ตอนที่ 3: สัญญาปีศาจ

โถงทางเดินของโรงแรมตกอยู่ในความเงียบงัน ทุกสายตาจ้องมองไปยัง ‘ปราบต์ อัครเดชา’ และ ‘รินลดา’ ที่ยืนเผชิญหน้ากันอย่างใกล้ชิด

คำประกาศขอแต่งงานกลางวงนักข่าว ทำให้กวินและแพรวาถึงกับตัวแข็งทื่อ พวกเขาทำลายชื่อเสียงรินลดาไม่สำเร็จ แถมยังถูกมหาเศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่ฉวยโอกาสไปเสียอีก

“คุณล้อเล่นใช่ไหมคุณปราบต์?”

กวินกลืนน้ำลายเอื้อก เขารวบรวมความกล้าถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ปราบต์ไม่แม้แต่จะชายตามองกวิน เขาใช้มือข้างที่ว่างโอบรินลดาเข้ามาใกล้ แสดงความเป็นเจ้าของอย่างโจ่งแจ้ง

“ผมดูเหมือนคนตลกเหรอ?” ปราบต์เอ่ยเสียงต่ำเย็นเยียบ “เมื่อคืนเธอมาหาผมเอง และผมก็จัดการ ‘ดีล’ สำคัญให้เธอเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือก็แค่ลงนามในสัญญา... ตั๋วเงินปลอมๆ ของคุณก็เก็บไว้ใช้เองเถอะ”

เขาหมายถึงเงินที่เธอทิ้งไว้บนหัวเตียง...

“พี่ริน! พี่ทำแบบนี้กับพี่วินไม่ได้นะ!” แพรวาร้องกรี๊ดอย่างเสียสติ เพราะแผนการทั้งหมดพังไม่เป็นท่า

รินลดาอาศัยจังหวะนี้ สบตาปราบต์แล้วตัดสินใจเดิมพันครั้งใหญ่

“ถ้าทะเบียนสมรสคือสิ่งที่คุณต้องการ... ฉันจะให้คุณ” เธอตอบเสียงหนักแน่น “แต่คุณต้องรับปากว่าจะเป็น ‘โล่’ ให้ฉัน และให้ ‘อำนาจ’ ฉันในการชำระแค้นกับทุกคนที่ทำร้ายฉัน!”

ปราบต์มองรินลดาด้วยแววตาประเมิน เขาหัวเราะในลำคออย่างพอใจ

“ตกลง”

เขาตอบสั้นๆ ก่อนจะพารินลดาสาวเท้าเดินผ่านกลุ่มนักข่าวที่ยังคงอึ้งอยู่ โดยไม่สนใจเสียงตะโกนด่าทอของกวินและแพรวาเลยแม้แต่น้อย

...

รถสปอร์ตสีดำสนิทแล่นออกจากบริเวณโรงแรมอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าสู่คฤหาสน์ตระกูลวรโชติ

ภายในรถหรูเงียบสงัด รินลดานั่งตัวตรง เธอพยายามรักษาสีหน้าให้มั่นคงที่สุด แม้ว่าร่างกายจะยังอ่อนล้าก็ตาม

“ชุดของคุณมันยับเยินไปหน่อย”

ปราบต์เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ ดวงตาคมดุเหลือบมองรอยบนต้นคอของเธอ

“ฉันต้องดูเหมือนคนผ่านสมรภูมิมาค่ะ” รินลดาตอบกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน “คุณปราบต์... ฉันต้องการให้คุณรับปากชัดเจนถึงเงื่อนไขในการแต่งงานของเรา”

ปราบต์เท้าแขนพิงพนักเก้าอี้ จ้องใบหน้าเรียวสวยของเธอ

“หนึ่ง: ไม่มีพันธะทางความรัก”

“แน่นอน” เธอตอบทันที

“สอง: คุณต้องให้ ‘ความสะดวก’ ในการเข้าถึงข้อมูลต่างๆ ของตระกูลวรโชติแก่ผม”

“ได้... แต่ต้องเป็นข้อมูลที่คุณไม่ใช้ทำลายตระกูลฉันในทางที่ผิดกฎหมาย” เธอต่อรองอย่างรอบคอบ

“สาม: เราจะแต่งงานกันเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น ถ้าคุณแก้แค้นสำเร็จเมื่อไหร่ คุณมีสิทธิ์ ‘หย่า’ กับผมได้ทุกเมื่อ”

รินลดาสบตาเขาอย่างมั่นใจ “ตกลงค่ะ ข้อตกลงนี้เป็นประโยชน์ต่อเราทั้งคู่ และนับจากนี้... ช่วยเรียกฉันว่า ‘คุณริน’ ด้วยค่ะ”

“ริน...” ปราบต์ลองออกเสียงชื่อเธอช้าๆ มุมปากยกยิ้มอย่างพึงพอใจ “ยินดีที่ได้ร่วมงานกัน... ภรรยาในนาม”

...

...

