บทที่4

เพียง(เศษ)รัก04

"คุณคินน่าจะอยู่คุยกับท่านสักหน่อย สักห้านาทีสิบนาทีก็ยังดีนะคะ ท่านอุตส่าห์มาหา"

เพียงรักเอ่ยบอก แต่คนตัวโตกลับทำเมินเฉย มือหนาไล่เปิดแฟ้มเอกสารในมือจนครบทุกหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหล่อน

"ช่วงบ่ายออกไปคุยงานข้างนอกกับฉันด้วย"

เขาบอกก่อนจะโยนแฟ้มในมือมาทางหล่อน

"คุณคินฟังที่รักพูดไหมคะ"

เพียงรักถามกลับ

"ที่นี่ที่ทำงาน ฉันเป็นเจ้านายเธอเป็นลูกน้อง อย่าลืมสิเพียงรัก"

"ออกไปได้แล้ว"

เมื่อเขาไล่เพียงรักก็เลือกที่จะเดินออกมาและทิ้งอารมณ์ขุ่นมัวไว้ในใจ

หลังจากการประชุมในช่วงเช้าเสร็จไป ก็มาถึงช่วงพักเที่ยงพนักงานหลายคนต่างเกาะกลุ่มพากันออกไปทานข้าว บ้างก็เกาะกลุ่มเมาท์มอยกัน แต่เพียงรักกลับต้องมานั่งแก้งานให้เสร็จก่อนเวลานัด

"รัก ไปทานข้าวกัน"

กชมลหรือกลอยใจหัวหน้าสาวฝ่ายบัญชีพ่วงตำแหน่งเพื่อนสาวของเพียงรักเอ่ยชวน

"ไปก่อนเลยกลอย ฉันต้องเคลียงานให้เสร็จก่อน งานด่วนน่ะ"

ปากบอกออกไปแต่มือยังจับปากกา ตายังจ้องกระดาษ เพราะเพียงรักเป็นคนขยัน จริงจังกับงานเลยไม่แปลกที่จะได้เลื่อนขั้นเร็วขนาดนี้

"ให้ซื้อมาฝากไหม"

กลอยใจอาสา

"ไม่เป็นไร แล้ว…ไปกับใคร"

เพียงรักเอ่ยถามเพื่อนสาว เพราะปกติหล่อนกับกลอยใจจะไปไหนมาไหนกันสองคนตลอด และถ้าหล่อนไม่ไปกลอยใจจะไปกับใครเล่า

"ฉันไปกับพี่ฝน ไม่ต้องห่วงหรอกน่า"

"ใครห่วง ฉันแค่ถามเฉยๆ"

"จ๊ะ ไม่กวนละ"

กลอยใจว่าก่อนจะเดินออกไป

เพียงรักเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ยืดแขนไปมาเพื่อไล่อาการเมื่อยขบให้หายไป

ถุงขนมถูกวางไวบนโต๊ะ ตามด้วยเสียงเจื้อยแจ้วของเพื่อนสาวที่ดังขึ้นมา

"แปดสิบบาทค่าขนม สิบห้าบาทค่านม จ่ายมาเลยจ๊ะ"

ไม่ว่าเปล่ากลอยใจยังกระดิกนิ้วรออีกด้วย

"งกที่หนึ่ง"

ถึงจะรู้ว่าเพื่อนสาวพูดเล่นแต่เพียงรักก็อดที่จะแซวเล่นไม่ได้

"พูดเล่นน่า ซื้อมาฝาก แต่รอบหน้าคิดตัง"

กชมลพูดทีเล่นทีจริง

"ขอบใจมากนะ ไหนดูซิ กำลังหิวอยู่พอดีเลย"

"แกร็ก! "

เสียงประตูที่ถูกเปิดดังขึ้น ทำให้มือเรียวบางที่กำลังจะหยิบขนมในถุงขึ้นมาชะงักค้างไว้ ส่วนกชมลรีบวิ่งไปยังแผนกของตนทันที เพราะนี่ก็เลยเวลาเข้างานมาแล้ว

"เตรียมเอกสารครบแล้วใช่ไหม"

"ค่ะ"

มือที่จะหยิบขนมเปลี่ยนไปหยิบแฟ้มเอกสารก่อนจะลุกขึ้นเดินตามเขาไป

รถยนต์คันหรูเคลื่อนเข้ามาจอดยังบริเวณลานจอดรถของสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง เขานัดคุยงานที่นี่เหรอ มันเปิดเฉพาะกลางคืนไม่ใช่เหรอ มีแต่คำถามผุดขึ้นมาในหัวแต่เจ้าหล่อนก็เลือกที่จะไม่ถามและเดินตามเขาออกไป มือบางเริ่มกำเข้าหากันแน่น ตอนนี้หล่อนรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจสักนิด เมื่อเดินเข้ามาข้างในเพียงรักถึงกับบางอ้อ เพราะภายในมีนักพนันมากหน้าหลายตากำลังเพลิดเพลินอยู่กับการพนัน กลางวันเป็นบ่อน กลางคืนเป็นผับสินะ

"รีบเดิน"

เขาหันมากำชับเมื่อเห็นว่าเพียงรักยังสอดส่องสายตาดูทั่วร้านอย่างสนใจ คนตัวเล็กทำเพียงแค่พยักให้ให้ก่อนจะรีบเดินตามเขาไปติดๆ