Kinn & KaemSai - 3 เกม

Kinn & KaemSai - 3 เกม

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป…

เสียงน้ำไหลจากก๊อกกระทบกับอ่างล้างจาน แก้มใสถอนหายใจเบา ๆ พลางถูฟองน้ำลงบนจานใบหนึ่งอย่างเบื่อหน่าย นี่เป็นอีกครั้งที่เธอต้องรับหน้าที่ "คนล้างจาน"

“ให้ตายสิ…”

สายตาของเธอมองจานกองโตที่ยังล้างไม่เสร็จอีกเป็นตั้ง ๆ

นี่มันกี่ครั้งแล้วนะ…? ที่เธอต้องเป็นคนรับหน้านี้ เธอจำไม่ได้ว่ามันกลายเป็นกฎตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกที ทุกครั้งหลังปาร์ตี้จบ มันจะเป็นเธอเสมอที่ต้องมายืนอยู่ตรงนี้

‘เพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มใช่ไหม?’

นึกแล้วก็หงุดหงิด!

มือเรียวยังคงขยับขัดจานไปเรื่อย ๆ ขณะที่ฟองน้ำยาล้างจานสีขาวปกคลุมเต็มอ่าง

แกร๊ก

เสียงบางอย่างถูกวางลงข้างตัวเธอ เธอเหลือบมองผ่านหางตา ก็เห็นว่าเป็น จานใบใหม่ที่เพิ่งถูกเอามาวางเพิ่ม!

แก้มใสพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะบ่นอย่างเบื่อหน่าย

“ยังไม่หมดอีกเหรอฟินท์? ง่วงแล้วอะ…”

เธอไม่ได้เงยหน้ามอง เพราะคิดว่าต้องเป็น ฟินท์ แน่ ๆ

แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากร่างสูงข้าง ๆ และกลิ่นหอมจาง ๆ จากน้ำหอมที่เธอจำได้ขึ้นใจ เธอก็ต้องหยุดมือชะงัก

เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น…

คนที่ยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่ฟินท์

แต่เป็นคินท์!

เธอเบิกตาขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเบ้ปากโดยอัตโนมัติ

“กับคนอื่นพูดเพราะจังนะมึง”

เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้น แฝงไปด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

แก้มใสกะพริบตาปริบ ๆ พยายามจับความหมายในคำพูดของเขา ก่อนจะนึกย้อนกลับไปถึงช่วงมื้อเย็น…

ใช่… เธอหัวเราะ พูดคุย และดูสนิทกับ พี่คราม พี่ชายต่างพ่อของเขามากกว่าปกติ

‘นี่เขากำลังไม่พอใจ? หรือแค่พูดลอย ๆ ?’

เธอจ้องมองใบหน้าของคินท์อย่างจับผิด พลางขมวดคิ้วอย่างขัดใจ

“แล้วไง? กูจะพูดกับใครยังไง มันก็เรื่องของกูปะ?”

เธอจ้องตาเขาตรง ๆ ไม่ยอมแพ้ หากแต่ในใจกลับรู้สึกน้อยใจลึก ๆ

เธอไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรกันแน่…

ไม่อยากเจอ ไม่อยากพูดคุยกัน… แล้วจะทำให้เธอรู้สึกแบบนี้ไปเพื่ออะไร?

พอคิดแบบนั้น เธอก็ยิ่งหงุดหงิดขึ้นมาทันที

“มาก็ดีแล้ว ล้างต่อเลย กูง่วง ไม่ไหวแล้ว”

ว่าแล้วก็ถอดผ้ากันเปื้อนออก เดินออกจากห้องครัวไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้คินท์ยืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง

...

แต่ทว่าทันทีที่แก้มใสเดินออกมากลางห้องโถง กลับพบว่ามีเสียงเกมดังมาจากหน้าจอทีวีตรงกลางห้อง ทุกคนยังคงนั่งเล่นกันอยู่ท่ามกลางบรรยากาศสนุกสนาน ดวงตาคู่หวานที่ใกล้จะปิดเมื่อครู่เบิกกว้างในทันทีเมื่อเห็นทุกคนกำลังนั่งกดเกมเล่นกันอยู่

"อ้าว? นึกว่าขึ้นไปนอนกันหมดแล้ว" แก้มใสเลิกคิ้วขึ้นมองหน้าทุกคนอย่างแปลกใจ เวลาเกือบตีหนึ่งแล้ว คิดว่าทุกคนควรจะง่วงกันได้แล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าพวกนี้กำลังนั่งจ้องหน้าจอทีวีเล่นเกมต่อสู้ กันอย่างเอาเป็นเอาตาย

"ยัง" ฟินท์ตอบ พร้อมพยักพเยิดให้เธอเข้ามา

"เออมึงมาก็ดี มาเล่นแทนไอ้ไทม์ที" เพลงเอ่ยขึ้น พลางยื่นจอยเกมมาให้เธอ

เกมที่พวกเขากำลังเล่น เป็นแนวต่อสู้ที่เธอไม่ค่อยคุ้นเคยเท่าไหร่ ส่วนทีมตอนนี้คือฟินท์กับเพลง อยู่ทีมเดียวกัน ส่วนพี่ครามกับไทม์อยู่ทีมตรงข้าม แต่เพราะไทม์จะออกไปคุยโทรศัพท์ เลยต้องหาคนมาเล่นแทน

แก้มใสจ้องมองจอยเกมตรงหน้าก่อนจะเลิกคิ้วสูงเมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของฟินท์กับเพลง

“ยิ้มเหี้ยไรแปลก ๆ วะ?”

