บทที่3

เพียง(เศษ)รัก03

กลิ่นหอมของข้าวต้มโชยออกมาจากห้องครัวแต่ไกล ซึ่งเป็นปกติอยู่แล้ว เพราะเพียงรักมักจะตื่นมาทำให้กับข้าวเขาทานทุกเช้าก่อนออกไปทำงาน มิหนำซ้ำยังห่อใส่ปิ่นโตไปให้เขาอีกด้วย

ร่างบางที่ง่วนอยู่กับการทำอาหารนั้น ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้มีใครคนนึงยืนจ้องอยู่ ไม่รู้ว่าเท้าหนาเดินมาหยุดอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกครั้งก็ตอนที่เพียงรักหันมาสบตากันเข้าพอดี

"เสร็จพอดีเลยค่ะ เดี๋ยวรักยกไปเสิร์ฟนะ"

เพียงรักบอกก่อนจะยกถ้วยข้าวต้มร้อนๆที่เพิ่งทำเสร็จขึ้นมาแล้วเดินตามหลังเขาไปที่โต๊ะ แต่คนตัวโตที่หยุดกะทันหันและหมุนตัวกลับมานั้นทำให้ร่างบางที่เดินตามมาชนเข้าอย่างจัง

"ว้าย! เพล้ง! "

เพียงรักอุทานออกมาด้วยความตกใจ ถ้วยข้าวต้มถ้วยดังกล่าวนั้นร่วงกระจายแตกเต็มพื้น ยิ่งไปกว่านั้นคือมันเลอะมือและสูทตัวแพงของเขา

"เพียงรัก! "

ภาคินตวาดเสียงดัง

"ร…รักขอโทษค่ะ"

หญิงสาวละล่ำละลักขอโทษ มือบางรีบหยิบทิชชูมาซับออก แต่กลับโดนมือหนาปัดออกเต็มแรง

"ซุ่มซ่าม"

แววตาหงุดหงิด เกลียดชังฉายชัดออกมาจากดวงตาคู่คม จนคนตัวเล็กสะท้านในอก

"รักทายาให้นะคะ"

เพียงรักอาสา แต่ภาคินกลับสะบัดมืออก

"ไม่ต้อง! "

เขาบอกอย่างหัวเสียก่อนจะเดินกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกไป เมื่อเขาเดินออกไปมือบางที่ซ่อนไว้ด้านหลังค่อยๆยกออกมาดูช้าๆ

"เยอะเหมือนกันนะเนี่ย"

เจ้าตัวพึมพำเสียงเบาก่อนจะเก็บกวาดเศษถ้วยข้าวต้มและจัดการทายาให้เรียบร้อยก่อนจะออกไปทำงาน

"มาแล้วเหรอรัก วันนี้สายนะเรา"

ศิรินารถพนักงานต้อนรับสาวทักรุ่นน้องที่กำลังก้าวเข้ามาในบริษัท สายในที่นี้หมายถึงสายกว่าปกติ เพราะเพียงรักจะมาทำงานก่อนใครเขาเสมอ

"สวัสดีค่ะพี่นารถ"

"จ๊ะ นี่ๆคุณท่านมานะ รอพบรักอยู่ข้างบนน่ะ มารอแต่เช้าเลย"

คุณท่านที่ศิรินารถหมายถึงคือคุณหญิงกีรติหรือมารดาของภาคินนั่นเอง

"เหรอคะ…แล้วคุณภาคิน…"

"คุณภาคินยังไม่มาจ๊ะ รักรีบไปเถอะคุณท่านมารอนานแล้ว"

ศิรินารถเสริม เพียงรักพยักหน้ารับก่อนจะเดินขึ้นลิฟต์ไป

"อ้าวหนูรัก"

เมื่อเห็นเลขาสาวพ่วงตำแหน่งภรรยาของบุตรชายเดินเข้ามา คุณหญิงกีรติก็รีบลุกไปหา

"สวัสดีค่ะ"

"จ๊ะ หนูรักแม่อยากเจอตาคิน"

คุณหญิงกีรติบอกจุดประสงค์กับลูกสะใภ้ทันที

"อ…เอ่อคุณคิน…"

"มีธุระอะไร"

เสียงขรึมดังขึ้น ทำให้หญิงต่างวัยทั้งสองหันไปทางเดียวกัน

"คิน"

เมื่อเห็นบุตรชาย ใบหน้าอมทุกข์ก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาทันที

"คิน แม่…"

"ถ้าไม่มีธุระเชิญ! ส่วนคุณเตรียมเอกสารการประชุมให้ผมด้วย ด่วน! "

ภาคินเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไป ทิ้งให้มารดามองตามตาละห้อย

"คุณแม่คะ"

เพียงรักเข้าไปพยุงท่าน

"ไม่เป็นไร ตาคินคงจะยังไม่พร้อมอย่างที่หนูรักบอก"

ท่านว่าเสียงเศร้าก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นแล้วเดินออกไป