ตอนที่6

[โรงพยาบาล]

หลังจากคืนนั้นผ่านไปวีรายังคงมีอาการเหมือนเดิม เริ่มแรกสรันคิดว่าเธอถูกยาปลุกเซ็กซ์ แต่ตอนนี้ไม่น่าใช่เพราะเธอไม่ได้ไปดื่มกับใครอีกเลย เธอมีความต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่ตอนที่เรียนสรันก็ยังถูกลากออกจากห้องเรียนเพื่อรองรับอารมณ์ที่คุกรุ่นของเธอ ถึงตอนนี้จะยังไม่รู้สาเหตุที่ชัดเจนว่าเธอเป็นอะไรแต่หากปล่อยทิ้งไว้โดยไม่ปรึกษาแพทย์คงไม่ใช่เรื่องดีแน่

"เป็นอะไรของแกนั่งสั่นเชียว" สรันเอ่ยถามคนข้างๆ ที่นั่งขาสั่น มือสั่น พร้อมแสดงสีหน้าวิตกกังวล

"ฉันกลัว" เสียงหวานตอบเพียงสั้นๆ เธอทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้นจนหัวใจเต้นรัว

"แกจะตื่นเต้นทำไม แค่มาหาหมอเอง"

"ก็ฉันไม่เคยมาพบจิตแพทย์มาก่อนเลยนี่นา คนอื่นจะหาว่าฉันเป็นบ้าหรือเปล่า" เธอกลัวจะถูกหาว่าเป็นบ้าจนต้องมาพบจิตแพทย์

"ไม่ต้องกลัวหรอก พบจิตแพทย์ไม่ได้หมายความว่าแกเป็นบ้าสักหน่อย สมัยนี้ใครๆ เขาก็มากันทั้งนั้น" สรันเป็นคนมองโลกกว้าง และเขาให้กำลังใจคนเก่งโดยเฉพาะกับเพื่อนสนิทที่นั่งข้างๆ

"จริงเหรอ ฉันไม่แปลกจริงๆ ใช่ไหม" คนที่เถียงกับรุ่นพี่เมื่อวันก่อนไม่มีอีกแล้วตอนนี้มีเพียงวีราที่แสนน่ารัก ที่กำลังตื่นเต้นจนตัวสั่นทำให้สรันมองอย่างนึกเอ็นดูในความไร้เดียงสาของเธอ

"คุณวีรา เชิญพบคุณหมอค่ะ" พยาบาลขานชื่อเธอก่อนจะผายมือไปที่ห้องตรวจ

"ไปกับฉันนะ"

"ได้สิ ไปกัน" ว่าจบสรันก็จูงมือเธอเดินตรงไปยังห้องตรวจ เขารู้ว่าเธอกำลังกลัวและเขาจะคอยอยู่ข้างๆ เธอเอง

"สวัสดีค่ะ" คุณหมอสาวกล่าวทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้มทำให้วีราคลายกังวลได้ไม่น้อย

คุณหมอสาวไม่รอช้ารีบเข้าประเด็นถามไถ่กับสิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่ วีราตอบคำถามคุณหมอทุกอย่างตรงไปตรงมาไม่มีปิดบังโดยมีสรันช่วยเป็นพยานเพราะเขาอยู่กับเธอและคอยช่วยเธอมาตลอด

เมื่อได้ฟังอาการของคนไข้คุณหมอสาวนั่งนิ่งไปสักพักก่อนจะเริ่มขีดเขียนลงบนสมุดเล่มหนาที่วางบนโต๊ะ แล้วเงยหน้าขึ้นอย่างยิ้มๆ เพื่อให้คนไข้ไม่เครียดหรือรู้สึกกังวล

"จากที่ฟังอาการข้างต้นตอนนี้คนไข้มีอาการของโรค Sex addiction ค่ะ" เสียงใสของคุณหมอทำให้ทั้งคู่นิ่งไปสักพักกับสิ่งที่ได้ยิน

"อะไรนะคะโรค Sex addiction?" วีราตาโตด้วยความตกใจเมื่อได้ฟังคำว่าวินิจฉัยของคุณหมอ เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีโรคแบบนี้บนโลกด้วย

"ใช่ค่ะโรค Sex addiction หรือ โรคเสพติดเซ็กซ์สามารถพบได้กับทุกเพศไม่ว่าจะเพศหญิงหรือเพศชาย"

"แล้วมีทางรักษาไหมครับหมอ" สรันที่เข้ามาด้วยเอ่ยถามด้วยอยากรู้เพราะเขาเป็นห่วงเธอ

"มีค่ะ ตอนนี้คนไข้เพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองเป็นโรคนี้และเพิ่งจะแสดงอาการออกมาชัดเจน สามารถรักษาได้ด้วยการบำบัด อาจจะเริ่มจากการไม่คิดฟุ้งซ่าน ไม่เอาตัวเองเข้าไปในสภาพแวดล้อมที่จะกระตุ้นให้เกิดอารมณ์ทางเพศ" คุณหมอสาวเริ่มอธิบายอย่างละเอียด เพราะทุกปัญหามักมีทางออกเสมอ อีกอย่างหญิงสาวตรงหน้าอายุยังไม่มาก หากรักษาอย่างจริงอาจหายขาดได้แต่ทุกอย่างต้องใช้เวลา

"มียาที่กินแล้วหายขาดเลยไหมคะหมอแบบยาอะไรก็ได้น่ะค่ะ"

"ไม่มีหรอกค่ะ ทุกอย่างต้องใช้เวลาแต่จะเร็วหรือช้าต้องขึ้นอยู่ที่ตัวคนไข้ด้วยนะคะ" คุณหมอสาวยิ้มบางๆ วีรานั่งหน้าเครียดเธอไม่กล้าบอกใครเรื่องนี้ เพราะเธอเชื่อว่าไม่มีใครเข้าใจเธอแน่นอน

"แล้วทำไมฉันถึงเป็นโรคนี้ได้คะ" เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยรู้มาก่อนว่าตัวเองมีความต้องการทางเพศมากขนาดนี้หรือที่จริงแล้วเธอเป็นมานานแล้วแต่อาการของเธอเพิ่งจะกำเริบออกมา

"คนไข้อาจจะเคยผ่านเหตุการณ์ที่ทำให้ซึมเศร้าหรือความล้มเหลวในชีวิต จนไม่สามารถระบายความทุกข์ไปกับการฟังเพลง ดูหนังได้เหมือนคนอื่นๆ จึงเลือกใช้เซ็กซ์ในการระบายทำให้ตัวเองผ่อนคลายแทนค่ะ" คุณหมออธิบายที่มาที่ไปของโรคให้เธอเข้าใจ วีราและสรันตั้งใจฟังคุณหมอพูดอย่างละเอียด