คืนที่ 3กล้าดียังไง

[Talk ยูมิ]

'ฉันทำลงไปแล้ว ทุกคน ฉันได้ทำมันลงไปแล้ว พระเจ้า ความรู้สึกดีนี่คืออะไร ความรู้สึกเหมือนตัวลอยๆ นี่มันคืออะไร ไม่อยากจะเชื่อ!'

ฉันใช้เวลาในห้องน้ำอยู่นานพอสมควร เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์คือนั่งอึ้งกับสิ่งที่เพิ่งได้รับส่วนที่เหลือคือจัดการความสะอาดของร่างกาย

"อุ๊ย อะ เอ่อ คุณรอใช้ห้องน้ำเหรอคะ"

ฉันพยายามปรับสติตัวเองแล้วเอ่ยถามไป ก็จะไม่ให้ฉันเกิดอาการประหม่าได้ไงล่ะ แค่พอออกจากห้องน้ำมาก็เจอสายตาจ้องจับกินจ้องมาแบบไม่ละเลยนี่

"ผมไม่ได้รอเข้าห้องน้ำ แต่รอเข้าอย่างอื่น"

"พะ พูดอะไรของคุณน่ะ"

“มานี่ซิ”

เขาเอ่ยตัดบทเสียงราบเรียบ ดวงตาของคริสเตียนแสนร้อนแรง และอำนาจจนขัดขืนไม่ได้เลย ฉันเดินเข้าไปหาเขาที่กำลังนั่งรออยู่บนเตียงเหมือนว่าโดนควบคุม

“คร่อมมาสิ”

ฉันทำหน้าเลิ่กลั่กเมื่อได้ยินคำสั่ง ทีแรกคิดว่าเขาคงพูดเล่น แต่พอมองดูไอ้หนูของเขาที่ถูกจับตั้งรอแล้ว ก็รู้ได้ทันทีว่า เขาจะเอาจริง! มวลสมองอีโรติกของฉันประมวลถึงความรู้ในการปฏิบัติออกมา เอาละวะ! คร่อมก็คร่อม

“ใส่เข้าไป” เขาสั่งเสียงดุ

“ค่ะ” ฉันค่อยๆ สวมมันลงไปช้าๆ พระเจ้ามันยังเจ็บอยู่

“จะ เจ็บ อ๊ะ อ่าาส์” เหมือนเขาจะไม่ทันใจอีกแล้วจึงจับสะโพกฉันกดลงไปทั้งอย่างนั้น ฉันกรี๊ดออกมาเพราะความเจ็บแสบแม้มันจะปนเปความเสียวมาด้วยก็ตาม

“คริสเตียน…” ฉันกอดคอเขาแล้วเรียกเสียงแหบพร่า แต่ทำไมนะ เขายิ่งโยกสะโพกฉันไม่หยุด เหมือนกับว่ามันจะรัวถี่กว่าเก่าอีก

“ซี๊ดดดส์..อ่าาาส์ อ๊ะ อ๊า อ๊า ได้โปรดหยุดก่อนคริสเตียน ฉันเหมือนจะตายให้ได้เลย”

“ก็เธอเล่นเรียกชื่อฉัน เสียงเซ็กซี่ขนาดนั้น” เขามองมายังดวงตาของฉันหน้าจนตัวเองรู้ร้อนฉ่า แต่วงแขนยังคงกอดคอเขาไว้แน่น

“ขะ ขอโทษค่ะ ต่อไปฉันจะไม่เรียก”

“ไม่ได้ เธอต้องเรียก เรียกชื่อฉัน ชื่อฉันคนเดียวเท่านั้น อื้มมม” เขาขบกรามแล้วสูดปากคราง สรุปหมอนี่มันต้องการอะไรกันแน่ช่างเถอะ

ตอนนี้เขากำลังทำฉันเสียวจนไม่อยากคิดถึงอะไรแล้ว

“ซี๊ดดส์…ยูมิ…โคตรฟิต…โครตดี…เชี่ยเสียวชิบ” เขาขยับเอวตัวเองเด้งขึ้นมากระแทกบั้นท้ายของฉันแล้วรัวไม่หยุด

“คะ คริสเตียน อ๊ะ อ๊ะ อ๊าางง ซี๊ด..เหมือนฉันจะ..”

