คืนที่ 4ทบทวนบทเรียน

[Talk ยูมิ]

“คริสเตียน!!!”

ฉันอุทานอย่างตกใจ แต่จะว่าไปทำไมมีบางอย่างแปลกๆ บรรยากาศไม่เหมือนหมอนั่นแฮะ อันนี้ทำไมดูอบอุ่นใจดีแถมดวงตายัง…

“ผม เดวิด ครับ”

"ขะ ขอโทษค่ะ ฉันทักคนผิด" ฉันบอกออกไปแบบนั้นแล้วเริ่มตำหนิความสายตาสั้นของตัวเอง นอกจากใบหน้าที่คล้ายกันแล้ว ก็เหมือนจะไม่มีอะไรที่ผู้ชายคนนี้เหมือนกับคริสเตียนเลยสักนิด โดยเฉพาะดวงตา ที่ของคนนี้เป็นสีฟ้าสุกสว่าง ในระหว่างที่ฉันกำลังตบตีกับความคิดตัวเองนั้น จู่ๆ เขาก็ส่งยิ้มมุมปากให้ฉัน แล้วพูดขึ้นนิ่งๆ

“เธอเป็นคู่นอนของน้องชายใช่มั้ย” ฉันเวลาฉันสตั้นสักสิบวินาที

“หะ ห๊าาา อะไรนะคะ”

“ผมถามว่าคุณเป็นคู่นอนของไอ้คริส น้องชายฝาแฝดของผมใช่มั้ย”

หน้าฉันร้อนผ่าว ลมหายใจติดขัดขึ้นเอาเสียดื้อๆ รู้ได้เลยว่าเสียงที่ถามเขากลับไปนั้น ตะกุกตะกักแค่ไหน

“นะ น้องชาย”

“ครับ มีคนทักพวกผม ผิดแบบนี้บ่อยๆ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกผู้หญิงของมัน แต่ว่าคุณดูไม่เหมือนสเป็กของมันเลย”

ฮะ ฮะ สภาพฉันตอนนี้ หน้ามันแผล็บ แว่นหนาเตอะ ผมยุ่งเหยิง รองเท้าขาดๆ เสื้อที่โดนแมลงสาบแทะ ไม่แปลกเลยค่ะที่เขาจะมองแบบนั้น

“ฮ่าๆๆ ฉะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณเดวิด”

“คิกๆ เธอพูดติดอ่างหรอนั่น”

“เปล่าค่ะ ฉันชอบประหม่าเวลาอยู่ต่อหน้าคนจริงๆ”

“หมายความว่าไงคนจริงๆ”

“อะ เอ่อ ปกติฉันทำงานเป็นนักเขียนค่ะ เลยไม่ค่อยได้พบปะผู้คน เวลาอยู่ต่อหน้าคนฉันจะประหม่า”

“น่ารักจัง แล้วไปเจอไอ้คริสได้ยังไงล่ะ”

“ฉันขอไม่เล่านะคะ ขะ ขอตัวก่อนนะคะ”

“เดี๋ยว นามปากกาเธอคืออะไร”

ห๊ะ หมอนี่ถามทำไม แต่ฉันก็ยังตอบเขาไปโดยดี ทั้งๆ ที่ไม่ควรบอก

“ซะ ซ่อนกลิ่นร่านสวาท ค่ะ”

“พระเจ้า เธอคือนักเขียนนิยายคนดังคนนั้นงั้นเหรอ”

“คุณรู้จักนิยายของฉัน??”

