Kinn & KaemSai - 5 ให้ได้แค่จูบ

Kinn & KaemSai - 5 ให้ได้แค่จูบ

พรึบ! คินท์ผละตัวขึ้นพยายามจะลุก

หมับ! แต่ช้ากว่ามือเล็กที่ดึงเอาไว้จนคินท์เสียหลักคร่อมร่างบางไว้ด้วยศอกทั้งสองข้าง

เป็นอันว่าตอนนี้เขาแนบชิดกับร่างบางจนอกอวบชิดกับอกแกร่ง

“ทำอะไร” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันจ้องมองคนด้านล่างอย่างสงสัยในการกระทำของเธอ และอีกอย่าง เขาก็กลัวตัวเองจะเผลอทำอะไรขึ้นมาเสียมากกว่าถ้าเขายังใกล้เธอจนลมหายใจรดกันแบบนี้

“กูฝันอยู่หรือไง ถึงได้เจอลูกรักพระเจ้า หล่อแตกแตนมาก” แก้มใสยังตกอยู่ในภวังค์ความหล่อของเพื่อนชายไม่หาย

ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งเห็นใบหน้าขาวเนียนไร้ที่ติชัดเจนขึ้น

มือเล็กลูบกรอบหน้าเรียว ผ่านสันกราม ผ่านใบหูอย่างเบามือ จนคนที่โดนกระทำขนลุกซู่ชูชัน

และเมื่อมือเล็กลูบผ่านลำคอแกร่ง หยุดอยู่ลูกกระเดือกที่นูนขึ้นลงเมื่อคินท์กลืนน้ำลายลงคอ

“พอ” คินท์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพราะการกระทำของเพื่อนสาว

สัมผัสที่วาบหวามไม่รู้ว่าเธอจงใจหรือไม่ตั้งใจ แต่ตอนนี้มันทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป

หมับ มือแกร่งจำเข้าที่ข้อแขนเรียวที่กำลังไล้ลูบสัมผัสเล่นลูกกระเดือกของเขาอยู่

“คินท์” ดวงตาคมคู่สวยแหงนมองดวงตาคมตรงหน้า

“อืม กูเอง กู คินท์จำไว้ด้วย” สิ้นเสียงเอ่ยพูดของคินท์

“อื้อ” ริมฝีปากหนาก็ประกบเข้ากับริมฝีปากบางในทันที

เขาขบเม้มริมฝีปากบางของเพื่อนสาวอย่างนุ่มนวล สลับบนและล่าง เมื่อคนตัวเล็กไม่ขัดขืน ลิ้นร้อนจึงค่อย ๆ แทรกเข้าไปควานหาความหวานด้านใน

มือแกร่งที่กำข้อมือเรียวอยู่ก็จับเธอกดไว้กับเตียงนุ่มเหนือหัวพร้อมกันทั้งสองข้าง

ลิ้นร้อนแทรกพัวพันลิ้นหวานไปมาอย่างอ่อนโยน

เมื่อพอใจแล้วจึงผละออก และสบตากับเพื่อนสาวใต้ร่าง

ทั้งคู่สบตากัน

คินท์ลุ้นกับปฏิกิริยาของแก้มใสเมื่อเขาได้จูบเธอเป็นครั้งที่สองแถมยังดูดดื่มมากกว่าครั้งแรก

และคำพูดของแก้มใสที่พูดออกมาต่อจากนี้ก็ทำให้หัวใจของเขากระตุกเต้นแรง

“ทำไมกูต้องเอาแต่คิดถึงจูบของมึงด้วย” ดวงตาหวานหยาดเยิ้มจ้องมองคนตรงหน้าในขณะที่เอ่ยพูดอย่างจริงจัง

จ๊วบ! สิ้นประโยคของแก้มใส คินท์ก็ไม่รอช้า ประกบจูบริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน

แก้มใสส่งสัญญานที่ดีให้แล้วว่าเธอเองก็ยินดีและยินยอมต้องการรับสัมผัสจากเขาอีกครั้ง

มีหรือที่เขาจะยอมพลาดโอกาสนี้ไป

จุ๊บ! ทั้งคู่พัวพันลิ้นแลกกันไปมาอย่างพึงพอใจในกันและกัน

มือแกร่งที่ล็อกข้อมือเล็กเอาไว้ก็เลื่อนขึ้นไปประสานกับมือนุ่มของแก้มใสทั้งสองข้าง

