บทที่1.จบตอน

ในขณะที่เจ้าของปากหวานๆ นั้นได้แต่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปหวิวไหวราวจะเป็นลมทั้งยังรู้สึกเหมือนกับว่าโลกถล่มทลายขาวโพลนไปด้วยหิมะแต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาวโหวงวูบมวนหมุนไปทั้งช่องท้องความรู้สึกแปลกใหม่ที่เหมือนฝันไม่เคยได้พานพบ จนเหมือนฝันกลัวว่าตนจะใจขาดไปเสียก่อนกับความรู้สึกที่ได้เจอ

“เอ่อ.. ขอโทษครับ..” เสียงเอ่ยปากเบาๆ ของบุคคลที่สามทำให้รามได้สติผละออกจากความหวานจากปากสาวอย่างเสียไม่ได้ดวงตาคมหม่นมัวด้วยอารมณ์พิศวาส ส่วนเหมือนฝันยังคงงงงวยกับความแปลกใหม่ที่ได้เจอ ดวงตากลมโตปรือฉ่ำหวานริมฝีปากบวมน้อยๆ เผยอค้างดูยั่วยวนโดยธรรมชาติซึ่งมันทำให้รามแทบระงับความต้องการภายใจไว้ไม่ไหวแต่สิ่งที่ทำได้คือหันไปมองลูกน้องที่ทะเล่อทะล่าเข้ามาไม่ได้จังหวะ..

“หวังว่าคงเป็นข่าวดีนะทอม..” เสียงดุๆ ของเขาปลุกให้เหมือนฝันตื่นจากภวังค์หวามหญิงสาวรีบผลักอกกว้างออกไปทันทีและรามก็ยอมปล่อย หญิงสาวขยับออกห่างจากร่างสูงไปหลายก้าวเรียกได้ว่าเธอขยับไปหยุดยืนตัวสั่นอยู่อีกมุมห้องเลยก็ว่าได้

“คือว่า.. เอ่อ” ทอมอ้ำอึ้ง

“ว่าไง..” รามย้ำถามเสียงเข้มดวงตาคมกร้าวขึ้นทอมก้มหน้าน้อยๆ แล้วบอกออกไปตามที่ได้รับคำพูดฝากมาบอกจากเพื่อนรักของเจ้านายหนุ่ม

“คุณ ธีร์ บอกว่าที่นี่ไม่มีบริการแบบนั้นครับ หากใครมีการนัดแนะกับลูกค้าที่ส่อไปถึงการขายบริการพนักงานก็จะถูกไล่ออกครับ” ทอมก้มลงไปกระซิบบอกเจ้านายหนุ่มโดยทุกคำพูดถูกถ่ายทอดครบถ้วนทุกคำจากปากของธีร์

“นี่แกล้งกันใช่ไหม”

“ไม่ครับ คุณธีร์บอกมาอย่างนี้จริงๆ” คำตอบหนักแน่นของทอมทำให้รามหันไปมองคนที่ยืนก้มหน้าตัวสั่นอยู่อีกฟากห้องอย่างครุ่นคิด จะยากสักแค่ไหนเชียวกับการจะหิ้วสาวเสิร์ฟไปนอนด้วยสักคืน ซึ่งคืนนี้เขาต้องการแม่สาวตัวเล็กหน้าใสคนนี้เท่านั้น รามบอกตัวเองไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากได้เธอคนนี้ทั้งที่เขาไม่เคยมีรสนิยมพาสาวเสิร์ฟหรือหญิงสาวที่ทำงานแบบนี้ไปนอนด้วยสักครั้งก็เถอะ