“รู้จักสิ แซ่บซี๊ด ถึงทรวงเลยล่ะ ผมเป็นแฟนคลับเธอ ตามอ่านทุกเรื่อง หมดไปหลายหมื่นแล้ว”

“คิกๆ ใช่มั้ยล่ะ ขอบคุณมากค่ะ แต่ช่วยเก็บเป็นความลับด้วยนะคะ” ไม่รู้ทำไมนะ แค่เขาบอกว่าเป็นแฟนคลับฉัน ความเกร็งตัวก็เหมือนจะลดลงเลย

“ได้สิ งั้นขอแลกกับไลน์เธอ ได้ไหม”

“หื้ม”

“ไม่ต้องคิดมาก ผมไม่เอาไปทำมิดีมิร้ายหรอก”

“คะ ค่ะๆ ได้ค่ะ”

“ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ”

“ยูมิ ค่ะ”

“โอเคครับ” เขายิ้มให้ฉันแบบอบอุ่น

ฉันให้ไลน์เขาไปอย่างว่าง่าย ไม่รู้สิฉันรู้สึกว่าเขาเป็นคนอบอุ่นอ่อนโยน แถมเขายังเป็นแฟนคลับฉันอีก ฉันเป็นคนที่แคร์แฟนคลับด้วย เลยคิดว่าไม่น่าจะเสียหายอะไร แต่ใครจะไปรู้ว่ามันจะนำพาไปสู่ เรื่องยุ่งเหยิงทั้งหลายในอนาคตข้างหน้า

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าทำให้ฉันผละจากหน้าคอม แล้วควานหามันมารับสาย ไม่ได้ดูหรอกว่าเบอร์ใคร เพราะปกติไม่มีใครโทรมานักหรอกเบอร์ฉันก็มีแค่ พ่อ แม่ กับคุณมะปรางเพื่อนรัก เท่านั้นแหละที่มี เออลืม นิติของคอนโดก็มีบ้างเป็นครั้งคราว

“ค่ะ”

“นังยูมิ หายหัวเลยนะมึงอ่ะ”

"เออ ปราง กูลืมโทรหามึงเลย"

“เนรคุณจังนะมึงอ่ะ ได้ผู้ชายแล้วลืมกูเลยรึ”

“เปล่าๆ กูยุ่งๆ น่ะ พึ่งอัปนิยายไป ตอนนี้โอเคละคุยได้”

“เออ งั้นมึงออกมาเจอกู”

“ไม่เอาง่ะ คุยผ่านมือถือก็ได้นี่”

“โอ๊ย คุณขา กูบอกให้ออกมาก็ออกมาสิ”

“มึงก็รู้ว่าใครก็สั่งกูไม่ได้”

“ยูมิ ขอร้อง ออกมาเจอกูหน่อยเถอะ นะ นะ”

“อะไรของมึงวะปราง มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบออกข้างนอก”

“เออ ทีให้หาผู้ชายกูยังหาให้ เรียกออกมาแค่นี้ไม่ได้ กูจะจำมึงไว้ กูจะไม่รับสายมึง บล็อกเบอร์มึง บล็อกเฟส ไอจี”

“ก่อนบล็อกก็โอนเงินที่ยืมกูคืนมาก่อนละกันนะ”

“เอ้า! นังนี่ กูให้มึงง้อกูนะ”

“อ้าวเหรอ” ฉันหัวเราะให้มันไป แต่เหมือนปลายสายจะตอบกลับมาด้วยเสียงจริงจัง

“ออกมาเถอะยูมิ กูขอร้อง”

“เออๆ อัปตอนนี้เสร็จก่อน เจอที่ไหน”

“ผับเดิม”

“ทำไมต้องผับ กูอยากนั่งชิล เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง”

“เออ บอกให้มาก็มาเถอะ แต่งตัวสวยๆ นะ ไม่งั้นกูอายเค้า”

“เออๆ”

“อีมะปรางมาไม้ไหนวะนี่ ชั่งเถอะ ถือว่าติดค้างมัน ไปเลี้ยงมันสักมื้อละกัน” คิดแบบนั้นฉันก็เร่งพาตัวเองไปทำสวยเพื่อไปหามัน นี่ถ้าไม่รีบเกรงว่าคุณเธอจะลงแดงตายเอา!

