ตอนที่ 2 :: เราสามคน (2) NC+++

ตอนที่ 2

เราสามคน (2)

"เรามาลอง...เอาพร้อมกันดูไหมวะ" ขุนพลถามผู้เป็นเพื่อน สายตายังคงเจ้าเล่ห์ไม่หาย

"แต่กูยังไม่เคยนะเว้ย" ไทม์ตอบอย่างลังเล

"หึ ใครจะเคยวะ กูก็ครั้งแรกเหมือนกัน นี่ถ้าไม่ใช่มึงกูก็ไม่กล้าหรอก"

"แล้วคะน้า...จะไหวเหรอวะ"

"ไหว~ ฉันไหว อื้อ ฉันอยากได้อีก" ร่างบางที่ถูกเอ่ยถึงรีบรบเร้า มือบางรีบยกขึ้นมาบีบหน้าอกของตัวเองแรง ๆ ริมฝีปากสีสวยก็กัดเข้าหากันอย่างเซ็กซี่ เพราะเธอรู้สึกต้องการและต้องการอีกเรื่อย ๆ

"หึ เห็นไหม คราวนี้ก็เลิกลังเลได้แล้ว อย่างน้อยก็ช่วยให้คะน้าหายทรมาน" ขุนพลหันมาบอกไทม์อีกครั้ง สุดท้ายเขาจึงพยักหน้ารับ

"เอาก็เอา แต่จะเอาท่าไหนล่ะวะ มันจะ...ถนัดเหรอ" ไทม์ถามอย่างสงสัย

"ท่ายืน มึงรูหน้า กูรูหลัง กูว่าถนัดแน่ ๆ" ขุนพลอธิบาย ไทม์เลยกระตุกยิ้มพร้อมกับพยักหน้า

"หึ ก็ได้นะ งั้นก็เริ่มเลยดิ"

"หึ ก็เอาดิวะ" ขุนพลกระตุกยิ้มตอบ ก่อนที่ทั้งสองจะรีบไปหยิบถุงยางอนามัยมาใส่อีกครั้ง จากนั้นไทม์จึงก้มลงไปดึงตัวของคะน้าให้ลุกขึ้นยืน โดยที่ให้เธอเกาะบ่าเขาไว้ ส่วนขุนพลอ้อมไปยืนซ้อนด้านหลังเธออีกที

"เกาะไว้ดี ๆ นะครับเด็กดี เพราะจากนี้จะเสียวสะท้านยิ่งกว่าเดิมอีก" ไทม์บอกเธอเสียงแหบพร่า ขณะที่มือหนาจับล็อกเอวบางเอาไว้แล้วเล็งท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขืนให้ตรงกับร่องของเธอ

"มึงถนัดไหมวะ เข้าได้แน่นะ" เขาถามขุนพลก่อนและยังไม่ได้กระแทกเข้าไป

"เออ ๆ เดี๋ยวกูยกขาคะน้าขึ้นข้างหนึ่ง มึงจับไว้ด้วยนะ" ว่าแล้วมือหนาก็จับขาข้างซ้ายของคะน้าไปเกี่ยวเอวของไทม์และให้เขาจับไว้ ก่อนขุนพลจะเล็งท่อนเอ็นให้ตรงกับรูด้านหลังของเธอ

"งั้นก็เอาเลยนะ" ไทม์ถามย้ำ

"เออ" สิ้นเสียงตอบรับนั้นทั้งสองหนุ่มก็ค่อย ๆ ดันแก่นกายเข้าไปพร้อมกัน

"อ๊ะ! มะ มันคับ" คะน้าร้องออกมาทั้งใบหน้าเหยเก ไทม์เลยรีบก้มหน้าลงถามคนที่ซบหน้ากับแผงอกของเขาอย่างห่วงใย

"เจ็บเหรอ ถ้าเจ็บพวกฉันจะหยุด"

"จะ เจ็บ แต่มัน...สะ เสียวด้วย" เธอตอบพร้อมกับช้อนตามองเขาด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้ม

