EP 03 ไม่ใช่หลานโผล่นะ

"มึงว่าไงนะไอโปรด?!!" เสียงของเพียงคุณถามเพื่อนด้วยความตกใจ หลังจากที่เขาเล่าเรื่องที่เกิดเมื่อคืนให้ฟัง

"ก็ตามนั้นแหละ กูเมานี่หว่า" คนโปรดตอบกลับด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เขาก็เครียดไม่ใช่ว่าไม่เครียด โดยเฉพาะเรื่องที่จำไม่ได้ว่าตัวเองได้ป้องกันรึเปล่า

"เวรฉิบหาย! ถ้าเกิดเขารู้ว่ามึงเป็นใครแล้วคิดจะจับมึงขึ้นมาจะทำยังไง?" คทาพูดขึ้นอีกคน ใครก็ต่างรู้ดีว่าผู้หญิงเดี๋ยวนี้หวังรวยทางลัดกันเยอะ

"ดูเสื้อผ้าการแต่งตัวกูว่าเขาน่าจะมีเงิน คงไม่น่ามาเรียกร้องอะไรหรอก แค่เปิดซิง" ปากพูดแบบนั้นเพราะอยากจะทำให้ตัวเองสบายใจ แต่ในใจกลับร้อนรนยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

"มันก็ไม่เสมอไปมั้ยไอโปรด มึงอย่าคิดง่าย ๆ กูเห็นที่มาถวายให้มึงทั้งหลายก็พวกลูกคุณหนูทั้งนั้น" นำทัพไม่ได้อยากจะซ้ำเพื่อนเท่าไหร่ แค่พูดให้เพื่อนมองโลกความเป็นจริง ไม่ใช่อะไรที่เข้าข้างตัวเอง

"พอ ๆ เลิกพูดเถอะ กูไม่อยากคิด มาเรียกร้องกูจะตอกกลับให้ไปไม่เป็นเลย" คนโปรดพูดจบแล้วยกแก้วขึ้นดื่ม เขาควรเข็ดจนเลิกออกมาเมาหัวราน้ำ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่แบบนั้นนี่สิ

"เฮ้อ! กูเหนื่อยกับมึงจริง ๆ ไม่อกหักก็มีเรื่องเข้ามาให้คิด แล้วเรื่องบริษัทที่พ่อจะให้เข้าไปบริหารว่าไงบ้าง?" นำทัพเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อถามเรื่องอื่น เขารู้ข่าวมาบ้างว่าพ่อของเพื่อนชายคนสนิท เตรียมจะให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนขึ้นรับตำแหน่ง CEO อย่างเต็มตัว

"ภายในเดือนหน้าจะทำเรื่องเอกสารให้เรียบร้อยและเตรียมจัดงานเปิดตัว" พูดถึงเรื่องนี้เขาก็เหนื่อยใจ คนโปรดเพิ่งเรียนจบกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่เท่าไหร่ พ่อเขาก็อยากจะให้เข้าทำงาน แต่ร่างแกร่งอยากจะพักสมองเที่ยวเล่นให้สมกับที่ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองมานาน

"ยิ่งใหญ่เลยสิแบบนี้?" เพียงคุณถามพรางกระดกเหล้าเข้าปาก

"ใจกูไม่อยากจัดงานอะไรทั้งนั้น มึงก็รู้กูไม่ชอบ อยากใช้ชีวิตแบบสงบ" หากเป็นเรื่องไม่สงบแล้วเกี่ยวกับดิสนีย์เขาก็คงอยากจะวุ่นวาย แต่เพราะตอนนี้ไม่มีเธอให้เขาได้คอยไปใช้ชีวิตด้วยแล้ว

"พรุ่งนี้พ่อกูจะชวนเข้าไปหาคุณอา ถ้ามึงไปทำงานเลยก็ดี กูจะได้มีเพื่อน"

"อืม กูจะเข้าไปแล้วกัน แต่สาย ๆ หน่อย วันนี้ว่าจะกลับไปนอนแล้ว อยากพัก" คนโปรดตอบกลับคทาและเตรียมลุกขึ้นเพื่อเดินออกไป

