บทที่ 1

ประโยคหนึ่งดังก้องอยู่ในความรู้สึกก่อนฝ่ามืออันสั่นเทาจะค่อยๆ ยื่นส่งไปให้เมื่อตัดสินใจได้แล้วว่าเขาคือคนเดียวที่ยื่นมือให้ในยามที่คนอื่นนั้นได้เพียงแต่มองมาที่เธอราวกับสิ่งมีชีวิตที่แสนจะน่ารังเกียจ แต่เขา...กลับเป็นคนเดียวที่หยุดเดินเพื่อไถ่ถามกันแม้ว่ามันจะดูเย็นชาแต่ก็ยังแฝงไว้ด้วยความเมตตาอยู่หน่อยๆ แต่นั่นมันก็มากพอที่จะชโลมจิตใจอันไร้ที่พึ่งของเด็กสาว ให้เริ่มสว่างไสวได้อีกครั้ง

“ชื่ออะไร”

“ดาค่ะ ดาริน” ใบหน้าหล่อคมคายที่แม้จะอยู่ในท่ามกลางความมืดมิดก็ยังทำให้เขาดูหล่อชวนมองไม่เปลี่ยนยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะฉุดรั้งเด็กสาวตรงหน้าให้ลุกขึ้นเผชิญหน้าตัวเองในเวลาต่อมา

“จากนี้ไปเธอคือคนของฉัน ต้องทำตามทุกอย่างที่ฉันสั่ง ถ้าทำได้ฉันจะให้ชีวิตใหม่กับเธอ ตกลงไหมดาริน” เด็กสาวพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม หากแต่เธอได้หารู้ไม่ว่านับจากวินาทีที่ตัดสินใจยื่นมือไปให้เขาแล้วนั้นทั้งชีวิตรวมไปถึงลมหายใจของเธอจะกำลังจะถึงจุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่ จุดเปลี่ยนที่ไม่ว่าใครๆ ก็คาดไม่ถึงเลยทีเดียว!

ร่างบอบบางของหญิงสาวที่กำลังฝันร้ายถึงภาพเหตุการณ์ในวัยแตกเนื้อสาวของตัวเองดิ้นรนพร้อมส่งเสียงกรีดร้องไปมาอย่างบ้าคลั้ง บนเตียงนอนขนาดคิงไซส์เรียกเอาใครอีกคนที่เพิ่งจะข่มตาหลับลงไปได้ไม่นานสะดุ้งตื่นขึ้น ก่อนที่เขาจะรวบเอาร่างที่กำลังปัดป่ายมารวบไว้เพื่อไม่ให้เธอดิ้นไปมาจนตกเตียงเหมือนครั้งก่อนๆ ที่เคยฝันถึงเหตุการณ์ในวัยเด็กที่เกือบๆ จะถูกไอ้แก่ตัณหากลับข่มเหงน้ำใจ โดยมีป้าแท้ๆ ของตัวเองเป็นผู้อยู่ดูต้นทางให้ที่หน้าห้องนอน ฝันร้ายที่ไม่ว่าเขาจะพยายามช่วยเธอลบเลือนมันออกไปสักแค่ไหนนั้นมันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสำเร็จเสียที

“ดาริน!” คนถูกเรียกสะดุ้งขึ้นก่อนจะปรือตาที่เอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตามองคนที่กำลังใช้ท่อนแขนกอดเธอเอาไว้ทั้งตัวเมื่อได้สติ

“มันก็แค่ความฝัน…” เสียงเข้มเอ่ยถามขึ้นเมื่อคนในอ้อมกอดเริ่มรู้สึกตัว ซึ่งไม่นานใบหน้าอ่อนหวานก็ค่อยๆ ตอบรับอยู่ที่อกแกร่ง ใบหน้าอ่อนหวานซีดถนัดตาด้วยความรู้สึกผิด ที่ฝันร้ายของเธอทำให้เขาต้องสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกอีกแล้ว และนี่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำลายการนอนของเขา พอเริ่มต้นจะขอโทษอีกฝ่ายก็พูดขึ้นเสียก่อน

“นอนต่อเถอะ” ติณณภพเอ่ยบอกอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นตามนิสัย แต่ฝ่ามือของเขากลับค่อยๆ ลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าให้คนในอ้อมกอด ราวกับว่านี่มันคือการปลอบโยนในแบบของเขาที่มีให้

“ค่ะ” ดารินขานรับเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งและผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของคนที่ฉุดเธอขึ้นมาจากฝันร้าย คนที่เป็นเจ้าชีวิต เป็นทุกๆ สิ่งที่เธอเฝ้าใฝ่ฝันอยากจะให้เขาเป็น