"หึ เสียวแล้วชอบไหมล่ะ ถ้าชอบพวกฉันจะได้ขยับ" คราวนี้ขุนพลถามเธอบ้าง พลางโน้มใบหน้าลงมาประทับจูบลงที่ไหล่มนของเธออย่างรอคำตอบ

"ขยับสิ มะ มันอึดอัด" เธอเอี้ยวหน้ามาตอบเขาเสียงแหบพร่า ก่อนจะหันกลับมาซบอกของไทม์อีกครั้ง

"ถ้างั้น...พวกฉันไม่ออมแรงแล้วนะเด็กดี" ไทม์ก้มลงบอกเธอ จากนั้นจึงมองหน้ากันกับขุนพลแล้วกระตุกยิ้มพร้อมกัน ก่อนที่จะ...

ปึก! / ปึก!

"อ๊ะ! อื้อ!" คะน้าส่งเสียงครางด้วยความเจ็บปนเสียว เมื่อทั้งสองหนุ่มต่างกระแทกส่งท่อนเอ็นเข้ามาพร้อมกันจนเธอรู้สึกจุกไปหมดเพราะขนาดของพวกเขามันใหญ่เหลือเกิน

"ซี้ดดด ทั้งคับทั้งแน่นเลยคะน้า" ขุนพลซี้ดปากด้วยความเสียวเช่นกัน ขนาดยังไม่ขยับยังเสียวขนาดนี้ แล้วถ้าขยับจะขนาดไหน

"นั่นดิ โคตรเสียวเลยว่ะ โอ้วว" ไทม์หลับตาแล้วแหงนหน้าขึ้นเพราะเขาก็เสียวเช่นกัน ก่อนจะเป็นขุนพลที่เริ่มขยับเอวสอบก่อน

"งั้นกูขยับแล้วนะ"

ตับ!

"อื้อ!"

"ได้ไงวะ ไม่รอกันเลย" ไทม์สบถใส่เขาก่อนจะเริ่มขยับเหมือนกัน

ตับ!

"อื้อ! มะ มันจุก" คนที่ถูกสองหนุ่มกระแทกร้องประท้วงเสียงกระเส่า

"เดี๋ยวจะจุกและเสียวกว่านี้อีกครับเด็กดี จุ๊บ" ไทม์ก้มลงบอกพร้อมกับจุมพิตลงที่หน้าผากของเธอ ก่อนจะเริ่มขยับเร็วขึ้นกว่าเดิมโดยที่ขุนพลก็เช่นกัน

พั่บ ๆ ๆ ๆ

"อ๊ะ ๆ ๆ!"

พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ!

"โอ้วว แม่ง กูไม่คิดเลยว่ามันจะดีขนาดนี้" ไทม์บอกพลางครางอย่างพึงพอใจ นอกจากความคับแน่นของคะน้าที่บีบรัดเขาแล้ว ทุกครั้งที่กระแทกท่อนเอ็นพร้อมกันกับขุนพลมันก็ทำให้เขาได้สัมผัสประสบการณ์เสียวกระสันและแปลกใหม่ไปอีกแบบ

"ซี้ดด ดีจริงว่ะ" ขุนพลตอบบ้าง ทั้งที่พวกเขายังกระแทกเอวสอบพร้อมกันบ้าง สลับจังหวะกันบ้างอย่างหนักหน่วง

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

"อื้อ! อ๊ะ ๆ ๆ จะ จุก ๆ อื้อ!" คะน้ากัดปากและจิกเล็บลงที่บ่าแกร่งของไทม์เพื่อระบายความเสียว

นอกจากกระแทกแล้ว ขุนพลเองก็ใช้มืออีกข้างที่ยังว่างสอดใต้รักแร้ของเธอเข้ามาเพื่อบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มสองเต้าตามแรงอารมณ์ของเขา ขณะที่ปากก็ก้มลงมาดูดเม้มตามไหล่และลำคอของเธอไม่หยุด

