ตอนที่4 เตรียมตัวเป็นเจ้าสาว

“เธอตอบรับจริงๆ เหรอครับคุณแม่” ภูมินทร์ไม่อยากจะเชื่อว่าการเจรจาสู่ขอชมพูนุชจะสำเร็จไปได้ด้วยดี

“อืม...แม่เสนอว่าจะใช้หนี้ทั้งหมดให้กับบ้านเธอ แล้วก็จะให้คนดูแลรักษาแม่เธออย่างดี อีกอย่างเธอก็อยากจะหนีให้พ้นจากแฟนเก่าที่คอยตามรังควานด้วยนั่นแหละเลยยอมตกลง” อันที่จริงสร้อยฟ้าก็นึกขอบคุณที่ธีภพทำตัวมีปัญหา ไม่อย่างนั้นชมพูนุชก็คงจะไม่พลั้งปากตอบตกลงเธอง่ายดายเช่นนี้

“แฟนเก่า?” ภูมินทร์เริ่มขมวดคิ้วย่น

“ธีภพคบกับหนูชมพูได้หกเดือนแล้ว หนูชมพูเพิ่งมารู้ว่าธีภพทำเพื่อนตัวเองท้องแล้วก็แอบคบซ้อนกันมานานเลยขอเลิก แต่ธีภพก็ยังมายุ่งวุ่นวายกับเธอไม่เลิก”

“ครับ...ตอนนี้ผมคงต้องเตรียมตัวเป็นคินจริงๆ แล้วใช่ไหมครับ”

“อืม...เตรียมตัวให้ดีล่ะ”

อันที่จริงสร้อยฟ้าไม่ได้อยากหลอกลวงชมพูนุชแม้แต่น้อย แต่เธอก็ไม่รู้จักใครที่อ่อนโยนและมีความรับผิดชอบได้เท่าชมพูนุช ทั้งยังไม่ตะขิดตะขวงใจที่จะได้เธอมาเป็นลูกสะใภ้ด้วย

ตอนนี้โล่งใจไปหนึ่งเปราะแล้วที่ได้คนมาดูแลหัวใจที่แตกสลายของคิริน เรื่องราววันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรเดี๋ยวเธอค่อยว่ากันอีกที

“ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหมลูก” ราตรีเข้ามานั่งคุยกับชมพูนุชก่อนที่จะแยกย้ายกันเข้าห้องไปนอน แปลกใจพอสมควรที่เห็นลูกเธอตอบตกลงที่จะแต่งงานกับคิรินไปอย่างง่ายดาย

จะว่าลูกเธอมองเห็นแก่ความสบายก็ไม่ใช่ เพราะเธอและสามีไม่เคยสอนลูกแบบนั้น และรู้นิสัยชมพูนุชดีว่าไม่ใช่คนเห็นแก่เงินหรือเห็นแก่ความสบายด้วย

“ค่ะแม่ พรุ่งนี้เราก็จะหมดหนี้กันแล้ว แม่ก็จะได้รับการรักษาอย่างดี อีกอย่างพี่ธีจะได้ไม่มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของชมพูด้วย”

“แล้วใจเราล่ะ ทำใจยอมอยู่กับคนที่ไม่ได้คบหากันมาก่อนได้เหรอ”

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะ คุณสร้อยบอกเองว่าคุณคินชอบชมพูมาสักพักหนึ่งแล้ว อีกอย่างคุณคินก็ดูดีทั้งหน้าตาแล้วก็ชาติตระกูล มันก็ดีไม่ใช่เหรอคะที่ชมพูจะได้แต่งงานกับเค้า แต่งงานกับคนที่รักเราก่อน”

“ถ้าเราคิดแบบนั้นแล้วก็ไม่ติดขัดอะไรแม่ก็สบายใจ แม่ไปนอนก่อนนะลูก”

“ค่ะ”

ราตรีลูบหัวลูกสาวอย่างเบามือก่อนจะลุกออกจากโซฟาตรงไปยังห้องนอน เมื่อรู้ความคิดของชมพูนุชเธอก็สบายใจ ส่วนทางด้านว่าที่ลูกเขยเธอก็ไม่ติดขัด

แม้จะเจอคิรินน้อยครั้งกว่าภูมินทร์เธอก็รู้ว่าลูกชายบ้านนี้ถูกสอนกันมาเป็นอย่างดี โชคดีแล้วที่สร้อยฟ้าเอ็นดูลูกสาวของเธอ วันหน้าหากเธอไม่ได้อยู่บนโลกนี้จะได้ไม่ต้องมีห่วงอะไร

ชมพูนุชเห็นแม่เข้าห้องไปได้สีหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่คราแรกก็เริ่มเจื่อนลง เหตุผลที่เธอยอมตกปากรับคำแต่งงานเหตุผลแรกก็เพราะสร้อยฟ้ารับปากว่าจะหาหมอมารักษาแม่ของเธอและจะทำให้แม่ของเธอได้รับการรักษาอย่างดีที่สุดเป็นเรื่องหลัก

อีกอย่างเธอก็พลั้งปากพูดไปตอนที่ทะเลาะกับธีภพว่าจะแต่งงานต่อหน้าสร้อยฟ้า เธอจะทำตัวผิดคำพูดไม่ได้ อย่างน้อยเธอก็เชื่อว่าการแต่งงานครั้งนี้เธอจะไม่กลายเป็นมือที่สามของใคร ส่วนเรื่องความรู้สึก หากคิรินดีจริง เธอก็คงจะรักชายหนุ่มได้ไม่ยาก