"พูดว่าอยากพักมึงก็จะกลับเลยเหรอ?" นำทัพเลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถาม เขาไม่ชินสักทีกับนิสัยที่คิดแล้วทำเลยของเพื่อนคนนี้

"อืม เท่าไหร่ก็บอก เดี๋ยวโอนไป" พูดเพียงเท่านั้นร่างสูงก็เดินออกเลยโดยไม่ฟังว่าเพื่อนจะพูดอะไรต่อ

จนกระทั่งมาถึงคอนโด คนโปรดเดินกลับขึ้นห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นบนสุดก่อนจะสแกนลายนิ้วมือเข้าห้องนอน ภาพหญิงสาวคนหนึ่งที่แขวนอยู่ตรงกำแพงห้องนั่งเล่นทำเอาใจเขากระตุกไม่น้อย

"โปรดดีใจนะที่รอยยิ้มของดิสกลับมาแล้ว แม้เจ้าของรอยยิ้มจะไม่ใช่โปรดก็ตาม" เขาเดินตรงไปหยุดที่ภาพและพูดทั้งน้ำตา

ผู้ชายที่ถูกมองว่าเป็นคนดีและเข้มแข็ง สร้างเสียงหัวเราะเป็นที่พักใจให้ผู้หญิงคนหนึ่งวันนี้เขากำลังอ่อนแออย่างหนัก เขาไม่เคยโทษดิสนีย์ที่เธอรักเขาไม่ได้ แต่เขาโทษตัวเองมากกว่าที่หยุดรักเธอไม่เคยได้เลย

หลังจากยืนอยู่ได้สักพักเขายอมละสายตาและเดินตรงเข้าห้องนอนเพื่ออาบน้ำพักผ่อน ที่บอกว่าอยากพักคือพักจริง ๆ คนโปรดเป็นผู้ชายเจ้าสำอางที่หากนอนไม่ครบ 8 ชั่วโมงแล้วจะหงุดหงิด หากพรุ่งนี้เขาต้องเข้าบริษัท ทางที่ดีที่สุดคือการนอนเลย ไม่ทำอะไรต่อ

เช้า

ร่างแกร่งบิดตัวลุกตอน 7 โมงและกดปิดนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นข้างหู หากไม่ใช่วันที่พ่อของเขาเรียกเข้าไปหาแล้วก็ ร่างสูงคงโยนโทรศัพท์ทิ้งตั้งแต่เสียงดังครั้งแรกแล้ว

ครืด ครืด เมื่อจะลุกไปอาบน้ำก็มีสายเรียกเข้ามาดึงความสนใจของเขาไปอีก และมันทำให้เขาสนใจมากขึ้นหลังจากที่เห็นรายชื่อที่โทรเข้ามา

"ครับ"

"พ่อนัดแกวันนี้ไม่ลืมใช่มั้ย?" ชายวัยกลางคนเอ่ยถามหลังจากได้ยินเสียงลูกชาย

"ไม่ลืม โปรดกำลังไปอาบน้ำ" อีกความน่ารักคือเจ้าตัวจะแทนตัวเองแบบนี้กับคนในบ้านเสมอ หรือกับคนที่เขาให้ความรักความสนใจ ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่ เห็นทีจะเจอคนโปรดในมุมที่แตกต่างไปกว่านี้

"ดี เดี๋ยววันนี้มาประชุมเรื่องความพร้อม พ่ออยากให้ทำงานเต็มตัว อนาคตมีครอบครัวจะได้ไม่ลำบาก"

"อย่าพูดเรื่องนี้เลย เมียโปรดก็ไม่มี และดูท่าว่าจะอีกนานด้วย" เขากรอกเสียงแสดงให้ปลายสายรู้ชัดเจนว่ายังไม่คิดถึงเรื่องนี้

"ให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่ไป ๆ มา ๆ มีหลานโผล่มาล่ะ"

"โปรดไม่คุยกับพ่อแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า" ร่างแกร่วพูดจบก็ตัดสายและเดินตรงเข้าห้องน้ำไปทันที