"อื้ออ อ๊ะ ๆ ๆ สะ เสียว เสียวจัง อื้อ!" คราวนี้เสียงของคะน้ากลืนหายไป เมื่อไทม์ผละมือออกจากเอวของเธอข้างหนึ่งเพื่อมาจับปลายคางของเธอให้เชิดขึ้นไปรับจูบอันเร้าร้อนราวกับจะหลอมละลายเธออย่างมูมมาม

กิจกรรมรักดำเนินไปอย่างไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อไหร่ ภายในห้องเกิดเสียงลามกสะท้อนไปมาไม่หยุดหย่อน

ทั้งเสียงเนื้อกระทบเนื้อ

พั่บ ๆ ๆ ๆ

ทั้งเสียงครางอย่างเสียวซ่านและกระเส่า

"ซี้ดด แม่งเอ๊ย! โคตรดี"

ไหนจะเสียงปากดูดปาก

จุ๊บ จ๊วบบบ

ถ้าเป็นเวลาปกติที่คะน้าไม่ถูกวางยาแบบนี้เธอคงไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่ แต่นี่ฤทธิ์ยาทำให้เธอต้องการ ต้องการสัมผัสจากสองหนุ่มอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น

พั่บ ๆ ๆ ๆ

ปึก! ปึก! ปึก!

"อื้มม ซี้ดด ความรู้สึกดี ๆ แบบนี้ ท่วงท่าดี ๆ แบบนี้ แกจะจำได้บ้างไหมนะคะน้า" ไทม์ผละริมฝีปากออกจากเธอแล้วถามปนเสียว

เพราะไม่รู้ว่าถ้าฤทธิ์ยาหมด เธอจะจำอะไรเกี่ยวกับคืนนี้ได้บ้างไหม

"นั่นสิ ฉันก็อยากให้เธอจำได้บ้างนะ" ขุนพลเสริม ขณะเอวสอบยังคงทำงานอย่างหนักหน่วง

หากแต่คนที่พวกเขาเอ่ยถึงกลับเอาแต่ครางอย่างสุขสมและเหมือนจะไม่สนใจคำพูดของพวกเขาเลย

"หึ ยัยบ้าเอ๊ย กูว่าอย่าเพิ่งพูดตอนนี้เลย ช่วยทำให้คะน้าหายทรมานเพราะไอ้ฤทธิ์ยานรกนั่นก่อน มันหมดเมื่อไหร่เธอจะจำได้ไม่ได้ค่อยว่ากัน" ขุนพลมองอย่างเธออย่างเอ็นดูก่อนจะเงยหน้าขึ้นบอกกับไทม์

"เออ งั้นก็ตามนั้น ซี้ดด" ไทม์รับคำ ก่อนที่พวกเขาจะเพิ่มแรงกระแทกจนคะน้าแทบหมดแรงทั้งที่ท่อนเอ็นของพวกเขายังคารูของเธออยู่ทั้งรูหน้าและรูหลัง

หารู้ไม่ว่าหลังจากนี้ถ้าฤทธิ์ยาหมดแล้วสติของเธอกลับมา เธอจะต้องพบเจอกับความเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง

Special Talks (ไทม์&ขุนพล)

"อื้มม โอ้วว โคตรดี!" / "อ๊าาา" ไทม์กับขุนพลส่งเสียงครางออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน เมื่อพวกเขาสองคนถึงจุดหมายปลายทางอย่างสุขสมพร้อม ๆ กัน

"เสร็จแล้วก็ถอดสิวะ มึงจะค้างไว้เพื่อ" ไทม์บอกผู้เป็นเพื่อนที่ยังคงซ้อนตัวอยู่ทางด้านหลังหญิงสาวและไม่ยอมถอดแก่นกายออกไป

"แล้วมึงล่ะ ทำไมไม่ถอดวะ" ขุนพลถามเขากลับ เพราะตอนนี้ไทม์ก็ไม่ยอมถอดแก่นกายออกไปเหมือนกัน ขณะที่ร่างบางที่พวกเขายังเสียบท่อนเอ็นคารูของเธอไว้อยู่ตอนนี้นั้นสลบไปแล้ว หลังจากที่เธอร้องขอให้พวกเขาทำยกแล้ว ยกเล่า จนฤทธิ์ยาหมดไป

