ตอนที่ 6
ตอนที่ 6
ธีรตาได้แต่บ่นด่าคนขับรถในใจและก็ได้แต่ทนเจ็บ กระทั่งรถมาจอดนิ่งสนิทที่ไหนสักแห่ง และตามมาด้วยเสียงเปิดปิดประตู เธอพยายามจับความเคลื่อนไหวแต่ทุกอย่างก็เงียบกริบ กระทั่งมารู้ตัวตอนถูกกระชากข้อเท้า ความดีใจแล่นพล่านเมื่อเชือกที่มัดเท้าถูกปลด แต่ความดีใจก็พลันหายไปเมื่อร่างถูกลากจนหล่นจากรถ สะโพกงามงอนกระแทกพื้นดินแข็งๆ เจ็บจนน้ำตาร่วง
‘ไอ้โจรบ้า ไอ้โจรห้าร้อย เจ็บนะโว้ย ลากลงมาได้’ ธีรตาคร่ำครวญด้วยความเจ็บ จะพยุงร่างให้ลุกขึ้นก็ยากลำบาก แต่ขณะที่เธอพยายามจะลุกอยู่นั่น จู่ๆร่างก็ลอยหวือตามแรงกระชากมหาศาลของโจรห้าร้อย
พอลุกได้แล้วคนถูกปิดตามัดมือก็สะบัดตัวอย่างแรงจนหลุดจากมือใหญ่ที่ยึดต้นแขกเอาไว้ จากนั้นเธอก็วิ่งอย่างไร้ทิศทางทำให้ร่างกระแทกกับบางสิ่งจนกระเด็นและล้มลง
“โง่!” เสียงห้าวห้วนที่ดังอยู่ไม่ไกล ทำให้ร่างเล็กออกอาการลนลาน พยายามจะถอยห่างให้ได้มากที่สุดแต่เมื่อแผ่นหลังปะทะผนังแข็งๆ เข้า เธอก็รู้แล้วว่าหมดหนทางหนีจึงได้แต่นั่งคดคู้ตัวสั่นเป็นลูกนกตกน้ำ
“หนีอีกสิ!” จบคำก็ก้มลงไปกระชากร่างเล็กให้ลุกขึ้น
ธีรตาพยายามสะบัดตัวให้หลุดพ้น แต่คราวนี้อีกคนไม่ยอมให้หลุดมือไปง่ายๆ ก่อนที่เขาจะใช้เท้าดันประตูไม้ของกระท่อมหลังเก่าออก แล้วผลักหญิงสาวเข้าไป กลิ่นอับภายในกระท่อมลอยวนเข้ามา ธีรตายกสองมือที่ถูกมัดปิดจมูก เริ่มหายใจติดขัดอีกทั้งยังรู้สึกหิว
“อือ!” ธีรตาประท้วงหวังให้เขาเอาผ้าปิดหน้าปิดตาเธอออก และก็ได้ผลเมื่อมือใหญ่ยื่นไปดึงออกให้ ตามด้วยเชือกที่มัดมือ
“ปล่อยฉันไปเถอะนะ” ธีรตาร้องขอทันทีที่ผ้ามัดปากหลุดออกไป ทว่าอีกคนที่หน้าตารกรุงรังด้วยหนวดเครากลับมองด้วยสายตาดุดัน
“เข้าไป!” ตวาดสั่งแต่เมื่อสาวเจ้ายังนิ่งจงจัดการผลักร่างเล็กเข้าไปใกล้ๆ กับโซ่ที่กองอยู่
“จะทำอะไรฉัน” ธีรตาเอ่ยถามด้วยหน้าตาตื่นกลัว ถอยหนีอัตโนมัติแต่ก็ถูกมือใหญ่กระชากให้กลับมา
“ล่ามเธอไง” ปากหยักกระตุกยิ้มเหี้ยม ยิ่งเห็นหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับไอ้สารเลวคนนั้น ความแค้นยิ่งสุ่มแน่นในอก แต่อีกไม่นานความแค้นที่เกาะกินใจของเขาจะได้ระบายออกมา
“แกมีสิทธิ์อะไรมากักขังฉัน ถอยไปนะ ถอยไป” เสียงหวานร้องถามเสียงดังลั่น พร้อมกับหนีไม่ให้อีกคนล่ามโซ่ได้
“อยู่เฉยๆ”
“อย่าทำกับฉันแบบนี้ ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ”
“แล้วเธอจะได้รู้แน่ๆ ว่าเวลาฉันบ้าขึ้นมา ผลมันจะเป็นยังไง” พูดจบก็จัดการลากข้อเท้าของเหยื่อสาวมาคล้องไว้ด้วยโซ่แล้วจัดการล็อกให้เรียบร้อย
