Kinn & KaemSai 2 - โกรธอะไร

Kinn & KaemSai 2 - โกรธอะไร

ตกเย็น

“แก้มใสกินเก่ง แต่ทำไมไม่อ้วนเลยนะ?”

เสียงแซวขี้เล่นดังขึ้นจากพี่คราม ผู้ชายที่สนิทกับทุกคนในกลุ่ม แม้เขาจะยังไม่สนิทกับแก้มใสเท่าไหร่นัก แต่เห็นคนตัวเล็กกินไม่หยุดปากเลยอดที่จะเอ่ยปากแซวไม่ได้

“ถ้าอยู่กับไอ้พวกนี้บ่อย ๆ ไม่แน่หรอกค่ะ โดยเฉพาะไอ้ฟินท์ ชอบทำอาหารแบบนี้ อีกไม่นานแก้มใสได้อ้วนขึ้นแน่นอน” แก้มใสเงยหน้าขึ้นจากจานอาหาร ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ยตอบ เป็นจังหวะเดียวกับฟินท์ที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมจานเนื้อย่างร้อน ๆ ได้ยินเข้าพอดี

“นินทาอะไรกู?”

“เปล่า” แก้มใสตอบหน้าตาเฉย ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้พี่คราม ซึ่งอีกฝ่ายก็หัวเราะเบา ๆ เข้าใจความหมายที่เป็นอันรู้กันแค่สองคน

และทั้งหมดนั้น... อยู่ในสายตาของคินท์

ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่นั่งกินข้าวไปเงียบ ๆ ทั้งที่ภายในใจครุกรุ่นด้วยความรู้สึกหงุดหงิดไม่ชอบใจ แต่เขาก็ต้องเก็บอาการเหล่านั้นเอาไว้ภายใต้ความเงียบและใบหน้าที่เรียบตึง

“อื้ม อันนี้อร่อย” เสียงหญิงสาวหนึ่งเดียวในโต๊ะพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด แก้มใสใช้ตะเกียบชี้เนื้อส่วนที่อร่อยที่สุดตรงหน้า บอกทุกคนด้วยความรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เจอของอร่อย

“อร่อยก็กินเยอะ ๆ นะ” ครามที่เห็นดังนั้นก็สละชิ้นที่เป็นของตัวเองคีบใส่จานให้คนตัวเล็ก

“กูขอส่วนนี้ กูชอบ” เพลงที่นั่งข้างๆ เขาใช้ตะเกียบคีบแย่งเข้าปากในทันที

“ตะกละแดกแบบนี้ประจำ” แก้มใสหันไปมองค้อนพูดใส่เพลงในทันที

“ก็มันอร่อยนี่หว่า" คนโดนว่าไม่สะทกสะท้านอะไร หนำซ้ำยังแสดงสีหน้าเย้ยหยันใส่เพื่อนสาวตัวเล็กอีกด้วย

แก้มใสไม่รู้จะว่าอะไรเพื่อนคนนี้ดี จึงเลิกสนใจเขา หันมาเจื้อยแจ้วกับครามที่นั่งตรงข้ามต่อ

“เคล็ดลับกินแล้วไม่อ้วนของแก้มใส คือกินกับผักเยอะๆ ค่ะ” มือเล็กหยิบผักตรงหน้ามาห่อเนื้อทำเป็นตัวอย่างให้ครามดู

“อย่างนี้นี่เอง” ครามเองก็ตั้งใจดูสิ่งที่คนตัวเล็กทำให้ดูพลางพยักหน้าตาม โดยมีสายตาของคินท์ลอบมองเป็นระยะ หากแต่หูของเขากำลังฟังทั้งสองพูดคุยกันอย่างตั้งใจ

“พี่กินผักไหม”

“ก็บางชนิดนะ”

“ลองกินแบบห่อผักดูนะคะ” มือเล็กยื่นผักที่ห่อด้วยเนื้อไปตรงหน้าคราม

“ขมไหม” ครามถามอย่างลังเล

“ไม่ขมค่ะ ถ้าผักดี ๆ จะไม่ขมเลย” พูดจบมือเล็กก็ยื่นเข้าไปใกล้ขึ้นอีก

และในวินาทีต่อมาใบหน้าสวยก็ชะงักนิ่ง ตัวแข็งทื่อ

เมื่อครามกินผักห่อเนื้อจากมือของเธอ กลายเป็นว่าเธอป้อนเขาไปโดยปริยาย

“อื้ม อร่อย” ครามยิ้มร่าหน้าบานปากก็เคี้ยวตุ้ย ๆ มองใบหน้าหวานด้วยสายตาหยาดเยิ้มดีใจ คิดว่าแก้มใสตั้งใจทำมันเพื่อป้อนเขาโดยเฉพาะ

ซึ่งก็ช่ เธอทำให้เขา แต่ไม่ได้จะป้อนเขาด้วยมือแบบนี้

ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วใบหน้าหวานจึงยิ้มเจื่อน ๆ ให้คนตรงหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้

พรึบ!

“กูอิ่มแล้ว”

คินท์ลุกขึ้นทันทีหลังจากเห็นแก้มใสป้อนอาหารให้คราม แม้จะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ แต่ภาพนั้นมันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอย่างบอกไม่ถูก

เสียงทุ้มต่ำที่เปล่งออกมานั้นชัดเจนว่าเขากำลังอารมณ์ไม่ดี ก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในบ้าน ทิ้งทุกคนไว้เบื้องหลัง

แก้มใสชะงักไปครู่หนึ่ง มองตามแผ่นหลังกว้างที่หายเข้าไปในตัวบ้าน ก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากัน

...หรือว่า...

...เขาจะโกรธ?

แต่โกรธเรื่องอะไร?

เธอกัดริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจ แล้วก้มหน้ากินข้าวต่อไป โดยไม่รู้เลยว่าภายในใจของใครอีกคนกำลังปั่นป่วนแค่ไหน..

---