ระหว่างที่ริมฝีปากประกบจูบกันอย่างดูดดื่ม มือที่ประสานกันอยู่ก็บีบแน่นเข้าหากันผ่อนหนักเบาตามแรงอารมณ์

ใบหน้าหวานและใบหน้าหล่อสลับไปมาซ้ายขวาเพื่อลิ้มรสความหอมหวานของกันและกันอย่างดูดดื่ม

ลิ้นร้อนพัวพันตวัดหยอกล้อกันไปมาอย่างอย่างไม่มีใครยอมใคร

ยิ่งนานอารมณ์ก็ยิ่งพุ่งสูงขึ้น ความต้องการก็มากขึ้นตาม อยากได้มากกว่าจูบ

“พอแค่นี้” คินท์ละริมฝีปากออก ใบหน้าหล่อร้อนฉ่า หายใจหอบติดขัด แม้จะอยากทำมากกว่านี้แต่ก็ต้องหักห้ามใจไม่ให้เลยเถิดไปไกล

ดวงตาหวานจ้องมองคนด้านบนอย่างนึกเสียดาย เมื่อเห็นว่าคินท์หยุดชะงักและจ้องมองเธออย่างคนกำลังนึกคิด ในแววตาก็ดูสับสน

พรึบ!

เธอจึงจัดการพลิกเขาลงและขึ้นคร่อมนั่งทับที่หน้าท้องแกร่งกักขังเขาไว้ใต้อาณัติ

พร้อมก้มลงไปจูบดูดดื่มที่ริมฝีปากนุ่มของคนด้านล่างอย่างเอาแต่ใจ

คินท์เองก็เคลิ้มตามไปกับรสหวานของริมฝีปากนุ่ม

สองเรียวลิ้นพัวพันดูดดื่มกันอีกครั้งอย่างดุเดือด

พร้อมกับมือเรียวที่ค่อย ๆ แกะกระดุมเสื้อของคินท์ออกอย่างช้า ๆ

หมับ! มือหนาจับเข้าที่ข้อมือเรียว เมื่อคินท์รู้ตัวอีกทีตอนนี้ท่อนบนของเขาก็เปลือยเปล่าเสียแล้ว

จ๊วบ กว่าจะละริมฝีปากจากปากนุ่มได้ก็เล่นเขาแทบหมดลมหายใจ

“มึงจะทำอะไร” เสียงหล่อแหบพร่าด้วยแรงอารมณ์ แม้จะรู้สึกอยากมากแค่ไหน แต่เขาก็ต้องกัดฟันหักห้ามสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้

“ทำมากกว่าจูบ” แม้ร่างกายจะไม่ไหวแต่แรงปรารถนาที่มีต่อเพื่อนชายในตอนนี้มันช่างแรงกล้าเอาเสียมาก ๆ

“ไม่ได้”

“มึงชอบกูไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ แต่...”

“ไม่มีแต่ จูบของมึงวันนั้น มันทำกูกระสับกระส่าย ทำกูนึกถึงแต่หน้าหล่อๆ ของมึง ทำกูอยากจูบกับมึงอีกครั้ง นึกถึงแต่สัมผัสที่ปากนี่ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า” นิ้วเรียวแตะสัมผัสที่ริมฝีปากหนาพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มสบตากับสายตาคม

เขาว่าคนเมามักจะพูดความจริง

ใช่ ที่เธอพูดมันออกมาคือเรื่องจริง

ตั้งแต่ครั้งนั้นที่ได้ลิ้มลองรสหวานจากปากของเขา ทุกคืนเธอก็เอาแต่นึกถึงจูบของเขาจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ

คินท์จ้องมองสายตาของคนด้านบนอย่างคาดไม่ถึงกับสิ่งที่เพื่อนสาวได้เอ่ยออกมา

แต่แล้วมือหนาก็เอื้อมไปเหนี่ยวรั้งท้ายทอยคนตัวเล็กกดใบหน้าหวานโน้มเข้ามารับจูบที่โหยหา

มือเล็กทาบลงที่อกแกร่ง

สองเรียวลิ้นหยอกล้อกันไปมาอีกครั้ง

ใบหน้าสวยและใบหน้าหล่อเอียงซ้ายขวาสลับกันไปมาเพื่อดูดดื่มความหวานจากโพรงปากของกันและกันได้อย่างถนัด

“กูให้มึงได้แค่จูบ รอมึงมีสติกว่านี้ค่อยว่ากัน”

---