3เชิญ

สองหนุ่มสาวบอกทักทายอรุณสวัสดิ์กับเช้าวันใหม่

แม้ที่จริงเวลานี้จะเป็นเวลาสายจนเกือบเที่ยงแล้วก็ตามที

“วันนี้อยากไปไหนไหมคะ?” หญิงสาวมาหาคนรักแต้เช้าที่บ้าน

“อยากไปไหนงั้นเหรอคะ? อื้ม…เพชรอยากไป

อควาเรียมค่ะ”

ชื่อสถานที่ที่น้ำเพชรบอกอยากไปทำให้กล้ากวีถึงกับชะงักเพราะสถานที่แห่งนั้นมันเป็นที่ที่เดียวกันกับที่

อันดาชอบไปบ่อย ๆ

“พี่กล้า พี่กล้าคะ!”

“ครับ...น้องเพชรตะโกนเรียกทำไมกัน พี่ตกใจหมด”

“ก็พี่กล้าเอาแต่เหม่อนี่คะ เพชรก็เลยต้องตะโกน

เรียกแทน พี่กล้าโอเคดีใช่ไหมคะ?”

“ครับพี่โอเคดี”

ตกเย็นคุณหญิงวริศรา คุณแม่คนสวยของกล้ากวี

กับคุณชายอดิศร ผู้เป็นคุณพ่อได้กลับมาถึงบ้านใหญ่ของตระกูลราชฐานนุกูล ผู้ใหญ่ทั้งสองถามหาสองหนุ่มสาวว่าที่

เจ้าบ่าวเจ้าสาวว่าอยู่ไหนกัน

ชบาแม่นมผู้ดูแลกล้ากวีแจ้งว่าตอนนี้คุณชายน้อย

ของเธอกำลังนั่งกินดินเนอร์กับคุณน้ำเพชรผู้เป็นว่าที่คู่หมั้นอยู่ที่ศาลาในสวน ทำเอาผู้ใหญ่ทั้งสองคนยิ้มกรุ่มกริ่มใน

ความคลั่งรักของลูกชายตัวเองกันยกใหญ่

“พวกเราปล่อยหนุ่มสาวหวานไปก่อนแล้วกันนะคะ”

“นั่นสิ ไว้พวกเราค่อยคุยเรื่องงานหมั้นกับเด็ก ๆ ดีกว่า ยังไงก็ยังไม่ได้เร่งรีบอยู่แล้ว”

“ไม่ใช่ไม่เร่งรีบค่ะ แต่แค่ต้องให้พวกเขาหวาน ๆ

กันก่อนต่างหาก”

“ครับ ถ้างั้นผมขอเชิญคุณภรรยาคนสวยไปกินข้าวด้วยกันนะครับ” คุณหญิงวริศรายิ้มอย่างเขินอายกับคำพูดน่ารักของคุณชายอดิศร สามีผู้แสนดี

“ค่ะ คุณอดิศร น่ารักที่สุดเลย”

“อย่าเรียกชื่อเต็มแบบนี้สิ”

สองสามีภรรยาวัยกลางคนมองหน้าก่อนจะหัวเราะออกมา ส่วนคนรับใช้ที่อยู่ใกล้ ๆ บริเวณนั้นเองก็ยกยิ้มไปตามเจ้านายทั้งสองด้วยเหมือนกัน ทุกคนต่างคิดในใจว่าโชคดีเหลือเกินที่ได้มาทำงานรับใช้เจ้านายที่ใจดีและเมตตา

อย่างพวกท่านแบบนี้

ทางฝั่งสองหนุ่มสาวที่กำลังรับประทานดินเนอร์ท่ามกลางไฟประดับระยิบระยับที่ดูโรแมนติก กล้ากวี

ตักอาหารอย่างเอาใจว่าที่คู่หมั้นอย่างน้ำเพชร

“พี่กล้าคะ”

“ว่าไงน้ำเพชร?”

“พี่กล้าจะจัดงานหมั้นของพวกเราตอนไหนเหรอคะ”

“คือว่า...” กล้ากวีอึกอักกับคำถามของน้ำเพชรทันทีที่คำถามที่เขายังไม่พร้อมตอบถูกเอื้อนเอ่ยออกมา

“คือว่าพี่อยากให้พร้อมกว่านี้ก่อนนะคะ ช่วงนี้พี่เพิ่งขึ้นตำแหน่งประธานได้ไม่นานด้วย เพราะงั้นน้ำเพชรช่วยรอพี่

อีกนิดได้ไหม”

“แล้วเมื่อไรจะพร้อมละคะ ไม่ใช่ว่าพี่แอบซ่อนอีกคนไว้หรอกนะคะ”

กล้ากวีถึงกับกลืนน้ำลายลงคอด้วยความตกใจ

เขาเกือบทำช้อนตกใส่จานแล้วเมื่อน้ำเพชรพูดถึง ชนักที่ติดหลังของเขา มันทำให้เขาคิดถึงอันดาขึ้นมา

สิ่งเดียวที่อันดาดีกว่าน้ำเพชรคงจะเป็นการที่เธอไม่เคยทำให้เขาจนมุม เวลาทำความผิดและเลือกที่จะให้เขาจัดการมัน แม้ว่าตัวเองจะอยากได้ความชัดเจนเหมือนกันกับน้ำเพชรในตอนนี้

“พี่กล้าจะไม่ทิ้งเพชรไปใช่ไหมคะ” คำพูดกดดันถูกยื่นมาให้อีกครั้งจนกล้ากวีรู้สึกลำบากใจขึ้นเรื่อย ๆ

“ค่ะพี่จะไม่ทิ้งไปไหน พี่สัญญา” กล้ากวีให้คำสัตย์สัญญาออกไปทั้งที่ในใจของเขายังนึกถึงหญิงสาวอีกคนที่ไม่ใช่น้ำเพชรก็ตาม