"ก็กู...ยังไม่อยากถอด" ไทม์ตอบอย่างยียวน

"หึ งั้นกูก็เหมือนมึงนั่นแหละ" ขุนพลแค่นหัวเราะแล้วมองเพื่อนอย่างยียวนกลับบ้าง ก่อนจะก้มลงจูบหัวไหล่มนของคะน้าอย่างหลงใหล ไทม์เลยรีบแซะเขา

"พอแล้วมั้ง"

"หึ ไม่อยากพอ ทีมึงยังกอดคะน้าเลย" ว่าแล้วก็มองมือของไทม์ที่กอดเอวบางไว้อย่างแนบแน่น ส่วนคะน้าเองก็ซบหลับคาอกเขาไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร

"น้อยใจว่างั้นเถอะไอ้ห่า" ไทม์ถามยิ้ม ๆ

"เออสิ กูไม่สิทธิ์เลยรึไง"

"ก็เออไง ทั้งมึงทั้งกูแหละที่ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น เดี๋ยวพอคะน้ามันตื่น ทุกอย่างก็คงเหมือนเดิม" ไทม์บอกด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่เศร้าลง

"แล้วมึงจะยอมให้มันเป็นแบบนั้นเหรอ" ขุนพลเลิกคิ้ว ซึ่งคำถามของเขาก็ทำให้ผู้เป็นเพื่อนสงสัยทันที

"มึงหมายความว่าไงวะ"

"ก็หมายความว่า ถ้าคะน้าตื่นและมีสติดีเมื่อไหร่ กูจะสารภาพกับเธอว่ากูชอบ แล้วกูก็จะขอจีบตรง ๆ ไปเลย" ขุนพลบอกอย่างจริงจัง

"มึงจะเอางั้นเลยเหรอวะ"

"เออสิ มาถึงขนาดนี้แล้ว ว่าแต่มึงเถอะ ชอบคะน้ามากไหม"

"ชอบสิวะ ชอบมาก ๆ เลยด้วย" ตอบพลางก้มลงมองร่างบางที่สลบคาอกเขาอยู่ตอนนี้แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน

"งั้นมึงกับกูก็มาสารภาพกับเธอพร้อมกันไหมล่ะ ไหน ๆ ทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิมแล้วนี่ ทั้งความเป็นเพื่อนของเราสามคน ทั้งความสัมพันธ์ของคะน้ากับไอ้เอส ตอนนี้คะน้าโสดแล้ว" ขุนพลเสนอ

"แล้วถ้าเธอไม่ยอมล่ะวะ"

"ก็..." ขุนพลหยุดคิดสักครู่ ก่อนที่จู่ ๆ ร่างสูงจะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

"ก็ใช้ไอ้นี่ขู่เธอไง" ว่าพลางก้มลงมองท่อนเอ็นของตัวเองที่ยังคงเสียบคาร่องของคะน้าอยู่ หากแต่ไทม์กลับมองและถามเขาอย่างไม่เข้าใจอยู่ดี

"มึงหมายความว่าไงวะ"

"มึงนี่ โง่ฉิบ ก็หมายความว่า ถ้าคะน้าไม่ยอมให้จีบ กูก็จะขู่ว่ากูจะเอาเธอ...จนกว่าเธอจะยอมไง"

"เชี้ยย ความคิดมึงโคตรเหี้ย" ไทม์มองเขาอย่างอึ้ง ๆ

"เหี้ยแล้วไง หรือมึงจะไม่เอาด้วย" ขุนพลเลิกคิ้ว

"เอาดิวะ" ตอบพลางยิ้มเจ้าเลห์ ทำเอาขุนพลต้องสบถด่าเขาคืนบ้าง

"ไอ้สัตว์เอ๊ย กูก็นึกว่าจะไม่เอา"

"ฮ่า ๆ ก็โอกาสมาถึงขนาดนี้แล้วกูจะปล่อยให้หลุดไปได้ไงวะ ว่าแต่...แล้วถ้าคะน้ายอมให้เราจีบ แล้ว...ถ้าเธอเกิดชอบมึงแต่ไม่ชอบกู หรือว่าเธออาจชอบกูแต่ชอบมึงล่ะ เราจะเอาไงดี"

