ตอนที่ 1 รังเกียจ

ตอนที่ 1

รังเกียจ

คาลาสรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมที่จู่ๆพ่อนั้นจะมาบังคับให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รัก ชายหนุ่มไม่ได้สนิทสนมกับผู้เป็นพ่อมากนัก เนื่องจากพ่อของเขามีภรรยาหลายคน ทำให้ชีวิตส่วนใหญ่เขาอาศัยอยู่กับแม่และเติบโตมากับแม่มากกว่าที่จะได้รับ ความใกล้ชิดจากผู้เป็นพ่อ

เมื่อเวลาผ่านไปจนคาลาสอายุได้ยี่สิบปี พ่อก็มารับไปอยู่ด้วย แต่เขารู้ว่าจุดประสงค์ของอีกฝ่ายนั่นคือการพาเขาไปฝึกงานที่บริษัทเตรียมตัวสำหรับสืบทอดงาน ด้วยความที่ชายหนุ่มนั้นเป็นลูกชายเพียงคนเดียวจากภรรยาทั้งหมดสี่คน ทำให้เขาได้รับสิทธิพิเศษมากกว่าพี่น้องคนอื่นๆ ซึ่งข้อนี้เขาก็ไม่เคยรู้สึกภูมิใจเพราะมันไม่ได้หมายความว่าพ่อรักเขามากกว่าลูกคนอื่น

คาลาสเคยเป็นคนทั่วไปที่ใช้ชีวิตตามวัยอย่างคุ้มค่า แต่แล้วความสุขทั้งหมดของเขาก็ถูกลบเลือนโดยผู้เป็นพ่อ

“ที่แกมีวันนี้ได้ก็เพราะฉัน ลืมไปแล้วหรือ คาลาส ถ้าแกยังอยู่กับแม่แก ชีวิตแกก็คงเป็นได้แค่คนธรรมดาที่ไม่มีใครสนใจ ทำไมถึงได้ไม่เคยคิดถึงบุญคุณฉัน”

ผู้เป็นพ่อพูดจาแดกดันต่อว่าด้วยความไม่พอใจ ที่ผ่านมาคลาสดื้อด้านและไม่เชื่อฟังหลายอย่าง แม้ท้ายที่สุดแล้วเขาจะยอมทำงานให้ก็ตาม แต่ก็มักจะทำตามใจตัวเองเสมอ แม้มันจะออกมาดีแต่มันก็ไม่ถูกใจคนเป็นพ่อเท่าไหร่นัก

“พ่อเลิกพูดถึงผู้หญิงคนนั้นสักที แค่ผมได้ยินชื่อเธอผมก็อยากจะอ้วกแล้ว”

ชายหนุ่มพูดแบบเสียอารมณ์ มิรินเป็นคนยังไงทุกคนในเมืองนี้รู้ดี พ่อเขาเองก็น่าจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นนอนกับผู้ชายไปทั่ว เธอเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้าคิดว่าเขาจะกระเดือกลงหรือไง ไม่มีทาง!

อีกอย่างหากเขาจะต้องแต่งงาน ผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นผู้หญิงที่เขารัก คาลาสจะไม่ทนใช้ชีวิตกับคนที่เขาไม่ได้รักเด็ดขาด มันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคิดว่าจะฝืนใจทำ

“แกเชื่อคนง่ายเกินไป ก็แค่ข่าวลือที่ไม่มีอะไรพิสูจน์ได้”

มาเฟียวัยกลางคนเอ่ย เขาไม่สนใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นยังไง แต่หากลูกชายของเขาได้แต่งงานกับเธอจะทำให้อาณาเขตในการกระจายสินค้ากว้างมากขึ้น เนื่องจากพ่อของฝ่ายหญิงเป็นถึงนักการเมืองและสามารถที่จะอำนวยความสะดวกสบายในเรื่องธุรกิจให้เขาได้ และที่เขาต้องการให้ลูกชายแต่งงานก็เพื่อผลประโยชน์ล้วนๆ สำหรับมาเฟียอย่างเขาแล้วความต้องการในเรื่องของธุรกิจสำคัญมากกว่าความรู้สึกเสมอ

