2สายตัด

“พี่กลับมาแล้วค่ะน้ำเพชร”

กล้ากวียิ้มให้หญิงสาวนามว่าน้ำเพชรด้วยรอยยิ้ม

ที่หวานหยดย้อยก่อนจะเข้าไปโอบกอดเธอ ส่วนหญิงสาวในอ้อมกอดได้ทุบเข้าที่ไหล่หนาด้วยความเขินอาย

“พี่กล้าคนบ้า ทำอะไรน่าอายต่อหน้าคนอื่นเยอะแยะแบบนี้ได้ไงกันค่ะ”

“จะกลัวอะไรละ ทุกคนที่นี่รู้ดีว่ายังไงสักวันน้ำเพชร

ก็ต้องมาเป็นคุณนายของบ้านนี้ อีกอย่างพี่ว่าทุกคนคงชินกันแล้วด้วยซ้ำ”

น้ำเพชรบิดตัวด้วยความเขินอายท่าทีของเธอตกอยู่ในสายตาของกล้ากวี จากใจตอนแรกที่เขารู้ว่าจะต้องหมั้น

กับเธอ เขาไม่พอใจเป็นอย่างมากแต่พอได้รู้จักมักจี่นานวันเข้า เขาก็รู้สึกชอบเธอ ส่วนหนึ่งเขายอมรับว่าเธอคนนี้แอบคล้ายอันดาแฟนสาวของเขาอยู่หลายส่วน เพียงแต่เธอตัวเล็ก

น่าทะนุถนอมกว่า มีผิวที่เรียบเนียนกว่า

“เข้าบ้านกันเถอะค่ะ วันนี้เพชรเข้าครัวทำของโปรด

ไว้รอพี่กล้าเพียบเลยค่ะ”

“ทำไมว่าที่ภรรยาพี่ถึงได้น่ารักขนาดนี้ มากอดหน่อยนะ”

“ใจเย็นสิค่ะ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จก็ได้ต่อของหวาน รับรองของหวานถูกใจพี่กล้าแน่นอนค่ะ”

“อยากกินของหวานแสนหอมจัง”

น้ำเพชรยิ้มพร้อมแก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อพาดผ่าน

เช้าถัดมากล้ากวีได้เข้าบริษัทสายกว่าปกติ เล่นเอา อันดาที่ทำหน้าที่เป็นเลขาฯ ถึงกับกังวลว่าท่านประธานหนุ่ม

จะไม่สบายเพราะเปียกฝนหรือเปล่า เธออยากโทรหาเขา

เพื่อถามอาการ แต่ด้วยติดเงื่อนไขที่ว่าเลขาฯ อย่างเธอไม่สามารถโทรหาแฟนหนุ่มได้ถ้าเลยช่วงเวลาทำงานแล้ว ไม่ว่าจะกรณีใด ๆ ก็ตาม

ในที่สุดก็มีสายโทรเข้ามาที่โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของเธอและเป็นเป็นไปตามคาดว่าคนที่โทรเข้ามาคือ

เฑวิน พ่อบ้านประจำตัวของกล้ากวีนั่นเอง

“สวัสดีครับคุณอันดา คุณท่านให้ผมโทรมาแจ้งว่าวันนี้คุณท่านจะไม่เข้าบริษัทนะครับ เอกสารของวันนี้ที่คุณท่านต้องเซ็น คุณท่านแจ้งว่าให้จัดแยกไว้ ท่านจะเข้าไปเซ็นพรุ่งนี้ ส่วนอันไหนสำคัญแล้วด่วนก็ให้แยกไว้เช่นกัน เดี๋ยวที่บ้านใหญ่จะส่งคนเข้าไปรับมาให้ท่านเซ็นที่บ้านแทนครับ”

“เอ่อ คุณเฑวินค่ะคือว่าคุณกวี เอ่อ ท่านประธาน

ไม่สบายเหรอคะ? ท่านเลยไม่เข้าบริษัทวันนี้”

“คุณอันดา ผมขอโทษนะครับถ้าผมพูดอะไรแรงไป

แต่เรื่องส่วนตัวของท่านผมว่าคุณอย่าก้าวก่ายมากไปกว่านี้

จะดีกว่านะครับ”

สายถูกตัดไปแล้ว แต่อันดายังคงค้างอยู่ในท่าถือสายคุยกับอีกฝ่ายอยู่เลย

เธอชาไปหมดทั้งตัวราวกับโดนกระแสไฟฟ้าหลายโวลล์ช็อตเข้าอย่างจัง อันดารู้ดีว่าตอนนี้เธอยังไม่สามารถจะยืนอยู่ข้างตัวของกล้ากวีท่ามกลางแสงสว่างได้ แต่เธอก็ยังถือว่าเป็นคนรักของไหม

“ปวดหัว” จู่ ๆ อาการปวดจี๊ด ๆ ก็แล่นผ่านจน หญิงสาวต้องเอามือบางนวดที่ข้างขมับเพื่อบรรเทาอาการดังกล่าว

“เราจะทนแบบนี้ต่อไปจริง ๆ หรืออันดา?”

คำถามที่ถามกับตัวเองถูกยกกลับมาถามกับ ความสับสนในใจอีกครั้ง รอบที่เท่าไรกันแล้วนะที่ตัวเองต้องมาปลอบภายใจว่าเดี๋ยวกล้ากวีก็บอกกับทุกคนและสังคมภายนอกแล้วว่าเธอคือคนรักของเขา ขอแค่อดทนรออีกนิด อีกนิดเดียว