[Talk คริสเตียน]

“นั่นแหละค่ะ เพื่อนฉันคนนี้ มันไม่ค่อยชอบออกจากห้องค่ะ ต้องแทบกราบอ้อนวอนมัน มันถึงจะยอมมา”

“งั้นเหรอ แล้วทำไมวันก่อนยอมมาล่ะ” เพื่อนโชนเอ่ยถามผู้หญิงที่ชื่อมะปรางโดยมีผมนั่งฟังอยู่ใกล้ๆ

"ไม่รู้ผีตัวไหนเข้าสิงเหมือนกัน"

“งั้นเหรอ ขอบใจมากนะมะปราง”

ผมส่งยิ้มให้เธอ จนทำให้สาวเจ้าออกอาการเขินออกมา บอกแล้วไงว่าเสน่ห์ผมมันเหลือร้าย

“แล้วทำไมคริสถึงอยากเจอยัยนั่นละคะ”

จากที่กำลังอารมณ์ดี ผมก็เหมือนจะหงุดหงิดขึ้นกับคำถามของเธอ ทำหน้าไม่พอใจใส่มะปรางอย่างไม่สะดวกใจ ที่ถามคำถามไม่เข้าเรื่อง และผมก็เลือกที่จะไม่ตอบ ซึ่งยัยนั่นก็ไม่กล้าถามต่อ

ไม่นานนักแม่เสือสาวผู้หนีผมไปก็มาถึง นั่นไงเธอเดินมาแล้ว วันนี้เดรสแดงซะด้วย แค่มองผมยังถึงกับเผลอกัดปากตัวเอง ยูมิ เธอนี่มันน่าฟัดชะมัด วันนี้ปล่อยผมสยายงั้นเหรอ แล้วส้นสูงนั่นอีก ไปเรียนเดินแบบมาหรือไงว่ะ ถึงได้เดินสับยังกะอยู่บนเวทีขนาดนั้น แล้วชุดนั่น จะแหวกสูงไปไหนก่อน เดินผ่านกี่โต๊ะกี่มีแต่คนเหลียวมอง

“ปราาง” เธอเรียกเจ้าของร่างอวบอัด อรชรตรงหน้า

“ยูมิ” มะปรางก็ดูดีใจที่ได้เจอเธอวันนี้

เธอสตั้นนิดหน่อยเมื่อเห็นหน้าผม จริงๆ ก็น่าจะเห็นมาตั้งแต่ไกลๆ แล้วนะ หรือเธอตาไม่ค่อยดี

"อะ เอ่อ สวัสดีค่ะ คุณโชน คุณเซน คุณดินแดน คุณคริสเตียน"

“แหม ไม่ต้องมาคงมาคุณหรอก เรียกง่ายๆ กันเองก็พอ” ไอ้โชนเริ่มเปิดประเด็น

“ค่ะ” เธอยิ้มน้อยๆ แต่โคตรกระชากใจเลย

“แล้วทานอะไรมาหรือยังครับหิวไหม” ไอ้ดินแดน มึงนี่ปากหวานกับสาวตลอดแล้วยัยนั้นก็ยิ้มหวานตอบกลับมาอีกแล้ว

“ทานมาแล้วค่ะ” อ่า ฮ่ะ! ผมรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย ที่รอยยิ้มนั้นไม่ได้ส่งมาหาผม เธอฉีกยิ้มแบบนั้นก่อนจะสะกิดเพื่อนเหมือนจะชวนกันออกไปข้างนอก แต่โทษที คิดว่าผมจะปล่อยเรอะ

“อะไรกันครับ ไม่คิดจะทักทายคู่นอนคนนี้หน่อยหรือ ยูมิจัง” ผมแหย่เธอจนหน้าเธอแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

แต่ก็ยังใจกล้าสู้เสือตอบออกมา จับคลื่นความสั่นของเสียงได้เลย

“ฮ่าๆๆ คิดว่าคุณคงไม่อยากคุยกับฉันซะอีก ได้ข่าวว่าไม่ชอบนอนกับคนซ้ำหน้า”