เขาค่อนข้างเลือกผู้หญิงไปร่วมสนุกในเกมรักเร่าร้อนด้วยเสมอและพวกเธอทุกคนก็จะถูกเช็กประวัติอย่างละเอียดเรียกได้ว่าเป็นการป้องกันนางนกต่ออีกทางหนึ่งด้วย ดังนั้นหญิงสาวสวยข้างกายเขาจึงเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจะมีชื่อเสียง เช่นนางแบบ ดาราหรือนักร้องไม่ก็ลูกสาวนักธุรกิจ ลูกสาวไฮโซทั้งหลายแหล่ เพราะนอกจากจะไม่ค่อยมีปัญหายามแยกกันแล้วพวกเจ้าหล่อนยังเข้าใจความสัมพันธ์ชั่วคราวนี้เป็นอย่างดี ที่สำคัญผลตอบแทนที่ได้ระหว่างกันก็มากพอจะทำให้การเป็นผู้หญิงชั่วคราวของเขามันคุ้มค่ากับพวกเธอ แต่แม่สาวคนนี้ทำให้เขาแหกกฎของตัวเองอย่างไม่น่าให้อภัย..

“ไอ้ธีร์มันอยู่ไหน”

“ฉันมาแล้ว..” คนที่ถูกกล่าวถึงเปิดประตูเข้ามาด้วยสีหน้ารื่นเริงมองเพื่อนรักที่หันมามองตนตาเขียวอย่างยั่วเย้า

“ฝันไปหาเครื่องดื่มมาให้ผมหน่อย เอาแบบเดิมนะ” ธีร์หันไปสั่งหญิงสาวที่ยืนก้มหน้านิ่งอยู่มุมห้องซึ่งรีบรับคำแล้วออกไปจากห้องทันทีราวกับเหาะเลยทีเดียว...

“ฮ่าๆๆ” พอลับหลังเหมือนฝันธีร์ก็หัวเราะออกมาดังๆ รามมองเพื่อนรักตาเขียวปัดเพราะรู้ดีว่าธีร์หัวเราะเรื่องอะไร

“หัวเราะหาพระแสงอะไรวะ”

“วุ้ย เดี๋ยวนี้สำบัดสำนวนรู้ด้วยเหรอวะว่าพระแสงมันไปหาที่ไหนน่ะ..”

“แกนี่วอนโดนเตะ” รามหัวเสียทรุดนั่งอย่างไม่สบอารมณ์

“เหมือนฝันเป็นเด็กดี น่ารัก นายอย่าทำให้เด็กเสียอนาคตเลยน่า” ธีร์บอกตามตรง

“แต่ฉันอยากได้คนนี้” รามยังดื้อดึงแววตาจริงจังผู้เป็นเพื่อนก็ได้แต่ถอนใจ

“ฉันหมายความตามนั้นจริงๆ นะราม ฝันน่าสงสาร ในวันหนึ่งเธอต้องทำงานสองที่ แต่ละวันเธอต้องทำงานมากกว่าสิบสองชั่วโมงเพื่อหาเงินเลี้ยงดูครอบครัวและพ่อที่ป่วยหนัก”

“ดูนายจะให้ความสนใจพนักงานคนนี้จริงนะ กะเก็บไว้เองรึเปล่า บอกกันมาตรงๆ ฉันก็พอรับได้นะ”

“หึ นายนี่กวน.. แล้วไอ้ราม ทำไมวะ คนสวยๆ มีเยอะแยะทำไมอยากได้คนนี้นัก” ธีร์ไม่ถือโทษโกรธเคืองที่รามพูดแบบนั้นแต่แปลกใจเสียมากกว่าร้อยวันพันปีไม่เคยชายตาแลผู้หญิงระดับนี้ นั่นแสดงว่าเหมือนฝันคงจะมีอะไรพิเศษจริงๆ ที่ทำให้เพื่อนรักสนใจเจ้าหล่อนได้ขนาดนี้ รามไม่ตอบแต่หยิบโทรศัพท์เครื่องหรูมาเปิดดูข้อมูลที่ถูกส่งมาให้ตามคำสั่ง ใบหน้าหล่อเหลาตึงขึ้นทันตาธีร์เองก็ขมวดคิ้วกับท่าทางแปลกไปของเพื่อนรัก

“มีอะไรวะ..”