เธอถามเสียงเรียบ แต่สองคนนี้กลับไม่ตอบ มีแต่รอยยิ้มกวนประสาทที่ทำให้เธอรู้สึกไม่ไว้ใจอย่างแรง

แต่ถึงอย่างนั้น แก้มใสก็ยอมรับจอยเกมมา ก่อนจะนั่งลงข้างพี่คราม

ทันทีที่เกมเริ่มขึ้น แก้มใสก็ตื่นเต้นอย่างงุนงง

เธอแทบไม่เคยเล่นเกมพวกนี้แบบจริงจังมาก่อน เลยได้แต่นั่งซุ่มอยู่หลังกำแพง รอดูสถานการณ์

"แก้มใส ซ้าย!"

"ค่ะ!"

เธอขานรับทันที และทำตามที่ครามบอกอย่างว่าง่ายผิด

ฟินท์กับเพลงที่นั่งข้าง ๆ เริ่มทำหน้าเครียดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเห็นพี่ครามพาเธอเข้าไปใกล้จุดชนะ

"แก้มใส ยิงเลย!"

"กดตรงไหน...อ๊ะ! ได้แล้ว!"

ปัง!!

"เชี่ย! แก้มใส!"

เสียงสบถของฟินท์กับเพลงดังลั่นเมื่อเห็นว่าแก้มใสปิดเกมได้อย่างสวยงาม!

เธอชนะ!

"เย้!! เราชนะ!"

แก้มใสยกมือขึ้นไฮไฟว์กับพี่ครามด้วยความตื่นเต้น สะใจสุด ๆ ที่เอาชนะพวกฟินท์กับเพลงได้

“เหี้ยเอ้ย แพ้ได้ไงว่ะ” เพลงหัวเสียไม่เลิก

“ไอ้พวกอ่อน” แก้มใสที่เอาชนะเพื่อนชายได้ก็เยาะเย้ยไปที

“เพราะพี่ครามหรอก” เพลงจ้องตาเขม็งใส่เธออย่างไม่ยอมง่าย ๆ

“ตัว ๆ ไหมล่ะ” แก้มใสที่ได้ใจกำลังสนุกก็นึกอยากท้าแข่ง

“เอาไหมล่ะ ใครแพ้แดกเหล้าหมดแก้ว” ฟินท์เองก็เห็นด้วย

“เพียว ๆ ด้วย” เพลงก็เสริมทับต่อ หมั่นไส้เพื่อนสาวเต็มทน

“ได้ดิ” แก้มใสรับคำท้าทันที

“เก่งไม่ไหว” ไทม์ที่ยืนดูอยู่นานเอ่ยพูดขึ้นเพราะเพื่อนสาวคนนี้ทั้งคออ่อน ทั้งไม่เก่งเล่นเกมแต่รับกลับกล้าคำท้าของเพลงและฟินท์อย่างมั่นใจในตัวเองสุด ๆ ทั้งที่ตาก่อนหน้าที่เธอชนะได้ก็เพราะคราม

“กูไม่แบกนะ” ฟินท์ที่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เอ่ยหนีความรับผิดชอบเป็นคนแรก

“เออน่า กูนอนแม่งตรงนี้ก็ได้ จะเล่นไม่เล่น” คนตัวเล็กที่คันมือเต็มทนเอ่ยพูดให้จบ ๆ ไป

“ชอบความกล้าของมึงว่ะ” เพลงที่นั่งข้าง ๆ ตบไหล่เพื่อนสาว

“มา ๆ กูเริ่มก่อนชักจะง่วงแล้ว” ฟินท์เอ่ยพูดพร้อมกับกดเข้าเกม

เริ่มเล่นไปได้ไม่กี่วินาทีก็เริ่มรู้ถึงสถานะการ

“เหี้ย มึงขี้โกงอ่า”

เสียงแหลมดังเจื้อยแจ้วไปถึงในครัว

เป็นจังหวะเดียวกับที่คินท์ล้างจานเสร็จพอดี มือหนาล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงและก้าวออกจากครัวมุ่งมายังพื้นที่ที่ทุกคนนั่งอยู่

“มึงไม่เก่งยอมรับเถอะว่ะ อย่าพูดมาก ยกให้หมด”

สายตาคมมองไปยังเพลงที่กำลังยื่นเหล้าเพียว ๆ ให้คนตัวเล็กด้านข้าง

มือเรียวของแก้มใสก็รับมาอย่างหน้าเสีย จ้องมองมันอยู่ครู่หนึ่งท่ามกลางสายตาของทุกคน

และในขณะที่มือเล็กกำลังจะยกแก้วขึ้นเพื่อดื่ม

หมับ

“พี่ดื่มแทนเราเอง” ครามจับเข้าที่ข้อแขนเรียวของแก้มใส

คินท์ที่ยืนพิงโต๊ะอยู่ เด้งตัวลุกขึ้นทันที!

แววตาคมกริบฉายชัดถึงความไม่พอใจ

"ไม่ได้พี่!"

---