“อย่ามายั่วโมโหกันนะ” ผมลุกกระชากแขนเธอจนคนอื่นมองทั้งโต๊ะ เธอเองก็ตกใจมาก แต่เธอผิดนะที่ยั่วโมโหผมก่อน

“จะ ทำอะไรคะ คริสเตียน” สีหน้าเธอถอดออกมาอย่างเห็นได้ชัด แต่มันก็ยังน่ารักอยู่ดี

มือหนาฉุดแขนเธอออกมาทั้งอย่างนั้นเลยจนเจ้าพวกนั้นเอ๋อกันหมด แต่ใครสน ผมอยากได้เธอ ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจับเธอกระแทกซะตรงนี้เลย

[Talk ยูมิ]

เขากระชากแขนฉันแล้วลากฉันขึ้นมาบนรถหรูคันเดิมของเขา ยัดหัวฉันลงเบาะข้างคนขับ แล้วปิดประตูดังลั่น โดยมีเขาตามมานั่งเบียดฉันก่อนแล้ว

“จะทำอะไรคริสเตียน” ฉันถามเขาออกไปน้ำเสียงเจือไปด้วยความกลัวหน่อยๆ กลับท่าทีของไอ้หมอนี่

“ทำอะไร ก็เอากันไง ถามโง่ๆ”

เขากระแทกเสียงมาอย่างไม่พอใจนัก นี่ฉันไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรือยังไงนะ

“ตะ แต่ว่า ตรงนี้เล…ว้ายยย” เขาจับขาฉันสองข้างยกขึ้นแล้วถอดกางเกงในตัวจิ๋วออกมาอย่างไม่ฟังเสียงห้ามฉันสักนิด

"นี่คุณ! ฉันไม่ทันได้บอกเลยนะ ว่าจะให้คุณเอา"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ยอมเองแหละ" เขาว่าอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะเริ่มสอดก้านนิ้วเข้ามาในร่องแคบของฉัน ทันทีที่เขาทำแบบนั้นคำถามทั้งหมดถูกเป่ากระเจิดกระเจิงไปกับสายลม ตอนนี้มีแต่ความเสียวซ่านจากการมอบให้ของเขาเท่านั้นที่อยู่ในหัวฉัน

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊างงง ซี๊ดดดส์ คริสเตียน”

“เธอแฉะหมดแล้วนี่ แฉะเพราะฉันหรือเปล่า” ฉันไม่ตอบเพียงแต่เบือนหน้าหนี ใครมันจะกล้าพูดล่ะ

“ฉันถามว่าแฉะเพราะฉันหรือเปล่า” เขาถามเสียงดุแรงๆ เอ้า หมอนี่มันทำไมเอาแต่ใจจังนะ แต่ก็นั่นแหละยังไงฉันก็ต้องตอบเขาอยู่ดี

"อะ อื้ม ค่ะ"

“อืม ดีมาก” เหมือนคนตัวโตจะชอบใจกับคำตอบของฉันและตอบสนองให้ฉันตามที่ใจอยากด้วยการก้มใบหน้าไปยังเนินสามเหลี่ยมของฉัน!

"คริสเตียน! ไม่เอานะ! ตรงนั้นไม่ได้"

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"

เขาว่าอย่างเอาแต่ใจก่อนจะตวัดลิ้นโลมเลียขึ้นลงกับร่องชุ่มของฉัน ไม่พอตานี่ยังใช้สองนิ้วแหวกกลีบฉ่ำแล้วตวัดไปมาอยู่แบบนั้น เหมือนกำลังกินของอร่อย แต่ฉันนี้สิชาไปหมดจนถึงปลายเท้าแล้ว ยิ่งเขาเร่งจังหวะมากเท่าไหร่ ฉันก็เหมือนจะระเบิดออกมาเสียให้ได้