“พร้อมกันนะ” เขาจับสะโพกฉันกระแทกไม่ยัง ถี่ขึ้นๆ จนกระทั่ง...

นั่นไม่ใช่น้ำสุดท้ายของเขา คืนนั้นคริสเตียนก็จัดบทเรียนให้ฉันไม่หยุดไปหลายรอบมาก จนอีตาพลังเอวดุหลับไป มารู้ตัวอีกที่ก็ตอนที่นาฬิกาบ่งบอกว่าเกือบตีห้าเข้าไปแล้ว

ฉันที่ลืมตาตื่นมาก่อนเขาปรับความชินแสงอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะย่อง ย่อง แล้วแอบออกจากห้องมาอย่างเงียบเชียบ ให้ตายเถอะยังเสียวซ่านไม่หาย การมีอะไรกับผู้ชายมันดีขนาดนี้เลยหรือไงกันนะ นี่ฉันไปอยู่ไหนมาว่ะ รู้งี้ทำไปตั้งนานแล้ว ฉันนั่งคิดพลางอยู่ในแท็กซี่เพื่อกลับมายังผับเดิม ที่มานี่ไม่ใช่จะเที่ยวนะ ฉันมาเอารถตัวเองขับกลับห้องแสนโสโครกต่างหาก

ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะโลมเลียฉันทั้งตัวแบบนั้น ถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นยัยโสโครก เขาคงเกลียดตัวเองน่าดู แต่ก็ชั่งเถอะ เราก็ไม่ได้คิดจะเจอเขาอีกแล้วแหละ แค่นี้ก็พอจะเขียนนิยายต่อได้อีกหน่อย ไว้ตันอีกเมื่อไหร่ค่อยไปหาสอยคนอื่นมาละกัน

[Talk คริสเตียน]

เสียงนาฬิกาปลุกที่มันกำลังดังชวนให้ผมปาทิ้งปลุกให้ผมต้องขยับเปลือกตาขึ้นมารับแสงเจิดจ้าของตะวัน ให้ตายสิครับ นี่ถ้าวันนี้ผมไม่มีเรียนตอนเช้านะ ไม่มีทางตื่นหรอก ใช้พลังงานไปซะเยอะขนาดนั้น

ผมควานมือหาเจ้าของเรือนร่างนุ่มนิ่มที่ทำให้ผมเสียของเหลวในตัวไปตั้งเยอะ แต่ไม่ว่าจะหายังไงก็มีแค่ความว่างเปล่าเท่านั้นที่มันตอบกลับมา ผมไม่รอช้าที่จะเด้งตัวเองลุกขึ้นนั่งพลางสอดส่ายตาหา เมื่อคิดได้ว่าบางทีผมอาจจะนอนเบียดมากไปจนเธอตกเตียง ทว่าสุดท้ายมันก็ว่างเปล่าเหมือนเคย

ไม่อยากเชื่อว่ายัยนั่นจะหนีผมไปงั้นหรอ ปกติจะเจอแต่พวกไล่ไม่ยอมกลับ แต่นี่ยัยนั่น!

"กล้าดียังไงวะ"

ใจผมกระสับกระส่าย ไม่รู้จะไปตามหาเธอยังไง ไม่ได้ขออะไรไว้เลย เพราะผมมัวแต่เมามันกับร่างกายน่าฟัดของเธอ ผมยอมรับเลยว่าทุกอย่างที่เป็นของยัยนั่นทำเอาลืมลงจริงๆ

แต่เดี๋ยวนะพักเรื่องนั้นไว้ก่อน เพราะตอนนี้ต้องมาหาทางตามตัวให้ได้ เออใช่! เมื่อคืนแม่สาวร่างนิ่มนี่มากับยัยคนชื่อมะปรางนี่หน่า ลองถามจากไอ้พวกนั้นดูก่อนก็น่าจะได้มั้ง