"ก็ไม่เอาไง ก็แค่เธอไม่ชอบคนไหน คนนั้นก็ต้องถอย มึงกับกูลงเรือลำเดียวกันแล้ว มึงต้องรับให้ได้นะเว้ย" ขุนพลย้ำอย่างจริงจัง สุดท้ายไทม์จึงเม้มปากก่อนจะพยักหน้ารับ

"เออ ถ้างั้นก็ตามนี้ แต่กูมีอีกเรื่อง" ว่าแล้วเขาก็มองขุนพลอย่างจริงจังคืนบ้าง

"อะไรอีกวะ"

"ก็ถ้าเกิดว่าคะน้าชอบทั้งมึงและกู มึงจะยอม..."

"กูยอม มึงกับกูมาถึงขนาดนี้แล้ว กูเพื่อนมึง มึงเพื่อนกู เราชอบผู้หญิงคนเดียวกันแล้วถ้าเขาชอบเราตอบมันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอวะ" ไทม์กำลังจะถามเพื่อนว่าจะยอมรับความสัมพันธ์แบบหญิงหนึ่งชายสองได้ไหม หากแต่ขุนพลก็รีบตอบอย่างมั่นใจก่อน เขาจึงยิ้มออกทันที

"หึ เออสิ ถ้างั้นก็ขอให้คะน้า...รักทั้งกูทั้งมึงก็แล้วกัน" ไทม์ยิ้มให้เพื่อนก่อนจะก้มลงมองร่างบางที่ซบคาอกเขาอยู่

ถ้าเป็นไปได้ทั้งไทม์และขุนพลก็อยากให้คะน้าชอบพวกเขาทั้งสองคนจริง ๆ นะ

"เอาอีกสักรอบได้ไหมวะ" ไทม์เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อน เพราะต่อให้พวกเขาจะคุยและตกลงกันจนเสร็จ แต่ดูเหมือนว่าลูกชายพวกเขาจะยังไม่เสร็จไปด้วย

"พอแล้วไอ้ห่า แค่นี้คะน้าก็ช้ำหมดแล้วนะเว้ย" ขุนพลรีบห้าม

"แล้วมึงเสร็จแล้วเหรอวะ กูยังแข็งอยู่เลย"

"กูก็แข็ง แต่แม่ง พวกเราพอเถอะ ถอดออกได้แล้วน่า" ขุนพลบอก เพราะเขาเป็นห่วงคะน้า โดนไปขนาดนั้น ตื่นมาคงระบมน่าดู

"ถ้าถอดแล้วเราจะทำไงดีวะ" ไทม์ถามด้วยความสงสัย

"มือไง มึงก็มีมือไหมวะ" ขุนพลว่าพลางชูมือขึ้น ไทม์เลยจิ๊ปากอย่างเสียดาย แต่เขาก็ยอมถอดท่อนเอ็นออกในที่สุด ขุนพลเลยถอดตาม

"ถอดแล้ว"

"ถอดแล้วก็พาเธอไปนอน"

"เออ" ขุนพลบอกเสร็จไทม์จึงช้อนตัวคะน้าขึ้นแล้วพาไปนอนที่เตียงเพื่อใช้ทิชชูทำความสะอาดตรงจุดนั้นให้เธอ ก่อนที่พวกเขาสองคนจะขึ้นไปนอนขนาบข้างแล้วต่างคนต่างหันหน้ามามองเธอ

"นอกจากปวดเอวแล้วกูต้องมาปวดแขนอีกเหรอวะ" ไทม์เอ่ยอย่างสมเพชตัวเองก่อนจะเอามือจับท่อนเอ็นแล้วชักขึ้นชักลงเพื่อให้ตัวเองเสร็จสม

"หึ นั่นดิ น่าสมเพชชะมัด" ขุนพลบอกอย่างเห็นด้วย เพราะเขาก็ต้องใช้มือช่วยตัวเองไม่ต่างกันเลย