“ผมรู้ว่าพ่อต้องการอะไร แต่อย่าคิดว่าผมจะยอม”

คาลาสเอ่ยเสียงเข้มก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องทำงานขนาดใหญ่ คฤหาสน์แห่งนี้สวยงามหรูหรามีเครื่องอำนวยความสะดวกมีความสุขสบาย แต่ไร้ซึ่งความอบอุ่น

ทุกครั้งที่เจอปัญหาเขามักจะคิดถึงแม่อยู่เสมอ คาลาสบินกลับไปเยี่ยมท่านที่ไทยอยู่บ่อยๆ แต่พอช่วงนี้งานรัดตัวทำให้เขากับมารดาไม่ค่อยได้เจอกัน

“คาลาส แกจะไปไหน ฉันถามว่าแกจะไปไหน”

ผู้เป็นพ่อเดินตามออกมา เขาพยายามที่จะหยุดลูกชายเพราะยังคุยกันไม่ลงตัว แต่คาลาสไม่สนใจ เขาเดินลงไปชั้นล่างก่อนจะขึ้นรถสปอร์ตคันหรูและขับออกไปทันที

สถานบันเทิงใหญ่ใจกลางเมือง ชายหนุ่มกำลังนั่งจิบไวน์โดยมีเพื่อนๆของเขานั่งอยู่ข้างๆ คาลาสถอนหายใจยาวเมื่อเห็นว่าใครบางคนกำลังเดินเข้ามาใกล้

เพราะเธอคือผู้หญิงที่เขาแสนจะรังเกียจ!

มิรินโปรยยิ้มหวานหวังว่ารอยยิ้มของเธอจะล่อลวงใครสักคนในโต๊ะนี้ได้ แต่ทว่าเธอคิดผิด ความสวยไม่ได้ช่วยให้ชายหนุ่มเหล่านี้สนใจในตัวเธอ ทุกคนต่างพากันเบือนหน้าหนีทั้งยังเหยียดริมฝีปากราวกับรังเกียจ

“ไม่คิดจะทักทายกันบ้างหรือไง”

เธอเอ่ยถามอดีตเพื่อนสนิทที่นั่งร่วมโต๊ะกับคาลาส แต่อีกฝ่ายก็ไม่สนใจอยู่ดี เขาเพียงปรายตามองก่อนหันกลับไปดูแลคนรักที่นั่งอยู่เคียงข้าง

“อะไรกัน เมื่อก่อนนายคลั่งรักฉันไม่ใช่เหรอ ดูเหมือนนายจะลืมนะว่าเราเคย…”

“หุบปาก!”

ชายหนุ่มตวาดลั่น เขามองใบหน้าซีดของ หญิงคนรักและพยายามอธิบายให้เธอฟังถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีต โชคดีที่หญิงสาวไม่ติดใจอะไร เธอเข้าใจดีว่าเวลานั้นชายหนุ่มยังสนุกสนานกับการใช้ชีวิต อาจเดินผิดพลาดไปบ้างเป็นเรื่องปกติ

“ฉันไม่ได้รักเธอ ฉันแค่หลงในรูปลักษณ์ของเธอ แต่พอรู้ว่าข้างในมันเน่า ฉันถึงได้ตาสว่าง”

ชายหนุ่มตอบกลับอย่างรุนแรง เขาไม่ชอบที่อีกฝ่ายนั้นพยายามบริหารเสน่ห์ด้วยการสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวคนอื่น มิรินทำแบบนี้มาหลายครั้ง เธอมีความสุขที่ได้เห็นคู่รักทะเลาะเบาะแว้งกัน เขาไม่ชอบ รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้จิตใจไม่ปกติ