“แต่งงาน/แต่งงาน” ทั้งกันยาและดารินทร์ที่กำลังนั่งรับประทานอาหารญี่ปุ่นอยู่ในร้านอาหารชื่อดังต่างก็ตกอกตกใจกับการได้รัยรู้ว่าชมพูนุชกำลังจะแต่งงานกะทันหัน”

“อืม” ชมพูนุชดันมือให้กันยาเอาซูชิที่กำลังคีบเข้าปาก ด้วยดูท่าเพื่อนเธอตกใจจนลืมว่าตัวเองกำลังจะทำอะไร

“แต่งกับใครอะไรยังไง”

สิ้นคำถามของดารินทร์ชมพูนุชก็นั่งสาธยายว่าจู่ๆ จะกลายไปเป็นสะใภ้หมื่นล้านได้ยังไง สองสาวนั่งอึ้งกันไปพักใหญ่แต่สุดท้ายก็ยินดีกับเพื่อนที่กำลังจะได้คนที่เพียบพร้อมมาเป็นสามี แม้จะกะทันหันไปหน่อยก็เถอะ

“แต่ก็แอบแปลกใจอยู่เหมือนกันนะว่าทำไมคุณคินเค้าไม่มาจีบแกเอง แถมจู่ๆ ก็ให้แม่มาสู่ขอเลย” กันยามองจ้องหน้าชมพูนุชสลับกับดารินทร์สีหน้าฉงน

“ฉันก็ถามคุณสร้อยเหมือนกัน แต่เธอบอกว่าลูกชายขี้อาย แล้วที่อยากให้แต่งงานเร็วๆ ก็เพราะอยากจะมีทายาทเร็วๆ นี้เลย แต่อะไรก็ช่างเถอะ แค่รู้ว่าแม่ฉันจะได้รับการรักษาดีๆ แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว”

“อืม...แปลกๆ ไปหน่อยแต่การที่แกจะได้แต่งงานกับคนที่ชาติตระกูลดีขนาดนั้นก็มีแต่ข้อดีทั้งนั้น”

“จริง หล่อรวย บ้านผู้ชายก็เอ็นดูแก แถมหลังแต่งทั้งแม่แกแล้วก็แกก็จะสบายไปด้วย มีแต่ข้อดีทั้งนั้น แบบนี้ฉันก็ต้องรีบหาชุดเพื่อนเจ้าสาวกันแล้วล่ะสิ” ดารินทร์เอ่ยเสริมกันยา ก่อนจะวาดฝันถึงงานแต่งของเพื่อน

“คุณสร้อยบอกว่าเธอจะจัดการทุกอย่างให้เอง แค่รอเป็นเจ้าสาวแค่นั้นก็พอ”

“แล้วกำหนดแต่งเมื่อไหร่เหรอ” กันยาลืมถามข้อนี้ไปเสียสนิทเพราะมัวแต่ตื่นเต้นที่รู้ว่าชมพูนุชกำลังจะแต่งงาน

“อาทิตย์หน้า”

“ทำไมเร็วจังล่ะ” กันยาและดารินทร์มีสีหน้าแปลกใจไม่ต่างกัน

“ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันรับปากไปว่าจะแต่งเอง ก็เลยไม่ได้ขัดอะไรคุณสร้อย”

“อืม...จะแต่งช้าแต่งเร็วก็ต้องแต่งอยู่ดีนี่เนอะ ต้องหัดเรียกคุณแม่ได้แล้วมั้ง เรียกคุณสร้อยอยู่ได้” ดารินทร์เอ่ยหยอกคนที่นั่งตรงข้าม

“กิน กิน ไม่คุยแล้ว” อันที่จริงสร้อยฟ้าก็ให้เธอเรียกตัวเองว่าแม่เหมือนกัน แต่ตอนนี้เธอก็ยังไม่ค่อยคุ้นชินในการพูดสักเท่าไหร่ เอาไว้ปรับตัวหลังแต่งงานก็แล้วกัน

สามวันก่อนจะถึงวันแต่งงาน ชมพูนุชต้องเข้ามาอยู่บ้านของสร้อยฟ้า ทุกวันเธอจะถูกพาไปขัดเนื้อขัดตัวเสริมสวยผิวเนื้อหน้าผมไม่เว้นว่าง ระหว่างที่อยู่บ้านของสร้อยฟ้าชมพูนุชก็จะเจอแค่สร้อยฟ้ากับแม่บ้านส่วนลูกชายทั้งสองเธอไม่เคยแม้แต่จะเห็นเงาของพวกเค้า

คราแรกคิดว่าเธอจะได้มีโอกาสคุยกับคิรินก่อนที่จะถึงวันแต่งงานกันเสียอีก แต่เปล่าเลย จนถึงวันนี้ที่เธอเดินทางมาพักที่โรงแรมหรูริมทะเลก็ไม่ยักจะเจอหน้าของคิริน ทว่าก็ไม่ได้อยากถามอะไรสร้อยฟ้าให้ดูเป็นคนเรื่องมาก เพราะคิดว่าถึงวันแต่งงานก็คงจะได้เจอกับคิรินเอง

“ตื่นเต้นหรือเปล่าหนูชมพู” สร้อยฟ้าเข้ามาคุยกับชมพูนุชในห้องนอน พร้อมกับเอาชุดเจ้าสาวที่สั่งตัดภายในเวลาอันรวดเร็วมาให้

“ก็มีบ้างค่ะคุณแม่”

“หลังแต่งงานแล้วแม่ขออะไรสักอย่างได้หรือเปล่า”

“อะไรเหรอคะ”