บทนำ

ท่ามกลางบรรยากาศอันตึงเครียดที่เกิดขึ้นจากหญิงชราวัยกลางคนทำให้ นพดล ลูกชายเจ้าสัวปราณอยากจะพาตัวเองออกไปให้พ้นจากสถานการณ์ตรงหน้าเสียเหลือเกิน ติดแต่แค่เพียงเขาขยับ ต้นขากลับถูก ‘ลูกหนี้รายใหญ่’ ของพ่อกอดเอาไว้แน่น บอกให้รู้เป็นนัยๆ วาอีกฝ่ายจะไม่ยอมล้าถอยกลับไปหากยังไม่ได้ในสิ่งที่ตนนั้นปรารถนา

“ผมช่วยไม่ได้จริงๆ ครับป้าแก้ว เรื่องนี้ผมว่าป้ารอคุยกับพ่อคุณเองจะดีกว่า” สุดท้ายก็ได้แต่เอ่ยคำเดิมที่พูดมาไม่ต่ำกว่าสามครั้งเห็นจะได้กลับไป และหวังว่าครั้งนี้อีกฝ่ายนั้นจะเข้าใจว่าเรื่องที่กำลังอ้อนวอนขอร้องยอมให้เขาใจอ่อนอยู่นั้น มันคงไม่มีทางเกิดขึ้น

“เห็นใจป้าหน่อยเถอะนะคะคุณนพ ถ้าไม่เดือดร้อนจริงๆ ป้าคงไม่ทำแบบนี้ นังเพียงมันสะอาดหมดจดจริงๆ นะคะ ป้ารับรองได้” กระนั้นอีกฝ่ายก็ยังดื้อดึงที่จะ ‘นำเสนอ’ สินค้ามีชีวิตตัวน้อยๆ ที่ได้แต่นั่งก้มหน้าหลบซ่อนน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาประจานความอับอายของตัวเองให้เขาไม่เลิก ภาพที่เห็นทำให้เขารู้สึกสงสารผู้หญิงตรงหน้าไม่น้อย หากแต่เขาคงช่วยอะไรเธอไม่ได้มากไปกว่าปฏิเสธ