“ฉันต้องได้ผู้หญิงคนนั้น” รามย้ำชัดเจน

“เฮ้ย.. ร้านฉันไม่ได้มีบริการแบบนั้นนะเว้ยไอ้ราม นายอย่าทำแบบนั้นกับพนักงานฉันนะ ร้านฉันทำมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายายไม่เคยทำอะไรแบบนั้นไม่ได้มีการขายอะไรแอบแฝงนอกจากอาหาร นายก็รู้นี่หว่าอย่าหาเรื่องปวดหัวมาให้ฉันน่าราม..” คราวนี้ธีร์เริ่มหน้ายุ่งจริงจังและเริ่มไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้วและพอดีกับที่เหมือนฝันเข้ามาพร้อมเครื่องดื่มของธีร์และไวน์ขวดใหม่

“เครื่องดื่มของคุณธีร์ได้แล้วค่ะ หากไม่มีอะไรแล้วฝันขอออกไปรับออเดอร์ลูกค้าคนอื่นนะคะ”

“เดี๋ยวสิ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอหน่อย..” รามลุกขึ้นเรียกเธอไว้ เหมือนฝันหยุดนิ่งมองเขาหน้าตาตื่นๆ ธีร์เริ่มเห็นเค้าลางความยุ่งยากทำท่าจะเดินเข้ามาห้ามไม่ให้รามพูดอะไรที่เป็นการดูถูกพนักงานของตน

“รามฉันว่า..”

“นายไม่ต้องพูดหรอกธีร์ฉันเข้าใจ แต่นี่เป็นการเสนองานใหม่ให้เธอ..” รามตบบ่าเพื่อนเบาๆ แล้วมองหญิงสาวที่มองเขานิ่งอย่างหมายมาด

“ลาออกจากที่นี่ซะแล้วมาเป็นผู้หญิงของฉัน เธออยากได้อะไรฉันจะให้ทุกอย่าง..” รามพูดช้าๆ ด้วยภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำซึ่งทั้งเหมือนฝัน ธีร์และทอมต่างนิ่งงันไปกับคำพูดของเขา

“ราม..” ธีร์หน้าเสียมองเพื่อนรักอย่างไม่เข้าใจมากขึ้น แต่สำหรับเหมือนฝันนั้นรู้สึกราวกับว่าเธอถูกตบหน้ากลางตลาดสดเลยทีเดียว หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ มองผู้ชายที่เธอคิดชื่นชมในใจว่าเขาหล่อเหลาสง่างามอย่างผิดหวังและกราดเกรี้ยวอยู่ในใจ

แม้จะเคยมีลูกค้าชายหลายคนที่มักมองเธอด้วยแววตากะลิ้มกะเหลี่ยแต่ไม่มีใครพูดจาหมิ่นเกียรติเธอถึงขนาดนี้ ด้วยว่าร้านอาหารแห่งนี้มีชื่อเสียงและเป็นร้านอาหารเก่าแก่ซึ่งผู้ที่มารับประทานอาหารส่วนใหญ่จะมาเป็นครอบครัวและค่อนข้างจะมีฐานะและหน้าตาทางสังคมที่ดี เรียกได้ว่าเป็นร้านอาหารของเหล่าไฮโซหรือร้านอาหารผู้ดีก็ว่าได้ ตั้งแต่ทำงานที่นี่มากว่าหกเดือนกว่าเธอไม่เคยรู้สึกต่ำต้อยที่ได้ทำงานเป็นเพียงพนักงานเสิร์ฟแต่ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่าเหลือเกินซ้ำน้ำเสียงของเขาก็เป็นเหมือนการออกคำสั่งเสียมากกว่าการยื่นข้อเสนอ

“ถ้าหากดิฉันจะลาออกจากที่นี่ก็คงไม่ใช่เพราะจะไปเป็นผู้หญิงของคุณหรอกค่ะมิสเตอร์..” เหมือนฝันพูดยาวที่สุดตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้

“แล้วเธอจะลาออกจากที่นี่เพราะอะไรล่ะ” รามยิ้มเยาะแล้วเดินมาตรงหน้า แม่สาวเสิร์ฟของเขา

“ก็จะลาออกเพราะเจอลูกค้าอย่างคุณนี่ล่ะค่ะ” หญิงสาวเชิดหน้าตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามบังคับไม่ให้สั่นแล้วมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ รามยิ้มบางๆ แล้วมองหน้าหญิงสาวอย่างพิจารณา

