2ปากร้าย

“ไม่คิดว่านายจะปากร้ายขนาดนี้”

ถึงจะโดนด่าแต่เธอก็ยังคงยิ้มเยาะ ต่อให้คู่รักเข้าใจกันมากแค่ไหนก็ต้องมีหวาดระแวงกันบ้าง การแสดงตัวของเธอจะทำให้เกิดรอยร้าวเล็กๆในใจของหญิงสาว

“ไม่มีอะไรสนุกให้เล่นเลย ฉันไปดีกว่า”

ก่อนที่มิรินจะหมุนตัวเดินกลับไป สายตาก็เหลือบไปเห็นคาลาสที่นั่งอยู่ในมุมมืด เธอไม่รอช้าที่จะเดินไปหาอีกฝ่าย ทันทีที่ปลายนิ้วแตะลงบนแขนแต่ชายหนุ่มก็ปัดมือเธออย่างแรง

“เอามือออกไป”

มิรินหัวเราะเสียงดัง ผู้ชายพวกนี้เป็นอะไรกันไปหมด เสน่ห์ของเธอถึงใช้ไม่ได้ผล

“เดี๋ยวเราก็ต้องแต่งงานกันแล้ว คุณจะรังเกียจฉันทำไม”

คาลาสได้ยินคำว่าแต่งงาน ใบหน้าชายหนุ่มก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที ต่อให้พ่อเอาปืนมาจี้หัว เขาก็ไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงอย่างมิรินเด็ดขาด เขาคงจะรู้สึกผิดมากถ้าลูกของเขาต้องมีแม่เป็นผู้หญิงที่ไม่มีสำนึกผิดชอบชั่วดีอย่างนี้

หลายวันก่อนคาลาสได้ยินข่าวว่าเธอนั้นไปยั่วยวนชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นพนักงานในบริษัทของพ่อตัวเอง ชายหนุ่มคนนั้นเพิ่งแต่งงานและเขาก็เผลอทำผิดกับภรรยา ทำให้หญิงสาวคนนั้นฆ่าตัวตาย โชคดีที่มีคนช่วยเอาไว้ได้ทัน

แม้จะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นแต่มิรินก็ไม่ได้สำนึกผิด เธอมีพ่อคอยให้ท้ายและตามเช็ดตามล้างเรื่องที่ทำเอาไว้ ทำให้หญิงสาวนั้นนิสัยเสียตั้งแต่เล็กจนโต

คาลาสไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้ เธอเอาแต่ใจเกินไป ถ้าได้เป็นภรรยาชีวิตเขาคงไม่มีความสุข

“อย่าฝันไปเลยว่าฉันจะแต่งงานกับเธอ ผู้หญิงแบบเธอฉันไม่เอามาทำเมียเด็ดขาด!”

ชายหนุ่มกระแทกเสียง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที วันนี้คงไม่เหมาะที่จะพักสมอง เพียงแค่เห็นหน้ามิรินก็รู้สึกว่าวันนี้คงไม่ใช่วันดีสำหรับเขาแล้ว

เมื่อกลับมาถึงบ้านผู้เป็นพ่อก็ดักรออยู่ อีกฝ่ายพยายามบีบบังคับให้เขาแต่งงาน แต่ถึงอย่างนั้น ชายหนุ่มก็ยังคงยืนกรานปฏิเสธ เขาจะไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้นเด็ดขาด

“เลิกพูดเรื่องนี้สักที ผมรำคาญ ผมจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ถ้าพ่อชอบเธอมากก็เอามาเป็นเมียอีกคนจะเป็นอะไรไป!”

คาลาสรู้ดีว่าเรื่องนี้พ่อเขาถนัดอยู่แล้ว อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ถึงพ่อเขาจะอายุมากแต่ก็ยังคงดูภูมิฐานอยู่ มิรินคงจะไม่ติดหากต้องมีสามีคราวพ่อแบบนี้

“มันจะมากไปแล้วนะคาลาส!”

ชายหนุ่มไม่สนใจแม้ว่าพ่อจะโกรธมากแค่ไหนก็ตาม หากอีกฝ่ายไม่ต้องการเก็บเขาเอาไว้ เขาก็ยินดีที่จะจากไป ที่นี่เป็นเพียงภาพมายาเขาไม่เคยสนใจทรัพย์สมบัติของพ่อเลย

“ฉันอุตส่าห์ชุบเลี้ยงแก แต่แกตอบแทนบุญคุณฉันแบบนี้หรือไง”

ชายหนุ่มถึงกับหลุดหัวเราะ ในวันนั้นเขาไม่ได้ขอร้องเกาะขาเพื่อมาที่นี่ แต่เป็นพ่อต่างหากที่พยายามบีบบังคับเขาให้มา เขายังจำได้ดีวันที่อีกฝ่ายนั้นพยายามข่มขู่แม่เพื่อให้ปล่อยเขามาอยู่ที่นี่ ในเวลานั้นเขาอายุยี่สิบปีเเล้ว จึงมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจอะไรด้วยตัวเอง คาลาสยอมเดินทางมาอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเเม่ให้พ้นจากเงื้อมมือผู้เป็นพ่อ เขารักแม่มากกว่าชีวิตจนสามารถทำทุกอย่างได้

“พ่ออย่าลืมว่าพ่อได้ผมมายังไง ผมไม่ได้เป็นคนขอร้องอ้อนวอนเพื่อมาอยู่ที่นี่ อย่าลืม”

คาลาสที่กล้าเถียงไม่ใช่เพราะพ่อนั้นยกธุรกิจมากกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ให้ แต่ที่ผ่านมาเขาก็เป็นแบบนี้มาโดยตลอด เขาไม่เคยยอมให้พ่อนั้นมาบังคับยกเว้นเรื่องงานเท่านนั้นที่เขาจะยอมฟังคนเป็นพ่อ

“แกที่มันดื้อเหมือนแม่แกจริงๆ”