แต่ตอนนี้เหนือการตามตัวสาวคืนเดียวนั่นคือผมต้องเข้าไปเรียนก่อน ผมเป็น นศ.แพทย์ปีห้าอายุ 23 ปีแล้ว จริงๆ ผมต้องเข้าวอร์ดก่อนเจ็ดโมง

ถึงตอนนี้จะไม่น่าทันแล้วก็ตาม แต่ชั่งเถอะใครสน พ่อผมเป็นเจ้าของ โรงพยาบาล พวกเขายัดเยียดให้ผมเรียนเอง ทำให้ขนาดนี้ก็บุญแล้วไหมครับ

อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมาผมก็พาสปอร์ตหรูคู่ใจมาถึงมหาลัย หาที่จอดได้ก็ไม่ลืมจะเดินลงมาอย่างหล่อ เอาจริงๆ เพื่อตกสาว

ซึ่งถึงไม่เก๊ก ผมก็พอรู้ตัวอยู่ว่าผมเป็นคนหน้าตาดี ไม่งั้นสาวๆ คงไม่เข้าหาขนาดนี้ หนึ่งในนั้นก็ยัยนี่ ที่กำลังวิ่งมาหาผม แอนนา

“พี่คริสคะ วันนี้มาสายนะคะ ทานอะไรมาหรือยังเอ่ย”

เธอเรียนอยู่ ปีสี่คณะเดียวกัน หน้าตาสวยใช่ได้นะ ไม่สิ เรียกว่าหน้าตาดีคนหนึ่งเลย แต่บังเอิญวันนี้ผมไม่มีอารมณ์จะเล่นเธอเท่าไหร่ เลยเหลือบตามองเพียงนิด แล้วเอ่ยตอบราวกับว่าอย่างเสียมิได้

“หึ! ไม่หิว”

“กาแฟมั้ยคะ หนูไปซื้อให้”

“ไม่ล่ะ เห็นไอ้โชนมั้ย”

“หนูเห็น พึ่งออกมาจากวอร์ดค่ะ” ผมรับคำในลำคอแต่คุณเธอก็ยังไม่ยอมแพ้ เดินมาดักหน้าอีกครั้ง

“พี่คริสสส เดี๋ยวก่อนค่ะ เอ่อ คืนนี้”

“แอนนา ช่วงนี้พี่ไม่ว่าง ไว้พี่อยากเอาเธอเดี๋ยวพี่เรียกเอง ไม่ต้องมาเสนอตัวขนาดนี้ มันดูไม่น่ารัก”

“อะ เอ่อ ค่ะๆ หนูไปก่อนนะคะ ถ้าพี่.. ไปก็ได้ค่ะ”

ผมส่งสายตารำคาญใส่เธอ จนเธอยังพูดไม่จบแล้ววิ่งหนีไปเลย เฮ้อ! เกิดมาหล่อนี่มันเหนื่อยนะครับ

“ไอ้เชี่ยคริส มึงคาบสาวสวยไปแดกแล้วหายหัวไปเลยนะ” เสียงไอ้โชน ดังมาแต่ไกลทำผมหงุดหงิดนิดหน่อย

“เออ กูอยากรู้ว่าเมื่อคืนใครเอายัยมะปรางนั่นกลับ”

“เชี่ยวันนี้มาแปลก มาถามหาสาว”

“ตอบมา”

"มะปรางไปกับไอ้เซน"

“เออ เดี๋ยวกูโทรหามัน”

“มึงสนยัยนั่นหรอ กูว่าไม่เห็นสเป็กมึงเลย”

“เปล่า”

“แล้วถามหาเธอทำไม เอ๊ะ หรือว่า ไม่ได้ตามหายัยมะปรางแต่ตามหาเพื่อนเธอเหรอ” เพื่อนผมน่าจะไปเป็นหมอดูนะ เซนส์ดีจัด

“เออ แล้วมึงจะทำไม”

“คุณพระ! ไอ้คริส คุณชายแบบมึงมาตามหาคู่นอนที่เคยนอนด้วยกันไปแล้วเนี่ยนะ ยัยนั่นเด็ดขนาดให้มึงอยากเอาซ้ำเลยเหรอวะ”

"......."