เมื่อรถสปอร์ตจอดเทียบหน้าคฤหาสน์ตระกูลวรโชติ รินลดาก็ก้าวลงจากรถด้วยท่าทางสง่างาม แม้จะสวมชุดเดิมที่ยับย่น

ทันทีที่ก้าวเข้าสู่ห้องโถงใหญ่ ‘นางอรุณ’ แม่เลี้ยงของเธอ ก็เดินเข้ามาร้องห่มร้องไห้ทันที

“รินลูก! ลูกไปไหนมาทั้งคืน! ทำไมถึงไปทำเรื่องเสื่อมเสียแบบนี้!” นางอรุณแสร้งทำเป็นโอบกอด แต่แววตาเต็มไปด้วยความโกรธที่แผนการไม่สำเร็จ

“เรื่องเสื่อมเสียอะไรเหรอคะคุณแม่?” รินลดาเลี่ยงที่จะกอดตอบ แต่ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาปลอมๆ ของแม่เลี้ยงออกให้ “มีแต่คนพยายามจะใส่ร้ายหนูต่างหาก”

‘คุณศิริ’ ผู้เป็นพ่อที่นั่งรออยู่ในห้องโถงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ตบโต๊ะเสียงดังลั่น

“แกทำอะไรลงไปรินลดา! งานหมั้นถูกถอนกลางงานเลี้ยง! ตระกูลเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน! กวินโทรมาบอกว่าแกหนีไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น!”

รินลดาหันไปเผชิญหน้ากับบิดาที่รักเธอ แต่ก็เชื่อคนง่าย

“หนีไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น?” รินลดาเดินกลับมาหยุดข้างปราบต์ที่ยืนนิ่งอยู่ด้านหลังเธอราวกับเงา “เขาคนนี้ไงคะ... ผู้ชายที่ลูกเลือก”

ทุกคนในห้องโถงหันไปมองปราบต์อย่างพร้อมเพรียง สายตาของคุณศิริเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง

“นี่... ท่านประธานปราบต์ อัครเดชา!”

ชื่อของปราบต์หนักอึ้งราวกับภูเขา ทุกคนในแวดวงธุรกิจรู้ดีว่าชายคนนี้มีอำนาจล้นฟ้า ไม่มีใครกล้าต่อกร

“สวัสดีครับคุณศิริ ผมมาในฐานะว่าที่ลูกเขยคนใหม่” ปราบต์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่เต็มไปด้วยความกดดัน

“อะไรนะ! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันริน!” คุณศิริเกือบเป็นลมล้มพับไปกับเก้าอี้ “แกไปรู้จักท่านประธานปราบต์ได้ยังไง! แล้วทำไมถึงแต่งงานกับเขา!”

“เพราะกวินมันไม่คู่ควรกับลูกสาวผม!”

เสียงตวาดดังขึ้นจากประตูห้องโถงอีกครั้ง คราวนี้เป็นเสียงของ ‘คุณหญิงวิภา’ แม่ของกวิน (ในชาติที่แล้ว) ที่โผล่หน้ามาพร้อมกับแพรวาและกวิน

รินลดายิ้มในใจ... ได้เวลาเปิดศึกแล้ว!

คุณหญิงวิภาคงตามมาเพื่อเรียกร้องความรับผิดชอบและค่าเสียหายจากการถอนหมั้น แต่เมื่อเห็นปราบต์ยืนอยู่ตรงนั้น เธอก็ชะงักไปครู่หนึ่ง

“ท่านประธานปราบต์... รินลดาทำเรื่องเสื่อมเสียถึงขนาดนี้ ท่านยังจะรับเธอเป็นสะใภ้หรือคะ?” คุณหญิงวิภารีบเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นออดอ้อน หวังให้ปราบต์ตัดสัมพันธ์

“ผมรักเธอ” ปราบต์ตอบสั้นๆ ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน แล้วมองไปที่กวินที่ยืนหน้าซีด “ส่วนเรื่องถอนหมั้น... คุณศิริไม่ต้องห่วงเรื่องความเสียหาย เพราะผมจะจัดการให้ทุกอย่าง”

รินลดาเงยหน้ามองปราบต์ด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ได้ทำตามข้อตกลง... แต่เขาเพิ่มความเข้มข้นให้ละครเรื่องนี้!

คุณหญิงวิภาเห็นท่าไม่ดี จึงรีบใช้ไพ่ใบสุดท้าย

“แต่รินลดาไปก่อเรื่องที่โรงแรมกับบริกรชายนะคะ มีพยานเต็มไปหมด! ท่านประธานปราบต์จะไม่เสียชื่อเสียงหรือคะ?”

เพียะ!

รินลดาตบหน้าแพรวาเต็มแรง ด้วยความรวดเร็วจนไม่มีใครคาดคิด!

“ทำไมถึงทำแบบนี้ริน!” แพรวากุมแก้มร้องไห้

“รินลดา! แกกล้าทำร้ายน้องแกเหรอ!” นางอรุณตวาดอย่างโมโห

รินลดาไม่สนใจเสียงใดๆ เธอจ้องไปที่ดวงตาหวาดกลัวของน้องสาว

“ใครบอกว่าบริกรชาย?” เธอแสยะยิ้ม “เมื่อคืนพี่อยู่กับ... สามีในอนาคต ของพี่ต่างหาก! แล้วถ้าใครยังกล้ากล่าวหาว่าฉันทำเรื่องชู้สาวอีก... พี่สาบานว่าจะใช้ ‘อำนาจ’ ของคุณปราบต์... ทำลายชีวิตพวกแกให้สิ้นซาก!”

เสียงประกาศกร้าวของรินลดาทำเอาทุกคนนิ่งเงียบ แพรวาและกวินมองหน้าปราบต์ด้วยความหวาดกลัวอย่างแท้จริง เพราะรู้ดีว่าอำนาจของเขาไม่ใช่เรื่องล้อเล่น