ใบหน้าเรียวนวลใสแต่งแต้มเครื่องสำอางบางๆ ดูอ่อนวัย ดวงตากลมโตดำขลับวาววับด้วยความฉุนเฉียวขนตางอนโดยไม่ต้องปัดมาสคาร่าแก้มสาวสุกปลั่งทั้งจากบลัชออนและความโกรธก็ทำให้ใบหน้าที่ดูแสนธรรมดานั้นน่ามองไปอีกแบบ ซึ่งรามเองไม่เคยเห็นผู้หญิงที่โกรธแล้วสวยน่ารักแบบเจ้าหล่อนมาก่อนเลย ยิ่งริมฝีปากระเรื่อเคลือบลิปสติกสีชมพู่อ่อนใสแวววาวที่เม้มสนิทนั้นก็มีเสน่ห์ยวนยั่วให้เขาอยากลิ้มลองอีกครั้งว่ามันจะหวานแค่ไหน

โดยรวมแล้วเหมือนฝันดูธรรมดามากเมื่อเทียบกับหญิงสาวที่เขาเคยควง ทั้งรูปร่างหน้าตาและความสูง เพราะเธอตัวเล็กเหลือเกินเมื่อยืนเทียบกัน เธอสูงเพียงแค่บ่ากว้างของเขาเท่านั้นเอง แล้วยิ่งนึกถึงสถานะของเธอตอนนี้ยิ่งกว่าลูกไก่ในกำมือไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะรู้หรือเปล่า ลูกไก่ตัวน้อยจะบีบก็ตายจะคลายก็ไปไหนไม่รอด.. ชายหนุ่มคิดอย่างกระหยิ่มใจอยู่คนเดียว...

“รามฉันว่าพอแค่นี้เถอะ ฝันไปรับออร์เดอร์ข้างนอกไปเดี๋ยวฉันจะให้คนอื่นมาทำหน้าที่ห้องนี้แทนเธอ”

“ค่ะคุณธีร์”

“ฉันให้เธอสิบล้าน แลกกับการเป็นผู้หญิงของฉันระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้นเหมือนฝัน เธอลองคิดดูนะเธอหาเงินมากว่าหกเดือนยังได้เงินไม่ถึงครึ่งล้านเลย แลกกับการเป็นผู้หญิงของฉัน แค่นอนกับฉันครั้งสองครั้งได้สิบล้าน หรือหากลีลาเด็ดๆ ฉันอาจจะมีเงินทุนให้เธอไปทำทุนและดูแลพ่อเธอนะ..” รามยังคงตื้อไม่เลิกเหมือนฝันหันกลับมามองหน้าของชายหนุ่มอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน และลางสังหรณ์บางอย่างก็บอกเธอว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาหรือว่าเขาจะเป็น..

“มาเป็นผู้หญิงของราม คาเมรอน ชีวิตคุณหนูตกยากอย่างเธอจะเปลี่ยนไปชนิดหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว”

“อ้อ.. ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว แต่ฉันว่าคุณเอาหน้ามือหลังมือของฉันไปก่อนก็แล้วกัน..”

เพียะๆ พูดจบเหมือนฝันก็ฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของรามทันทีรัวๆ สองทีซ้อนทั้งหน้ามือหลังมืออย่างที่เธอว่าจริงๆ รามหันหันไปตามแรงตบของแม่สาวตัวเล็กที่ตนคิดว่าเธอคือลูกไก่ในกำมือ แต่ฝ่ามือเล็กๆ ทำให้เขารู้สึกชาไปทั้งใบหน้าเห็นดาววิบวับพราวระยับเลยทีเดียว...

“นี่เธอ..”

“ฝันขอลาออกนะคะคุณธีร์ ขอบคุณที่ให้ความเมตตาฝันมาตลอดค่ะ...” โดยไม่ต้องรอให้ใครอนุญาตเหมือนฝันวิ่งออกมาจากห้องนั้นทันทีท่ามกลางอาการตกตะลึงของธีร์กับทอมรวมไปถึงโทนี่ซึ่งเปิดประตูเข้ามาเจอฉากเด็ดพอดี...