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าางง ซี๊ดดดส์ คริสเตียน..ฉันไม่ไหวแล้วค่ะ ฉัน..จะ..เสร็จค่ะ” เสียงหวานร้องบอกเขาอย่างไม่อายมือจิกไปตามเบาะหนังเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว เขาก็เหมือนจะชอบใจเร่งและดูดเลียอยู่ตรงนั้นทั้งเร็วและถี่ขึ้น

จนสุดกระทั่ง อ๊าาาส์∼ ฉันร้องครางกระตุกเกร็งเชิดหน้าต่อหน้าเขา

ฉันที่กำลังหอบเล็กๆ กับการเพิ่งปล่อยของเหลวเหลือบมองคนกระทำการสร้างความกระสันให้ฉันอย่างไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ รอยยิ้มเยาะอย่างพอใจเหมือนผู้กำชัยชนะของเขา

ไม่นานคริสเตียนก็จัดการรูดกางเกงลงปล่อยให้ไอ้ฝรั่งน้อยช่วงล่างดีดผึงออกมา ก่อนจะเข้ามานั่งแทนที่ฉัน โดยย้ายก้นอันสวยงามมาคร่อมตักเขาแทน

“ใส่ลงมา” เขาสั่งแบบดุดันและฉันก็ทำตามอย่างง่ายดาย

“คะ ค่ะ”

“อ๊ะ อื้ออ มันยังเจ็บอยู่เลยค่ะ คริสเตียน..”

ฉันเรียกเขาเสียงกระเส่า แล้วปฏิกิริยาเขาก็ไวมาก กดเอวฉันลงแบบไม่รอช้า

“เวลาเธอครางชื่อฉันมันน่าฟังที่สุดเลย ยูมิ ซี๊ดดดส์…อ่าาาส์… แน่นชิบ” เขาขยับเอวฉันไม่หยุด แล้วเอาหน้ามาซุกกับอกเปลือยเปล่าอันอวบใหญ่ใช่มันใหญ่ขนาดที่หนีบหน้าหล่อๆนั่นเข้าไปได้เลย ก่อนที่เขาจะเริ่มดูดดุนไปตามเต้าและยอดอกอยู่แบบนั้น แถมบางทียังกัดจนฉันมีแต่รอยแดงเต็มไปหมด

"ซีดส์ เเม่ง! ตอดดีชิบ นมก็ใหญ่ดูดโคตรดี อื้ม"

เขาครางจนฉันวูบวาบไปหมด ทั้งยังเร่งจังหวะมากขึ้น จนร่างกายไม่รักดีของฉันมันไม่สามารถทนได้อีก

“อ๊ะ อ๊ะ อ่าาาส์ คริสเตียนคะ ไม่ไหวแล้วค่ะ”

“อืม โยกมาเลย โยกแรงๆ ฉันก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน อ่าาาส์..ซี๊ดดดส์ ร่องเธอตอดชิบ ยิ่งตอนเธอใกล้จะเสร็จ มันดูดหัวฉันมากนะยูมิ”

“อ๊าาา คริสเตียนค่ะ ซี๊ดดดส์” ฉันขยับตัวตามคำสั่งของเขาไม่หยุด จนรู้สึกได้ว่ารถสั่นไหวไปหมด แต่ตอนนี้ใครจะไปสน ฉันแค่อยากระบายน้ำออกมาเท่านั้น และมันก็กำลังจะทะลักออกมาในอีกเพียงแค่ สาม สอง หนึ่ง

"อื้มมม/อร๊างงง"

“แต่งตัว แล้วกลับเข้าไปกัน” คริสเตียนเอ่ยบอกฉันทั้งที่เรายังเชื่อมเครื่องเพศเข้าหากันอยู่

“ค่ะ”

ฉันรับปากเขาอย่างว่าง่าย ฉันทำตามทุกอย่างที่เขาสั่ง ทำไมนะเหรอเพราะเขาเป็นผู้มีพระคุณในการช่วยฉันหาประสบการณ์ไง ใช่! ตอนนี้ฉันคิดแบบนั้นจริงๆ