เพื่อนร้าย ซ่อนรัก

เราอาจจะได้เจอใครสักคนที่ช่วยให้มือเราอุ่นขึ้น ในขณะเนื้อตัวเราเย็นเฉียบไปด้วยปัญหา อากาศ ความรู้สึกที่โดดเดี่ยว แค่เพียงมีมืออุ่น ๆ ยื่นเข้ามา ฉันหวังว่ามือ มือ นั้นจะทำให้ใจฉันเป็นสุข ฉันสัญญาจะจับมือนั้นไว้แน่น ไม่ปล่อยไปไหนเลย

ในช่วงเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ บนชั้นบรรยากาศเหนือก้อนเมฆที่ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า ท่ามกลางความมืดมิดที่เต็มไปด้วยความเหน็บหนาวของราตรีกาล

แต่ทว่า...ในความมืดนั้น เบื้องล่างบนพื้นโลกยังคงปรากฏแสงไฟหลากสีสัน ของตึกสูงเสียดฟ้าที่สาดส่องแวววับในค่ำคืน

ขณะนี้ มีสายลมพัดระลอกใหญ่เข้ามา ที่บ้านของแคลร์ หญิงสาวที่กำลังหลับใหลอย่างเหนื่อยอ่อน สายลมโชยพัดไปยังห้องนอนของเธอ ผ่านหน้าต่างห้องนอน บานที่เธอเปิดทิ้งไว้ เสียงโมไบล์กระดิ่งที่แขวนไว้หน้าต่าง ส่งเสียงไปมาหยอกล้อกับสายลม แต่...เธอก็ยังคงหลับใหลลุ่มลึกไปกับความฝัน ราวกับร่างของเธอกำลังล่องลอย ไปสู่ดินแดนที่แสนไกล

ความฝันหรือ...ความจริง เธอก็ไม่อาจรู้ได้ เมื่อภาพที่ปรากฏชายในฝันบน มโนภาพของเธอ คือชายหนุ่มรูปงาม ราวกับหลุดออกมาจากแมกาซีน

ใบหน้าคมกับดวงตาที่ประดุจพญาเหยี่ยว หุ่นกำยำที่เต็มไปด้วยซิกแพก เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวบางเบาที่พลิ้วไปกับสายลม ผิวกระทบแสงสีขาวราวกับภาพโปร่งแสงใส แต่กลับค่อยๆ ชัดเจน

ดวงตาของเขาช่างดึงดูดสายตาของเธอ จนเธอไม่อาจละสายตาจากเขาได้ เพียงครู่ชายปริศนากลับเดินเข้ามาใกล้ เธอรู้สึกราวกับกำลังต้องมนต์

เมื่อใบหน้าหล่อคม แต่มองเห็นไม่ชัด กลับค่อยๆ โน้มตัวลงเข้ามาใกล้ใบหน้าเธอ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันแผ่วเบาของเขา เธอไม่กล้าแม้สบตา ไม่นานชายผู้นั้นเมื่อขยับเข้ามาใกล้ กลับกลายเป็นควันจางหายไป

ก๊อก ก๊อก ก๊อก " แคลร์ แคลร์ แคลร์ ใยแคล " ไม่ไปเรียนเหรอลูก ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ เสียงดังที่กึกก้อง แทรกเข้ามาในห้องสีชมพูของแคลร์ พลันให้สะดุ้งตื่นจากนิทรา

มือเล็กปาดน้ำลายที่ยึดติดขอบปาก และปลอกหมอนที่ฉ่ำชุ่มรีบเร่งลุกจากที่นอน เธอเพิ่งจะเรียนปี 1 เทอมแรก

" ตื่นแล้วค่ะ แม่ "

หญิงสาวผมที่ยุ่งเหยิงถูกจัดทรง มัดให้เข้าที่ กายที่เปลือยเปล่าสวมใส่ด้วยชุดนักศึกษา ผิวหน้าแต่งแต้มลิปทินท์บาง ๆ ปัดแก้มด้วยอุทัยทิพย์อ่อน ๆ

จากนั้นร่างสวย เดินทางไปยังมหาวิทยาลัยตามปรกติเช่นทุกวัน เมื่อถึงช่วงพัก เธอยังรู้สึกว่านอนไม่เต็มที่ บางวันกลางคืนก็แสนวุ่นวาย ต้องไปส่งของให้ร้านเบเกอร์รี่

กลางวันต้องไปเรียน เวลานอนก็แสนจะน้อยนิด แถมมัวแต่ฝันบ้าอะไรก็ไม่รู้ เธอจึงแอบไปหลบมุมหลับที่เก้าอี้ไม้ใต้ต้นไม้ใหญ่

" เมื่อคืนนอนน้อยงีบสักหน่อย "

ซีลีน Talk

ร่างสูงกำยำ แค่เพียงเข้ามาเรียนเทอมแรก สาว ๆ ต่างรุมล้อมให้ความสนใจด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา ตัวสูง หุ่นดี ดูเป็นผู้ชายอบอุ่น อกนุ่ม ตัวหอม ผอมขาวมีออร่าแถมเคยถ่ายโฆษณามาหลายชิ้น จนใคร ๆ ยกให้เป็นเดือนของคณะ แต่ซีลีนไม่สนใจ

"เลิกอีกแล้วเหรอวะ มึงคบถึงเดือนหรือยังน้องน้ำหวานอะไรเนี่ย " เสียงแจ็คเก็ต เอ่ยขึ้นขณะที่นั่งอยู่บนม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่ กับกลุ่มเพื่อนซี้

" งี่เง่ากูไม่ชอบ เอากูไปเทียบกับคนอื่น " เสียงนุ่มของซีลีน พ่นลมหายใจออก

" เออ ๆ เพอร์เฟครูปหล่อพ่อรวยอย่างมึงเนี่ยนะจะเทียบใครได้ แล้วคืนนี้วันเกิดมึงจัดที่ไหน " แขนหนัก ๆ ของแจ็คเก็ต อ้อมมาแตะที่ไหล่ของซีลีน

"อึม ที่ไหนดี ร้านเดิมแล้วกัน " จากนั้นพวกเขาทั้งหมดแยกย้ายเพื่อไปเรียน เขาเป็นเพื่อนที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน แต่แยกเรียนคนละคณะ

ขณะที่เขาเดินไปยังห้องเรียนก่อนถึงตึกบริเวณใต้ต้นไม้ใหญ่ ปรากฏพบเห็นหญิงสาวร่างเล็กนอนหลับอยู่เก้าอี้ไม้ข้างสวน ใบหน้าจิ้มลิ้ม มีแก้มพอประมาณ ผิวขาวนวล

" ผู้หญิงอะไร หน้าตาก็ดีมานอนอ้าปากไม่อายคนเค้า" ซีลีนเหลือบเห็นสมุดเล่มบาง ที่วางอยู่ ด้วยความหวังดีจึงหยิบมันขึ้นมาเพื่อปิดใบหน้า ที่อ้าปากค้างหลับลึกอยู่ แต่ทันใดนั้นเธอดันรู้สึกตัวสะดุ้งพุ่งพรวดขึ้นมา เป็นเหตุให้ศีรษะของทั้งคู่ชนกันอย่างแรง

โปรดติดตามตอนต่อไป ....