บทที่ 2 บอกเลิกหรือยัง

“ไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงวิพาก็ต้องอยู่ที่นี่ไปก่อน วิพาไม่อยากให้คินทร์เดือดร้อน ไม่อยากให้คินทร์ต้องมารับภาระทั้งหมด ทั้งที่ควรเป็นหน้าที่ของวิพา” หญิงสาวกล่าวอ้าง ในขณะชายหนุ่มทำท่าจะแย้ง รวิพาจึงเอ่ยสวนขึ้น

“วิพารู้ว่าคินทร์จะพูดอะไร แต่ตอนนี้วิพายังไม่พร้อมกลับไทยจริง ๆ ค่ะ” หญิงสาวยืนยันอีกครั้ง ทำให้ชายหนุ่มหน้าถอดสีเล็กน้อย ทว่าไม่นานนักเขาก็ปล่อยยิ้มออกมา

“งั้นไม่เป็นไร วิพาอยู่ที่ไหนคินทร์ก็อยู่ที่นั่น เมื่อไหร่ที่วิพาพร้อม เรากลับไทยกันนะ” หญิงสาวพยักหน้ารับปากเขา ก่อนเสียงมือถือของเธอจะดังขึ้น

“วิพาขอตัวก่อนนะ” เป็นครั้งแรกที่นคินทร์สังเกตว่าแฟนสาวของเขาดูเปลี่ยนไป เธอหันมองเขาเป็นระยะเวลาคุยโทรศัพท์ คล้ายกับมีบางอย่างปิดบัง แต่ด้วยความไว้ใจทำให้ชายหนุ่มสลัดความคิดฟุ้งซ่านนั้นทิ้งไป

“ตกลงบอกเลิกนคินทร์หรือยัง” เสียงของชายหนุ่มในสายเอ่ยถามจากเธอ ทำให้หญิงสาวอ้ำอึ้งพลันหันมองไปยังแฟนหนุ่มของเธอเป็นระยะ

“เรื่องนั้นวิพา...” เธอตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ้ง ก่อนที่ปลายสายจะเริ่มทำน้ำเสียงเข้ม

“วิพาอย่าลืมนะ ว่าตอนนี้วิพาตั้งท้องลูกของพี่ ถ้าไม่บอกเลิกนคินทร์วันนี้ ยังไงวันหน้าก็ต้องบอกเลิกนคินทร์อยู่ดี แล้วจะปล่อยให้เรื่องยืดยาวไปทำไม” หญิงสาวก้มมองแหวนในมือข้างซ้าย แล้วเลื่อนสายตามองแฟนหนุ่มอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะตอบปลายสายไปพร้อมเสียงสั่นเครือ

“วิพาจะพยายามค่ะ..”

“พยายามเหรอ...แล้วจะบอกเขาวันไหน”

“พี่โยธินไม่ต้องห่วงนะคะ สุดท้ายแล้ววิพาจะบอกเขาด้วยตัวเอง แต่ต้องไม่ใช่วันนี้ค่ะ วิพาสงสารคินทร์ เขาไม่ได้ทำผิดอะไร”

“ทำไมล่ะ ทำไมต้องผัดวันด้วย” โยธินเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ

“เพราะวันนี้ คินทร์เขาขอวิพาแต่งงานไงคะ เขามีความสุขมาก นับจากวิพารู้จักเขาวิพาเองยังไม่เคยเห็นเขามีความสุขเท่านี้มาก่อนเลย จะให้วิพาพูดตอนนี้วิพาทำไม่ลงหรอกนะคะ อย่าลืมนะคะ ว่าเราสองคนต่างทำผิดกับเขาไว้มาก รอให้ผ่านวันนี้ไปก่อนนะคะ แล้ววิพาจะจัดการทุกอย่างเอง”

“แต่ว่า...” เสียงแย้งของชายหนุ่มที่ดังลอดเข้ามา ทำให้หญิงสาวตัดใจ กดวางสายทิ้งไป ก่อนจะหันมายิ้มหวานให้กับนคินทร์

ความรักระหว่างเธอและเขาก่อตัวขึ้นอย่างช้า ๆ ในตอนแรก รวิพาเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับนคินทร์เท่านั้น เขาและเธอเจอกันในมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่ ซึ่งมีคนไทยไม่มากนักแต่นั่นไม่ได้ทำให้นคินทร์ อยากรู้จักเธอเกินกว่าเพื่อนต่างชาติคนอื่น ๆ ทว่าความเป็นธรรมชาติของรวิพา สามารถทำให้คนเงียบขรึมเก็บตัวอย่างนคินทร์ ค่อย ๆ เปิดใจรับเธอเข้ามาทีละนิด จากคนแปลกหน้า เลื่อนขั้นพัฒนาเป็นเพื่อนสนิท สุดท้ายเปลี่ยนสถานะเป็นคนรักในที่สุด หลังจากวันที่เขาและเธอ ตกลงเป็นแฟนกัน นคินทร์ไม่เคยนอกใจเธอเลยแม้สักครั้ง

หนึ่งปีต่อมา....