“ไอ้เชี่ยไม่ตอบแสดงว่าเด็ดจริง วันหลังกูต้องให้มะปรางแนะนำละ”

“ถ้ายุ่งกับเธอ มึงโดนส้นตีนกูก่อนแน่ไอ้โชน”

“อะไรวะ ทำเป็นหวงก้างที่เขมือบแล้วไปได้ ผีอะไรเข้ามึงวะ”

“บ้านขายเผือกรึไง มึงอ่ะ”

“เออๆ ถ้าเบอร์มะปรางกูก็มี เดี๋ยวกูนัดให้”

“เออ ขอบใจ”

“เหอะ! ทีงี้มาทำพูดดี” มันค้อนผมเหมือนว่าตัวเองเป็นสาวสวยเสียเต็มประดา จนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้ สะกิดมันตกเก้าอี้ไปอย่างไม่ตั้งใจ

[Talk ยูมิ]

ฉันนั่งแต่งนิยายทั้งๆ ที่ยังอยู่ในชุดเดรสสีดำตัวเดิม และยังไม่ได้อาบน้ำเพราะกำลังทำสิ่งยิ่งใหญ่และสำคัญอยู่

คลิก!

พระเจ้า ฉันอัปไปแล้ว ฉันอัปนิยายเรื่องล่าสุดไปแล้ว ให้ตายสิทำไมพองานเสร็จมันช่างเหนื่อยขนาดนี้นะ อยากจะไปอาบน้ำแล้วเข้านอนเดี๋ยวนี้เลย งื้อ แต่วันนี้แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดนี่

งั้นอาบน้ำแล้วแต่งตัวไปหาเสบียงมาตุนหน่อยดีกว่า แล้วค่อยมานอน

เมื่อปรึกษากับตัวเองเสร็จ ฉันก็พาตัวเองที่หอมฟรุ้งไปด้วยกลิ่นสบู่มายังหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งตัวจิ๋ว นี่ถ้าคุณคิดว่าฉันกำลังแต่งหน้าละก็ เหอๆ ผิดค่ะ ฉันแค่มารวบผมขึ้นลวกๆ เท่านั้น นี่แหละการแต่งตัวที่สมบูรณ์แบบของฉัน

วันนี้ฉันเลือกใส่เสื้อยืดตัวเก่ง ที่คอมันย้วยมาถึงไหล่ จนมันโชว์ไหล่ได้ข้างหนึ่งเลย แถมคอเสื้อก็มีแต่รอยแมลงสาบแทะจนแทบพรุน แหมเป็นไงคะ แฟชั่นของฉันเก๋ดีไหมล่ะ

กางเกงยีนขาสั้นรัดรูปคือผ้าชิ้นสุดท้ายที่ฉันหยิบมาใส่ เท่านี้ทุกอย่างก็เรียบร้อย ฉันมองดูความงามของตัวเองอีกครั้งในกระจก เมื่อเห็นว่าพึงพอใจแล้วจึงหยิบเครื่องประดับชิ้นสุดท้ายคือแว่นหนาเตอะและรองเท้าแตะคู่ใจมาสวม เพื่อมุ่งหน้าไปยังซูเปอร์ฯ ใกล้ๆ

ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปหยิบรถเข็นก็เจอกับชายหนุ่มคนหนึ่ง มือของเราชนกันเพราะเราตั้งใจจะหยิบรถเข็นคันเดียวกัน นั่นไม่ได้ทำให้ใจฉันเต้นแรงได้เท่ากับการเห็นใบหน้าเขาสักนิด

“คริสเตียน!!!”