดอะไรของเธอ เก็บอะไร ฉันหมายถึงให้เธอทำรายงาน ให้ฉันพูดอะไรไม่ดูสภาพตัวเองเจอกันพรุ่งนี้ห้ามเบี้ยว " คราวนี้เจ้าของใบหน้าอันหล่อเหลาชี้นิ้วสั่งยื่นไปที่ใบหน้าของเธอก่อนเดินจากไป

3 ปีต่อมา

เมื่อทั้งซีลีนและแคลร์ สนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น กลับกลายเป็นว่ามีแคลร์ที่ไหน มีซีลีนที่นั่น เพื่อนในกลุ่มทั้งสองฝ่ายก็ต่างรู้จักกันดี

ซีลีนจ้างให้แคลร์ทำรายงาน ทำการบ้านและทำความสะอาดคอนโดของซีลีน ความจริงแม่ของเขาส่งแม่บ้านมาทำให้ก็ได้ แต่เขาชอบที่ใช้แคลร์ทำมาดีกว่า นับได้ว่าเขาทั้งคู่ ต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกันจนไกล้จะเรียนจบ

แคลร์อาศัยเงินค่าจ้างจากซีลีน จ่ายค่าเทอม ส่วนซีลีนก็อาศัยแคลร์ ทำรายงาน ทำพรีเซ็นแม้กระทั่งติวข้อสอบ เป็นเหตุให้เขาทั้งคู่สนิทสนมกัน

"สามพันดีลมั้ย ทำสไลด์พรีเซ็นต์" เสียงทุ้มนุ่มของซีลีนเอ่ย

"งานยากห้าพันดีล..ห้ามต่อ" ไม่งั้นก็ไปจ้างคนอื่น"แคลร์ตอบกลับ คนที่ยื่นแบงค์เทาให้สามใบ

"นี่แกจะขูดเลือดขูดเนื้อ ฉันไปถึงไหน แคลร์ "

" แกนั่นแหละไอ้ซี อย่ามากดราคา "

"ห้าพันก็ห้าพัน เอาเงินสดไปสาม มัดจำก่อนแล้วจบงานรับอีกสองเคนะ" ขณะที่ซีลีนยื่นเงินให้กับแคลร์ เธอกำลังจะยื่นมือเล็กออกมารับแต่เขากลับดึงมันกลับ

"เดี๋ยว" เจ้าของเงินดึงกลับมาที่ตัว แล้วสั่งบางอย่างกับเธอต่อว่า " พรุ่งนี้แกไม่ต้องไปทำความสะอาดห้องนะ ฉันมีแขก"

ประโยคนี้เป็นอันรู้กัน ทุกวันศุกร์และเสาร์หลังเลิกเรียน แคลร์ต้องไปทำความสะอาดห้องให้ซีลีน แต่ถ้าวันไหนซีลีนพาผู้หญิงมาที่ห้อง แคลร์ก็จะไม่ไปยุ่ง

" เออรู้น่า " แคลร์รีบดึงเงินออกมา และตอบออกไปอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ เพราะทุกครั้งที่เห็นซีลีนคบผู้หญิงคนอื่น เธอก็รู้สึกใจแป้วหวิว ๆ แปลกๆ ขึ้นมาทุกที

แต่เท่าที่เธอรู้จักเขาเข้าปีที่สี่ ชายหนุ่มเปลี่ยนแฟนไม่ต่ำกว่าห้าคน คบใครก็ทนได้ไม่นานเริ่มกลับกลายเป็นความเคยชิน เพราะทุกครั้งแคลร์ต้องคอยปลอบใจอยู่ข้าง ๆ ซีลีนเสมอ

" หิวแล้วกินข้าวกัน " ซีลีนหยัดตัวลุกขึ้นเต็มความสูง พร้อมเอ่ยชวนแคลร์ไปทานข้าว

" อึม ไปดิ "

โปรดติดตามตอนต่อไป...