บทที่ 4

"วันนี้คุณพ่อไม่มา เห็นบอกว่าอยากให้พวกเราสนุกกันเองมากกว่า อีกอย่างวันนี้ก็ส่งตัวแทนมาแล้วด้วย ก็เลยแอบชิ่งหนีงานเลี้ยงช่องไปพักผ่อนคนเดียวซะเลย"

ศรุตายิ้มรับคำบอกเล่าของคู่สนทนา ก่อนที่แพรฟ้าจะชี้นิ้วไปยังน้องชายของตนคล้ายต้องการแนะนำอีกฝ่ายให้เธอรู้จัก

"นั่นไฟ ตัวแทนคุณพ่อที่พี่บอกนั่นแหละ"

"อ่อ... ค่ะ"

เธอแสร้งพยักหน้ารับราวกับไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ทว่าคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารช่องกลับพูดขัดขึ้นมาเสียนี่

"เรารู้จักกันแล้วครับ"

"อ้าว อ่อ... สองคนนี้จบจากมหา'ลัยเดียวกันนี่" แพรฟ้าพูดเมื่อนึกขึ้นได้ ก่อนจะชี้ทั้งคู่ทั้งสลับกันไปมาเป็นเชิงถาม "รุ่นเดียวกันด้วยใช่ป่ะ"

"ครับ"

คนที่อาวุโสที่สุดในวงสนทนายิ้มตอบหน้าระรื่น แล้วยื่นแขนออกมาโอบเอวคอดกิ่วของศรุตาเข้าหาตัวเพื่อแนะนำเพื่อนร่วมงานให้กับน้องชายของตน

"ตาต้าเป็นผู้ช่วยผู้กำกับที่ฉันเคยเล่าให้แกฟังบ่อยๆ จนแกบอกว่ารำคาญนั่นล่ะ เป็นยังไงบ้าง ยัยตาต้าสวยขึ้นกว่าตอนเรียนมหา'ลัยป่ะ" แพรฟ้าถามกลั้วหัวเราะ เพราะน้องชายไปเรียนต่อที่อเมริกาหลังเรียนจบปริญญาตรีที่นี่ และคงไม่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงแบบก้าวกระโดดของศรุตาที่เธอภูมิใจนักภูมิใจหนาอย่างแน่นอน

"ครับ"

"เห็นไหมล่ะ พี่บอกแล้วว่าตาต้าตอนนี้สวยกว่านางเอกบางคนของช่องเราซะอีก"

ศรุตายิ้มรับคำชม แล้วตอบกลับ

"ที่ตาต้าสวยก็เพราะมีกูรูดีคอยคำปรึกษาไงคะ"

"อุ๊ยต๊ายย! ปากหวานแบบนี้จะเอาโบนัสเท่าไหร่กัน" แพรฟ้าถามกลั้วหัวเราะ แล้วหยิบซองเช็คที่ตนเตรียมมาออกมาจากกระเป๋าคลัชในมือ

"มากกว่าปีที่แล้วสักสองเท่าก็ดีนะคะ"

"แกมาปล้นฉันเลยเถอะ"

ศรุตาเอนศีรษะไปวางลงบนไหล่ของคู่สนทนา แล้วกล่าวเสียงอ้อนอย่างที่ตนมักจะทำเป็นประจำด้วยท่าทางไม่ขัดเขิน

"ต้าล้อเล่นค่ะพี่ฟ้า"

"รู้แล้วย่ะ แต่ปีนี้มันต้องมากกว่าปีก่อนอยู่แล้ว ก็แกเล่นทุ่มทำงานสุดตัวเลยนี่" แพรฟ้าบอก แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เนื่องจากตนวางแผนจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มในอีกสามเดือนข้างหน้า และไม่ได้ลงมือทำงานอย่างเต็มที่จนต้องยกให้เป็นหน้าที่ของคนข้างตัวจัดการแทนเกือบทั้งหมด

"มันเป็นหน้าที่อยู่แล้วนี่คะ"

"แต่ต่อจากนี้อาจจะต้องพึ่งแกมากหน่อย แล้วเมื่อไหร่จะกล้ารับเป็นผู้กำกับเต็มตัวสักทียะ"

"เอาไว้ก่อนดีกว่าค่ะ ต้ายังต้องเรียนรู้งานจากพี่ฟ้าอีกเยอะเลยค่ะ"

"ปากหวานแบบนี้ สนใจยื่นใบสมัครเป็นน้องสะใภ้พี่ไหม" คนที่อยากให้ศรุตาเป็นน้องสะใภ้เอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา

"ไม่ค่ะ"

คำตอบที่ไม่มีการหยุดไตร่ตรองเลยแม้แต่น้อยทำเอาสองพี่น้องชะงักไปด้วยความตกใจ ก่อนที่แพรฟ้าจะหัวเราะกลบเกลื่อนพิรุธของตน

"ล้อเล่นน่า ทำเสียงซะเครียดเชียว"

ศรุตาแสร้งหัวเราะตาม แล้วพูดเรื่องงานขึ้นมาแทน

"แล้วผู้กำกับฝ่ายศิลป์ล่ะคะพี่ฟ้า เราจะเอาใครมาทำงานแทนพี่แหม่ม กองจะเปิดอีกทีอาทิตย์หน้าแล้วนะคะ"

"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พี่ได้คนมาทำแทนเรียบร้อยแล้ว"

"ใครคะ"

"ก็... คนนั้นไง"

นิ้วเรียวของแพรฟ้าชี้ไปทางเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่นั่งเอกเขนกอยู่หลังโต๊ะทำงานของผู้เป็นพ่อ แล้วหันมาส่งยิ้มกว้างให้คนถาม ที่ไม่ได้มีความรู้สึกยินดีในการร่วมงานกับเขาเลยแม้แต่น้อย