ณ ประเทศไทย...ตระกูลธีรพิทักษ์ ได้มีการจัดตั้งรองประธานบริษัทคนใหม่ขึ้น ว่ากันว่าเขาเป็นหนุ่มหล่อเนื้อหอมที่จบจากต่างประเทศ สาว ๆ มากมายหมายปองด้วยคุณสมบัติครบถ้วนไม่มีบกพร่อง ภายในห้องทำงานของ นคินทร์ ธีรพิทักษ์ ถูกบิดาของเขาสั่งให้จัดตบแต่งอย่างดี เพื่อดึงใจให้ลูกชายจอมดื้อ ที่หนีไปอยู่เมืองนอกนานหลายปี ให้ตั้งใจกลับมาบริหารงานแทนเขาในอนาคต

“ตกลงแกมีเรื่อง ทะเลาะอะไรกับโยธิน เห็นอาแกบ่นกับฉันว่าแกสองคนห่างเหินกันผิดปกติ” ศิวกรบิดาของเขาเดินเข้ามา แล้วเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนที่ชายหนุ่มจะละจากหน้าจอคอมฯ แล้วทอดสายตามองไปยังเบื้องหน้า พลางส่ายศีรษะไปมา

“ทำไมคุณอาดุลย์ ไม่ไปถามลูกชายเขาเองล่ะครับ จะฝากคุณพ่อมาถามผมทำไม”

“ตกลงนายกับโยธินมีปัญหากันจริง ๆ ใช่ไหม”

“...” นคินทร์นิ่งเงียบไม่ตอบโต้ ก่อนที่ชายกลางคนจะเดินเข้ามาจับไหล่ลูกชายด้วยความเป็นห่วง

“นายกับโยธินยังไงซะ ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ จะโกรธจะเคืองอะไรก็ให้พอประมาณ ไม่ใช่โกรธกันเป็นปีแบบนี้ สายเลือดยังไงมันก็ตัดกันไม่ขาดหรอก” ศิวกรพูดจบจึงเบี่ยงตัวเดินออกจากห้องไป ท่ามกลางสายตาของนคินทร์ ส่อระส่ำไปมาความเจ็บปวด

บิดาของเขาพูดไม่ผิด นคินทร์รักและไว้ใจโยธินอย่างมาก แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือการหักหลัง ก่อนภาพความเจ็บปวดของชายหนุ่มจะหวนกลับมาให้ระลึกถึง ก่อนวันปีใหม่เขาตั้งใจไปหาแฟนสาวเพื่อทำการเซอร์ไพรส์ แต่หลังจากเปิดประตูเข้าไปในห้องพัก นคินทร์ถึงกับเบิกตากว้าง ดอกไม้สีสวยร่วงหล่นจากมือเมื่อเห็นภาพลูกพี่ลูกน้อง กับแฟนสาว กำลังระเริงรักกันอย่างมีความสุข

“คินทร์!” รวิพาเบิกตากว้าง รีบดึงผ้าขึ้นมาคลุมกาย ก่อนสายตาของชายหนุ่ม จะเลื่อนไปยังโยธิน ที่นิ่งอึ้งอยู่ พร้อมกับสองเท้าของชายหนุ่มเดินตรงไปกระชากร่างของโยธินขึ้นมา แล้วรัวหมัดชกไปที่ใบหน้าของเขาหลายครั้งด้วยความเจ็บใจ

“คินทร์ ปล่อยนะ คินทร์หยุดเดี๋ยวนี้” เสียงกรีดร้องของรวิพาทำให้ชายหนุ่มยิ่งคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เขาหันกลับมายังหญิงสาวที่เขารักดังดวงใจ

“ทำไมวิพาทำกับคินทร์แบบนี้ ทำไม!” ชายหนุ่มตะโกนถามเธอทั้งน้ำตา ความเจ็บปวดที่ได้รับนั้นสาหัสเกินกว่าจะห้ามใจได้ นคินทร์หันกลับไปยังโยธินอีกครั้ง แล้วกำหมัดต่อยเขาอยู่อีกหลายครั้ง